Zeg maar Yes

Wat ontzettend vervelend biechtje. Ik herken het zelf niet, maar ik heb twee vriendinnetjes die last hebben van hypochondrie en snap het wel. In milde mate zijn het normale gedachten, het is niet gek om als je iets hebt te denken wat het kan zijn. Alleen ontspoort het totaal en zit er geen rem meer op. Bij mijn vriendinnen merk je heel duidelijk dat hun hypochondrie een uiting is van andere spanningen. Als ze gestresst zijn over andere dingen in hun leven wordt de hypochondrie erger en als het relatief goed gaat en er meer ontspannen wordt wordt er minder gepiekerd en dus ook minder hypochondrisch gepaniekt. Misschien kun jij ook meer daarop inzetten. Want denken dat je iets niet mag denken werkt meestal sowieso niet.

Het is niet zo zeer een biecht, maar wel benieuwd wat jullie er van vinden/tips hebben/herkenning misschien....

Je hoort weleens van mensen die slank zijn of slank geworden zijn maar dan in de spiegel kijken en nog steeds een dik(ker) persoon zien. Heeft een naam, body dismorf iets?

Ik heb het andersom, ik weet (ergens diep van binnen) dat ik echt heel zwaar/dik ben maar ik zie dat dus niet. Ik zie dus niet wat anderen zien als ze naar me kijken. Ik denk oh het valt best mee, terwijl het echt heel erg is (123 kilo bij een hele korte lengte, 160cm).
Heel heel lastig. Ik moet ook echt gaan afslanken want ik merk dat mijn lichaam kwalen krijgt (vooral 1 knie).....

Ik schrik van je gewicht. Ben je ooit slank geweest? Ik denk dat het zeker wel mogelijk is dat je jezelf slanker ziet in de spiegel, maar ik denk dat dit écht verre van een gezond gewicht is dat weet je zelf ook. Een kennis van mij is 170 en weegt 145 kilo, maar zegt altijd dat ze curvy is. Terwijl ze dat stadium al een paar x voorbij is. Je moet iets aan je gewicht doen biechtje, zo word je alleen maar zwaarder en word je wel slechter lichamelijk.

Ik herken dat wel een beetje Biechtje. Ik ben ook klein en zwaar (80 kg op 1.64) dus overgewicht. In m'n hoofd heb ik nog altijd maat 38 zoals in m'n studententijd maar in werkelijkheid heb ik maat 44 tegenwoordig. Nou hoef ik niet terug naar 38 maar afvallen moet ik wel.

Ben je in korte tijd veel aangekomen? Ik zou zeker er wat aan doen, want klinkt alsof het niet alleen lichamelijk maar ook psychisch z'n weerslag heeft. En dat is natuurlijk niet goed.

Biechtje, als je het lichamelijk al best goed merkt en vind dat je er wat aan moet doen, is het tijd om actie te ondernemen. En je geeft aan dat je er wat aan moet doen. Dat inzicht is de eerste stap al! Zelf afvallen kan, maar dat is moeilijk om structureel vol te houden. Al zijn er vast mensen die het lukt, ik zou er hulp bij zoeken.
Als je het kunt betalen, raad ik een personal trainer aan die ook meekijkt met je voeding. Je kunt gezond en veel afvallen zonder honger te lijden. Anders kun je misschien kijken of een diëtist vergoed wordt. Als je er niet uitkomt, zou ik naar de huisarts gaan om aan te geven dat je hulp wilt bij het afvallen.
Als je je leef-en eetpatroon gaat veranderen, kun je binnen enkele maanden zoveel gewicht verliezen dat het lichamelijk een stuk beter voor je is, je waarschijnlijk veel meer energie hebt, waardoor je je een stuk beter zou voelen. Ik zou zeggen: gun het jezelf en ga ervoor!

Ik denk dat het al goed is dat je verstandelijk gewoon weet dat je te zwaar bent. Van daaruit kun je ook gewoon gaan werken naar een gezond eet-en beweegpatroon. Het gevoel dat je spiegelbeeld voor jouw gevoel iets anders zegt zou ik dan zelfs bijna koesteren, want dat betekent dat je tevreden bent met wie je in de spiegel ziet, of niet?
Aan dat gevoel zou ik niets proberen te veranderen als ik jou was (100x liever zo dan dat je in de spiegel kijkt en verdrietig wordt van je spiegelbeeld). Maar de feiten zou ik wel onder ogen blijven zien. Als je lichamelijke klachten krijgt, móét je er wel echt iets mee.

Ik herken het wel... ik woog op mijn zwaars (6jaar geleden) 121,5 kilo bij 1m68
Toen had ik dat niet zo door, althans ik wist het wel natuurlijk maar dat het zo extreem was zag ik later pad aan vergelijkingsfotos.
Je zou hulp bij een huisarts kunnen vragen voor het afvallen? Doorverwijzing naar een diëtiste en dan in combi met meer bewegen / sportschool.
Ik ben toen begonnen met fysiosport, speciaal voor mensen met een hoog BMI.
3x sporten onder begeleiding, diëtiste, wegen.
Dit wat een programma van 10 weken en ik was daarmee 15 kilo afgevallen.

