Zeg maar Yes

Ah lieve Teun, ik vind het super knap wat je doet! Alleen al hoe je schrijft en wat je doet allemaal voor je kleintjes spreekt zo’n liefdevolle goede moeder uit!

Oh Teun, wat loodzwaar. Heel veel sterkte gewenst! En eens met Marsie!

Oh Teun, ik heb even ingelogd om te reageren want je post grijpt me aan. Natuurlijk vind je je babys lief en leuk, maar echt de eerste maanden met ook nog een peuter rondlopend zijn lood en loodzwaar. Wij zijn inmiddels bijna 4 jaar verder,maar als ik jouw post lees kan ik mij het top op het bot vermoeide gevoel als gister voor de geest halen. Wat ik mee wil geven is: geef jezelf alsjeblieft genoeg credits om ook voor je eigen rust en lijf te kiezen. Als je dochter kv krijgt dan is dat echt niet zielig voor haar tov van je zoon. Ik heb maanden doorgevoed met huilbabys met pure uitputting tot gevolg en achteraf zou ik tegen mezelf als eerste zeggen: stop met die borstvoeding. Ik weet dat het onethisch is om te zeggen en ik begrijp echt heel goed je gevoel,maar een baby tweeling is zoals ik begon heel schattig (als ze slapen) maar vooral ook echt heel zwaar. En als ik het zo lees ben je echt een fantastische moeder voor al je kindjes en doe je het enorm knap. En oh ja echt het gaat allemaal voorbij en het is echt (op een bepaald moment) zo fantastisch leuk. Maar hey als je het een week, maand of jaar gewoon even heel zwaar vindt doet dat helemaal niets af aan je gevoelens voor je kinderen. Zet hem op!! En vraag hulp waar kan! En slaap waar kan!

Teun ik hoop dat je snel verschil gaat merken na de opsteopaat.
Voel je niet schuldig als je één borstvoeding geeft en één baby flesvoeding. Als dat jou voor nu rust kan geven moet je dat doen.
Hou vol! De eerste maanden zijn zo zwaar.

Pippa hoe gaat het nu?

Niet (zo) goed. Zit er aardig doorheen, huisarts heeft het over PTSS, bedrijfsarts vindt dat ik wel wat uurtjes aanwezig kan zijn op werk om koffie te drinken. NIET oké, en ook niet terecht. Ik ben onrustig, slaap slecht, emotioneel en heb veel paniek (aanvallen).. herken mezelf even niet zo goed op dit moment.

Heb alle verhalen van iedereen gelezen; knuffel voor iedereen die het nodig heeft. In het bijzonder even Meggy - wat ontzettend k*t zeg.... héél veel sterkte

En Teun, enorm logisch dat je er flink doorheen zit, ik kan me voorstellen dat het heel erg heftig is. Hoe is het nu?

En hoe is het nu met jou Pippa? Al iets meer rust in je hoofd en begrip op je werk? En hoe is het met kleine G? Ik zag een knappe kruiperd!

Zie het stuk erboven haha

Met G. goed! Kleine ondernemer die idd overal heen kruipt en aanzit!

Ah echt downright k*t voor je. Sterkte.

Pippa, ik kan mij heel goed voorstellen dat het niet goed met je gaat. Je hebt een behoorlijk heftige periode achter de rug. Neem je tijd en laat je niet gek maken door een arboarts. Zij denken (uit eigen ervaring) meer in belang van de werkgever en onderschatten Ptss. Sterkte!

Met mij gaat het wel oke. Ik heb in ieder geval weer een GOED uitstrijkje. Na 4 jaar ellende heb ik eindelijk weer pap1 . Ik ben zo gelukkig want als het weer niet oké was, zou ik weer een operatie moeten ondergaan en dat zag ik echt niet zitten.

Aan de andere kant heb ik nu een diagnose voor al mijn problematieken. Al mijn pijn waar ik dagelijks mee rond loop al jaren. Maar vooral het laatste jaar enorm is toegenomen. Er was een arts die tegen mij zei "Je hebt wel degelijk een medisch probleem" En buiten het feit dat het gewoon ruk is, was ik zo blij om dat te horen. Ik loop ziekenhuizen af de laatste jaren en elke keer met niks of geen verklaring.
Na onderzoeken blijkt dat ik een flinke vorm van fibromyalgie heb. Het verklaard ook echt alles. Het is een auto immuun ziekte wat er dus ook voor zorgt dat ik langzaam genees, dat mijn lichaam niet in staat is infecties etc. snel en goed op te ruimen. Het verklaard de pijn wat enorm is toegenomen. Waarom ik amper nog een goede wandeling kan maken, waarom ik zo ontzettend moe ben al 1,5 jaar. En ga zo maar door.
Het is te linken aan mijn uitstrijkjes. Mijn bloed wijkt ook af op infectie gebied dus moet ik ook nog naar een endocrinoloog. Er is eindelijk zicht in de tunnel.

