Veel plezier op vakantie, Olifant!
Mijn man en ik zijn gisteren bij vrienden van vakantie op de Veluwe geweest. Ik had de hele tijd het gevoel dat er iets zou gebeuren, niet met de vrienden, maar in het algemeen. En toen we op de A50 reden ging de telefoon van mijn man; Zijn dochter. Er was van alles aan de hand en ze wilde bij papa slapen. Eerste reactie is dan altijd dat ze dat toch echt aan mama moet vragen, maar mama zei al op de achtergrond dat het goed was. Dus we hebben haar opgehaald. En toen leefden we niet nog lang en gelukkig... Al wist ik natuurlijk dat het ook niet zo zou werken.
Dit zijn echt de aftasturen. Dochter zoekt continu de grenzen op. Hoever kan ze gaan? En ze is gewend dat als ze blijft zeuren, dat ze haar zin wel krijgt. Maar dat is in dit huis simpelweg niet het geval. Toen ze op bed ging kreeg ik een kus en een knuffel en toen ze in bed lag, zei ze dat ze bang was dat er vreemde mensen binnen zouden komen (want dat is bij mama altijd het geval). Toen ze na anderhalf uur nog niet sliep, is mijn man maar naar bed gegaan. (We wonen klein, dus moeten ze samen in bed). Man was net vijf minuten in de woonkamer, dochter slaapt nogal wild, en toen was ze ook wakker om papa weer op te halen. Ze slapen nu weer.
Morgen gaan we zwemmen en in de middag brengen we haar terug naar mama. Dat wil mama niet, want ze wil dat dochter drie nachten (of meer) bij ons blijft, dus in hoeverre mama haar morgen komt ophalen op de afgesproken plek? Wij hebben alleen een hele drukke ziekenhuisweek voor de boeg en ze is nog maar net in ons leven, dus hoe we dat dan gaan doen als ze haar dochter niet komt halen? Eerst maar eens minuut tot minuut kijken hoe het gaat. Het is een schattig meisje, maar het temperament heeft ze echt van haar vader.
Oeh Pippa, wat is er aan de hand?