Re: Wat als hij geen kinderen wil?
Wat me meer opvalt in je berichten Bob, en dat is natuurlijk gewoon gelezen dus niet automatisch waarheid, maar er spreekt weinig begrip richting jouw vriend uit, zelfs al benoem je van wel. Maar het lijkt wel alsof je zegt: hij heeft goede redenen, maar ze gelden voor mij niet want mijn redenen zijn belangrijker.
Zinnen als:
- Ik wil dat hij het wil omdat hij het zelf wil
- ik wéét dat mijn kinderwens van alles zal winnen, dus ook van hem.
- Ik wil mijn carrière combineren met kinderen krijgen
- Vriend heeft ook vooralsnog geen ambitie om meer te gaan werken en is in slakkentenpo zijn HBO thuisstudie aan het doen (al 4 jaar bezig en nog geen één cursus afgerond).
Ik wil, ik weet.. Het is allemaal zo stellig. En vervolgens zeg je dit: 'Maar inderdaad, zijn redenen zijn zo stellig dat ik niet weet of het zin heeft om het te laten rusten'. ZIJN redenen? Jouw redenen hebben dus de overhand? Terwijl je nog jaren de tijd hebt, nog niet eens klaar bent met studeren?
Ik was 26 en mijn vriend 20 toen we elkaar leerden kennen, hij was daar ook nog helemaal niet mee bezig. Sterker nog: hij dacht dat ik dat wel was en hij heeft toen onze relatie verbroken omdat hij niet me niet wilde tegenhouden. Gelukkig zit er bij mij geen volledige levensplanning vast aan een kindje krijgen, het komt zoals het komt, waardoor ik nu op mijn 34ste zwanger ben en eigenlijk nog steeds denk: shit, had ik nou nog maar een paar jaar gehad. Ik vind hem het vuur onder de schenen leggen nu best heftig eigenlijk.
Hoe reageert hij op jouw: 'ik wil zo snel mogelijk antwoord en als het niet het antwoord is waar ik op hoop, ga ik bij je weg'? Wat een druk moet hem dat geven. En als je bij hem weggaat, is dan de volgende man ook meteen: 'ik wil binnen een paar jaar kinderen, dus you're either in or out'?
Het komt bij mij onwijs dwangmatig gefixeerd over, helemaal uitgedacht en gepland hoe JIJ het wil. Je hebt het hele plaatje al in je hoofd en je lijkt er niet vanaf te willen wijken, niet carriere wijs, niet wat betreft leeftijd, niet wat betreft je vriend. Heb je dat met meer dingen? Dat het moet zoals jij het in je hoofd hebt?
Het wordt al paar keer gezegd, maar joh, je hebt nog zeeen van tijd. Ik snap heus wel dat als hij nu zegt niet te willen dat er misschien geen toekomst in zit. Maar ik zou mijn man nooit zo makkelijk aan de kant kunnen zetten, zelfs al had ik zo'n kinderwens als jij. Ik zou echt proberen compromis te sluiten. Bijvoorbeeld door over 1.5 jaar weer te kijken (en zoals ik jou hier nu leer kennen zie ik je ook echt een datum prikken over anderhalf jaar wanneer dat gesprek dan plaats moet vinden en waar ). Zolang je niet nu zwanger wilt worden, zou ik er nu ook geen probleem van maken. Jij benoemt dat zwanger raken misschien niet zo snel gaat, maar een nieuwe partner vinden met dezelfde wensen als jij is ook niet makkelijk he? Een carrierevrouw die ook kinderen wil en beslist rond een bepaalde leeftijd.. zou mijn keuze niet zijn. Maar ik ben dan ook compleet tegenovergestelde van jou, dus daar ligt dat waarschijnlijk aan.