23 Jan 2018 15:44 door Rebecca
Ik ben ingeleid met 42 weken, met de reden dat zoon het daarbinnen toch echt nog wel prima vond, maar het tijd werd dat hij eruit kwam. Ik zou in eerste instantie een ballonkatheter krijgen, maar mijn baarmoedermond lag nog te ver gekanteld, dus het plaatsen daarvan lukte niet. Daarom kreeg ik een hormoonveter. Vervolgens heb ik de hele dag harde buiken gehad, verder nergens last van. In de avond werd de hormoonveter verwijderd en gekeken of de ontsluiting was gevorderd, dat bleek niet het geval. Dat was voor mij echt een enorme domper, ik heb tranen met tuiten gehuild. Ze zeiden toen tegen ons dat mijn man eventueel nog thuis kon gaan slapen, dat de bevalling echt nog op zich zou laten wachten. Vanwege mijn emotionele gesteldheid is mijn man gebleven, en maar goed ook, want vlak erna kreeg ik toch weeën, en vanaf het moment dat ik doorhad dat het weeën waren, tot de geboorte van onze zoon, zat maar een uur tussen.
Waarom denken ze bij jou na over inleiden?
19 juni 2015
2 februari 2017