Zeg maar Yes

Ja. Het is niet het huis waar ik geboren ben (sowieso was dat in het ziekenhuis haha), maar toen ik 1 jaar was zijn we daar gaan wonen. Ik weet dus niet anders.

Mijn kamer is ook nog steeds dezelfde kleur, met het bureautje wat ik had en er staat een soort prikbord met allemaal foto's die ik toen in mijn kamer had. Heel grappig om daar af en toe te zijn.

Mijn ouders wonen nog in het huis waar ik van mijn 5e tot 22e gewoond heb.

Mijn ouders wonen nog in het huis waar ik van mijn 14e tot 19e gewoond heb. Ik voel me er dus wel thuis, maar een echt ouderlijk huis van kleins af aan heb ik niet. Ik heb nog nooit langer dan 5,5 jaar in hetzelfde huis gewoond, dat record hoop ik in ons nieuwe huis toch wel te gaan verbreken

Mijn moeder wel.

Mijn ouders wonen nog altijd in mijn ouderlijk huis. Ze woonden er al voor mijn zus geboren werd en nu nog steeds. Ik verwacht ook dat ze daar nog heel wat jaren zullen blijven wonen.

Mijn vader heeft mijn moeder uitgekocht na de scheiding en woont nog in ons ouderlijk huis. De inrichting is absoluut verschrikkelijk - een samengeraapt zooitje van dingen die hij gekocht heeft haha. En schoon is hij ook niet erg. Ik klaag daar al jaren over maar ik woon er niet meer. Zijn vriendin sinds 14 jaar is er alleen woensdag- en zaterdagnacht en is haar taak ook niet. Ze gaan in het voorjaar echter eindelijk samenwonen in het huis van mijn vader en ik heb haar voorzichtig maar dwingend gevraagd eindelijk eens iets aan die inrichting te doen ;)
Ik heb nog wel mijn eigen kamer daar en mijn zusjes ook. Logeerkamers. En die zullen straks ook voor haar zoons zijn als die even weekendje thuis zijn ofzo, geen probleem.
Mijn moeder heeft een huurhuis en daar heb ik tijdens mijn momentjes in Nederland ook wel tijdelijk gewoond. Maar dat was meer omdat zij heel verdrietig werd als ik bij mijn vader was. Heb eigen kamer daar maar voelt niet echt als thuis. In tegenstelling tot mijn vader is het daar wel heel gezellig en schoon, maar ik ben er niet opgegroeid dus niet hetzelfde gevoel.

Mijn ouders zijn er afgelopen mei vandaan verhuisd. Ik vind het wel een beetje vreemd, want het nieuwe huis voelt nog niet als thuis.
Wij hadden het pas over trouwen en toen zei mijn vriend dan kan je bij je ouders vandaan trouwen. Ik heb die behoefte nu helemaal niet meer, omdat het voor mij heel anders is dan als het vanuit het ouderlijk huis zou zijn.

Ja, daar waar ik geboren ben wonen ze nog steeds. Ons pap wil wel graag weg, en dan kleiner, t liefst een appartement (waarom geen idee haha). Nu mn broertje t huis uit is zijn ze wel naar 2 dingen wezen kijken, maar weet eigenlijk niet waarom dat nu stilligt. Waarschijnlijk door ons mam haha

Mijn ouders zijn drie jaar geleden verhuisd, nadat iedereen het huis uit was. Ik rijd nog regelmatig langs ons ouderlijk huis. Eerst voelde dat nog als ‘ons’ plekje, inmiddels is het nieuwe huis ook heel vertrouwd. Wij hebben destijds overwogen om het te kopen, maar ik zou me niet helemaal vrij voelen om alles verbouwen naar onze zin. Ik hoorde mijn moeder al zeggen ‘waarom ga je de vloer eruit halen, zo’n mooie natuurstenen vloer!’, die badkamer is nog prima!’ en ‘oh mijn bloemen, wat doe je met mijn tuin?!’.

Haha Taeda, dat klinkt echt zoals het bij mij ook zou gaan.