Biechtje als je wil mag je mij een pb sturen. Ik heb hetzelfde probleem.

Ik zou dit overleggen met de huisarts biechtje. Naast dat het ongezond is om zoveel overgewicht te hebben, helpt het natuurlijk niet echt mee dat je het zelf niet ziet. Dat lijkt me duiden dat er psychisch iets niet helemaal klopt en dat zou ik zelf graag willen uitzoeken.

Er hoeft psychisch natuurlijk niks mis te zijn toch?
Meer een soort van ontkenningfase denk ik.
Ik had dat toen ook maar er was psychisch verder niks aan de hand

Dat vind ik inderdaad ook wel een beetje overdreven. Ik denk dat het eerder een soort ontkenningsfase is, of gewoon wel tevreden kunnen zijn met wat je in de spiegel ziet(een soort zelfacceptatie).

Nou ja, er is natuurlijk wel sprake van een vertekend zelfbeeld. Als iemand zichzelf dikker ziet dan ze is, dan denken we vaak ook dat psychische hulp nodig is. Het is allebei niet goed lijkt me.

Wel heel goed dat je het hier al komt vertellen, Biechtje! Dat is al een eerste stap. Wat zou je zelf willen? Zo blijven?

Ik vind het zelf niet overdreven, anders had ik het natuurlijk ook niet als advies gegeven. Even voor de beeldvorming: ik ben letterlijk de helft van biechtjes gewicht en ik ben 18cm langer.Het is niet zo dat ze een paar kilootjes teveel heeft zoals Marin. Marin is heel lang een maatje 38 geweest en kan me best voorstellen dat je daar nog niet aan gewend bent, maar biechtje heeft enorm veel overgewicht (als ze de helft van haar lichaamsgewicht af valt heeft ze pas een gezonde BMI). Dan lijkt het me niet vreemd om even langs de huisarts te gaan voor hulp. Zowel voor het afvallen, als voor het probleem dat ze zichzelf niet als dik ziet. Het is gewoon gevaarlijk voor je gezondheid.

Gezondheid is ZO belangrijk! Echt, zonder je gezondheid ben je nergens. Zorg alsjeblieft goed voor jezelf. Er zijn mensen die een moord zouden doen voor een gezond lichaam. Verpest het niet zelf!

Wat een hoop reacties, dank jullie wel. Ik heb er echt wat aan.
Het is zeker niet gezond, dat realiseer ik me ook wel.
Nee, ik wil niet zo blijven. Ik ben al vaker afgevallen, een van de laatste keren van 105 naar 78. Dat was al heel veel beter, nu echter meer aangekomen dan ooit.
Ik ben het er zelf ook wel mee eens hoor, dat het psychisch is. Ik ben ook een echte emotie eter, tel daarbij op dat mijn cortisol te hoog is omdat ik al jarenlang stress heb... Het helpt allemaal al niet mee.
Ik heb al meerdere keren hulp gehad maar steeds is het op niets uitgelopen. Ik wil nu de komende drie weken kijken of het mezelf lukt om minimaal 5 kilo op eigen kracht af te vallen. Als dit lukt wil ik proberen zo door te gaan en anders toch maar weer hulp zoeken.
Maar het is echt enorm vervelend om jezelf anders te zien dan je bent want mensen staren weleens naar me en dan is dat dus waarschijnlijk echt wel vanwege mijn postuur maar ik denk dan huh wat kijken ze nou....
Dit van me afschrijven helpt al enorm.

Ik ben gediagnosticeerd met BDD (Body Dysmorphic Disorder). Ik zie mezelf als ongelofelijk lelijk en dik wezen. Maar voor dit het geval was, vond ik mezelf super slank (en dat terwijl ik 25 kg overgewicht had). Mijn mantra in de spiegel was 'dat ik heel mooi zou worden, als ik 25 kg af zou vallen'. En dat deed ik. Maar toen kreeg ik dus problemen met de spiegel. Ik durfde er niet meer in te kijken. En dat is inmiddels al vijf keer teruggekomen. Ik ben nu in behandeling om met BDD om te gaan. Als jij je anders in de spiegel ziet, dan dat anderen jou zien, is het dan niet logisch om in therapie te gaan? Ik denk gewoon even mee. Ik merk dat ik er heel veel aan heb. Onderdeel van therapie is selfies maken, omdat ik dat ook niet durfde. En opmaken? Dat doe ik dus in de oven, omdat ik mezelf niet kan aankijken in de spiegel. Ik kom steeds dichterbij mezelf d.m.v. therapie en zie ook steeds meer mijn vertekend beeld van mezelf. Het probleem is nog niet opgelost, maar we komen steeds dichterbij de kern. Misschien is dat voor jou ook fijn?

