Welkom op Zeg maar Yes!

(Geen idee of t in deze pijler hoort trouwens)

Ik had vanacht gedroomd dat ik ernstig ziek was en dood zou gaan. T voelde zo intens dat ik er toen ik wakker van werd me niet fijn voelde, maar ook vanmorgen nog. Soms heb je van die dromen die je zo raken of zo echt voelen.
Maar t zette me wel aan t denken om iets van een briefje of zo te schrijven voor als ik plotseling zou overlijden, voor mn kinderen, Vriend, ouders. Lijkt me zo ontzetten k*t (sorry voor deze omschrijving) als ik plotseling zou gaan, zonder iets echts persoonlijks voor mn kinderen.
Hebben jullie hier ook wel eens aan gedacht? (Nu ik t opschrijf krijg ik al tranen in mn ogen)

Oh vervelend, dromen die je zo lang bij blijven!

Ik schrijf al sinds de dag van de positieve test in een boek voor Tobias. Niet elke dag, maar wel regelmatig. Daar staat genoeg in.

M'n man weet hoe en wat ik voel en heeft geen briefje of iets nodig, denk ik.

Wel aan gedacht maar nog niet echt iets uitgevoerd. Ik wil eigenlijk alle foto's, SD kaartjes etc op één plek hebben liggen. En ook wil ik voor beide een doos hebben met eerste schoentjes, cb boekje etc. Ik had dit maar door de verhuizing 3,5 jaar geleden heeft iedereen vanalles uit zitten pakken (ik was hoogzwanger en geen energie) en is alles overal en nergens beland. En dat vind ik zo erg.. Ik heb alleen nog niet de tijd gehad om alles bij elkaar te zoeken. Ik heb al veel maar nog niet alles.

Ik zou wel mocht ik weten dat ik zou komen te overlijden door een ziekte bijvoorbeeld mezelf willen laten filmen. En dan gewoon vertellen hoeveel ik van ze hou, dat ik zou willen dat ze een fijne toekomst zouden hebben en dat ze altijd voor elkaar klaar moeten staan no matter what. En dat ze na zoveel jaar nog kunnen zien hoe ik was en hoe mijn stem klonk.

Ik heb na de geboorte van T. ook echt vaak van die verdrietige levensechte dromen waar ik de volgende ochtend ook echt even naar van ben. Het wordt gelukkig wel steeds minder.

Ik maak ook voor ieder jaar een fotoboek, met feitjes, maar bijvoorbeeld ook hoe ik trots ik op haar ben (voor zoon heb ik er nog geen, daar ben ik mee bezig)
Dus idd als je het zo bekijkt is dat ook wel ok. Maar een briefje leek me helemaal persoonlijk, zie dan voor me dat ze dat in hun broekszak bewaren, of later zo'n verfrommeld briefje hebben ofzo
Spulletjes bewaren doe ik ook, maar dat vind ik meer herinniering aan vroeger, niet per se aan mij.
Tja, ik had er vanmorgen wel veel last van was oprecht benieuwd naar hier

Herkenbare droom. En na het plotselinge overlijden van mijn tante denk ik daar wel aan. Sinds zij er niet meer is ben ik me er heel erg van bewust dat het ineens over kan zijn. Natuurlijk wist ik dat al wel maar dit maakte het heel tastbaar en het gebrek aan persoonlijke spullen door haar vriend vind ik echt heel jammer.

Voor mijn dochters houd ik een boek bij en met hun verjaardagen schrijf ik een soort brief over hoe ik ze heb zien veranderen/groeien, wat voor bepaalde trekjes of dingen ze doen, bijzondere momenten samen. Eigenlijk vooral zodat ze iets met mijn handschrift hebben en vanuit mij geschreven.

Ik maak nu veel foto's en filmpjes met ze. Ook van ons samen waarin ik voorlees of met ze zing of dans of als we spelletjes spelen.

Ik heb van de sieraden die ik nu draag opgeschreven wat naar wie gaat.

Mijn man heeft geen briefje of iets nodig denk ik.

Ik weet dat de moeder van een vriendin van mij voor elk jaar een brief heeft geschreven voor elk kind. Eigenlijk een beetje hetzelfde als wat Femm doet. Toen ik dat hoorde vond ik dat echt een prachtig idee.

Toen heb ik besloten om mijn ouders allebei het boek vertel eens.. te geven. Ik weet dat mijn moeder hem wel beetje bij beetje invult. Mijn vader durf ik niet te zeggen, maar ik zou het heel dierbaar vinden als ik uiteindelijk een ingevuld boek van hun heb als ze komen te overlijden.

Oh vervelend, dromen die je zo lang bij blijven!

Ik schrijf al sinds de dag van de positieve test in een boek voor Tobias. Niet elke dag, maar wel regelmatig. Daar staat genoeg in.

M'n man weet hoe en wat ik voel en heeft geen briefje of iets nodig, denk ik.

Dit vind ik een heel mooi idee. Ik ga dat ook doen. Mijn man heeft dat inderdaad niet nodig maar F. is nog zo klein.

Voor mijn dochter heb ik een schilderij gemaakt, wat in het teken staat voor haar geboorte en de tijd waarin ze is geboren. Dit hangt ook op haar kamer. Ik wil nog een brief schrijven en dan achter het schilderij plakken de envelop, dan kan ze dat als ze groot genoeg is lezen. Inderdaad om te zeggen hoeveel ik van haar houd, maar wil ook zeker weten dat ze nooit zal denken, dat ze voor ons 'lastig' was, omdat ze lichamelijk beperkt is en dat ik enorm veel van haar houd hoe en waar ze ook staat in het even. Wil niet dat ze daar ooit aan twijfelt aan mijn liefde voor haar. Ik zeg wel elke dag dat ik van haar houd, maar toch.

Dat boek mam vertel eens, heb ik ooit aan mijn moeder gegeven helaas heeft ze er niet veel mee gedaan. Paar dingen in geschreven. Nu ze er niet meer is, vind ik het wel jammer. Ik heb dat boek nu hier met een paar woorden .

Zelf ben ik bij hun geboorte met een schriftje begonnen, de eerste twee jaar heb ik heel veel geschreven. Ook mooie woorden rond de datum dat mij moeder een jaar overleden was enzo. Nu heb ik lang niets meer geschreven. Moet binnenkort maar weer eens voor gaan zitten.