Mijn ouders wonen er nog, we zijn er heel verhuisd toen ik 6 was dus heb er het grootste gedeelte van mijn jeugd gewoond. Ze hadden plannen om te verhuizen afgelopen zomer maar dat is gelukkig niet doorgegaan.
Ik zie mijzelf er in de toekomst nog wel wonen ooit.

Ja en denk ook dat ze daar blijven tot ze naar een verzorgingshuis moeten of sterven. En als ze daar niet meer wonen, koopt mijn broer hun huis. Dus het blijft in de familie.

Nee jammer genoeg niet. Toen ik 22 was hebben mijn ouders het verkocht en een nieuw huis laten bouwen. Ondanks dat ik daar ook even gewoond heb, voelt dat niet als thuis.
Mijn schoonouders wel.

Mijn ouders wonen nog steeds in hey huis waar ik geboren ben. Ze zijn daar gaan wonen vlak na de geboorte van mijn middelste zus en ze wonen daar nu 35 jaar. De kinder slaapkamers zijn ondertussen logeerkamers geworden voor de kleinkinderen en verder is veel nog hetzelfde. Mijn ouders gaan daar ook pas weg als ze richting een verzorgingstehuis moeten o.i.d.

Ja en nee. We zijn verhuisd toen ik 16 was en heb daar nog 4 jaar gewoond. Zij wonen nu nog in dat huis maar het voelt voor mij wel als mijn ouderlijk huis, ondanks dat ik tot mijn 16e in een ander huis woonden. Dat huis staat in een dorp waar we daarna niets meer te zoeken hadden, dus ook nooit met weemoed langsgereden.

Onlangs zag ik op funda dat het huis waar mijn man en ik 8 jaar gewoond hebben en 2 jaar geleden hebben verkocht, weer te koop kwam. Dat voelde wel als ons huis en kijk onze mooie keuken die wij hebben uitgezocht. Fijn huis was dat

Mijn schoonmoeder woont nog in het huis waar mijn man geboren is.

Nee wij zijn een aantal keer verhuisd in mijn jeugd, o.a. van Gelderland naar Zuid Holland. Het huis waar mijn ouders wonen daar heb ik zelf maar één jaar gewoond.

Mijn schoonouders wonen nog wel in het ouderlijk huis van mijn man. Dit is trouwens ook het ouderlijk huis van mijn schoonmoeder. Wij hopen dat we ooit in de toekomst dat huis kunnen kopen, maar of dat financieel gezien gaat lukken is nog maar de vraag.

Ja, mijn ouders hebben dit huis gekocht na hun trouwen in 1983 en helemaal verbouwd. Nadat mijn vader overleed keerde zijn levensverzekering/overlijdensrisicoverzeking-ding uit waardoor m'n moeder in het huis kon blijven wonen ook al had ze toen geen baan. Toen mijn moeder een relatie kreeg met mijn stiefvader is hij bij ons ingetrokken, en mijn moeder en stiefvader wonen er nog steeds. Ik vind het een heel fijn huis, echt mijn thuis nog steeds. Al heeft m'n moeder inmiddels wel een nieuwe keuken en dat voelt dan niet meer als 'mijn keuken', gek hoe dat werkt.
Ik denk niet dat mijn ouders hier voor altijd blijven wonen, het is een dijkwoning met veel trappen dus als ze ouder wonen en wat slechter ter been worden kunnen ze hier niet blijven wonen. Stiekem zou ik het dan wel van ze over willen kopen want ik vind het écht een heel mooi huis, maar het is kleiner dan mijn huidige huis en het heeft ook minder grond/tuin dus dat zou niet echt een handige stap zijn.

Grappig dat je dat zegt Elliot over die keuken. Mijn moeder heeft dus ook verbouwd toen m'n stiefvader erbij in trok. Ik heb in m'n studententijd daar echter zo vaak gekookt dat ik die keuken wel als heel eigen vind voelen.
Oh en hun eigen slaapkamer is op de begane grond, dat scheelt wel voor het comfort op de oude dag.

