Zeg maar Yes

Wat een intens moeilijke tijd is dit voor jullie. De afleiding die je van D heeft voelt vast ook zo dubbel, want dan moet je misschien opeens lachen, of vergeet je het een nanoseconde... en dan is het verdriet er een seconde later meteen weer 3x zo hard. Lief van je collega's ook zeg. En zo'n boekje lijkt me een heel mooi idee.

Pfoe.. ik vind het lastig om de woorden te vinden, maar wilde je topic ook niet zomaar wegklikken.
Wat fijn dat de foto's van make a wish zo mooi geworden zijn, hopelijk is dit een klein sprankje troost in dit grote verdriet

Sterkte

Ik kom ook alleen even zeggen dat jullie regelmatig in mn gedachten zijn..

Wat een verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Maar wil jullie veel sterkte wensen
Fijn dat de foto's mooi zijn geworden. En alles opschrijven voor hem of jezelf zal ook helpen met de verwerking.

Ik moet ook vaak aan jullie denken. Fijn dat jullie mooie foto's hebben gekregen. Nogmaals heel veel sterkte.

Ik kan mij alleen maar aansluiten bij mijn voorgangers.
Een herinneringsdoos lijkt mij heel mooi! Zo kun je D later ook met tastbare spullen over zijn broertje vertellen.
Veel sterkte!

Vandaag is het een maand geleden dat N bij ons is weggevlogen en dat ik moest gaan bevallen van een heel klein, maar mooi mannetje.

Ik ben bezig met het herinneringsboek en heb deze dagen al beschreven. Dit wil ik graag met jullie delen.

Stilte

24 februari 2018

De verpleegkundige komt binnen voor de controles. Ze vraagt of ik je al gevoelt heb. Helaas is dat niet het geval, al een paar dagen is het een stuk minder. Met de doppler gaat ze op zoek naar jouw hartslag. Wanneer ik deze hoor, weet ik al dat het niet goed zit. De verloskundige wordt erbij gehaalt, samen met het echo-apparaat. Op de echo is te zien dat je hart het bijna niet meer doet. Ze verwacht dat het elk moment kan stoppen. In tranen bel ik je vader op, die komt er direct aan. Als we na een uur weer kijken, zien we iets wat voor altijd op ons netvlies zal blijven staan. Jij, onze kleine vechter, leeft niet meer en ligt stil in mijn buik. Ook om ons heen wordt het even stil. Ondanks dat we wisten dat dit kon gebeuren, komt het toch hard aan als het moment dan daar is. Alle spanning van de afgelopen weken komt eruit. We voelen verdriet, maar ook opluchting. Opluchting omdat jij zelf het moment hebt gekozen om te gaan. Je kon gewoon niet meer, jouw gevecht was klaar. We zijn ontzettend trots op jou lieve N. Rust nu maar zacht!

Bevallen

24-25 februari 2018

De bevalling wordt in gang gezet. Elke 4 uur zal er een tabletje worden ingebracht. De hele dag zijn de krampen aanwezig. Rond 23 uur wordt het menens en krijg ik veel pijn. De weeën volgen elkaar snel op. Ik vraag om pijnstilling. De morfine moet ervoor zorgen dat de scherpe randjes eraf gaan. Het helpt niet echt. Ik wil graag een ruggenprik, maar eerst moet er gecheckt worden of dit kan met mijn bloedplaatjes. Er is geen tijd meer. Dan maar een morfinepomp. Er wordt een extra infuus geprikt, maar het is al niet meer nodig. Omdat je in stuit ligt, komt eerst je lichaam eruit. De weeën nemen af en ik mag heel rustig persen om je hoofd eruit te krijgen. Om 1:11 ben je er, nog volledig in de vruchtzak. Je wordt op mijn buik gelegd, helemaal stil. Ondanks alles is het een mooi moment. Jij hebt ons opnieuw papa en mama gemaakt en D is nu een grote broer. Wat had ik je graag écht willen leren kennen, je zien opgroeien, je zien spelen en ruziemaken met D. Helaas heeft het niet zo mogen zijn.

