Welkom op Zeg maar Yes!

Ik weet dat hier al vaker topics over zijn geweest, dus ik twijfelde over het aanmaken van een nieuwe. Maar ik heb het toch maar gedaan. Ik denk niet dat er een gouden tip bestaat. Maar een kleine verbetering zou al fijn zijn. Ik heb al jaren slaapproblemen en ik slik ook al jaren wekelijks slaapmedicatie (temazepan). Maar ik ben het zo beu. En met één slaappil in de week ben ik gewoon niet geholpen. Dan zitten er nog heel veel dagen in de week waarin ik niet slaap. Ik ben 6 jaar geleden gediagnosticeerd met ADD. Toen ben ik met heftige slaapproblemen bij een psychiater terecht gekomen. En daar is toen een heel traject uitgekomen. Maar goed, slapen gaat nog steeds slecht.

Ik ben geen piekeraar. Ik heb een druk hoofd. Het lijkt of ik in werkweken strak sta van de adrenaline. Niet van de stress. Want ik ben niet gestrest. Het voelt een beetje zoals na een bevalling. Je bent uitgeput van de bevalling, maar je kan niet slapen, omdat je nog stijf staat van de adrenaline. Ik ben heel moe, maar zo alert. En vooral heel erg aan. Ik denk aan allerlei totaal niet relevante dingen en associeer erop los 's nachts. En dan gaat het niet over wat ik nog moet doen. Want ik ken het begrip braindump. En dat doe ik ook. Ik hoor zinnen uit liedjes of uit series. Ik denk aan willekeurige mensen en dingen. Als ik vrij ben dan slaap ik beter. Nog niet goed, maar wel beter. Maar dan ben ik ook minder actief overdag en dan heb ik 's avonds en 's nachts ook niet zo'n actief hoofd. Maar nu de schoolweken weer gestart zijn en mijn werkweken weer goed gevuld ben, ben ik dus super druk in mijn hoofd. En zitten er nachten bij waarin ik dus niet meer dan 2 uur slaap. Ik werk niet meer na 21.00 uur, ik gebruik geen schermen anders dan televisie na 21.00 uur. Ik kijk rustige series. Ik lees een half uur voordat ik ga slapen, ik douche een half uur voordat ik ga slapen. Ik drink na 15.00 uur geen koffie/ thee meer. Ook eet ik na 18.30 niet meer.

Je zou denken dat ik na een nacht van 2 uur de dag erna heel erg vermoeid ben, maar dan is mijn hoofd nog drukker en voel ik me alleen fysiek uitgeput. Ik gebruik nu 1x in de week temazepam en dan heb ik een redelijke nacht. Maar verder is het helemaal waardeloos. Ik heb ook yoga en meditatie geprobeerd, maar helpt niet. Alleen vakantie helpt. Vrij zijn. En overdag een rustig hoofd hebben. Ik moet vooral mijn brein niet activeren lijkt het. Want het leidt een compleet eigen leven. Ik heb helemaal geen controles over mijn gedachtes.

Tips? Iemand? Of is acceptatie de tip. Herkenning misschien? Ik vind een sabbatical nemen een uitstekend idee, maar dat is niet haalbaar. Helaas.

Herkenning ja. Er is idd geen gouden tip, maar overdag minder doen, rust nemen kan goed helpen. Bij baby's zeggen zie je dat slaap doet slapen, maar zo werkt het bij volwassenen eigenlijk ook. Meer rust/slaap doet slapen. Zo hou je je adrenaline spiegel over de hele dag lager en zul je beter gaan slapen.
Ik weet niet of ik het moet zeggen want ik wil je niks aanpraten, maar ik herken dit erg vanuit de periode die vooraf ging aan m'n burnout. Ik ervoer geen stress maar had het veel te druk waardoor m'n adrenaline altijd hoog bleef, ik nauwelijks sliep, altijd alert was etc.
Heb ook m'n hele leven al slaapproblemen, en dat is niet over. Maar ik weet nu dat als ik het te druk het gehad, zeker te kort gaat slapen. Ik accepteer dat nu beter, maar weet ook dat ik ervoor moet zorgen dat dat niet te vaak voorkomt.

Edit; ik deed net als jij ook alles 'goed' wb schermen, cafeïne, alles om maar beter te kunnen slapen. Superfrustrerend als dat allemaal niets helpt. Ik heb dat op een gegeven moment ook meer los gelaten omdat ik er meer mee bezig was en sommige dingen van die 'goede' dingen m'n moeite kosten en als het dan ook nog es niet werkt... Dit is geen tip ofzo hoor, gewoon even ervaring delen ?.

