Welkom op Zeg maar Yes!

Ik merk dat mijn vriend en ik een beetje blijven struggelen met de gezamenlijke financiën.

Wij hebben in overleg besloten om de gezamenlijke kosten naar rato te verdelen, dit omdat hij 2 keer zo veel verdient (of in ieder geval krijgt ;-)) als ik. Hij was hier al niet zo happy mee, omdat hij dus een stuk meer betaald als ik, maar ik heb hem uitgelegd dat het anders voor mij gewoon niet te betalen is. Daarna zijn er een paar keer discussies geweest over wat nou gezamenlijke uitgaven zijn. Hij vond vakanties daar niet onder vallen, omdat hij vindt dat hij niet voor mijn vakantie hoeft te betalen. In ons samenlevingscontract is opgenomen dat vakanties dus wel onder de gezamenlijke uitgaven vallen en na dat ik hem uitgelegd dat het daar in staat en dat het mij ook behoorlijk kwetst om daar steeds discussies over te hebben is dat ook wel aardig opgelost.

Maar nu hebben we weer een dingetje over apparaten die vervangen dienen te worden omdat ze stuk zijn of niet meer fatsoenlijk werken. Hij zegt ik gebruik die apparaten nooit (wat deels klopt, het ene gebruikt hij inderdaad nooit, de computer heel af en toe) dus ik betaal daar ook niet aan mee. Ik kan het mij wel voorstellen, voor hem zou het niet gekocht hoeven worden. Maar ja, nu komen dat soort kosten steeds voor mijn rekening. En ik hou aan het eind van de maand al minder geld over om zelf te besteden. Daarnaast is het in worst case scenario ook nog eens zo dat als we uit elkaar gaan, dat soort dingen theoretisch gezien in de gezamenlijke boedel vallen en dus verdeeld moeten worden. En natuurlijk ga ik er niet vanuit dat we uit elkaar gaan, en zelfs als we wel uit elkaar zouden gaan heb je altijd nog kans dat dit op redelijke wijze gebeurd en ik dus kan aangeven dat het van mij is omdat ik het zelf heb betaald. Maar goed, je hebt altijd van die slechte verhalen waarin dat niet mogelijk is en dan zou ik er dus bij inschieten.

Wat voor mij in deze hele situatie misschien wel het belangrijkste is, is dat het mij geen gevoel geeft dat er een “wij” is. Ik heb meer het gevoel dat we allebei ons ding doen en daarbij zo veel mogelijk rekening houden met elkaar. Maar niet dat we het samen doen en samen delen. Dat heeft verder niks met de rest van onze relatie te maken, die is verder prima. Maar het komt echt door dat stukje financiële struggles.

Daarnaast vraag ik mij ook af hoe dat zou moeten als we kinderen zouden willen. We hebben het daar al eens half over gehad en het kwam er op neer dat mijn vriend er van uit gaat dat we dan alles naar rato blijven verdelen. Maar als er een kindje zou zijn, wil ik geen 5 dagen blijven werken. Niet voor het kindje, niet voor de kosten van de kinderopvang maar ook niet voor mijn eigen gemoedstoestand. Dus dat betekent nog minder geld beschikbaar (en ook minder bijdragen aan de gezamenlijke rekening). En hoe vaak krijgen we dan de discussie of we iets beiden gebruiken of maar een van beide?

Heel verhaal, maar ik merk dat ik het heel vervelend vind dat dit een steeds terug kerend punt is. Ik kan het niet oplossen omdat ik in deze situatie “de profiteur” ben, terwijl als het andersom zou zijn ik verwacht dat ik er geen (of in ieder geval minder) moeite mee zou hebben omdat ik er voor gekozen heb om met mijn vriend samen te zijn en ik graag wil dat we het samen fijn hebben. Maar ik ben wat makkelijker met geld dan mijn vriend, ik denk altijd er komt toch weer nieuw salaris.

Hebben anderen stellen dit soort problemen ook (gehad)? En hoe lossen jullie dit op? Of stel ik mij inderdaad aan?

Spannend .

Haha idd!

Ik denk dat ik te veel wil vertellen, maar in delen lukt het ook al niet! Ben ik de enige die problemen heeft met dingwn plaatsen?

