Desktop versie van Zeg maar Yes
Plaats een reactie

Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:30

En zal dat ooit nog weggaan?

In mei alweer 2 jaar geleden kreeg mijn vriend een motorongeluk. Hij zou op motorvakantie gegaan en 'gelukkig' gebeurde het nog hier in de stad. Moet er niet aan denken dat het was gebeurd terwijl ze al in Italië waren!
Ik had 's ochtends toen ik naar m'n werk ging al een naar gevoel, maar weet dat aan het feit dat we voor het eerst 5 dagen zonder elkaar zouden zijn... Heb zelfs nog 'zijn' ambulance voorbij horen komen...
Ik vergeet het moment nooit meer dat ik de vrouw van m'n vriend's beste vriend voor m'n neus zag staan op m'n werk... :pale: Ik wist al genoeg. Men, wat duurde de rit naar het ziekenhuis lang! Er was eerst het gerucht dat ie met de traumaheli naar de dichtstbijzijnde grote stad (45km verderop) was gebracht.
Kwamen we ein-de-lijk op de eerste hulp aan, HÉLE gang vol met een gigantisch bloedspoor! Nou toen had ik het helemaal niet meer! Gelukkig bleek dat niet van m'n vriend te zijn, maar die paniek kan ik nu nog voelen :snik:


Ik merk dat ik er de laatste tijd ook opeens weer vaak last van heb, terwijl daar volgens mij geen aanleiding voor is...

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:35

Ezra's blindedarmontsteking, zeker als ik eraan denk wat er had kunnen gebeuren als we er niet achter waren gekomen, het was zo onduidelijk wat hij nou had en het was echt in een split-second dat we aan zijn blindedarm dachten. Als we er te laat bij waren geweest had het echt helemaal verkeerd af kunnen lopen, nu waren we gelukkig op tijd, maar ik heb er nog zo lang nare beelden van gehad, gewoon het idee dat het zo makkelijk fout had kunnen aflopen, als we net in die ene tel daar niet aan hadden gedacht, als we niet direct bij dat vermoeden hadden gebeld, als we de doktersafspraak van de volgende dag hadden afgewacht en 's avonds naar bed hadden gebracht met een zetpil. Ik moet er niet aan denken en toch heb ik er heel vaak wel aan gedacht.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:35

De dag dat de moeder van mijn vriendin ernstig gewond raakte, en daardoor wen aantal weken in coma lag. Ze fietste elke dagenda op exact dezelfde dag voor ons huis langs, tot die ene dag. Toen politie en ambulance voorbij raasden wist ik genoeg. Vreselijk gevoel.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:38

De gesprongen blinde darm ontsteking van mijn man toen ik hoogzwanger was van R. Er is ons meerdere malen gezegd dat het geen uren meer had moeten duren of hij was eraan overleden. De enorme lange tijd in het ziekenhuis die volgde, noodgedwongen in het ziekenhuis moeten bevallen en alle ellende die daarna nog kwam. Achteraf gezien had R niet op een ongelukkigere tijd geboren kunnen worden. Het was een grote hel alles bij elkaar.

Het werd nog mooier toen na 2 jaar flinke klachten bleek dat er een gedeelte vd blinde darm achtergebleven was.


Het andere nare gevoel is van, ik denk zo'n 13 jaar geleden toen ze dachten dat ik Non Hodgkin had. Na een lange week vol onderzoeken bleek het gewoon precies te zijn wat ik eigenlijk al dacht... mijn 'huidziekte en daarbij behorende goedaardige gezwellen. Dit heeft mij enorm gevormd rondom ziektes.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:39