Zou gaaf zijn als je het zou kunnen kopen, maar wat Taeda zegt snap ik ook wel, het zou toch gek voelen, ook voor de ouders om dat te zien hoe je het aanpast.

Achteraf hadden wij het huis van de oma van m'n man wel kunnen kopen (in ons dorp, m'n schoonvader is daar opgegroeid), dat was wel heel erg gaaf geweest, maar had wel hele hoge verbouwkosten gehad. Ik heb het destijds helpen opruimen dus ken het wel een beetje. Nu is het opgeknapt door mensen en na twee jaar staat het weer te koop en dat voelt toch een beetje gek, dat hadden wij dus ook kunnen doen.

Nee, want dat staat in Iran. Daar heb ik tot mijn 10e gewoond.

Het eerste “echte” huis dat we in Nederland kregen na het AZC was in Hardenberg, daar hebben we twee jaar gewoond, en daarna in Rotterdam waar ik voor mijn gevoel wel echt volwassen ben geworden, in dat huis wonen mijn ouders nog steeds.

Ja, ze hebben het laten bouwen een aantal jaar voor mijn geboorte. Ik denk niet dat ze er ooit weggaan. Ja, misschien als ze de trap niet meer op kunnen, beneden een slaapkamer maken is niet echt te doen. Ze hebben er een enorme tuin, grote loods, moestuin daarachter. Mijn moeder is behoorlijk honkvast, die wil echt nooit weg. Mijn vader zou er wel voor openstaan, maar ze hebben daar behoorlijk veel opgebouwd.

Mijn ouders wonen schuintegenover hun voormalige woning. In onze boerderij woont nu mijn broer met zijn gezin.

Dus, nee.

Als ik in de boerderij kom, voel ik me nog wel heel erg thuis trouwens. Vooral boven, in mijn oude slaapkamer. Die is nog bijna gelijk als destijds en daar slaapt mijn neefje nu.
In het nieuwe huis van mijn ouders heb ik nog een paar jaar gewoond (van m'n 19e tot m'n 22e), en ook dat voelt als thuis.

Mijn ouders wonen nog steeds in het waar waar we gingen wonen toen ik 4 was en wat ik wel echt als mijn ouderlijk huis zie ja. Beetje jammer alleen dat ze sinds wij het huis uit gingen zoveel hebben verbouwd en veranderd dat het toch anders is gaan voelen, haha. Mijn oude kamer bestaat gewoon niet meer

Nee mijn ouders zijn gescheiden. Mijn moeder woont wel in dezelfde straat maar nu in een huurhuis. Mijn vader woont heel ergens anders. Mijn schoonouders wonen wel in het huis waarin mijn vriend is opgegroeid. Als we blijven slapen, slapen we op zijn oude kamer haha.

Toen ik 4,5 was zijn we met z'n vieren (vader, moeder, zusje en ik) verhuisd.
Mijn ouders wonen nu nog steeds in dat huis (vanaf 1990).
Ik ben in 2011 vanuit dat huis gaan samenwonen.

Wel leuk om T. nu te zien spelen in de speeltuintjes waar ik ook speelde vroeger.

Ja daar wonen ze nog. Ze hebben een bedrijf aan huis, daardoor zullen ze op den duur wel moeten verhuizen als ze het bedrijf verkopen.
Wat wel grappig is, is dat ze wel een ander adres hebben gekregen. Het terrein van mijn ouders is bij een ander dorp getrokken door de komst van een groot industrieterrein.

Wat veel ouders nog die wonen in jullie ouderlijk huis!
Wij zijn op mijn 5e verhuisd uit het huis waar we zijn geboren. Een jaar later naar ons nieuwbouwhuis en 5 jaar later zijn m'n ouders gescheiden en verhuisde we allemaal.
Zowel mijn vader en moeder wonen ook niet meer in het huis waar ze na de scheiding zijn gaan wonen.

Ik weet iig wel dat ik m'n zwerversbestaan niet van vreemde heb