Zeg maar Yes

Al heel lang hou ik in myfitnesspall bij wat ik eet en hoeveel ik sport. Ik zat eens terug te kijken en blijkt dat ik zeker 4 tot 5x per maand een flinke eetbui heb. Soms koop ik dan ook echt koek en snoep ed. Afgelopen maand bestonden de eetbuien uit meer gezondere voeding zoals rijstwafels en wortelen en yoghurt ed. Maar het blijven eetbuien. Doordat ik veel sport en de andere dagen wel netjes eet ( wel gewoon aantal calorieën) blijft mijn gewicht redelijk stabiel. Maar ik wil gewoon echt van die eetbuien af. Waarom kan ik geen normale hoeveelheden eten? Herkent iemand dit? Hoe ga je hiermee om? En hoe kom ik hier van af?

Vanuit mijn eetstoornis heb ik heel veel last van eetbuien gehad. Bij mij was het belangrijkste om de achterliggende oorzaken aan te pakken. Bij mij waren dat onder andere omgang met emoties en het feit dat ik mezelf geen koekje/snoepje/chips etc gunde. Daarnaast at ik gewoon te weinig en al helemaal te weinig koolhydraten waardoor ik eetbuien kreeg. Door die dingen aan te pakken, door volwaardig en regelmatig te eten, door mezelf gewoon wat lekkers te gunnen als ik trek had, door te leren om te gaan met emoties en door triggers te herkennen en daar op een constructieve manier mee om te gaan ben ik van mijn eetbuien afgekomen. Ik ben nu ruim een jaar eetbuivrij, het was heel hard werken maar het wordt steeds makkelijker. Misschien zijn onze situaties niet helemaal vergelijkbaar maar misschien heb je toch iets aan mijn verhaal.

Dank je voor je verhaal jada. Ik herken er wel het een en ander in. Slecht emoties kunnen uiten en soms wellicht toch te streng voor mezelf

Ik denk dat je bij jezelf na moet gaan of je er erge last van hebt of niet. Als je er last van hebt zou ik hulp zoeken om samen uit te zoeken waar het vandaan komt.

Edit; persoonlijk stukje toch maar weg gehaald

Ik herken het, bij mij kwam het omdat ik te weinig eiwitten en koolhydraten at in Mn dagelijks menu. Nu eet ik meer “ gewoon” en gaat het beter. Als ik me niet goed voel nog wel es een bui maar niet meer een aantal keer per week

Zijn het niet gewoon hormonale schommelingen? Ik kan tegenwoordig prima maat houden, tot de week voordat ik ongesteld moet worden, dan lijk ik te veranderen in een chocolade- en chipsmonster. Ik probeer het in de toom te houden maar soms geef ik er ook even lekker aan toe.

Dat merk ik ook inderdaad! Alleen is het bij mij rond mijn eisprong en tijdens mijn menstruatie dat ik veel meer eetdrang heb.

Ik heb het eigenlijk zelfs allebei. Eisprong en menstruatie. Maar die voor m’n menstruatie springt er echt uit, verder kan ik me inhouden en neem ik gewoon een schaaltje chips of stukje chocola en niet de hele zak of reep.

En wat het ook kan zijn: hoe streng ben je voor jezelf doorgaans met eten? Kunnen die eetbuien niet ontstaan doordat je jezelf streng aan je calorieën wilt houden en je jezelf dus eigenlijk niets toezegt, je geen koek, chips of chocola mag van jezelf?

Kijk je in my fitness pal ook naar je verdeling van eiwitten, koolhydraten en vetten? Het kan ook komen, doordat je gewoon ergens te weinig van binnen krijgt.

Ik heb dat ook gehad toen ik mijzelf een calorie tekort oplegde. Op een gegeven moment ben ik structureel meer gaan eten, ik hield het wel nog steeds bij, maar ging van 1400 in 2 weken tijd naar 1800/2000. Sinds dien geen onbedwingbare eetbuiten meer gehad, alleen maar wanneer ik er zelf voor kies omdat ik toevallig wijnavond heb met een vriendin. Maar het vreten voor de kast is over.

Hormonen zijn het niet. Ik heb geen cyclus en ben bijna nooit ongesteld. Pcos.

Qua macro's: ik zit doorgaans hoog in eiwitten en koolhydraten. Vet net iets minder.

Wellicht eet ik toch vaak te weinig. Maar ook als ik mezelf wel iets toesta om te eten of drinken kan ik alsnog een dag later of dezelfde dag nog volledig losgaan.

Ik herken het ook wel helaas. Ik heb zelf ook Pcos, maar denk bij mezelf toch dat het door de hormonen komt, het gebrek aan balans daarin ofzo. Maar ik heb het ook nooit laten onderzoeken eerlijk gezegd. Ik vind het wel goed van je dat je nu naar de gezonde dingen grijpt hoor. Ja, het blijven dan eetbuien maar de schade is een stuk minder groot lijkt me.

Ik vind het vooral zo'n naar gevoel. Dat met eten en niet eten bezig zijn. En misschien nog wel meer de gedachte daarachter: de angst om weer dik(ker) te worden. Ik denk dat als ik dat los kan laten het eten ook weer normaler zou zijn. Lastig uitleggen