Dat heeft mij ook doen besluiten dat ik ga stoppen met fulltime werken. Nou ja meer dan fulltime. Ik wel 36 uur in het ziekenhuis en dan mijn eigen bedrijfje erbij wat echt groeit en groeit. Ik maak over uren elke week weer. 9 jaar lang heb ik fulltime gewerkt sinds de komst van mijn zoon (en daarvoor) en ik heb nu zo'n spijt. Ik kon niet anders en moest wel maar ik heb zoveel gemist. En ondanks dat mijn vriend nog een jaar in de ww zit, ga ik ook naar 28uur.
Deze keuze geeft mij zoveel rust. We redden het financieel allemaal net. Ik ga mijn auto weg doen en neem een scooter. Maar ik heb er nu alles voor over. Eindelijk meer rust en balans in mijn leven. Ik ben veel te ver gegaan.

Ooh dat koffie drinken op het werk. Dat is echt compleet nutteloos gezien jouw situatie.
Mijn bedrijfsarts wilde dat ook, psycholoog vond het niet nodig en onverstandig.

Hopelijk lukt het je om voor je eigen belang op te blijven komen, heel veel sterkte

Heeft de huisarts je al wel doorverwezen? Wachtlijsten in de ggz zijn zo lang tegenwoordig. Niet zelf blijven aanmodderen hoor!

Daar ben ik het persoonlijk niet mee eens. Je ‘vervreemt’ (is dat een goed woord?) heel snel van je werk en dan is de berg om er weer heen te gaan alleen maar hoger. Bij mij hielp het juist wél goed om nog naar mijn werk te gaan.

Fijn dat het voor jou wel geholpen heeft. Maar bij mij zeker niet, psycholoog vond dat gelukkig ook en zou dat indien nodig ook doorgespeeld hebben.
Als het zo slecht met je gaat is op de koffie gaan al een enorme berg en inbreuk op je energie. Dagen en nachten malen om die 20 minuten socializen met collega s, waarvan de meeste het geen moer interesseert.
Terwijl wanneer je herstelt bent, en net voor je re-integratie begint, je je goed voelt en met een heel ander gevoel op de koffie gaat. (Want met koffie drinken begint het altijd en dat is ook zeker niet verkeerd)

Pippa, misschien dat straks EMDR jou wat kan helpen?
Sterkte en rustig aan!

Sterkte Pippa! Het klinkt erg heftig en ook heel logisch na wat je allemaal hebt meegemaakt.

Stuiterbal, wat fijn dat je eindelijk een goed uitstrijkje hebt! En ook fijn dat je verder ook duidelijkheid hebt betreffende al je klachten, al lijkt het me niet makkelijk. Goed dat je minder gaat werken en dat dat je nu veel meer rust geeft. Dat heb je wel verdiend!

Ik heb nu gesprekken met poh ggz tot de situatie van zoon rustiger is en ik dingen kan gaan verwerken, heb wekelijks contact met huisarts sowieso over alles, ze bellen zelf ook.

Om op werk te komen moet ik 45 minuten met het ov en alleen dat red ik nu al niet, los van op t werk zijn, wat ik nu (nog) niet zie zitten. Ik moet 2x2 uur aanwezig zijn van ze, hoe dan? Hij heeft contact met huisarts gehad en hoor volgende week meer, maar van het idee krijg ik nu al enorm paniek...

EMDR heeft maatschappelijk werk van ziekenhuis benoemd idd dat het een optie is.

Pippa; denk aan jezelf en je gezin/mannetje.
Het is verdorie ook niet niks wat je hebt meegemaakt!

Zijn zijn aanvallen al wat meer onder controle?

Heel veel sterkte Pippa. Voor mij herkenbaar hoe bedrijfsartsen zijn, hopelijk dringt het door als jou huisarts aangeeft dat het niet kan. Probeer te genieten van de mooie dingen en van je zoon die ondanks alles het zo goed doet.

Wat bij de één niet werkt kan bij de ander wel werken en andersom, dat is wat ik wilde zeggen. Daarom heeft het geen zin om dingen als ' Dat is echt compleet nutteloos gezien jouw situatie' te roepen, want a) je bent Pippa niet dus je voelt niet wat zij voelt en b) je bent geen prof. die daar een oordeel over kan vellen en c) gaat Pippa zich daar vast niet beter door voelen.

Dat is wat ik wilde zeggen.. Iedere situatie is anders en laten we een plan van aanpak vooral aan haarzelf, de arts en de psych overlaten.

Ik reageer alleen even snel op Pippa. Wat heftig allemaal voor jullie.

Als je alleen met het ov naar je werk kan zou ik zeker niet gaan. Ook met de ptss. Ik heb het ook gehad en die paniekaanvallen zijn niet niks.
Hopelijk kun je een goede passende therapie krijgen als alles rondom jullie zoon wat rustiger is.
Goed dat ze je in de gaten houden.