Ik herken deze mate van slapeloosheid niet maar het klinkt heel rot en ik wilde je laten weten dat ik met je meeleef. Je hebt zo’n druk leven en ik gun je ontspanning.
Misschien een domme vraag, maar is het ophogen van je slaapmedicatie een optie? Ik weet dat men daar terughoudend mee is maar wanneer je zo weinig slaapt, is het misschien een afweging tussen twee kwaden.

Wat vervelend en rot dat je dit hebt.
Je noemt een aantal "standaard" regeltjes waar jij je aan houdt, maar dat dat werkt voor anderen, betekent niet dat het ook werkt voor jou. Zo heb ik ook een poos slaapproblemen gehad en dacht ook dat het door de cafeïne kwam, want daar leef ik op. Toen ben ik dat gaan minderen en zelfs een periode tot 0 gereduceerd. Mijn slaapprobleem werd niet minder. Inmiddels drink ik het dus weer gewoon, ik kan zelfs een half uur voor ik naar bed gaan een kop koffie drinken en ik slaap er geen minuut slechter van.
Wat ik hier dus eigenlijk mee wil zeggen, probeer uit wat werkt voor jou. Kijk langs de normale gebaande paden. Kies elke week 1 ding wat je probeert en hou dat ook een week vol om te kijken of het werkt. Werkt het niet, probeer de week erna iets anders. Maar zeker niet alles tegelijk veranderen, want dan weet je nog niet waar het aan ligt.

Weinig bewegen staat bij mij gelijk aan slecht slapen. Dus ik zorg er nu elke dag voor dat ik tussen de 8000 en 10000 stappen zet of een half uur gesport heb. Het bewegen moet ik wel voor 19.30 's avonds doen, want daarna activeert het mij juist teveel. Mede hierom wandel ik nu 's avonds na het eten met mijn zoon. Het helpt mij en hem ook om de dag af te sluiten. We kletsen wat, wandelen 3-5 km en spelen pokemon.

Bedankt voor jullie reacties. En bedankt voor het meedenken. Ik denk dat de huisarts wel meer medicatie wil voorschrijven, maar ik denk ook dat het gesprek heel snel richting burn-out en het alleenstaande ouderschap uitgaat. De huisarts weet van mijn situatie. En ik denk dat ze zelfs gaat voorstellen om me ziek te melden en dat wil ik niet. Ik denk zeker dat de oorzaak dat mijn slapeloosheid wederom een dieptepunt heeft bereikt ligt bij mijn drukke dagelijkse programma. Want ik moet ook de hele dag aan staan. Als de kinderen er niet zijn, dan werk ik en ik moet voor mijn werk veel schakelen, reizen en adviseren/presenteren en presteren bij externen en als ik niet werk dan ben ik met de kinderen. En dan moet ik zorgen en heel veel regelen (kapper, dokter, balletles, zwemles, medicatie/zorgtraject zoon, schooldingen) en dan nog huishouden, boodschappen. Dus dat is veel. En dat maakt ook dat ik de hele dag in de weer ben en ik nul ontspanning heb. Maar ik zie niet hoe dat anders kan. Ik kan er niet voor kiezen niet te werken. Ik wil niet een minder veeleisende/ uitdagende baan (ik wil zelfs nog stappen gaan maken de komende jaren). En ik wil op mijn vrije momenten mijn kinderen ook niet missen. Ik wil gewoon graag als de kinderen op bed liggen en de laptop uitgaat de knop om kunnen zetten om dan te ontspannen en mijn hoofd op non-actief te zetten.

In het weekend gaat het wel iets beter. De vrijdag en zaterdag. De nacht van zondag of maandag is erg slecht. De nacht van maandag op dinsdag een dieptepunt. En de nacht van dinsdag op woensdag neem ik medicatie.

