Nan schreef:Later kreeg ik zo'n draadje in haar hoofd, was handiger, maar als ik had geweten wat voor wondje dat achterliet had ik het misschien niet gedaan.

Carrie schreef:

Bliss schreef:Iehh dat is ook erg ja, dat je er geen meer kunt krijgen. Eigenlijk moet je er dus echt op tijd om vragen, maar ja, wanneer is 'op tijd'?

Ik vind ruggenprikken sowieso al eng, heb er een klein traumaatje door. Moest er een keer één voor een operatie en ze kregen 'm er niet goed in en moesten steeds opnieuw prikken. Bluhhh. Maar ik vrees dat ik niet zo'n hoge pijngrens (geen idee of dat nou echt zo is) heb en er bij de bevalling misschien toch één nodig heb.

Ik zou meteen als je in het ziekenhuis bent zeggen dat je er een wilt en dat ze de anesthesioloog kunnen bellen, want dat kan dan nog wel even duren ja. Tegen mij zei de vk een paar keer 'weet je het zeker, want je vangt de weeën zo goed zelf op' eh, ja ik weet het zeker, het doet zo'n pijn, wan ben ik blij dat ik ja bleef zeggen, want het duurde nog wel even en op de monitor zag je ook echt heftige weeën.

Nouja, als je er een wil zou ik er meteen om vragen dus. En door de weeën voel je de prik misschien niet eens.

Bliss schreef:Ik weet eigenlijk ook niet wat een CTG nou precies is.

Teun schreef:

Nan schreef:Later kreeg ik zo'n draadje in haar hoofd, was handiger, maar als ik had geweten wat voor wondje dat achterliet had ik het misschien niet gedaan.

Zo’n draadje krijgt mijn zoontje straks ook in zn koppie tijdens de bevalling . Wil ik ook echt liever niet maar het meet de hartslag zeker met twee echt nauwkeuriger dan zo’n CTG. Het liefst zou ik ver weg van al het medische willen blijven maar dat is met een tweeling niet mogelijk. Daar kan ik best tegenop zien, al die toeters en bellen en artsen aan mijn bed. Laat mij gewoon rustig bevallen met bewegingsvrijheid en de mogelijkheid om tijdens de ontsluitingsweeen in bad te gaan. Werkte bij mijn dochter als een tierelier.

Zora schreef:Bliss, probeer een beetje vertrouwen te hebben joh. Echt hoor, ook jij kunt dit en misschien ook wel gewoon prima zonder pijnstilling. Stel je er gewoon op in dat je alles over je heen laat komen, en instrueer je vent met bepaalde afspraken. Echt, je weet je eigen kracht misschien helemaal niet straks!

Teun schreef:Hoeft bij jou natuurlijk niet zo te gaan Bliss maar mijn evaring met een bad is dus heel goed. Daarvoor ging de ontsluiting heel langzaam en kon ik de rug- en beenweeen nauwelijks opvangen. Ik stond ook op het punt een ruggenprik te willen maar moest inderdaad minimaal een uur op bed wachten op de anesthesist en aan de CTG. Dat was geen optie, ik kon echt niet liggen met die weeen. Toen ben ik dus in bad gegaan en hoewel ik de pijn niet minder vond kon mijn lichaam blijkbaar beel beter ontspannen en deden de weeen ineens hun werk. Binnen 1,5 a 2 uur zat ik van 3 op 10 cm. Achteraf ben ik zo blij dat het zo gelopen is, wie weet had het met een ruggenprik allemaal veel langer geduurd.

Ik ben uiteindelijk wel bevallen op bed, dat moest vanwege de medische indicatie die ik had door de myoom die misschien in de weg zou zitten.

Trui schreef:

O en hoe rot je je kan voelen, hoe ver je je van jezelf af voelt staan die eerste tijd. Maar dat er ook ineens weer een lampje aan kan gaan waarvan je merkt hè ik ben er weer.