Niet gehoopt, wel gekregen. Niet gegeven. Net een gedicht zo.

Ik vind een bevalling overigens zeker echt wel een prestatie!

Ik vind het ook prestatie, maar niet eentje waarvoor ik met een cadeau beloond moet worden. Ik zou wel met een cadeau gewaardeerd kunnen worden. Denk dat daar 'm het verschil in zit, beloning of waardering.

Zeggen dat je iets niet hoeft terwijl je het wel wil maar ook nog wil dat hij dat spontaan bedenkt is vragen om gedoe en maakt het onmogelijk voor hem om het goed te doen.
Ik wilde baargoud, no way dat mijn vriend dat zelf zou bedenken. We hebben samen een ring ontworpen (ok vooral hij, ik kan tekenen op het niveau van een vierjarige) en die heeft hij afgerekend.

Ik had er zelf wel ooit eens van gehoord, maar nog nooit bij nagedacht. Vriend heeft dit wel aan zijn ex gegeven toendertijd.
Of t polsen was bij mij, of bevestiging zoeken was weet ik eigenlijk niet. Hij is wel een type van wil ik t dan wil ik t, zo niet dan niet.
Van mij had t in die zin niet gehoeven, dat ik er niet bij stil heb gestaan, en t ook niet zou hoeven. We schenken elkaar een baby.
Maar nu dit wel tussen neus en lippen door is gezegd ga ik er wel meer vanuit idd. En wat al gezegd werd, als hij dat ter sprake brengt ga ik niet zeggen oh ja geef mij maar een kado. Zo 'hebberig' ben ik niet ingesteld.
En nogmaals, omdat t mij niet heel gewoon was was ik sowieso benieuwd hoe gangbaar dit is. (En ook van vrouw naar man, maar dat is zo te lezen heel weinig van toepassing)

Zeggen wat je wilt is niet hebberig.