Ik zou morgen toch de huisarts bellen. Afgelopen weken was er veel in het nieuws over het RS-virus. Ik zou dit persoonlijk toch uitgesloten willen hebben.

Beterschap.

In deze toestand was ik al wel gegaan maar goed..
Ik kijk per kind hoe of wat, maar bij erg hoge koorts ga ik vaak wel als het langer dan 2/3 dagen aanhoud.
1 van mijn kinderen staat er om bekend bijv met een buikgriep waar een ander met 1-2dagen van af is zij het dagen lang kan aanhouden met name spugen...en dan ga ik ook en krijg ik een speciaal medicijn wat het dan stopt bijv.

Ik heb daar voor mezelf geen echte richtlijn voor. Heb ook geen medische expertise dus zou in dit geval geen advies voor je hebben.
De mening van mijn partner telt wel zwaar mee, hij is ook ouder. Als hij zou vinden dat een van onze kinderen naar een arts moet, dan zorgt hij (of ik) ervoor dat dat gebeurt. Andersom net zo.

Ik ben afgelopen maandag met de jongste naar de huisarts geweest omdat ik ‘bang’ was dat ze een (beginnende) longontsteking had. Maar eigenlijk ga ik niet zo snel naar de huisarts, geloof dat we gemiddeld 1x per kind per jaar bij de huisarts zitten

Eigenlijk de zelfde klachten als jou zoon ongeveer, ze had vanaf de woensdag ervoor al flink hoge koorts. At niks, dronk ook bijna niks en lag als een dood vogeltje op de bank.
Haar longen waren gelukkig schoon, maar bij het checken van de oren bleek dat ze aan beide kanten een flinke ontsteking had zitten. Daar kwam dus blijkbaar de koorts vandaan. (Advies gehad om neusspray te gaan gebruiken ondanks dat ze niet neus/snotverkouden was, als het niet snel beter zou gaan zou ze alsnog een antibiotica-kuur kunnen krijgen. Maar hij wilde het liever eerst zo ‘proberen’)

Ik vind twee kleine plasjes op een dag zorgelijk en zou zeker je huisarts contacten morgen.

Ik was in jouw geval zeker heen gegaan. Ik vind 2 plasjes erg weinig en het gaat bij die kindjes al zo snel.

Laatst ben ik met ontstoken oogjes wel heen geweest, omdat het niet minder werd door schoon houden. Toen een zalfje mee gekregen.
Ik ga niet snel heen maar als ik twijfel bel ik altijd voor overleg.

Ik ga ongetwijfeld sneller dan gemiddeld, of bij twijfel bel ik. Mijn zoon kan niet goed vertellen wat hij voelt en is daardoor kwetsbaarder, mijn dochter heeft al een aantal keer blaasontsteking gehad, dus als ik dat vermoed ga ik sowieso langs, en in december ben ik ook geweest toen ze erg aan het hoesten was, omdat ze het jaar daarvoor ook zo hoestte en het toen uiteindelijk een longontsteking werd (daarvoor leek het ook een gewone verkoudheid/vermoeidheid).

Wat Caulfield zegt, als een van beide ouders vindt dat het kind naar de huisarts moet dan gebeurt dat sowieso. Ik zou mijn partner daarin nooit tegenhouden en hij mij ook niet - en dat zou ik ook niet laten gebeuren.

Vier dagen 39+ en nog geen verbetering zien in combinatie met kortademigheid zou voor mij reden zijn om morgenochtend even te bellen en met de assistente te overleggen wat wijsheid is.

Bij de oudste bel ik sneller dan voor de jongste. Het hangt hier dus van het kind af en van de klacht. Bij twijfel bel ik ook. Ik vind een gesprek met de assistente vaak al verhelderend en zij kan ook inschatten of het nodig is dat hij/zij gezien wordt.

Ik ga denk ik wel sneller dan gemiddeld, zeker met zoon. Die heeft een verleden met ernstige luchtwegklachten, dus bij twijfel bel ik altijd en meestal willen ze dan toch in elk geval even luisteren.

In andere gevallen kijk ik het altijd even aan. Als ze echt doodziek zijn of er is iets vreemds dan bel ik sowieso. Anders kijk ik het bijvoorbeeld een paar dagen aan. De huisarts heeft wel eens gezegd dat als een kind na drie dagen nog koorts heeft dat wel genoeg reden is om te bellen. Dus als dat zo is en het lijkt nog niet de goede kant op te gaan dan bel ik na een paar dagen toch even voor overleg. Vaak willen ze dan toch even kijken en ga ik erheen, soms is telefonisch overleg voldoende.

Laatst nog, zoon heeft toen een week koorts gehad en was ook echt lamlendig. Na een aantal dagen toch gebeld voor overleg en toen hebben ze even iets getest (iets met een beetje bloed uit zn vinger om naar ontstekingswaarde te kijken) en dat was goed. Omdat hij wel ziek was, maar niet doodziek, mochten we het nog twee dagen aankijken en anders moesten we opnieuw komen. Gelukkig ging het op die tweede dag wachten eindelijk de goede kant op.