Wat ontzettend vervelend en vermoeiend.
Tijdens het lezen kwam er één gedachte in me op. Hoe vaak spreek jij volwassenen 's avonds?
Het klinkt namelijk alsof je heel erg tot rust komt 's avonds en daar heel bewust mee om gaat, maar misschien mis je (onbewust) een volwassene met wie je je dag doorneemt, een goed gesprek mee hebt of juist even keuvelt. Je bent natuurlijk alleen en zorgt heel hard voor de kinderen en zodra ze op bed liggen, ga je zelf ontspannen dmv makkelijke series etc. Klinkt heel goed. Maar wat ik merk als ik alleen ben voor langere tijd is dat ik volwassenen mis. Bel je 's avonds wel eens met je moeder of je zussen? Is dat een idee, om wat vaker nog even een half uurtje te bellen met iemand om nog even te praten? Misschien dat je dan 's avonds minder gaat denken, want dan heb je al kunnen delen.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt en ik weet ook niet in hoeverre je er behoefte aan hebt maar toen ik je verhaal las en alles wat je al doet, kwam dit in mij op.

En zou je alertheid er niet ook mee te maken hebben, omdat je thuis als enige volwassene verantwoordelijkheid hebt voor die drie kleintjes?
En slapen zij intussen wel goed? Ik kan me voorstellen dat je altijd een bepaalde mate van alertheid houd.

Dat is een goeie! Ik heb een heel fijn vangnet. Ik eet op de drukste drie werkdagen bij mijn ouders. Zij hebben dan de kinderen al opgehaald. Dus dan schuif ik meteen aan. Op een van die avonden eet er ook altijd wel een zusje of broertje mee. Dus ik ben zeker niet alleen. Maar bijvoorbeeld het rondje lopen van Misoe zou ik heerlijk vinden, maar dat haal ik niet. Want na het eten moet ik meteen hup hup naar huis en kinderen in bed. Anders hebben zij weer te weinig slaap.

Maar 's avonds afspreken dat gaat al helemaal niet. Dat ging al niet voordat ik kinderen had. Ja, het gaat wel, maar na een avond kletsen met een vriendin zit mijn hoofd ook vol en kan ik ook niet afschakelen. Ik moet leren hoe ik kan afschakelen als ik dat graag wil. Het is toch eigenlijk te gek voor worden dat ik geen controle heb over mijn eigen gedachtes.

Oh en door mijn werk spreek ik natuurlijk de hele dag door volwassenen. En daar zit ook best wel wat informeel contact tussen.

Zijn de eisen die je aan jezelf stelt wel reëel?

Je hebt 3 kinderen waar je fulltime voor zorgt. Weinig tijd voor jezelf. Een veeleisende baan waar je veel moet schakelen. Ik weet niet hoe laat je kinderen wakker worden maar als ik tot 21 zou werken zou ik ook niet op tijd in slaap vallen. Juist omdat ik nog tijd nodig heb om tot rust te komen.

Zijn de eisen die je aan jezelf stelt wel reëel?

Je hebt 3 kinderen waar je fulltime voor zorgt. Weinig tijd voor jezelf. Een veeleisende baan waar je veel moet schakelen. Ik weet niet hoe laat je kinderen wakker worden maar als ik tot 21 zou werken zou ik ook niet op tijd in slaap vallen. Juist omdat ik nog tijd nodig heb om tot rust te komen.

Dat klinkt lang tot 21.00 uur, maar dat is eigenlijk maar een klein uurtje. Dan heb ik de kinderen al op bed gelegd en de spullen voor de volgende dag klaar gelegd en opgeruimd en ook nog wat gestreken. Dus laten we zeggen dat ik van 20.15 tot 21.00 nog mail of wat werkvoorbereidingen tref voor de volgende dag. Ik sta om 6.30 op en maak de kinderen tussen 7.00 en 7.15 wakker.

Oh ja van met vriendinnen afspreken kan mijn hoofd ook enorm vol worden juist, dat wil je inderdaad ook niet. Daar zit, hoe goed de vriendschap ook is, vaak toch ook een soort sociale factor aan wat het vermoeiend maakt. Vind ik.
Ik dacht dan inderdaad meer even aan mensen die echt in je comfort zone staan zoals ouders en zussen. Maar die spreek en zie je dus gelukkig genoeg.

Zijn de eisen die je aan jezelf stelt wel reëel?

Je hebt 3 kinderen waar je fulltime voor zorgt. Weinig tijd voor jezelf. Een veeleisende baan waar je veel moet schakelen. Ik weet niet hoe laat je kinderen wakker worden maar als ik tot 21 zou werken zou ik ook niet op tijd in slaap vallen. Juist omdat ik nog tijd nodig heb om tot rust te komen.