Geen hele erge dingen zoals dat ongeluk van jou, maar wel een aantal andere dingen:
- Hoe slecht ik mij voelde na de 2e operatie aan mijn hand en de artsen mij niet wilden geloven dat het verband te strak zat. Kotsen, koorts, flauwvallen en verder alleen maar slapen. Totdat mijn vader het zat was en met mij naar het ziekenhuis gereden is. Ik viel flauw toen ze het verband eraf haalden en was er daarna kiplekker aan. 's Avonds zat ik, met een nieuw en losser verband, weer doodleuk op het terras!
- Een paar weken hierna werd de pin die ze in mijn bot hadden gezet eruit getrokken. Helaas was de pin verschoven (door mijn eigen lompigheid.. Braaf naar de EHBO geweest maar volgens hun was er niets.. Uhuh..). Ze kregen het niet goed verdoofd, de haak om aan te trekken zat in mijn bot ipv ervoor. Stuk bot wegbijtelen, trekken trekken trekken.. En daar lig je dan, zonder dat het heel goed verdoofd is. 2 Verpleegster liggend op mijn arm zodat ik deze niet wegtrok, 1 verpleegster met een kotsbak onder mijn hoofd en 2 artsen aan het beiten en trekken in mijn hand. Feest! Op een gegeven moment vroegen ze toestemming of ze 1 keer met 2 man mochten gaan trekken. Dan zou ik 5 seconden heel veel pijn hebben, maar dan wassie er hopelijk wel uit. Zo niet zou ik per direct onder algehele narcose gebracht worden en gingen ze dan verder opereren. Ik stemde toe en heb echt GEGILD van de pijn. Mijn vader gaf later aan dat hij mij had horen schreeuwen (3 of 4 gangen verder zat hij). Wát een pijn!!
- Toen mijn oma 7.5 jaar geleden op sterven lag en wij heel snel afscheid moesten gaan nemen.. 's Avonds door de verlaten gangen naar de IC lopen, steeds weer een hoekje om.. Leuk zo'n gang met allemaal hoekjes erin. En weten dat we op een gegeven moment aan het einde van de gang de familiekamer zouden zien waar alle familie al was. Bleh, het laatste hoekje dat we om gingen veroorzaakte echt een rot gevoel.
- De blijdschap toen mijn nichtje geboren was. Man, man, man.. iédereen moest het weten dat ik peettante geworden was. Ik heb iedereen, maar dan ook werkelijk iedereen ingelicht en ben het ziekenhuis doorgestuiterd toen ik op bezoek ging.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:42

Niet zozeer een moment, maar laatst bij psychiatrie hadden we een ernstig depressieve patiënt (al ruim 25 jaar en inmiddels beetje uit behandeld) en ik heb weg moeten lopen van het consult.

Ik kan gewoon nog altijd (ben er ook absoluut nog niet vanaf) te intens die zwartheid en wanhoop voelen. Erg teleurgesteld in en geschrokken van mezelf.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:42

- de dag dat ik te horen kreeg dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is.
- de dag dat ik zelf de diagnose kanker te horen kreeg.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:43

Pff jeetje heftig Chava! Hoe gaat het nu met je?

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:45

Jeetje Chava, wat ontzettend heftig.
Mag ik vragen welke vorm van kanker je hebt?

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:48

-De dag dat ik te horen kreeg dat de kanker van mijn vader in zijn botten zat.

-Een keer toen pap met spoed was opgenomen. Die dag waren we (mijn ex en ik) al naar hem geweest omdat hij was opgenomen maar het leek redelijk tot ok. Toen we terug waren in onze stad (2 uur rijden), kregen we een half uur later een telefoontje. MIjn zus die me belde dat ze niet wisten of hij de nacht zou halen. Snel weer terug naar Maastricht, mijn ex moest de hond eerst bij mijn ouders afzetten voordat hij naar binnen kon maar ik wilde alleen maar naar papa toe. Dus hij mij eerst in het ziekenhuis afgezet en toen liep ik om 12 uur 's nachts door het grote, donkere ziekenhuis, niet wetende of mijn pap nog zou leven als ik bij hem zou zijn. Wat een eng, ellendig gevoel was dat. Die hele nacht overigens want we zaten allemaal om hem heen, ijskoud door alle emoties, ieder piepje deed ons schrikken.. Brrrr

-De dag dat degene op wie ik zó verliefd was me vertelde dat ik wel lief was maar niks meer dan dat. Ondanks een enorme hechte band.

- het gevoel dat ik had, toen mijn huwelijk echt voorbij was.

Maar 'gek' genoeg ook nog de liefde die ik heb gevoeld op onze trouwdag.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:58

Als ik denk aan het nare gevoel dan denk ik aan de slecht nieuws telefoontjes die ik kreeg van mijn familie.