Zit je misschien mobiel en probeer je een mobiele emoticon in te voegen?

Zit je misschien mobiel en probeer je een mobiele emoticon in te voegen?

Problem solved, hartelijk bedankt!

Poeh, wat een gedoe.
Hier gaat alles op 1 hoop en moet zeggen dat ik daar erg blij mee ben.

Is het niet een optie om een potje te maken voor onvoorziene uitgaven?

Oei dat lijkt mij een ontzettend lastige situatie....
Ik heb geen vast inkomen en werk maar heel weinig, mijn man is de kostwinner, en we hebben dus alles gezamenlijk, alles word van zijn loon gedaan.
We zijn een gezin met drie kinderen en alles is gewoon samen, wat van hem is, is van mij en andersom..

Vind het wel een beetje raar overkomen dat je vriend het allemaal zo strikt gescheiden wil houden, ook die vakantie.. wil geen vakantie betalen voor jou?? euh

Poeh, wat een gedoe.
Hier gaat alles op 1 hoop en moet zeggen dat ik daar erg blij mee ben.

Is het niet een optie om een potje te maken voor onvoorziene uitgaven?

Dat potje is er wel, maar daar wil hij dus sommige dingen niet uit betalen omdat hij het niet gebruikt. Dus het probleem is niet dat het geld er niet is, maar uit welk potje het dan moet komen (gezamenlijk of van mij)

Poeh, wat een gedoe.
Hier gaat alles op 1 hoop en moet zeggen dat ik daar erg blij mee ben.

Is het niet een optie om een potje te maken voor onvoorziene uitgaven?

Dat potje is er wel, maar daar wil hij dus sommige dingen niet uit betalen omdat hij het niet gebruikt. Dus het probleem is niet dat het geld er niet is, maar uit welk potje het dan moet komen (gezamenlijk of van mij)

Om wat voor dingen gaat het dan bijvoorbeeld?

Lastig, Prosecco. Ik kan me je gevoel wel voorstellen, dat er te weinig 'wij' is in deze. Natuurlijk is het enigszins logisch dat je niet meebetaalt aan dingen die je niet gebruikt. Maar als je vervolgens steeds discussie hebt over wat er onder gezamenlijk valt en wat niet, dan is dat niet prettig.

Uiteindelijk raakt het aan iets dat wat dieper ligt dan aan elk los apparaat, namelijk aan wat je belangrijk vindt in het gezamenlijk leven. Wat is samen, en wat apart? Dat zijn wel hele essentiele dingen. Het is niet leuk als daar onenigheid over bestaat, en ik zou daar dus ook een heel goed gesprek, of zelfs meerdere gesprekken over voeren om te onderzoeken hoe je op 1 lijn kunt komen op dit gebied. het zal een kwestie zijn van water bij de wijn doen, van beide kanten.

En inderdaad wordt dat extra belangrijk als er een kind komt, want dan krijg je er een hele hoop gezamenlijke lasten bij en wil je echt niet lopen bakkeleien over een pak pampers van het A-merk ja of nee. Jij geeft aan dat je dan minder wil gaan werken. Heb je dat met hem besproken? Wat wil hij? Misschien zou hem dat ook wel wat lijken. Dat soort beslissingen moet je wel echt gezamenlijk nemen, want jullie delen de verantwoordelijkheid van werk en zorg.

Poeh, wat een gedoe.
Hier gaat alles op 1 hoop en moet zeggen dat ik daar erg blij mee ben.

Is het niet een optie om een potje te maken voor onvoorziene uitgaven?

Dat potje is er wel, maar daar wil hij dus sommige dingen niet uit betalen omdat hij het niet gebruikt. Dus het probleem is niet dat het geld er niet is, maar uit welk potje het dan moet komen (gezamenlijk of van mij)

Om wat voor dingen gaat het dan bijvoorbeeld?

In dit geval een computer en een melkopschuimer. De computer gebruikt hij heel af en toe, om iets te printen of een cd te branden en de melkopschuimer gebruikt hij niet.
Dus in die zin begrijp ik best dat hij er niet voor wil betalen, maar in mijn optiek is het verhaal breder dan alleen deze 2 producten.