Dat klinkt lang tot 21.00 uur, maar dat is eigenlijk maar een klein uurtje. Dan heb ik de kinderen al op bed gelegd en de spullen voor de volgende dag klaar gelegd en opgeruimd en ook nog wat gestreken. Dus laten we zeggen dat ik van 20.15 tot 21.00 nog mail of wat werkvoorbereidingen tref voor de volgende dag. Ik sta om 6.30 op en maak de kinderen tussen 7.00 en 7.15 wakker.

Maar dan ben je dus 15,5 uur vol bezig met de kinderen en werken. Als je dan gemiddeld 8 uur slaap wil pakken moet je binnen 1,5 uur na het werk al aan het slapen zijn. 1,5 uur om je hoofd leeg te krijgen na zo’n lange dag is niet heel erg lang.

En kan jij nog goed lezen? Je leest een half uur voor het slapen gaan. Lees je niet in bed? Of lees je dan eeuwig door?

Ik kan niet goed meer lezen sinds ik een kind heb. Ik heb de aandacht er niet meer voor. En je weet hoeveel ik vroeger las (en jij ook). Sinds kort lees ik weer oude boeken die ik vroeger las en dat gaat wel beter, die ken ik al. Dat helpt mij wel met snel in slaap vallen want dan word ik gewoon slaperig en leg ik m'n boek weg. Maar ik weet niet of jij dat kan.

Ja dat klopt! In anderhalf uur dus. Maar dat moeten toch heel veel mensen. Iedereen die werkt en kinderen heeft en misschien ook nog wel sport of sociale contacten heeft, hebben toch ook maar 1 of 2 uur om af te schakelen? En hoeveel tijd zou ik nodig hebben?

Als dat de manier zou zijn, dan zou ik het werk 's avonds schrappen en misschien in een half uurtje in de ochtend doen, voordat de kinderen wakker worden. Dat zou ik kunnen proberen. Maar ik vind het meestal een fijner gevoel als ik de laatste dingen gedaan heb, voordat ik naar bed ga. Maar het is zeker het proberen waard.

Ja ik kan nog goed lezen. Maar ik ben dus ook gewoon klaarwakker als ik naar bed ga. Ik lees best veel eigenlijk. 2 boeken per maand, denk ik. Wel in het Nederlands. Engels gaat minder goed.

Veel mensen die dat doen zijn met zijn tweeen en hebben niet de volledige mental load van een huishouden en werk. Er zijn echt maar weinig alleenstaande ouders die zoveel alleen doen als dat jij doet.

Hoe ik het zo lees, zou de crux voor mij ook in de mental load zitten. Je bent er niet in geoefend om je 'last' te delen met iemand die net zo verantwoordelijk is voor die last als jij, en die met jou meereist en dezelfde dingen ziet en wil.

Waar ik even aan moest denken, als heel klein tipje: hardop praten als je alleen bent. Die gedachten die van binnen zitten, uitspreken. Naar buiten, je hoofd uit. Dat helpt mij vaak als ik vastloop in m'n gedachten. Hardop zijn ze overzichtelijker en makkelijker. Wie weet heb je er iets aan. Sterkte HG, lijkt me heel pittig dit.

Ik herken het in zekere zin. Ik slaap niet zo slecht (wanneer we zouden kunnen doorslapen en wakker worden na 5 of 6 uur, zou ik denk ik ook doorslapen). Maar het volle hoofd en de drukte herken ik heel erg. In mijn geval maak ik me ook heel erg druk. Ik wil en moet teveel van mezelf en dat heeft alleen als resultaat dat ik dichtsla en niks meer doe. Als ik dan tijd voor mezelf heb, weet ik niet wat ik moet gaan doen en lijkt het alsof ik zoveel mogelijk uit die vrije tijd wil halen, waardoor ik weer doodmoe ben en daar 2 dagen last van heb.

Ritalin heeft mij wel geholpen, maar dat effect hield niet aan en ik viel er zo veel van af.
Vorig jaar ben ik na de bevalling ziek gemeld. Toen ik weer wat begon op te knappen, heb ik me een paar weken echt goed gevoeld. L naar de opvang en ik even ademruimte. Maar ik ben te snel weer aan het werk gegaan, ook omdat ik het in mijn hoofd simpelweg niet kan plaatsen om minder te gaan werken.

