Zeg maar Yes

Afwachten, je cyclus kan tot een jaar na het stoppen van de pil onregelmatig zijn.

Wat een leuke verrassing biechtje! Dat hadden wij in juni ook na de miskraam in mei, totaal geen rekening mee gehouden dat het zo snel allemaal weer goed zou werken (lekker naïf). Angst heel erg herkenbaar, ik ben als de dood om weer zwanger te raken maar de wens gaat het denk ik toch winnen van de angst!

Wat betreft het eten, ik zou het niet doen.

Ander biechtje, even afwachten en anders over een aantal dagen nog eens testen!

In januari ga ik onverwacht beginnen aan een opleiding die een jaar zal gaan duren. Ik blijf fulltime werken en ga daarnaast elke week naar school inclusief veel huiswerk.
Nu hadden mijn vriend en ik eigenlijk besloten om in december te stoppen met de pil. Ik ga er niet vanuit dat ik snel zwanger zal zijn, maar ook niet naïef en weet dat de mogelijkheid er wel is.
Zouden jullie hiermee wachten tot half volgend, zodst de opleiding klaar is, of je hierdoor niet af laten schrikken? Wij zijn beide al wel in de 30, dus ook niet heel jong meer.
Ik vind het heel lastig.

Ik zou dan toch een half jaartje wachten. Dan heb je toch meer rust in je lijf. Want stel je bent gelijk in de eerste ronde zwanger en je bent het eerste termijn extreem moe, overgeven etc dan komt het niet goed met je opleiding en school denk ik. Dat half jaartje kan er ook dan wel bij zou ik dan denken.

Lastig biechtje, ik zou ook niet goed weten waar je goed aan doet. Is het mogelijk om de studie te onderbreken? Hoeveel tijd neemt je studie in beslag? Is het wekelijks dat je bijeenkomsten hebt?

Ik heb zelf ook een studie naast een baan gevolgd en had toen al wel een kind. Deze studie nam 1 keer in de 3 weken een zaterdag in beslag en verder veel thuisstudie. Als dit ook zo is voor jouw opleiding zou ik mijn kinderwens hier niet door laten belemmeren. Dan zou je in je verlof nog wel wat aan je studie kunnen doen, wellicht een keer een les overslaan.

Ik moet zeggen dat ik zelf ook meer neig naar even wachten, maar heb ook in m'n achterhoofd dat je er ook langer over kan doen natuurlijk. Dan ben je wel zo veel verder.

Ik zou met de opleiding kunnen stoppen, maar dat wil ik niet anders begon ik er niet aan. Ik werk 36 uur en daarnaast moet ik 6 uur per week naar school. 1 avond en 1 middag. Een keer overslaan is geen probleem, maar wil ik niet te vaak. Het huiswerk zal ook ong 6 uur per week zijn. Het is dus best investeren, maar dat vind ik niet erg.

Ik zou beginnen met de opleiding en mocht je zwanger worden 'zien waar het schip strandt'.
Natuurlijk kun je snel zwanger worden, maar het kan ook niet. Daarnaast hoeft een zwangerschap niet per se te betekenen dat je je studie moet onderbreken, al is die kans uiteraard aanwezig. Als je jonger was, zou ik misschien een andere keus maken, maar in de 30 niet.
Vriendin van mij is nu (helaas) bijna jaar bezig met proberen zwanger te raken en is net ook weer opleiding begonnen. Als ze niet aan de opleiding zou beginnen, zou ze haar 'hele leven' in de wacht zetten en ik denk dat er op de kinderwens dan nog meer druk komt. Nou is het met een studie van een half jaar misschien wel iets anders omdat dat goed te overzien is.
Nou ja, zo zie ik het dus en ik vind leeftijd daar ook wel een rol in spelen.
Edit; oh ik zie dat je opleiding een jaar duurt. .. In de grote lijnen denk ik er dan nog hetzelfde over..

Ik zou nog een paar maanden wachten dus in april/mei beginnen. Stel je bent gelijk zwanger zit je in je verlof nog in de opleiding. Dat zou zonde zijn.

Je kan ook goed ziek zijn door een zwangerschap en dat maakt werk en opleiding wel lastiger, maar daar zou ik zelf geen rekening mee houden. Meer omdat je toch niet weet hoe je lichaam erop reageert.

Je kunt wel alvast stoppen met de pil, toch? Dan kan je lichaam in elk geval vast ontgiften.