-Ik zat in de auto en werd gebeld door mijn stiefmoeder. Dan weet je dat je aan de kant moet, want ze bellen anders nooit zo vroeg. Dat gevoel van naar parkeerplaats rijden en willen weten wat er aan de hand is kan ik nog dagelijks voor de geest halen. Stiefmoeder in tranen, pap lag in het ziekenhuis.
-Ik zat wederom in de auto en werd gebeld door mijn vader. Wederom weet je dan dat het mis is, want zo vroeg bellen is niets voor hem. Huilende vader aan de telefoon, stiefmoeder was met epileptische aanvallen naar het ziekenhuis in de stad gebracht. Wederom, dat gevoel dat ik een parkeerplaats moest zoeken tot ik zijn stem hoorde waren killing.
-Telefoon van mijn vader dat mijn opa was overleden.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 21:58

Inmiddels ben ik alweer bijna 12 jaar schoon, al heb ik wel blijvende schade.
Ik had een tumor in mijn ruggenmerg.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 22:00

Pff jeetje wat heftig zeg! Fijn dat je alweer zo lang schoon bent. Moet je nog op controle?

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 22:06

Nee, toen ik na vijf jaar schoon was verklaard, was het niet meer nodig.
Ben in 2012 nog wel terug geweest, omdat de verschijnselen die ik eraan heb overgehouden, erger werden.
Helaas is hier niks aan te doen. Nou ja, ik kan wel weer geopereerd worden, maar de restverschijnselen zullen daarmee niet verdwijnen en na een paar jaar toch weer erger worden.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 22:20

Vrijdag nog met schoonouders over gehad,
De dag waarop ik mijn vader probeerde te bellen om te vragen hoe het met mijn oma ging. De dag ervoor was ze namelijk met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Kreeg mijn vader niet te pakken, was zelf met vakantie. Heb meteen mij spullen ingepakt en de eerste beste boot terug naar vaste land genomen.
In het ziekenhuis aangekomen en mijn oma zag schrok ik mij dood! Mijn oma reageerde niet meer, ogen drasiden steeds weg en haar tong had ze compleet kapot gebeten. Ik ben jankend, de kamer uitgegaan en nu weer springen tranen in mijn ogen, dat beeld, nee is niet te vergeten. Dag erna was ze overleden. Morgen zal ik haar weer extra missen, want woensdag was oma dag.

Boosheid op mijn pa, omdat hij mij niet belde op de dag dat mijn tante overleed. Wat was ik kwaad.
Ik zou naar mijn werk (vakantiewerk) en zei nog tegen mijn vader, hij bracht mij, mocht ze vandaag komen te overlijden, bel me dan. Er gebeurde niets, tot uurtje of 10, ik kreeg het ineens koud, terwijl het hartje zomer was. Wat zou dat
kunnen zijn dacht ik nog? Telefoon kreeg ik niet. Mijn pa kwam mij na werktijd weer halen, hij vertelde toen dat mijn tante was overleden, tegen een uurtje of 10, vandaar dus koud gevoel en ow wat was ik kwaad!
Mijn tante was als een moeder voor mij.

Mijn buikpijn die ik heel vaak en heel hevig heb, sta dan zowat op de kop van de pijn, wat het is? daar zit ik nog voor in de molen. Buikpijn is zeker 15 weken van het jaar niet aanwezig :thumbdown:

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 22:29

De eenzaamheid, doordat ik altijd het pispaaltje ben geweest en mensen altijd over me roddelden, nawezen of uitlachten. Ook het gevoel als je van je fiets wordt gegooid, of spullen worden vernield, kan ik zo oproepen. Angst, eenzaamheid, onzekerheid, ik hoef er maar even aan terug te denken of ik kruip weer in mijn schulp.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 22:36

Parel schreef:De eenzaamheid, doordat ik altijd het pispaaltje ben geweest en mensen altijd over me roddelden, nawezen of uitlachten.


Dit gevoel is zo herkenbaar, en ben er pas geleden achter gekomen dat het niet alleen kinderen zijn die dit gedrag vertonen, maar ook mensen waarvan je verwacht dat het volwassenen zijn.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 22:36

Wat een triest verhaal Parel, wat erg om te lezen dat ze zulke dingen gedaan hebben. Als ik foto's van jou zie denk ik juist wat een mooie, sterke vrouw.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 22:37

Het moment dat een collega op mijn bijbaantje van vroeger de kleedkamer binnenkwam en de deur achter zich sloot en het gelijk door mij heen ging dat het ontzettend foute boel was. Wat er daarna gebeurd is, maakt inmiddels niet veel meer los, maar dat eerste moment, god, wat naar.