Oei dat lijkt mij een ontzettend lastige situatie....
Ik heb geen vast inkomen en werk maar heel weinig, mijn man is de kostwinner, en we hebben dus alles gezamenlijk, alles word van zijn loon gedaan.
We zijn een gezin met drie kinderen en alles is gewoon samen, wat van hem is, is van mij en andersom..

Vind het wel een beetje raar overkomen dat je vriend het allemaal zo strikt gescheiden wil houden, ook die vakantie.. wil geen vakantie betalen voor jou?? euh

Volgens mij gaat het er niet zozeer om wat een ander raar vind of niet, maar om wat voor afspraken je onderling maakt. Dat doet ieder stel weer anders. Als je het met elkaar maar eens bent.

Ik vind het wel raar dat je niet aan een melkopschuimer wil betalen. Maar dat zijn allemaal oppervlakkige dingen, uiteindelijk representeren ze wel een dieper gevoel. En dat wringt juist als dit soort dingen weer naar boven komen.

Hoe is de rest dan in de relatie met gezamenlijke dingen? Is er echt een gezamenlijk leven of is het juist allemaal nog vrij apart?

Oei dat lijkt mij een ontzettend lastige situatie....
Ik heb geen vast inkomen en werk maar heel weinig, mijn man is de kostwinner, en we hebben dus alles gezamenlijk, alles word van zijn loon gedaan.
We zijn een gezin met drie kinderen en alles is gewoon samen, wat van hem is, is van mij en andersom..

Vind het wel een beetje raar overkomen dat je vriend het allemaal zo strikt gescheiden wil houden, ook die vakantie.. wil geen vakantie betalen voor jou?? euh

Volgens mij gaat het er niet zozeer om wat een ander raar vind of niet, maar om wat voor afspraken je onderling maakt. Dat doet ieder stel weer anders. Als je het met elkaar maar eens bent.

Ja precies, zoals jij hierboven al heel goed beschreef een te weinig "wij gevoel"

Dat potje is er wel, maar daar wil hij dus sommige dingen niet uit betalen omdat hij het niet gebruikt. Dus het probleem is niet dat het geld er niet is, maar uit welk potje het dan moet komen (gezamenlijk of van mij)

Om wat voor dingen gaat het dan bijvoorbeeld?

In dit geval een computer en een melkopschuimer. De computer gebruikt hij heel af en toe, om iets te printen of een cd te branden en de melkopschuimer gebruikt hij niet.
Dus in die zin begrijp ik best dat hij er niet voor wil betalen, maar in mijn optiek is het verhaal breder dan alleen deze 2 producten.

Ja zoals Caufield al beschreef inderdaad..

Ik kan me wel vinden in wat Caulfield zei.

Als het echt gaat om producten die hij amper tot niet gebruikt, zou ik daarin wel je verlies nemen, bij gebrek aan een betere omschrijving.

Verder zou je bijv. kunnen uitzoeken of het een optie is om, apparaten die jij van je eigen inkomen koopt, apart genoteerd kunnen worden voor het geval jullie onverhoopt toch uit elkaar gaan op een dag. Dan zouden deze producten van jou blijven, maar ik weet niet zeker of dit mogelijk is.

Over de vakanties zou ik me aan het contract houden en als dat eventueel zou betekenen dat jullie daardoor minder duur/ver/vaak op vakantie kunnen, dan is dat zo. Mocht je vriend daar echt over struikelen, kan hij ervoor kiezen het aan te vullen van zijn inkomen. Mochten jullie ook weleens apart van elkaar weekendjes weggaan/op vakantie gaan, dan zou ik dat wel op basis van je eigen inkomen doen.

Wat betreft het stichten van een gezin, zou ik eerst beslissen hoe jullie het financiële plaatje gaan regelen en tot die tijd er niet aan beginnen. Ik kan me namelijk ook zo voorstellen dat jouw vriend ook wel wat zou voelen voor ouderschapsverlof o.i.d. Jullie worden samen ouders en hebben misschien beiden bepaalde wensen.

