Zeg maar Yes

Geplaatst: **20 Jun 2018 23:39**

De vraag zegt het al heb jij ooit therapie gehad. Ik had vanavond weer een gesprek met iemand die therapie heeft gehad maar dit niet meld bij een medisch professional. En ik merk dat er nog steeds een enorme taboe op ligt. Zelf ben ik er heel open over, juist omdat ik die taboe nergens op vind slaan. Ik denk daarin ook heel erg zwart wit. Als ik door mijn rug ga ga ik naar de fysio, als ik last van mijn hart heb naar de cardioloog. Waarom zou ik dan moeilijk doen over het feit dat ik bij een psychiater heb gelopen. Dat maakt je toch niet meteen knettergek.

Geplaatst: **20 Jun 2018 23:53**

Ik heb 2weken terug mijn laatste gesprek gehad bij HSK. Een psychologe organisatie die vooral de focus legt op cognitieve gedrags therapie. En na 9 sessie ben ik er echt nog niet, maar ik heb wel een hoop inzichten gekregen over hoe ik denk en dat het totaal niet nodig is.

Waarvan ik vond dat mijn leven vrij standaard was geweest de afgelopen 2 jaar is mij nu duidelijk geworden dat wat ik heb meegemaakt best wel heftig is geweest. Ja ik en uit een ongezonde relatie gestapt, maar ik zag dat vooral als zwakte, terwijl ik nu kan relativeren dat het een sterke beslissing is geweest Zo voelt het nog niet, maar ik zie nu ook de andere kant van mijzelf daarin. Ik heb het maanden uitgesteld totdat de stresss letterlijk in mijn rug schoot en de fysio dat eigenlijk niet wilde geloven.
Ik merk dat ik nu, ondanks dat het niet goed voelt, wel beter grenzen aangeef en dat ik minder met mij laat ‘spelen’. Ik probeer meer de regie in mijn eigen leven in handen te houden, zonder deze in de handen van een ander te leggen. Daarnaast merk ik ook dat ik sneller inzie dat ik mijzelf onderuit haal. Zoals mij is verteld. Ik heb twee containers in mijn hoofd zitten. Eentje van een ton vol met negativiteit eentje van een liter met positieve ervaringen. De laatste container moet groter worden en de eerste moet kleiner worden. Er zijn nog wel meer dingen gezegd en ervaringen op gedaan, maar dit was voor een grote ene-opener.

En ja er heerst een taboe of en daarom ben ik ook blij met de reclame om depressie bespreekbaar te maken. Aangezien ik er ook van overtuigd ben dat door o.a. Social Media wij als mensen steed meer onder druk komen te staan om aan bepaalde perfecte beelden te moeten voldoen.

Geplaatst: **20 Jun 2018 23:57**

Niet bij een medisch professional melden? Waarom niet? Dat begrijp ik niet goed.
Tegen je omgeving ivm het taboe kan ik nog inkomen. Toen ik een jaar of 10 terug een tijd therapie had, vertelde ik dat ook niemand uit schaamte. De afgelopen jaren adverteer ik er bijna mee omdat ik denk dat meer mensen er baat bij kunnen hebben en ben ik er dus ook open over. Want man, wat heeft dat me tot op de dag van vandaag geholpen. Het was een soort coach, die psychologie had gestudeerd. Ik had een onwijs goede klik met haar en ben er zoveel sterker uitgekomen.
Tijdens mij b.o. heb ik vorig jaar ook bij een psycholoog gelopen. Dat heeft me dan weer niks opgeleverd en alleen maar veel geld gekost. Achteraf had ik snel moeten stoppen, maar ik denk dan steeds: misschien heb ik er straks wel nog wat aan. Nou mijn hele verloop van het afgelopen jaar was niet anders geweest als ik daar niet was geweest. In diezelfde tijd ben ik ook naar een haptonoom geweest en daar ga ik nu nog steeds eens in de zoveel weken heen. Zij heeft mij wel echt enorm geholpen en nog steeds. Zij stelt de juiste 'psychologische' vragen die mij heel erg helpen. Voor mij geldt dus heel erg dat ik de juiste persoon moet tegenkomen die mij kan helpen en dat de functie of titel minder uitmaakt.

Geplaatst: **21 Jun 2018 01:32**

Nee, (nog) nooit nodig gehad. Veel vriendinnen van mij wel.

Geplaatst: **21 Jun 2018 06:29**

Nee, nooit gehad of nodig gehad.

