Zeg maar Yes

Ik denk dat jou op je huidige plek wel vaker min of meer dingen beloofd dan wel toegezegd zijn hè? (tenminste als jij bent wie ik denk dan)
Ik bedoel, je hebt al vaker aangegeven meer te willen en meer te kunnen, ik vind dit dan een beetje 'too little too late'.
Loyaliteit is een mooi iets, maar dat ontwikkel je elders ook natuurlijk. En minder reistijd zou voor mij ook wel meetellen.

Is het niet gewoon deels ook de angst voor iets onbekends? Dat verandering willen en weg willen heel bekend voelt, en nu kan het en wat nu dan? Je wilt al zo lang iets anders namelijk?

Op je werk breng je doorgaans het grootste deel van je dag door, dus dan zou ik waarde hechten aan de omgeving waar ik zit. Maar als die omgeving mij niet voldoende uitdaging en zelfs onvoldoende werk kan bieden, zou ik dat bij een nieuwe werkgever zoeken en hopelijk ook vinden.

Ik herken je niet, dus weet niet of je al eens met je huidige werkgever hebt besproken dat het steeds moeilijker wordt om voldoening te halen uit je werkzaamheden? Als dat zo is en toen was er niets mogelijk, zou ik nu bedanken voor het nu wel willen denken in oplossingen. Dat zou voor mij te laat zijn en ik zou gevoelsmatig dan het idee krijgen dat ik dus blijkbaar eerst serieus moet overwegen naar een andere werkgever te gaan, voordat mijn huidige werkgever een beweging maakt.

Ik ben het met Quizzle haar laatste gedeelte eens. Het klinkt als angst voor een nieuwe stap, wat ik heel begrijpelijk vind als je het qua plek en collega's zo naar je zin hebt.
Hoe het van afstand op mij overkomt:
De nieuwe baan klinkt heel goed op alle fronten, behalve dat je van te voren niet kan weten of je het er naar je zin gaat hebben. En dat is eng.
Bij je huidige werkgever kun je door de promotie eventueel meer voldoening uit je werk halen. Maar zie je jezelf hier over 5 jaar nog zitten? Stel je blijft hier nog jaren werken, onafhankelijk of je het werkinhoudelijk die tijd leuk blijft vinden, uiteindelijk zal er een moment komen dat je toch een andere baan wilt. De onzekerheid hoe een nieuwe werkplek gaat bevallen, hou je altijd. Is het niet gewoon nu tijd voor die nieuwe stap?

Wat ik ook een beetje jammer vindt is dat het nu opeens wel allemaal kan bij je huidige werkgever. Je hebt het al wel vaker laten vallen volgens mij dat je meer uitdaging zou willen etc. En er kwam nooit wat concreets uit. Nu wil je ontslag nemen om een nieuwe uitdaging aan te gaan en opeens zijn er wel nieuwe mogelijkheden.

Ik zou denk ik toch die sprong wagen en de externe functie daadwerkelijk aan gaan nemen en uit gaan voeren.

Ik zou zelf een beetje bang zijn voor het uit die secretariële functie stappen op je huidige werk. Heb jij het idee dat er dan echt genoeg zal veranderen of zal het toch weer op hetzelfde uitkomen? Ik zou het idee hebben dat je op je huidige baan meer zal blijven hangen rond je oude functie en werkzaamheden en nooit echt de overstap maakt die je in een nieuw bedrijf wel zou maken. Daar kom je binnen in je nieuwe functie/rol en collega’s en leidinggevenden weten niet beter.
Ook zou ik de korte reistijd echt een plus vinden.

Maar... ik herken je gevoel van loyaliteit en dat maakt deze keuze niet makkelijk. Maar als jij al meerdere malen hebt aan gegeven een andere functie te willen en dat kan nu ineens nu je echt weg gaat. Dan had hij dat toch ook al veel eerder voor je kunnen regelen? Hoe joyaal is dat naar jou toe?
Succes met je beslissing!

Ik zit momenteel bij de gemeente op de afdeling uitkeringsadministratie. En dan doe ik nu de WMO en Jeugd, maar dan heb ook nog de paricipatiewet. Dat doen andere collega's.

