Zeg maar Yes

Momenteel zit ik thuis met griep, dit is week 3 al. Eerst een virusinfectie en daaroverheen nog een bacteriële, waar ik antibiotica voor heb. Ik heb een aantal dagen slapend in bed doorgebracht, kon niks meer dan dat en soms leek ik even aan de beterende hand om weer terug te vallen.
Momenteel lijkt het wel de goede kant op te gaan. Ik kan weer wat rondhobbyen, tv kijken en met dochter spelen. Wel nog hoofdpijn, snel moe en aan de telefoon zegt iedereen dat ze goed kunnen horen dat ik ziek ben.

Ik las ook dat als je te snel weer aan de slag gaat na griep, je tot een halfjaar vermoeidheidsklachten kunt houden.

Goed uitzieken dus, maar wanneer ben ik weer beter? Het voelt niet fair als ik lekker thuis zit met Netflix bij de hand, maar echt beter ben ik ook nog niet. Wanneer beschouwen jullie jezelf als uitgeziekt?

Ik vind dat een heel lastige, omdat ik in ziektegevallen veel te lang ben doorgegaan en dus niet echt een goede graadmeter ben.

Ik denk wel dat het ook te maken heeft met de werkzaamheden die je doet en in hoeverre je daarin zelf je werktempo/inzet kunt bepalen. En of je bijvoorbeeld te maken hebt met een zwakkere doelgroep in geval van besmettingsgevaar.

Dat is voor een ander altijd lastig te bepalen maar ik herken je gevoel wel.

De maandag van carnaval ben ik ziek geworden. Mijn baas en zijn zoon waren met vakantie waardoor ik woensdag toch ben gaan werken. Onverantwoord eigenlijk. Ik had koorts, was duizelig, misselijk, hoesten... Uiteindelijk ben ik thuis gebleven (hoefde niet meer te werken) tot dinsdag (1e werkdag).
Het leek goed te gaan maar ik bleef duizelig. Tot vorige week dinsdag. Wéér griep en een ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan.

Ik ben vandaag weer gaan werken. Niet omdat ik me zo fit voel, integendeel, maar ik voel me ook niet slecht genoeg om thuis te blijven. Maar de symptomen van die ontsteking kunnen nog weken aanhouden en dan denk ik: ik kan toch niet al die tijd thuis blijven?

Blijft een lastig dilemma.
Overigens was ik waarschlijnlijk bij mijn vorige werkgever langer thuis gebleven. Daar werd mijn werk makkelijk door een ander overgenomen. Bij mijn huidige werkgever blijft alles liggen tot ik er weer ben. (Van 150 collega's naar 5 collega's is best een verschil...) Ik voel me nu sneller schuldig (al was dit mijn 1e ziekmelding in 2 jaar)

Ik ben twee jaar geleden na de griep te snel weer asn de slag gegaan, of nouja, ik móést aan het werk want mijn toenmalige leidinggevende vond uitzieken maar onzin. De dokter had het me op het hart gedrukt maar m’n leidinggevende had helemaal geregeld dat van huis uit werd opgehaald en weer thuis gebracht want ik moest en zou werken. Echt te absurd en ik voelde me ook te overrompeld om er tegenin te gaan. Ik ben toen echt nog wel lange tijd moe gewest, geen halfjaar maar vier tot zes weken sowieso wel. Maar het vervelendst vond ik nog dat ik bijna anderhalve maand zonder stem heb gelopen. Blijkbaar was het niet goed uitzieken op m’n stem gaan zitten, ik dacht op het laatst dat ik hem nooit meer teug zou krijgen. Ik heb de moeheid eigenlijk vooral daaraan geweten, praten kostte zoveel moeite...

Van mijn moeder moest ik vroeger altijd thuisblijven tot ik het gevoel had dat ik een dag had gespijbeld. Dat hou ik nu eigenlijk nog steeds als graadmeter aan.