Mijn situatie is natuurlijk niet te vergelijken, want ik heb gewoon een vriend en ik werk maar 2 dagen, maar het nooit even tijd voor jezelf hebben breekt mij enorm op. Ik zou niet kunnen werken tot 21 uur, want dan ben ik al lang gecrasht (dat kost me ook veel eigen tijd, omdat ik in de avonden te moe ben om nog iets te gaan doen).

Zou een bepaalde manier van eten misschien nog effect kunnen hebben? Ik heb wel eens gelezen dat mensen met AD(H)D baat kunnen hebben bij het weglaten van bepaalde stoffen. Ik vind het ook fijn om een papieren agenda bij te houden, waarin ik heel knullig alles noteer. Wat ga ik eten, wat moet ik daar dus voor in huis halen, wat zijn mijn vrije uren en wat wil ik dan gaan doen? To do lijstjes maken en daar ook me-time in opnemen (wat meestal niet lukt, maar dan heb ik het tenminste geprobeerd).

Een tijdje geleden ben ik naar een holistisch therapeute geweest. Vrij zweverig, maar heel herkenbaar. Ze kon mijn energie meten op 3 vlakken en die zaten allemaal op nul. Na de eerste behandeling heb ik een aantal nachten geslapen als een os en uitgerust wakker geworden. Dat werd helaas wat minder, maar ik ben sindsdien wel erg veel aan het nadenken over wat ik wil, wat mij energie geeft en waar ik gelukkig van word. Het gaat allemaal superlangzaam, maar ooit kom ik eruit en vind ik dat wat ik moet doen en waar ik gelukkig van word.

Misschien kun je eens gaan praten met een coach? Als dat te regelen is met opvang van de kinderen. Ik vind het vaak al heel verhelderend als ik er samen met iemand achter kom dat hetgene wat ik nu doe me juist gehaast en opgejaagd maakt.

En heb je je bloed al laten testen? Door mijn B12 tekort sliep ik ook slecht en je kunt je opgejaagd voelen als je schildklier niet goed werkt.

Ik hoop dat het snel wat beter gaat!

Het 'aan' staan herken ik natuurlijk ook maar al te goed.
Om te kunnen wandelen breng ik mijn zoon wel 30-60 minuten later naar bed dan eerder. Maar hierdoor slaapt hij eerder en heb ik dus ook eerder 'vrij' op de avond. Als de kinderen op bed liggen, kun je dan niet met een babyfoon een rondje lopen om je huizenblok? Of een babyfoon bij je buren leggen?

Ik denk net als de anderen dat je misschien moet gaan kijken wat je kan gaan schrappen of door anderen kan laten doen. Een huishoudster, een oppas 1x per week zodat je even de deur uit kan, werk niet meer oppakken als je thuis bent, dat soort dingen.

Klinkt heel pittig ja! Ik kan me goed voorstellen dat je hoofd altijd vol zit in jouw situatie. Misschien een beetje suf maar Arie Boomsma zegt altijd over slaap dat de winst aan de voorkant zit. Dus als ik jou was zou ik inderdaad proberen om dat werk dan 's ochtends te doen. Of misschien voor je weggaat van kantoor een to do lijstje voor morgen maken zodat je al weet wat je morgenochtend moet doen?

Het is toch eigenlijk te gek voor worden dat ik geen controle heb over mijn eigen gedachtes.

Nee hoor, dat is niet gek, ik denk dat heel veel mensen dat niet hebben

Ik weet niet of je er voor open staat of dat je het zweverig vindt, maar zou mindfulness wat voor je zijn? Dat is er onder andere op gericht om je gedachtes tot rust te brengen en meer 'uit je hoofd' en 'in het moment' te komen en leven. Ik vind het zelf niet zweverig omdat het juist gericht is op jezelf en wat er in jóu omgaat en wat je ervaart. Een cursus volgen ergens op locatie gaat voor jou, als ik het zo lees, niet lukken maar op internet is er veel over te vinden, ook oefeningen. Je zou bijvoorbeeld kunnen beginnen met ademhalingsoefeningen.
Ik denk dat mindfulness er heel goed voor zou kunnen zorgen om meer rust te ervaren en leren uit te schakelen, maar het is wel iets waar je voor open moet staan en moet blijven oefenen. Het is iets wat je moet trainen, omdat je nu altijd aan staat moet je lichaam leren dat dat niet altijd hoeft en dat het ook tot rust mag en kan komen. Het 3x doen en dan tot de conclusie komen dat het niet werkt is logisch, want op zo'n korte termijn kan je nog geen resultaten behalen. In het begin zullen er allerlei gedachtes in je op blijven komen en zal het waarschijnlijk voelen alsof het allemaal niet lukt en het oefenen geen nut heeft, maar dat wordt beter als je blijft oefenen Denk dat het pas een beetje effect gaat hebben na een maand, ca 3 keer in de week oefenen.