Erg leuk werk moet ik zeggen en ook wel divers Ik mag aan de slag met allerlei projectjes en zo, maar ik wil ook graag nog de beeindigingscontroles doen. En niet allerlei verdelende archiefwerkzaamheden.
Nou ik mag ook 2 jaar blijven dat is me toegezegd en dat heb ik ook per mail, Ik heb nu een contract voor 1 jaar. tot loopt tot 1 juni 2018. Dan krijg ik weer een contract voor een jaar en dan een vast contract.

Nou ja, dan maar even doorzetten, mijn collega gaat over 2 jaar met pensioen, dus dat bied dan mogelijkheden voor mij natuurlijk om dan natuurlijk te kunnen blijven en dan misschien wel in dienst van de gemeente zelf. Ik had het liefst eerder natuurlijk maar goed ik zit nu gedetacheerd.
Ik ben een van de jongste aldaar en dus ze hebben wel mensen nodig aangezien de meerderheid al tussen de 40 en 50 is.

De taken voor ons team zijn:
Gehandicaptenparkeerkaarten (GPK)
Beeindigingsscontroles
Werkprocessen opstarten voor consulenten
Zaaksysteem, de post verwerken
Mailbox voor ons team bijhouden en de GPK-mailbox

Fijn dat heb het naar je zin hebt op je werk Engeltje en dat je een vast contract is toegezegd. Maar is dit een biecht?

Be je zo niet heel herkenbaar Engeltje door de naam van je collega te noemen? En dit is toch geen biecht?

**

Wat vervelend dat hij zo op die ziekmelding terugkwam. Dat die langer duurde dan gepland. Alsof jij op een complicatie van de operatie zat te wachten. Snap dat je daar een vervelend gevoel aan overhoudt.
Ik zou er inderdaad binnenkort ook even naar vragen als ik jou was. Eind april duurt nog wel heel lang. En wie weet valt het allemaal mee!

Vervelend dat je je zo rot voelt. Ik snap dat als je het werk leuk vindt, je graag wilt blijven.
Ik zou in jouw geval zeker volgende week informeren. Zelf geef ik altijd aan (ik werk altijd op tijdelijke contracten) dat ik uiterlijk 2 maanden voor einde contract wil bespreken of ik blijf of niet. Als een werkgever dat niet zou willen, zou ik aangeven dat ik ga solliciteren naar iets anders.

Overigens, je zegt dat je ziekte geen reden mag zijn voor ontslag. Dat is niet wat hier speelt. Jij wordt niet ontslagen, je contract eindigt van rechtswege, en jullie moeten beiden bepalen of het gaat worden verlengd. Voor het niet verlengen is geen enkele reden noodzakelijk.

Caulfield, het is idd geen ontslaan dat klopt. Contract loopt af en er is dan sprake van wel of geen verlenging. Alleen voelt het wel als ontslaan want wanneer ik deze operatie niet had mee hoeven maken, had ik 100% zeker weten verlenging gekregen.
Nu komt het toch op die ziekmelding aan. Ik weet niet of men zo denkt maar dat gevoel krijg ik en dat wil ik los laten.
Ik ga er sowieso zelf naar vragen. Ik wil niet zo lang in onzekerheid zitten.
Dank je voor jullie reacties.

Je moet minimaal 4 weken voor het eindigen van je contract geïnformeerd worden dat het niet verlengd wordt. Anders moet je werkgever je nog langer salaris betalen. Ik zou dit even goed opzoeken.

Er is me helemaal geen vast contract toegezegd geworden. Ik werk via een sociaal werkbedrijf.
Nu ben ik er vandaag achter gekomen dat die stomme uitzendkracht die totaal niets presteerde in het team B nu de functie bij administratie A heeft gekregen.
Dat is echt belachelijk voor worden, ze heeft in ons team totaal niets uigevreten en helemaal niets gedaan
Nu kan ik straks de puin gaan ruimen zeker. Z
De mailbox staat op 93 mails
En gaat ze straks mijn beschikkingen controleren. Dat is echt voor de zotte. Dat slaat helemaal nergens meer op.
Terwijl ik constant input heb gegeven en zo waar ze om gevraagd hadden. Ridiculus gewoon

weg

Gelukkig ik hoef niet meer terug naar de gemeente, dat wil ik ook helemaal niet meer.
Kantoorwerk is het niet voor mij, ik ben liever fysiek bezig. Dus ik hoop dat ik daar iets in vind.