Ik zou wachten. Studeren en een pasgeboren baby is geen succes. Ik spreek uit ervaring.

Bedankt voor jullie reacties. We hebben besloten om te wachten tot maart/april en dan te gaan stoppen. Mocht het wel snel gaan zal het zwaar worden, dus dan maar even wachten.

Ik wil gewoon vooral even van me afschrijven denk ik. Afgelopen jaren heb ik verschillende therapieën gevolgd, het gaat echt stukken beter met me. De kinderwens is er altijd al geweest, maar ik vond dat het eerst beter moest gaan en bovendien is het niet wenselijk om zwanger te raken/zijn tijdens een intensief behandelingtraject.
Inmiddels zit ik in het nabehandelingstraject en mijn man en ik waren het over eens, we zouden er nu voor gaan. Eindelijk kunnen we werken aan het in vervulling gaan van een langgekoesterde wens. Anticonceptie de deur uit, laatste menstruatie afwachten en dan zouden we er voor gaan.
Echter heeft mijn behandelaar me nu dringend geadviseerd om nog een traject te gaan volgen, geen enorm lang traject, maar een bepaalde therapievorm die wel heel intensief is. Het zou mij enorm veel verder kunnen helpen en er voor kunnen zorgen dat ik een stuk minder angstig word.
Ik heb er met mijn man over gesproken, over nagedacht en besloten dat ik dat traject inderdaad wil doen en dat ik denk dat nu zwanger raken waardoor ik dat traject waarschijnlijk niet meer kan doen niet wenselijk is.
De anticonceptie kan dus weer uit de kast.
Verstandelijk sta ik er helemaal achter om dit traject nog te gaan doen voor we gaan proberen zwanger te raken maar ik voel me nu zo verdrietig. Mijn man vind het ook heel erg jammer maar staat er helemaal achter.
Maar ik kan wel janken, ik wil niet meer, ik ben het zo zat dat mijn geestelijke gesteldheid me zo in de weg staat, dat ik steeds maar weer therapieën moet volgen waardoor die wens weer op een laag pitje moet.
Ik denk dat de teleurstelling nu ook extra groot is omdat we echt op het punt stonden om er mee te beginnen. En ik weet nu even niet meer zo goed wat ik met mezelf aan moet. Kijk als ik snel kan beginnen en zo dan kan ik het mentaal wel aan om die wens weer op een lager pitje te zetten. Maar ik zie allemaal doemscenario’s voor me waarbij ik eerst maanden op de wachtlijst moet en dan minimaal een jaar aan een nieuwe therapie vast zit. Ik kan dat gewoon niet meer, zo lang wachten. Dan kan ik voor mijn gevoel beter proberen nu zwanger te raken en daarna als het kindje wat groter is dat traject gaan voelen. Maar ja, dan zit ik ondertussen nog wel met een stuk wat onbehandeld blijft.
Bah, ik voel me echt verdrietig.

Het lijkt me ook heel rot om dat nu weer uit te moeten stellen, maar misschien krijgt je kindje wel een betere basis als jij eerst goed voor jezelf zorgt en zorgt dat je helemaal klaar bent met je behandelingen. Misschien heb je dan ook een onbezorgdere zwangerschap en kun je het moederschap beter aan als je zelf alles op de rit hebt. Als het beter voor je is om dat traject nu te doen, zou ik het doen. Dan ben je wel helemaal 'klaar' voor je een baby krijgt.

Ik zou sowieso eerst antwoord proberen te krijgen op je vragen: Kom je op een wachtlijst of begint het traject meteen en hoelang duurt het etc.

Verder ben ik het eens met Derpy. Ik snap je verdriet, dat zou ik ook hebben, maar het is wel veel fijner om volledig te kunnen genieten van de zwangerschap en de tijd erna als je prima in je vel zit, en je echt op het moederschap kan richten, zonder dat je gevoelens/ emoties in de weg zitten.
Daarnaast vind ik dat je van tevoren niet kan voorspellen hoe je zwangerschap en de tijd erna met een klein kindje verloopt. Misschien valt het allemaal wat zwaarder dan gedacht en dan heb je misschien helemaal niet de puf meer om dat nieuwe traject te volgen met een kleintje. Dat zou zonde zijn en gaat ten koste van jezelf als het er niet meer van komt.