Geplaatst: **21 Jun 2018 08:27**

Ja ivm ptss tijdens de zwangerschap van mijn zoontje. Toen heb ik emdr gehad en daarna ben ik elke week naar een psycholoog geweest. Tot het laatste toen belde we elke week.

Na de zwangerschap niet meer nodig gehad en tijdens de laatste zwangerschap ook niet.

Geplaatst: **21 Jun 2018 08:32**

Ja. In mijn studententijd voor angst- en paniekklachten en vorig jaar een paar gesprekken vanwege overspannenheid en een heftig jaar.

In mijn omgeving zijn er denk ik meer mensen die wel ooit therapie hebben gehad dan niet. Onder vriendinnen merk ik het taboe niet zo erg, maar bij bijvoorbeeld collega’s ligt dat wel anders. Zelf heb ik er niet zo’n moeite mee om er open over te zijn.

Geplaatst: **21 Jun 2018 08:39**

Ik heb na een half jaar wekelijkse gesprekken met een psycholoog negen maanden in dagbehandeling gezeten (vier dagen per week min of meer de hele dag therapie in groepsvorm). Het heeft me heel erg geholpen en ik ben er dan ook open over als het ter sprake komt.

Geplaatst: **21 Jun 2018 08:51**

Ik heb 9 maanden lang 2x per week ‘verplichte’ sessies bij een psycholoog van HSK gehad vanwege een burn-out. Het werd verplicht door het UWV omdat ik in de ziektewet zat.
Uiteindelijk wel goed geweest dat het verplicht was, anders had ik er veel langer in gezeten denk ik.

Ik ben er trouwens wel open over, ook op m’n werk. Heb het zelfs in m’n sollicitatie gemeld, aangezien ik een gat van bijna 3 jaar op m’n cv heb.
Door er open over te zijn heb ik het gevoel er meer controle over te hebben en durf ik eerder m’n grenzen aan te geven.

Geplaatst: **21 Jun 2018 09:29**

Nee, in mijn omgeving ken ik ook niemand die in therapie zit of is geweest. Het valt mij op het forum altijd op dat er zoveel mensen wel therapie hebben (gehad) omdat dit zo afwijkt van mijn omgeving.

Geplaatst: **21 Jun 2018 09:36**

Dat weet ik niet zo 123 hoor Luisa. Ik denk inderdaad dat er een behoorlijke taboe op zit en er daarom weinig over wordt gesproken. Ik heb binnen een vriendgroep zo 3-4 personen die ook ooit ergens gesprekken hebben gehad om alles weer even op de rit te krijgen.

Ik denk juist doordat je hier ‘anoniem’ zit je er openen over bent.

Geplaatst: **21 Jun 2018 09:47**

Dat denk ik ook Silly One. Ik merkte dat toen ik open was over mijn behandeling bij een psycholoog, ik de verhalen van anderen veel sneller te horen kreeg.

Geplaatst: **21 Jun 2018 09:53**

Ik denk dat als iedereen hier zou reageren het percentage best overeenkomt met de werkelijkheid.

Steven Pont, de ontwikkelingspsycholoog vertelde van de week op een lezing dat Nederland het grootste aantal mensen tussen de 20-30 heeft die in therapie zijn ter wereld.

Ik heb nu voor de tweede keer therapie, nu weten veel mensen het omdat het ook samenvalt met uitval op het werk, de eerste keer wisten heel weinig mensen dat. Net zo min als dat mensen weten of ik een fysio bezoek of een kaak chirurg bij wijze van.

Geplaatst: **21 Jun 2018 10:00**

Lotus ik sta daar niet van te kijken. Als je tegenwoordig ziet hoeveel er van pubers en adolescenten wordt verwacht, terwijl de hersenen nog in volle ontwikkeling zijn. Ik snap dat het dan te veel kan worden. Tel daar ook even bij op dat de generatie onder ons al weer veel meer te maken krijgt met prikkels die ze moeten verwerken. Toen ik op de middelbare school dat had je alleen een telefoon waarmee je kon bellen en smsen ( als je die al had). Tegenwoordig hebben de kinderen al de hele wereld in hun hand waarbij ze uren op het schermpje kunnen kijken met perfecte foto’s o.i.d. van de buitenwereld.

Geplaatst: **21 Jun 2018 10:13**

Teun schreef:Ja. In mijn studententijd voor angst- en paniekklachten en vorig jaar een paar gesprekken vanwege overspannenheid en een heftig jaar.