Ik moet even mijn verhaal kwijt. Ik werk nu al 13 jaar op een klein kantoor met door de jaren heen gemiddeld 8 medewerkers.
Ik vind het werk nier geweldig, maar wel oké.
De collega's zijn ook wel oké, behalve 1. Maar goed, we hoeven ook geen vriendinnen te zijn, dus ik zet me er overheen en ga normaal met haar om. Zij ook met mij, maar als ik er niet ben strooir ze roddels over mij in het rond.
Dat weet ik weer van een andere collega die de behoefte voelt om die dingen aan mij op te biechten..
Ik ben in november vorig jaar ziek geweest. 4 weken geleden werd il opnieuw ziek, ik kreeg de griep. Ik ben een week uit de running geweest. Afgelopen week moest ik mij opnieuw ziek melden in verband met een zere keel en koorts. Gelukkig bleef dat bij 1 dag en kon ik de volgende dag weer aan het werk.
Geeneen van de keren dat ik na ziekte weer op het werk kwam is mij gevraagd hoe het met me ging.
Nu hoorde ik deze week van die andere collega dat de roddelcollega denkt dat ik steeds doe alsof en niet echt ziek ben. En nu ik 2 X kort na elkaar ziek was, was het voor die collega helemaal niet meer geloofwaardig.
De roddelcollega heeft best wel veel invloed op de andere collega's en op de sfeer. De meesten praten met haar mee en zo heeft zij dus de andere collega's opgeruid zodat ook zij niet aan mij vragen hoe het is.

Nu kun je denken, laat lekker gaan.. maar ik heb een pestverleden en daardoor ben ik tot op de dag van vandaag erg onzeker over mezelf. Door deze situatie heb ik helaas al een paar nachten wakker gelegen en ben ik erg emotioneel. Ik durf het ook niet ter sprake te brengen. Dat heb ik ooit al eens gedaan, met iets anders maar toen ontkende ze keihard in mijn gezicht dat er iets van waar was en verweet ze me dat ik bij mezelf te rade moest gaan en dat ik het me verbeeldde.
Ik ben bang dat het hiermee ook zo zal gaan als ik haar er mee confronteer.

Lastig dus. Wat zouden jullie doen? Laten gaan of toch het gesprek aan gaan?

Ik zou de collega die aan jou vertelt wat er over jou wordt gezegd vriendelijk verzoeken om haar mond te houden. Overal wordt geroddeld, dat kan je niet voorkomen. Maar ik zou dat niet hoeven horen van mijn andere collega's. Daarnaast roddelt zij waarschijnlijk gewoon mee over jou en gaat ze er niet tegen in. Heb je ook niks aan, aan zo'n persoon.
Ik denk niet dat het zin heeft de roddelende collega te confronteren, dat wordt toch weer zo'n welles/nietes verhaal.
Jij weet van jezelf dat je ziek was, wat zij daarover denkt moet jou worst wezen.

Wat een rot situatie.
Heb je geen leidinggevende / super visor met wie je dit kan bespreken?
Of een vertrouwenspersoon?
Zou ook geen gesprek met die collega alleen hebben maar wel met iemand erbij
Zou het zeker bespreekbaar maken op je werk.

Scandic, ja die biechtcollega probeert zo waarschijnlijk haar eigen schuldgevoel af te kopen. Het zou goed zijn als ik niet meer op de hoogte werd gesteld van de roddels, dat veroorzaakt alleen maar heel veel ellende bij me.
Mijn moeder en mijn vriend zeggen verder precies hetzelfde, het zou me inderdaad worst moeten zijn wat zij denkt. Maar dat vind ik wel moeilijk..

Radler, nee we hebben geen vertrouwenspersoon en onze leidinggevende is in dit soort zaken ook geen knip voor de neus waard. Hij vindt dat we dit soort dingen onderling maar moeten oplossen, is wel gebleken.

Zo die had ik bij bijzijn van de rest even aangepakt.