Hoe gaat het nu? Heel wisselend. Vooral als ik alleen ben laat ik het verdriet en de pijn toe. Sinds deze week gaat het lichamelijk weer iets beter met me. Wel nog moe en snel hoofdpijn, vooral als ik in een drukke ruimte ben. D zorgt ervoor dat ik door moet en dat er ook nog wordt gelachen in huis. De eerste weken voelde het allemaal nog heel onwerkelijk. Dit gevoel wordt steeds minder en is vervangen door verdriet en missen. Het is niet zozeer de zwangerschap die ik mis, want ik vind zwanger zijn echt niet leuk. Het is een toekomstbeeld dat is weggevaagd. Over 2 weken hebben we het nagesprek met de arts. Ik ben erg benieuwd wat er uit de onderzoeken is gekomen en wat de herhalingskansen zijn. Want die wens blijft natuurlijk. Hopelijk wordt de wens ooit nog weer groter dan de angst. Die angst was er al na D en nu is die 1000 keer groter. Ik wil in ieder geval dat er bij mij wordt gecheckt of er problemen zijn met mijn bloedstolling.

We proberen dus zoveel mogelijk verder te gaan, maar bij alles wat we doen denken we aan N en hoe het had moeten zijn. Er zullen nog heel veel moeilijke momenten komen, vooral rond de uitgerekende datum en daarna.

Wat ontzettend mooi geschreven Cactus, ik heb een traantje weggepinkt. Je voelt de liefde en de pijn die je hebt er doorheen. Ik hoop dat je door het schrijven dit allemaal een plek kan geven op den duur. Heel veel sterkte .

Wat mooi geschreven, ik zit echt met tranen hier. Wat een verdriet voor jullie.

Wat mooi geschreven. Ik voel je verdriet.

Ook ik voel jullie verdriet, ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen. Denk aan jullie!

Wat mooi beschreven, heel veel sterkte, ook met het vooruitkijken.

Kippenvel en tranen over mijn wangen. Wat heb je het mooi beschreven!
Zo oneerlijk allemaal, zoiets moet gewoon niet mogen.
Ik wil jullie hee veel sterkte wensen.

Oh lieve Cactus, ik houd het niet droog bij jouw verhaal. Wat heb je het mooi omschreven! Ook goed voor de verwerking lijkt me. Sterkte!

Lieve Cactus, wat beschrijf je het prachtig. Ook ik voel je verdriet door je woorden. Lijkt me heel goed voor je eigen verwerking. Sterkte!

Lieve cactus,

Wat mooi en liefdevol geschreven! Ik lees dit met tranen in mijn ogen!

Heel veel sterkte voor wat komen Gaat!

Wat mooi en puur geschreven. Sterkte..

Kippenvel en tranen bij je verhaal. Moet nog regelmatig aan je denken. Zo verdrietig dat jullie kleine N. nooit hebben mogen leren kennen en jullie toekomstbeeld zo veranderd is. Dat lijkt mij echt heel moeilijk.

Succes met het gesprek binnenkort. Ik zou ook goed laten onderzoeken wat de reden is dat het zo fout is gegaan. Hopelijk mogen jullie als nog een kindje in jullie armen sluiten en dat dit zich niet nogmaals herhaald.

Lieve cactus, wat mooi geschreven! Fijn dat D wat afleiding brengt. Heel veel sterkte met het gesprek, hopelijk krijgen jullie wat antwoorden!

Wat een groot verdriet en gemis Cactus. Je hebt het heel mooi geschreven, het kwam hard binnen bij mij.
Ik denk regelmatig aan jullie.

Ook ik moet vaak aan jullie denken.

Het is zo oneerlijk dat jullie ventje er niet meer is. Veel sterkte en fijn dat jullie al een beetje vooruit kunnen kijken, hopelijk mogen jullie ooit nog een kleintje verwelkomen.

Kippenvel...

Hier ook kippenvel en tranen in mijn ogen. Veel sterkte!

Tranen in m’n ogen.... woorden schieten tekort. Heel veel sterkte!