Binnen drie weken vijf kilo "op eigen kracht" afvallen lijkt me wel erg full speed ahead.
Ik denk dat je met dit probleem gebaat bent bij professionele hulp; ook dat is krachtig.

Ik zou echt een dietiste (doorverwijzing via de huisarts) in combinatie met een sportschool aanraden, echt. En dat niet een goedkope fit4free of basic fit, maar echt eentje waar je echt goede begeleiding krijgt. Juist met zoveel overgewicht is het belangrijk dat je gaat bewegen maar is de kans op blessures ook heel groot. Maargoed, dat doe ik nu ook, sportschool en dietiste. Via de dietiste heb ik tips gekregen waar ik veel aan heb (en ik heb al drie diëtistes versleten maar over deze ben ik echt heel tevreden). Het afvallen gaat echt zo ontzettend traag maar ik merk aan alle kleding dat er heel veel in m’n lijf gebeurt, word sterker (en sterkere spieren helpt weer mee in de vetverbranding) en voel me zoveel fitter.
Ik heb/had niet zoveel overgewicht als jij maar overgewicht had ik zeker. Heb ik nog steeds trouwens hoor. Je mag me trouwens ook wel pm’en als je daar behoefte aan zou hebben, als je vragen hebt. Of al was het alleen maar als stok achter de deur

Wat goed dat je er hier zo open over bent biechtje! Ik heb dus het tegenovergestelde, ik zie mezelf dikker dan dat ik daadwerkelijk ben. Dat hangt bij mij samen met mijn eetstoornis. In therapie zijn we dus ook bezig met het interne beeld van mezelf aanpassen naar de werkelijkheid. Zodat het beeld in de spiegel en die in mijn hoofd meer samen komen. Maar ook dat ik bijvoorbeeld een gangetje recht door loop ipv dat ik een kwartslag draai omdat het beeld in mijn hoofd zegt dat ik er anders niet door pas.

Ik wil je ook adviseren om hulp te zoeken, zowel bij het fysieke gedeelte als het psychische gedeelte. Je geeft nu al aan dat je lichamelijke klachten krijgt, als je dan op eigen houtje met morbide obesitas extra gaat bewegen en niet met de juiste begeleiding kun je veel meer kapot maken dan je lief is. Dus ik zou hier echt wel hulp bij inschakelen zodat je op de juiste manier kan bewegen.
Daarnaast geef je aan dat je zo aangekomen bent door psychisch eten. Nu weet ik daar alles van en het is zo waardevol om daar hulp bij te zoeken. En wie weet hoeft dat helemaal niet zo heel intensief te zijn maar kun je met een paar sessies zelf verder. Maar het kan zo lastig zijn om uit het patroon van emotie eten te komen en helemaal als je het helemaal alleen moet doen. Dat ik het je gewoon gun dat je het niet alleen hoeft te doen.

Ook mij mag je altijd PM'en als je nog iets wil vragen of gewoon wat kwijt wil.

Heel veel succes!

Bedankt voor jullie lieve reacties over mijn hypochondrie...

Helaas vanochtend weer een fikse paniekaanval gehad (ook nog op mijn werk) over een tekenbeet / ziekte van Lyme...

Ik had jeuk op mijn been en krabte even gedachtenloos, zag ik dat ik een zwart korstje er van af had gekrabt.
Nou toen was de angst weer dat dat een tekenbeet was (want ja ik heb gefietst met een zomerjurkje...),
het heeft bijna 2 uur geduurd voordat ik nuchter kon denken dat dat korstje niet meteen een tekenbeet is, nu is er niks meer van het plekje te zien....

Gelukkig kan ik volgende week bij de Praktijkondersteuner terecht, hopelijk doorbreekt dat de vicieuze cirkel waar ik nu in zit...

Wat naar voor je! Goed dat je hulp zoekt biechtje! Hopelijk kan hij/zij je op weg helpen.

Ik vind het heel knap van jou dat je al kunt uitzoomen en zelf kunt zien dat je reactie niet reeel is. Volgens mij ben je dan al op de helft. Succes bij de praktijkondersteuner!

*

Het kan beide, die stipjes kunnen wat glasvochttroebelingen zijn bij het opruimen van het bloedinkje (maar had je het ook als je met één oog keek en dan niet het oog waar je bleoding had?). Het kunnen ook gewoon losstaande mouches volantes zijn.

*

Ja en nee, mouches volantes zijn gewoon glasvochttroebelingen die niet meer weg gaan (went vaak wel) en komt doordat je glasvocht minder helder wordt terwijl je ook tijdelijk even wat troebelingen kunt hebben na een bloedinkje. Het kan bij jou beide, maar ik zou verwachten dat het nog wel bijtrekt.