Re: Mijn eetstoornis
Geplaatst: 20 Apr 2017 11:36
Jeetje Jada, wat zet je al dappere stappen voor iemand die nog maar zó kort in therapie is. Dat je überhaupt al durft te praten en een band probeert op te bouwen met een therapeute, vind ik zo dapper van je.
Goed dat jullie beiden erkennen dat je zo graag alles goed wilt doen dat dat in de weg kan gaan staan, het is belangrijk daar samen op te letten. Tegelijk is het niet erg dat dat nog zo is, het hoort ook bij jou, waarschijnlijk hoort het zelfs bij de redenen dat je je eetstoornis kreeg, dat je zo graag perfect wil zijn. Ergens gaat er dan iets wiebelen natuurlijk.
Ik moest voor mezelf altijd een beetje lachen als ik in dat stuk zat, van de perfecte cliënt zijn omdat als ik objectief kijk het natuurlijk volkomen maf van me is. Waarom zou ik een perfecte cliënt wíllen zijn? Dan ben ik liever een leuker mens. Maar ja dan zat ik daar weer en wilde ik alles goed doen en maar blijven beweren dat het allemaal wel lukte en geen probleem was. Het is een stom evenwicht en ik heb veel bewondering voor het feit dat jij dit nu al inziet en durft te bespreken.
En inderdaad, geen haast, Het hoeft niet allemaal voor de zomer opgelost te zijn. Jij hebt de tijd, het heeft jaren gekost, dus het kost ook een hele tijd om anders te leren denken en anders te kunnen handelen.
Wat knap dat je de eetbui al zover kon beperken. Maar val jezelf niet hard als je een volgende keer toch even valt en weer een grotere hoeveelheid eet, dat hoort er ook bij. Dit is geen rechte lijn, vlakke weg, proces, dit is heuveltje op en soms ook heuveltje af.
Fijn dat je hier weer schrijft
Goed dat jullie beiden erkennen dat je zo graag alles goed wilt doen dat dat in de weg kan gaan staan, het is belangrijk daar samen op te letten. Tegelijk is het niet erg dat dat nog zo is, het hoort ook bij jou, waarschijnlijk hoort het zelfs bij de redenen dat je je eetstoornis kreeg, dat je zo graag perfect wil zijn. Ergens gaat er dan iets wiebelen natuurlijk.
Ik moest voor mezelf altijd een beetje lachen als ik in dat stuk zat, van de perfecte cliënt zijn omdat als ik objectief kijk het natuurlijk volkomen maf van me is. Waarom zou ik een perfecte cliënt wíllen zijn? Dan ben ik liever een leuker mens. Maar ja dan zat ik daar weer en wilde ik alles goed doen en maar blijven beweren dat het allemaal wel lukte en geen probleem was. Het is een stom evenwicht en ik heb veel bewondering voor het feit dat jij dit nu al inziet en durft te bespreken.
En inderdaad, geen haast, Het hoeft niet allemaal voor de zomer opgelost te zijn. Jij hebt de tijd, het heeft jaren gekost, dus het kost ook een hele tijd om anders te leren denken en anders te kunnen handelen.
Wat knap dat je de eetbui al zover kon beperken. Maar val jezelf niet hard als je een volgende keer toch even valt en weer een grotere hoeveelheid eet, dat hoort er ook bij. Dit is geen rechte lijn, vlakke weg, proces, dit is heuveltje op en soms ook heuveltje af.
Fijn dat je hier weer schrijft