Hier het laatste Brechtje. Inmiddels heb ik me aangemeld. Voor het traject en het ziet er naar uit dat zowel de wachttijd als de behandeltijd te overzien gaan zijn. Hoewel ik er nog steeds verdrietig over ben heb ik er wel iets meer vrede mee. Ik vind het inderdaad belangrijk om een kindje te laten komen in een zo optimaal mogelijke situatie. En hoewel ik er van overtuigd ben ook nu goed voor een kindje te kunnen zorgen weet ik ook dat het nog beter kan. Dus daar ga ik maar voor. Ik hoop dat het daafwerkelike traject snel ingezet kan gaan worden zodat onze kinderwens niet nog op de veel langere baan geschoven hoeft te worden.
We hebben in ieder geval besloten gebruik te maken van het feit dat we dan nu nog wel een mooie reis oid kunnen maken. Dan gaan we daar maar van genieten.

Dat is waar, zo’n reis zal nu makkelijker te plannen zijn. Succes met alles!

Ik moet even kwijt dat mijn man en ik nogal mopperen op elkaar in het weekend omdat T altijd zo vroeg wakker is.
Inmiddels zijn we het best gewend maar mijn man wil hem eigenlijk laten liggen tot 7 uur. Het gevolg is dan een overstuur kind en je hebt er niets aan want zelf lig je ook niet rustig.
Over het algemeen ligt hij nog wel een half uurtje te spelen zodat we in ieder geval rustig wakker kunnen worden.
Maar op zondagochtend om 6 uur een boterham pindakaas smeren is gewoon niet tof.

Oh wat balen Salome. Dat is ook gewoon vroeg. Zelfs 7 uur is nog vroeg maar 6 al helemaal. Kun je niet om de beurt een ochtendje vroeg op staan? Dus je man op zaterdag om 6 uur en jij op zondag om 6 uur, of vice versa. Of iig één van jullie opstaan zodra T gaat huilen zodat de ander nog even kan liggen.
Dat deed mijn man vanochtend ook, hoewel hij in O's kamer bleef ipv naar beneden dus ik alsnog alles hoorde.. Zucht. Maar de intentie was goed.

Precies wat Marin zegt. Beide een dag uitslapen in het weekend. En zo lang hij nog speelt vooral laten liggen! Ik zou zeker niet een huilend en overstuur kind maar laten liggen, maar je hoeft er natuurlijk ook niet bij de eerste piep naartoe te gaan.

Balen dat het elke ochtend 6 uur is. Dat is echt vroeg!
Maar door het om en om te doen is het lang niet zo erg toch?

Daar hebben we inderdaad al aan gedacht. Maar hier in huis hoor je alles dus dan kan de ander nog niet rustig blijven liggen.
We laten T inderdaad altijd liggen tot hij begint te mekkeren. En meestal is dat gelukkig pas na een half uurtje.

Als mijn man en zoon beneden zijn hoor ik ze ook geregeld maar dan kan ik in ieder geval nog wel lekker liggen ipv om 7 uur al beneden te zitten. En als ik echt moe ben slaap/dommel ik ook wel ondanks de geluiden beneden.
Kun je anders geen oordoppen in doen?

Ik zal eens fatsoenlijke oordoppen laten maken. Mijn man snurkt ook af en toe behoorlijk. Ik heb een kleine gehoorgang dus de meeste passen niet haha.
Mijn man vindt het wel een goed idee om volgend weekend te proberen.

Ja en dan idd wel naar beneden gaan met T. Ook al is het gehorig, denk dat je daar toch minder hoort dan op dezelfde verdieping.

Haha ja in zijn kamertje blijven is sowieso geen optie. Dat is erg klein.
Maar het is gewoon geen jongetje die rustig gaat spelen. Torens bouwen en met veel enthousiasme omgooien enzo
Nu zijn we zo stom geweest om hem vanochtend een uur te laten slapen omdat hij zo vroeg wakker was. Ik heb dus wel lekker relaxt kunnen douchen. Maar nu ligt hij al 1,5 uur kletsend,zingend en roepend in zijn bed
Zichzelf vermaken kon hij vandaag ook niet.
Laten we maar zeggen: het is niet mijn dag.

Awww nee snap ik! Zo zuur dat je voor even wat rust dan direct 'gestraft' wordt he. Hopelijk wordt ie wel extra moe nu en slaapt ie vanavond weer goed