Maar goed, wat ik benoem zijn praktische oplossingen. Gevoelsmatig zal je je hierdoor niet opeens wel een team gaan voelen. Hierover zullen vast nog wel een aantal gesprekken volgen en dan zou ik proberen vooral in te steken op wat wel mogelijk is en goed voelt, i.p.v. onmogelijkheden. Met dat laatste verval je denk ik eerder in discussie en een vervelende sfeer. Hopelijk kunnen jullie hier samen een weg in vinden, succes!

Lastig, Prosecco. Ik kan me je gevoel wel voorstellen, dat er te weinig 'wij' is in deze. Natuurlijk is het enigszins logisch dat je niet meebetaalt aan dingen die je niet gebruikt. Maar als je vervolgens steeds discussie hebt over wat er onder gezamenlijk valt en wat niet, dan is dat niet prettig.

Uiteindelijk raakt het aan iets dat wat dieper ligt dan aan elk los apparaat, namelijk aan wat je belangrijk vindt in het gezamenlijk leven. Wat is samen, en wat apart? Dat zijn wel hele essentiele dingen. Het is niet leuk als daar onenigheid over bestaat, en ik zou daar dus ook een heel goed gesprek, of zelfs meerdere gesprekken over voeren om te onderzoeken hoe je op 1 lijn kunt komen op dit gebied. het zal een kwestie zijn van water bij de wijn doen, van beide kanten.

En inderdaad wordt dat extra belangrijk als er een kind komt, want dan krijg je er een hele hoop gezamenlijke lasten bij en wil je echt niet lopen bakkeleien over een pak pampers van het A-merk ja of nee. Jij geeft aan dat je dan minder wil gaan werken. Heb je dat met hem besproken? Wat wil hij? Misschien zou hem dat ook wel wat lijken. Dat soort beslissingen moet je wel echt gezamenlijk nemen, want jullie delen de verantwoordelijkheid van werk en zorg.

Wat een fijne uitgebreide reactie, dank je.

We zijn nog niet ontzettend in detail in gesprek geweest over het parttime werken ed, maar hij heeft wel aangegeven dat het prima zou zijn als ik 4 dagen wil werken (kinderen of geen kinderen). En in eerste instantie zei hij altijd dat hij fulltime zou blijven werken, maar nu vrienden en collega's kinderen hebben gekregen ziet hij geloof ik ook in dat 4 dagen dan wel relaxter is omdat je dan je kinderen ook nog eens ziet.
Maar goed, door dit soort discussies steeds wil ik helemaal niet minder gaan werken, omdat ik dan straks ook nog kan gaan vechten tegen het "ja maar jij werkt maar 4 dagen".

En met kinderen wordt het straks helemaal lastig ben ik bang. Stel ik wil een draagdoek, maar hij wil het kindje niet dragen? Komen die kosten ook voor mij alleen. Tja, dan ben ik wel snel door mijn geld heen terwijl het ook zijn kindje is.

Dus misschien inderdaad maar weer eens een gesprek aangaan. Hoewel ik me dan altijd zo'n profiteur voel omdat het over geld gaat, waar hij nou eenmaal meer van heeft dan ik.

Ik vind het wel raar dat je niet aan een melkopschuimer wil betalen. Maar dat zijn allemaal oppervlakkige dingen, uiteindelijk representeren ze wel een dieper gevoel. En dat wringt juist als dit soort dingen weer naar boven komen.

Hoe is de rest dan in de relatie met gezamenlijke dingen? Is er echt een gezamenlijk leven of is het juist allemaal nog vrij apart?

Ik vind dat we daar een hele goede balans in hebben. We doen veel samen, hebben gezamelijke vrienden waar we dus ook gezamenlijk mee afspreken. Maar we spreken ook beide apart van elkaar af met vrienden en vriendinnen en geven elkaar ruimte voor eigen hobby's. Dus wat dat betreft vind ik dat we een perfect team zijn, het is echt dat financiële wat een steeds terug kerend ding is.

Wel echt jammer prosecco dat dat financiële zo'n ding is.. is daar een reden voor? geld problemen in het verleden oid?

Was ik nog vergeten: weet jouw vriend dat je je hierover zo opgelaten en zelfs een profiteur voelt? Alleen dit gevoel hebben lijkt me al een druk zetten op je relatie en het gevoel een team te zijn.