In mijn omgeving zijn er denk ik meer mensen die wel ooit therapie hebben gehad dan niet. Onder vriendinnen merk ik het taboe niet zo erg, maar bij bijvoorbeeld collega’s ligt dat wel anders. Zelf heb ik er niet zo’n moeite mee om er open over te zijn.

Precies dit inderdaad. Maar ik heb ook wel veel mensen om me heen die toch wel hier of daar een moeilijk moment gehad hebben in hun leven en tegelijkertijd wel reflectief en zelfontwikkelend zijn. Dus dan selecteer je zw ook wel uit denk ik haha. Maar blijkbaar vind ik dat fijne empathische mensen.

Ik merk dat bijvoorbeeld heel erg bij mijn huisgenootje. schat van een meid. Heel lief. Op haar manier ook heel meelevend en empathisch. Maar nu is een vriendin van haar depressief en ze kan zich er zo niet in verplaatsen. Mist toch net dat extra stapje inlevingsvermogen. Doet me heel erg aan een vriendin uit mijn vroegere studententijd denken waar ik mee gebroken heb op een gegeven moment.

Geplaatst: **21 Jun 2018 10:23**

Silly-One schreef:Lotus ik sta daar niet van te kijken. Als je tegenwoordig ziet hoeveel er van pubers en adolescenten wordt verwacht, terwijl de hersenen nog in volle ontwikkeling zijn. Ik snap dat het dan te veel kan worden. Tel daar ook even bij op dat de generatie onder ons al weer veel meer te maken krijgt met prikkels die ze moeten verwerken. Toen ik op de middelbare school dat had je alleen een telefoon waarmee je kon bellen en smsen ( als je die al had). Tegenwoordig hebben de kinderen al de hele wereld in hun hand waarbij ze uren op het schermpje kunnen kijken met perfecte foto’s o.i.d. van de buitenwereld.

Volgens hem hangt het vooral samen met de softe opvoeding die wij gehad hebben.
We hebben de gelukkigste kinderen ter wereld, maar dat hangt volgens hem dan ook samen met het gebrek aan omgaan met teleurstellingen, minder verantwoordelijkheden, betutteling etc

Geplaatst: **21 Jun 2018 10:53**

Ik heb sinds mijn 11e af en aan therapie gehad ivm seksueel misbruik. Het is echt een zoektocht geweest en heb gemerkt dat er veel therapeuten niet goed door graven naar de kern van het probleem. Ik heb uiteindelijk een jaar of 6 geleden schema therapie gehad en dit heeft mij heel erg geholpen en heeft me ook in laten zien dat niet alles waar ik tegen aan liep door het misbruik kwam, maar ook een deel door opvoeding en karakter van mijn ouders. Niet om mijn ouders af te vallen, zij hebben hun best gedaan en doen dat nog steeds. Dat stukje wat Lotus zegt, het hebben van weinig verantwoordelijkheden en dergelijke, daar heb ik veel last van gehad achteraf. Ik had gewild dat mijn ouders wat strenger waren. Uit de mond van een puber zal je dit nooit horen haha.
Ik vind het ook belangrijk dat therapie geen taboe is. En dat ik ook wil zeggen tegen mensen dat ze niet moeten opgeven als het even niet werkt.

Geplaatst: **21 Jun 2018 10:58**

Ik zit nu al ruim een jaar wekelijks in therapie. Ik ben daar ook heel open over maar daardoor merk ik ook wel dat er bij sommige mensen een taboe op rust. In mijn directe omgeving merk ik het niet zo sterk maar mensen die wat verder weg staan wel. Mensen reageren dan toch geschrokken als ik bijv. zeg dat ik niet kan omdat ik naar therapie moet. Weten zich dan geen houding te geven, sommige zie je echt twijfelen want die willen eigenlijk wel meer weten maar durven het niet te vragen en anderen zie je denken hoe kom ik zo snel mogelijk bij dit onderwerp weg.
Aan de andere kant merk ik ook wel door er zelf open te zijn vertellen anderen ook makkelijker dat ze in therapie zitten of hebben gezeten.