Verder het moment dat ik ontdekte dat mijn vader een relatie had met een andere vrouw en ik voorzag wat voor ellende op ons pad zou komen. En een paar weken later toen ik merkte dat mijn vader het aan mijn moeder vertelde en hij ons zonder pardon op een camping zonder vervoer in de steek liet.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 22:44

Het is dit jaar al 20 jaar geleden, maar het gevoel op de dag dat mijn neefje (we waren even oud) is overleden kan ik mij nog precies voor de geest halen en hetzelfde voelen. Ik zat buiten op een aanhangwagen met vriendinnetjes en buurmeisje. Toen mijn moeder de voordeur open deed en mij riep, wist ik meteen dat hij overleden was, al voordat ze mij bij zich riep. Best vreemd aangezien het om een ongeluk ging en niet door ziekte waarvan je al wist dat het op de loer lag.
3 jaar later lag mijn nichtje (ook even oud als mij) ook in zeer kritieke toestand in het ziekenhuis en ook daarvan had ik zn voorgevoel. En dat werd bevestigd toen ik thuis kwam van school. We gingen toen naar het ziekenhuis om afscheid van haar te nemen. Maar op de een of andere wonderbaarlijke manier heeft ze het toch gered terwijl de artsen dachten dat ze de nacht niet meer zou halen.


Er zijn wel meer nare gevoelens geweest die ik zo weer kan oproepen, maar niets kan dit overtreffen. De opdonder die ik hiervan heb gehad is pas de laatste tijd aan het herstellen.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 23:33

Het geluid van artsen die een baarmoeder verder open 'scheuren' bij een keizersnede.. Werd er laatst bij operatie live weer helemaal naar van...

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 23:53

Printje, dank je, lief van je. Helaas kan ik het verleden niet wissen, dan maar mijn toekomst mooi inkleuren :)

Wat zijn er hier trouwens een heftige dingen gebeurd, echt heel ingrijpend. Vooral het verhaal van Sanne grijpt me aan.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

21 Jan 2014 23:56

De angst die ik voelde toen mijn overvallers mij insloten, aanvielen en naar de grond werkten met hun stompen.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

22 Jan 2014 01:08

Het gevoel toen ik mijn man diep in coma op de ic zag liggen na zijn grote zware open hartoperatie. Zo ver weg, zo niet aanspreekbaar. De angst die nacht of hij het wel zou halen.

Het gevoel toen ik mijn huis binnen liep na een ziekenhuisbezoekje, de deur achter me dicht deed en toen ontdekte dat er ingebroken was en álles overhoop lag en ik daar stond en niet wist of ze nog binnen waren. Die angst, die paniek en dat enorme onveilige gevoel.

Het gevoel van wanhoop en verdriet toen ik moeder was geworden maar niet naar mijn kind op de couveuseafdeling mocht. Als ik er aan denk voel ik me weer verscheurd.

De koude rillingen van toen ik mijn man dood aan trof achter zijn bureau.

De liefde, die kan ik ook nog voelen.

Re: Welk (nare) gevoel kun jij nog zo oproepen?

22 Jan 2014 01:52

Heftige dingen staan ertussen zeg, pfff. Serendipity, wat moet dat pijn hebben gedaan!! En Pompoen...hartverscheurend.

- Toen ik op het vliegveld in Mexico hoorde dat mijn vader een herseninfarct had gehad en dan nog 13 uur terug moeten vliegen. Wanhopig was ik.
- Toen mijn vader vermist werd. Leven tussen hoop en vrees...
- Toen ik mijn vader dan eindelijk, 13 dagen na zijn dood, mocht zien. Het was afschuwelijk. Traumatische ervaring, heeft me voorgoed veranderd. Dat verdriet...ik dacht dat ik ook doodging.
- mijn depressies. Het allerallerergste gevoel wat er is, want je bent zo jezelf niet meer. Nu ook weer. Ik heb het gevoel alsof ik een rouwproces over mijn eigen ik doormaak. Weer een stukje van mij sterft daar ergens diep vanbinnen. Bloed en bloednaar.
Plaats een reactie