In elk geval zou ik bij twijfel altijd bellen en ik bel liever een keer te veel dan te weinig. Voor mezelf bel ik minder snel, maar neem met de kinderen liever geen risico (komt ook wel deels door het verleden met ziekenhuisopnames en dergelijke). Ook bij de huisarts geven ze vaak al aan dat ze bij kinderen liever hebben dat je bij twijfel even belt en het geen probleem vinden om even te kijken.

Hebben maar 1 dag 39 gemeten. Net was het 36,4.
Mijn man heeft hem al 3 dagen niet gezien dus hoort het alleen van mijn verhalen en af en toe een foto.
Heeft net weer een goed glas ranja op. Hopelijk knapt hij daar iets van op. Zoals het er nu uitziet, ga ik dadelijk toch even de dokter bellen. Hij drinkt misschien wel maar ik vind hem slechter dan gisteren maar wat het precies is, daar kan ik mijn vinger niet opleggen. Iets aan zijn totale houding.

Ik bel dan vaak even naar de praktijk en zeg tegen de assistent dat ik even wil overleggen, vaak geven zij dan wel aan of je langs moet komen of het nog even kan aankijken.

Mijn ervaring bij mijn eigen huisarts is dat ze daar wel heel zorgvuldig mee om gaan en tot nu toe willen ze eigenlijk altijd dat we even langskomen.

Ik hou 3 dagen koorts aan. Maar dan moeten er wel natte luiers zijn!

Zo doe ik het ook. Even bellen voor advies, en vaak willen ze m’n kind dan wel even zien.

Ik heb van het weekend ook contact gehad met een doktersassisten maar ze gaf aan dat het tot nu toe nog niet nodig is. Ik kan over een uur terecht. Ben benieuwd.

Dit checken ze tegenwoordig niet meer

Wij bellen ook eerst voor advies, de assistent weet heel veel en kan dan altijd nog zeggen dat we langs moeten komen.

Toevallig zijn we vorige week met Tobias bij de HA geweest, hij had al 3 dagen koorts boven de 40 graden en een zetpil hielp wel, maar zodra die was uitgewerkt, kwam de koorts direct terug. Het onderdrukte dus alleen maar. Ik dacht zelf dat 't wel goed zou komen en 't gewoon de griep was, maar de assistente wilde toch dat we langskwamen. HA dacht aan een blaasontsteking en k moest urine opvangen, maar nog voor dat 't lukte, zakte de koorts en was 't opeens klaar :')

HA gaf ook nog aan dat ze vroeger 3 dagen koorts = huisarts aanhielden, maar zijzelf 5 dagen koorts aanhoudt en dan nog liever naar 't kind kijkt en hoe de ouders het vinden.

Ja, ik ga zeker langs. Ik hoorde pas geleden een verhaal dat niet goed is afgelopen, ik word dan best angstig. Ben ook snel bezorgd om Julian. Mij boeit het niet, ik pluk Julian als t moet zelfs om 02.00 uit bed om naar een arts te gaan. Hij is bijna heel december ziek geweest, luchtwegproblemen, pseudokroep, hoesten etc etc, we zijn toen 3x geweest. Oudjaarsdag nog. Zeker als de koorts aanhoudt ga ik. En wat Caufield ook zegt: áls mijn man aangeeft dat ik moet gaan bel ik. Gelukkig nu een doorverwijzing naar de KNO.

Ik dacht, wat heeft zijn leeftijd nou te maken met of je zijn mening mee laat tellen? Maar je bedoelt natuurlijk gewoon dat hij ook de ouder is van jullie kinderen. Goeiemorgen Elliot.

On topic: Ik bel als ik het niet vertrouw. Soms is dat na een dag al, soms pas na een week. Het ligt er maar net aan hoe D. zich gedraagt en wat mijn gevoel erbij is. En ik bel ook wel eens als ik het zelf niet nodig vindt maar mijn man wel. Een paar maanden terug was D. gevallen, met zijn hoofd op de rand van de tafel. Hij had een wond bij zijn oog en huilde direct hard. Ik vond het geen reden om te bellen, maar mijn man voelde zich er niet prettig bij en wilde even weten of we nog ergens op moesten letten. Dan bel ik dus ook voor advies.

Ander vraagje: belt jullie partner? Of jij? Ik zit te denken, ik heb altijd gebeld. Mijn man nooit.

Goeie vraag Chiq. Ik bel eigenlijk altijd, mijn man vroeg in het begin zelfs of ik voor hem de dokter wilde bellen.

OT: ik bel denk ik niet heel snel, maar eigenlijk wel altijd als andere mensen het adviseren, mijn moeder of schoonmoeder bijv. En waarom zou je niet bellen hè, huisarts is ook gewoon een betaalde baan.

Het initiatief om te bellen ligt vaker bij mij, maar mijn man belt ook wel eens.

Bij de dokter kreeg hij weer wat leven, zal je altijd zien. Longen en oren zijn schoon dus gewoon even aankijken.

Maar ik ben ook altijd degene die moet bellen. Dokter, tandarts, kapper, ik maak alle afspraken.

Ghehe Elliot, hij is ook nog 5 jaar ouder
Kan je man niet bellen Pollepel? Bij ons belt degene die ff het makkelijkst 5 min vrij kan maken daarvoor.

Nee mijn man werkt en ik ben thuisblijfmoeder.