Ik ken mensen bij wie ‘t over is gegaan sinds ze concerta slikken, misschien is dat een optie?

Misschien ben jij iemand die met minder dan 8 uur slaap kan? Misschien eens pas om 12 uur gaan slapen? Wel om 22 uur naar bed maar twee uur lezen, mindfullnesoefeningen doen en pas het licht om 12 uur uit doen?

Bedankt voor jullie lieve reacties en tips. Ik ga zeker proberen hardop te praten en te kijken of ik iets met voeding kan doen.

Mindfulness heb ik ooit geprobeerd en werkte toen niet, maar ik sta er wel voor open het weer eens te proberen. Dus ga ik doen.

Een coach of therapeut zou ik fijn vinden, maar daar heb ik op dit moment geen tijd voor. Een hulp in huishouding heb ik ook weleens overwogen, maar op dit moment voelt het als nog meer geregel. Iemand vinden, gesprek voeren, moet ik de eerste keren in huis zijn, geld pinnen (of gaat dat niet cash) en dan iemand vertrouwen om in mijn huis te zijn als ik er niet ben. Dus dat poetsen doe ik nog maar even zelf.

Ik overweeg om weer terug naar de huisarts te gaan en het te bespreken. Maar daar ben ik dus een beetje terughoudend in. Ik zou eventueel wel de optie om medicatie voor ADD te slikken kunnen overwegen.

Mijn bloed is in maart onderzocht en daar kwam een erg laag hb en ijzertekort uit. Daar heb ik ijzersupplementen voor gekregen.

Ik denk niet dat ik minder slaap nodig heb. Als ik vakantie heb dan komt al de vermoeidheid en voel ik me enorm uitgeput. Ik slaap dan nog steeds moeilijk in en slaap onrustig, maar dat klaarwakker zijn en alert in bed liggen heb ik dan niet.

Bedankt voor jullie reacties. Ik ga ze straks nog eens rustig doornemen.

Zijn de eisen die je aan jezelf stelt wel reëel?

Je hebt 3 kinderen waar je fulltime voor zorgt. Weinig tijd voor jezelf. Een veeleisende baan waar je veel moet schakelen. Ik weet niet hoe laat je kinderen wakker worden maar als ik tot 21 zou werken zou ik ook niet op tijd in slaap vallen. Juist omdat ik nog tijd nodig heb om tot rust te komen.

Dat klinkt lang tot 21.00 uur, maar dat is eigenlijk maar een klein uurtje. Dan heb ik de kinderen al op bed gelegd en de spullen voor de volgende dag klaar gelegd en opgeruimd en ook nog wat gestreken. Dus laten we zeggen dat ik van 20.15 tot 21.00 nog mail of wat werkvoorbereidingen tref voor de volgende dag. Ik sta om 6.30 op en maak de kinderen tussen 7.00 en 7.15 wakker.

Heb je al eens aan een cursus mindfulness gedacht? Ik heb zo'n cursus gedaan en merk echt dat ik meer controle heb over mijn gedachten en ervaar minder stress sinds ik dit traject heb gedaan. Ik sliep en slaap goed maar had moeite met mijn gedachten beheersen.

Ik heb niet het hele topic doorgelezen, alleen de beginpost, dus sorry als het al geopperd is.
Maar mijn moeder heeft ook slaapproblemen, al bijna 20 jaar lang, slecht doorslapen en eenmaal wakker maar moeilijk weer in slaap vallen en nachten van 5 uurtjes slaap waren normale nachten, maar door omstandigheden kwam ze bij de POH-GGZ terecht en daar kwam dit ook te sprake. Hij heeft haar toen doorverwezen naar een Cesar/Mensendieck therapeut gespecialiseerd in slaapproblemen. En het helpt haar heel goed, ze slaapt al een stuk beter, ze is rustiger en ze merkt ook dat ze zich overdag beter kan concentreren. Ze klaagt nu zelfs dat ze niet aan lezen toekomt, want dat deed ze normaal als ze 's nachts lang wakker lag ;)