25 Jan 2014 15:03 door Slakje
Ik ben ook gepest geweest, vanaf het vierde leerjaar tot het 3de middelbaar. Waarom? Geen idee! Ik was een gemakkelijk slachtoffer, trok het mij ook erg aan. Het ergste was dat ik een keer 50 minuten lang door een jongen werd 'uitgemaakt' voor lelijk wicht. "Ja, als je zo lelijk bent als Slakje," en "Lelijke mensen als Slakje." Ik kreeg ook met enige regelmaat met fysiek gepest te maken. De lagere school deed niks omdat ze vonden dat het aan mezelf lag of aan mijn opvoeding (ik zat op een erg conservatieve, lagere school) en de middelbare school, tja, die deed ook gewoon niks. Ik moest regelmatig op gesprek bij de 'Groene leerkracht', maar bij haar kreeg ik meer het gevoel dat het allemaal maar aan mezelf lag.
Mensen hebben al meteen vooroordelen over mij, geven me geen kans. Iets heel idioot, maar voor mij heel zwaar te verwerken; als ik een mopje vertel, lacht er niemand, bekijkt iedereen me alsof ik van een andere planeet kom. Vertelt een ander datzelfde mopje, vindt iedereen het hilarisch. Zulke zaken gebeurden (toen) meermaals per dag. Er werd ook ooit tegen een nieuw klasgenootje gezegd dat ze maar niet met mij moest omgaan want ik was raar. Gelukkig had zij de ballen om hun 'advies' niet te volgen en we zijn lang beste vriendinnen geweest.
In het vierde, vijfde en zesde middelbaar werd er nog steeds vanalles over me gezegd, en nog steeds 'gepest', maar ik trok het me minder aan. Ik ging niet meer huilen oid en zocht gewoon de mensen op die mij wel accepteerden. Maar het doet en blijft wel gewoon pijn doen. Ik heb het zesde ook overgedaan en kwam toen in een nieuwe klas terecht, ik heb mij toen lang anders voorgedaan om geaccepteerd te worden door de klasgroep, maar zij hadden ook al hun vooroordelen en uiteindelijk werd ik daar nog ongelukkiger van.
Ik heb het nog steeds moeilijk met mijn plaats te vinden in een groep mensen. Daarom hou ik van kleine groepen, 4 of 5 mensen. Niet meer, dan word ik erg onzeker. Als er een 'groot evenement' plaats vindt, maak ik mij weken van te voren al zorgen: hoe moet ik mij gedragen? Wat moet ik zeggen? Wat moet ik dragen? Hoe en wat moet ik eten en drinken?
In mei trouwt een collega van mijn vriend, we zijn uitgenodigd. En ik maak me er nu al druk in. Ik ben bang dat iedereen me raar gaat vinden.
Zo, dat was een hele boterham. Het andere nare gevoel:
Ik liep van mijn stamcafé naar de bushalte. Er liepen 2 buitenlandse mannen achter mij, aan het praten met elkaar, ik kon hen niet verstaan. Plots liepen ze naast me, elk langs een kant. Ze betasten me, duwden me tegen de muur en gingen me verder betasten. In paniek heb ik één van hen flink gemept en heb ik me kunnen losrukken. Ik ben gaan lopen, belde mijn vriend, heb me vastgeklampt aan een voetgangster.