Hoi meiden,

Ik heb even jullie advies en kijk ergens op nodig.
Mijn oudste zoon is een zachtaardig kind wat moeite heeft op school. Hij weet alles wel maar kan het moeilijk uitvoeren. Hij wil hel graag en doet z'n uiterste best, hij is bang om te falen.

Nu ben ik afgelopen vrijdag gebeld door een moeder van een klasgenootje. Zij had haar zoon en een ander klasgenootje horen praten. Ze zeiden tegen elkaar dat als zij de directeur van school waren, ze de muziekleraar meteen zouden ontslaan. Zij is hier op verder gaan vragen en het blijkt dat de muziekleraar mijn zoon hardhandig heeft vastgepakt en zo tegen hem heeft lopen schreeuwen dat hij moest huilen. De 2 klasgenootjes zeiden dat het echt heel zielig was en dat ze erg waren geschrokken. De moeder vertelde mij dat het echt zorgelijk klonk en dat haar zoon er echt van onder de indruk was.

Dat krijg je dan even te horen van een andere moeder. Jeetje dan voel je je klote. Mijn zoon heeft namelijk niets laten merken of gezegd. Ik heb het mijn zoon gevraagd waarom hij niet gezegd had. Toen brak hij en zei tegen mij " mama dat moet ik toch zelf oplossen, ik moet gewoon nog beter m'n best doen". Nou ik kan je zeggen dan breekt je hart.

Wat was er nu gebeurt ( daar geloof ik mijn zoon op omdat hij niet het kind is dat liegt maar juist dingen minder erg maakt. Ook zijn klasgenootjes hebben het zo verteld) ze moesten een opdracht maken en hij begreep deze niet. Hij mocht het niet meer vragen dus heeft hij niets opgeschreven. Maar omdat hij bang als dat de leraar weer boos zou worden heeft hij de antwoorden meegeschreven. De meneer zag dit en werd meteen boos op hem. Hij heeft hem bij z'n arm vastgepakt en hem valsspeler en onsportief genoemd. Hij schreeuwende tegen hem. Mijn zoon probeerde zich loste trekken en heeft gezegd "laat me met rust" . Tot 2 x toe.
De leraar heeft hem niet gevraagd waarom hij heeft meegeschreven etc. Blijkbaar is de leraar sowieso iemand bij wie de kinderen moeten stilzitten met de handen plat op tafel, niets in de handen, niets vragen en gewoon luisteren. Ik kan me ook niet voorstellen dat dit de 1e x is. Mijn zoon is niet het type kind dat het bloed onder je nagels vandaan haalt. Hoe doet hij dan bij het kind dat dat wel doet?

Mijn zoon vertelde dat hij elke vrijdagsmiddag met buikpijn naar schoolgaat omdat hij muziekles heeft.

Nu ben ik naar de juf gegaan en zij vind dat ik eerst in gesprek moet met de muziekleraar. Ik kan dit echter niet omdat ik erg boos ben en het toch een welles nietes spel zal worden. Hij zal dit niet toegeven. Ik wil een gesprek met de directeur en dan mag de muziekleraar daar wel bij zijn. Ik heb de directeur gemaild en hier een verzoek om gedaan, daarnaast heb ik vermeld dat mijn zoon voorlopig niet naar de muziekles zal gaan. Hij kan best ander werk afmaken op de gang ofzo.

Nu is de directeur hier op ingegaan en hij vind dat ik eerst zelf met de leraar in gesprek moet en dat hij niet akkoord gaat met het niet naar de muziekles gaan. Hij zegt dat dit verplicht is. Onzin in mijn ogen, zolang mijn zoon niet verzuimd en schoolwerk doet.

Nu zegt mijn gevoel om voet bij stuk te houden omdat ik dit het beste vind voor mijn zoon en omdat ik hem heb gezegd dat hij met een goed gevoel naar school kan gaan en ik er voor hem ben. De dag voor het incident hebben ze in de klas een gesprek gehad over je veilig voelen in je klas. Dat doet hij dus niet bij die leraar. De moeder van zijn klasgenootje heeft aangegeven hier ook wel een rol in te willen spelen. Ze vind het niet normaal en wil ook haar ongerustheid uiten.

Wat vinden jullie en de juffen.