Geplaatst: **21 Jun 2018 11:28**

Lotus schreef:Volgens hem hangt het vooral samen met de softe opvoeding die wij gehad hebben.
We hebben de gelukkigste kinderen ter wereld, maar dat hangt volgens hem dan ook samen met het gebrek aan omgaan met teleurstellingen, minder verantwoordelijkheden, betutteling etc

Ik denk niet dat de softe opvoeding daarmee heeft te maken. Ik zie nu vooral dat de kinderen van nu nog meer beschermd worden.
Kijk ik naar mijnzelf dan heb ik vanaf jongs af aan al met tegenslagen te maken gehad. En dat heeft mij sterker gemaakt, maar dat heeft mij ook gehard. Ik heb altijd geleerd door te blijven gaan en er alleen voor te vechten om te komen waar ik wil komen. In mijn laatste relatie stond ik er ook echt alleen voor en ik heb daar een hoop geaccepteerd om de lieve vrede te bewaren, waarbij ik iedere keer te horen kreeg dat het aan mij lag. Dat ik het fout deed. Voor iemand die al een negatief zelfbeeld had wordt dat beeld alleen maar groter. Het is dan goed om even met iemand te praten die je helpt alles op een rijtje te krijgen.

Mijn ouders hebben mij in vele dingen gesteund, maar ze hebben mij ook op mijn bek laten gaan als dat nodig was. Zoals in de laastst relatie, ze hebben nooit gezegd dat mijn ex een hufter was gedurende de relatie. Wel stonden ze voor mij klaar toen ik besloot daar weg te gaan.

Geplaatst: **21 Jun 2018 12:55**

Luisa schreef:Nee, in mijn omgeving ken ik ook niemand die in therapie zit of is geweest. Het valt mij op het forum altijd op dat er zoveel mensen wel therapie hebben (gehad) omdat dit zo afwijkt van mijn omgeving.

Ik zeg maar wat hoor. Maar misschien reageren de mensen die het wel hebben gehad hier eerder omdat ze affiniteit met het onderwerp hebben.

Geplaatst: **21 Jun 2018 13:17**

Joey schreef:
Luisa schreef:Nee, in mijn omgeving ken ik ook niemand die in therapie zit of is geweest. Het valt mij op het forum altijd op dat er zoveel mensen wel therapie hebben (gehad) omdat dit zo afwijkt van mijn omgeving.

Ik zeg maar wat hoor. Maar misschien reageren de mensen die het wel hebben gehad hier eerder omdat ze affiniteit met het onderwerp hebben.

Ik denk dat Luisa met 'het forum' het hele forum bedoeld en niet dit topic.

Geplaatst: **21 Jun 2018 13:32**

Ah ok. Over het hele forum was het mij nog niet opgevallen

Geplaatst: **21 Jun 2018 14:07**

Ik ben op dit moment ook in therapie, coginitieve gedragstherapie (ik herken dus ook bijna alles wat jij vertelt Silly). Ik ben heel onzeker, in sommige periodes kan ik dat best goed 'handelen' maar soms loop ik ook vast en dat is enkele maanden geleden ook gebeurd. Ik ben 2 jaar geleden ook een tijdje in therapie geweest, en op mijn 14e ook al eens.
Deze therapie helpt mij wel goed, ik ben nu beter in staat gedachten te herkennen, en daar dan bij te bedenken dat ze niet persé waar hoeven te zijn. Maar het is moeilijk en het heeft nog steeds wel tijd en oefening nodig. Ik vind het bijvoorbeeld best wel lastig om relativerende gedachten tegenover mijn gedachten te zetten. En om ze dan ook nog te geloven. Ik heb niet het idee dat er in mijn omgeving echt een taboe heerst, maar het is niet zo dat er veel over gesproken wordt. Ik verzwijg het zelf niet, maar vertel het wel alleen als het ter sprake komt.

Geplaatst: **21 Jun 2018 14:26**

Ik ben in de afgelopen 4 jaar 2 X bij een psycholoog geweest. Dat waren trajecten van resp een half jaar en een jaar. Vroeger ben ik erg gepest op de basisschool en ik heb het etiket ptss gekregen. Ik heb beide keren cognitieve gedragstherapie gehad gecombineerd met emdr. De eerste keer heeft me niet zozeer geholpen, maar de 2e keer wel. Ook heb ik aanvullend op het 2e traject gesprekken met een haptonome gehad en dat leidde ook tot verrassende inzichten.

In mijn omgeving heb ik niet zozeer het gevoel dat er een taboe op rust. Ik ken verschillende mensen die naar hulpverleners gaan.

Geplaatst: **21 Jun 2018 18:48**

Nee, ik heb nooit therapie gehad.

Zeg maar Yes

Therapie

Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie

Re: Therapie