Wat lastig! Vervelend dat jullie steeds opnieuw discussies hebben. Wel heel goed dat jullie een samenlevingscontract hebben en daar in principe de gezamenlijke kosten (gedeeltelijk) in zijn beschreven. Ik denk dat ik, om discussies in de toekomst te voorkomen, nog duidelijkere afspraken zou maken over wat gezamenlijk is en wat voor eigen rekening. Ik kan me namelijk wel voorstellen dat hij vindt dat als jij een draagdoek wil en hij niet, je dat zelf kunt betalen. Als je er vooraf duidelijke afspraken over maakt weet je in ieder geval waar je aan toe bent, mocht je daar nou echt niet uitkomen kun je ook richtlijnen die je online vindt, aanhouden.

En ja het zou dan ook zijn kindje zijn, maar het kindje vereist niet perse een draagdoek. Dat is jouw wens. Stel hij wil een elektrische auto (haha, weet even geen beter voorbeeld) voor het kind kopen en jij vindt dat onzin, zou je dan wel meebetalen?

Overigens vind ik persoonlijk 4 dagen werken en daarnaast meer dragen qua huishouden en/of zorg voor kind, net zo zwaar wegen als 5 dagen werken. Jij draagt dan alleen in natura bij aan de gezamenlijke huishouding.

Quote van Harrison die niet als quote wil plaatsen:
---En ja het zou dan ook zijn kindje zijn, maar het kindje vereist niet perse een draagdoek. Dat is jouw wens. Stel hij wil een elektrische auto (haha, weet even geen beter voorbeeld) voor het kind kopen en jij vindt dat onzin, zou je dan wel meebetalen?
---
Ondanks het stomme voorbeeld vind ik dat wel normaal als je samen bent, samen een huishouding voert en 'wij' wilt zijn.

Anders is toch het einde van 'gescheiden' spullen ook zoek? Een draagdoek, of een melkopschuimer, of een elektrische auto of een DVD speler is toch gewoon iets van je gezamenlijke huishouden ook al gebruikt de 1 het meer dan de ander (of de ander misschien helemaal niet?). Stel dat hij die melk opschuimer nou wel een keer wil gebruiken, doet hij dan 50ct in een potje ofzo?

Wij hebben bijvoorbeeld Netflix en dat gebruikt m'n vriend eigenlijk niet. We betalen dat wel samen. Mijn vriend heeft meer met gadgets, zoals van die Philips Hue verlichting voor in huis. Vind ik dat nodig? Nee. Maar hij wil dat graag, dus dan betalen we dat samen. Ik wil misschien wel een babydrager. Zal hij gaan dragen? Nee wss niet, maar we betalen dat samen. Ik zou het echt heel vervelend vinden als al die dingen op de weegschaal moeten liggen, dan voer je toch niet samen een huishouden?
Kijk m'n vriend heeft ook een dure hobby met machines en weet ik veel wat allemaal in het hok. Die betaalt hij wel zelf, maar daar werkt hij dan ook voor over enzo.

Cotton: maar waar trek je een lijn? Bij een dure hobby? Melkopschuimers kun je ook voor 150,- kopen, om maar eens wat te noemen. En ik zou ook niet blij zijn als ik telkens zou meebetalen aan een verzameling van mijn vriend, ook al gaat dat maar met een paar tientjes per keer. Iedere euro die ik zou bijleggen voor bijv. een computerspel, vind ik al zonde van m'n geld. Zo kan dat twee kanten op gaan werken. Doorgaans geef je liever geen geld uit aan producten waar je zelf niets mee hebt.

Zodra de ene persoon in een relatie veel meer verdient dan de andere persoon, kan dat volgens mij al vrij snel tot gedoe leiden. Meestal vind ik voor beide kanten wel wat te zeggen.

Geen idee. Mijn vriend verdiend er geld mee dus dat ligt misschien anders.

Maar ik neem aan dat je melkopschuimers niet verzameld dus dat kost dan 1x of 20 euro of 150 euro en dat zouden wij dus gewoon samen betalen, net als dat spul van Philips. Als m'n vriend ineens gaat diepzeevissen en daarvoor hengels en benodigdheden koopt dan betaal ik daar niet aan mee. Maar dat vind ik ook niet vallen onder samen een huishouden voeren. Dat vissen.