Veel huilen
Tot 3 jaar oud heeft ze zeer slecht geslapen, maar na hulp van het slaapcentrum is dit uiteindelijk beter geworden. Ik heb het vele huilen altijd gezien als uiting van vermoeidheid, maar nu ze dus alweer een dik half jaar normaal slaapt is het dus nog altijd niet over.
Het is wel verbeterd en veranderd, maar inmiddels lijkt het ook soort van bewust ingezet gedrag te zijn. Dat klinkt zeer negatief, maar ik weet even niet hoe anders te omschrijven. Ik bedoel ermee dat ze om alles gaat huilen nu, dingen niet op een normale manier kan vragen, op elke nee reageert met dramatisch huilen. Boosheid, verdriet, het missen van papa, opa of oma als ze er niet zijn, als ze iets niet mag, ik haar moet helpen of omdat ze zich verveelt.
Ochtends beginnen we de dag met het kijken van een filmpje, gewoon omdat ik het niet kan hebben wakker te worden onder continu gejank, maar zodra we gaan aankleden begint het al. Mijn dochter wil alleen een maillot aan met een jurk, en alles wat daarvan afwijkt is huilen, daarna moet ze haar haren kammen wat ook resulteert in een huilbui. Even later vraagt ze me huilend 'magggg ik alsjeblieeefttt mijn knuffel mee naar beneden' (mag ze altijd, dus waarom die vraag en ook huilend?). Nouja, en zo gaat het dus de hele dag door.
Ik word er helemaal gek van, weet ook niet meer wat te doen. Geduldig reageren, boos worden, niet reageren en alleen aandacht geven op normaal vragen en gedrag. Het lijkt niet te helpen. En tot overmaat van ramp gaat haar zusje het gedrag nu steeds meer kopiëren...
Heeft iemand tips? Of herkenning?
Ik twijfel soms ook of ze misschien niet goed in dr vel zit, omdat het een tijdje wat beter ging toen ze weer goed sliep. Maar wat kan ik daar dan nu mee?
Maart 2017