Ik wil graag jullie advies over de volgende situatie. Het geeft niet als ik word herkend, ik wil dit alleen niet gelinkt hebben aan mijn forumnaam.

Vorig jaar ben ik op een rotmanier mijn baan kwijtgeraakt. Sinds dit jaar zit ik in de ww en ben ik aan het solliciteren en rondkijken. Echter zit ik nogal in een lastig parket waardoor ik de komende maanden niks kan betekenen voor een bedrijf, pas op zijn vroegst vanaf november.

Vorige week heb ik in het kader van het netwerken mijn teamleider van mijn eerste baan gemaild. Ik heb de situatie waar ik nu in zit uitgelegd (ze weet dus dat ik nu nog even niks kan betekenen) en heb verteld dat ik vanaf eind dit jaar heel graag weer aan de slag ga. Dat ik met veel plezier terugkijk op mijn tijd daar en dat ik mezelf graag weer wil toeleggen die thematiek. Ik ben daar destijds weggegaan omdat de organisatie geen vaste contracten meer mocht uitgeven en mijn tijdelijke contracten op waren. Het team vond dat erg jammer.

Helaas heb ik nog geen reactie ontvangen op deze mail. Wél zag ik net dat datzelfde team sinds een paar dagen een vacature uit heeft staan. Ik weet nu niet goed wat te doen. De teamleider bellen? Gewoon reageren op de vacature? Of juist niks doen en het feit dat ze me niet terug heeft gemaild en dus niet op de vacature heeft geattendeerd zien als een afwijzing? Want heel eerlijk: door wat er vorig jaar is gebeurd ben ik nog steeds niet helemaal waar ik wil zijn en ben ik erg bang een voor afwijzing, zeker omdat het mensen zijn die me kennen. Ik weet dit overigens van mezelf en werk hier aan, anders komt die nieuwe baan er nooit. Maar feit is dat ik écht bang ben en niet goed weet of ik een persoonlijke in my face afwijzing op dit moment goed kan handelen.

Wat zouden jullie me adviseren?

Ahh! Ik snap wel dat je zo onzeker bent en dat je daarnog aan moet werken. Vind het wel heel dapper dat je die stap hebt gemaakt om die mevrouw te mailen.

Er kunnen helaas 100 redenen zijn waarom ze niet heeft gereageerd. Het kan best zijn dat ze echt NU iemand nodig hebben en niet pas in november. Dat kan een reden zijn dat ze niet zegt 'Hee... wil jij misschien solliciteren'. Ze kan het ook gewoon vergeten zijn om te reageren natuurlijk!

Misschien zou ik niet reageren op die vacature. Puur omdat je dan jezelf wel echt moet blootgeven en ik snap heel goed dat soms niks doen minder eng is dan wel iets doen en nee te horen te krijgen. Het risico dat je loopt is dan gewoon groot.

Ik weet niet of het juist goed voor je zou zijn om zo'n proces weer eens mee te maken of juist niet. En of dat beter is bij een onbekende partij of juist bij een bekende partij. Dat kan alleen jij beslissen. Of het een reële angst is, of meer in je hoofd.
Maar misschien kan je wel low key haar bellen en vragen om een kopje koffie te drinken. Dat is minder in your face afwijzing als er een nee daarop komt, dan op een officiële afwijzing.

Ik ben 2 jaar geleden m’n baan op een hele nare manier kwijt geraakt en na de rechtszaak weer gaan solliciteren.
Nu ik terugkijk was ik er de 1e tijd nog niet aan toe tijdens sollicitatiegesprekken. Veel te onzeker en kwetsbaar nog.
Ook de afwijzingen deden elke keer pijn.
Nu kan ik zeggen dat het mij wel sterker heeft gemaakt allemaal; elk gesprek, elke afwijzing maar vooral ook m’n nieuwe baan.

Verder sluit ik mij aan bij caro

Dank voor je reactie Caro. Als ik de moed vind ga ik haar deze week bellen op dezelfde casual toon als mijn mail. Dat ik de vacature voorbij zag komen en dat die natuurlijk mijn interesse heeft en dan kan ik vragen of ik in het profiel pas en of het qua timing zin heeft te solliciteren. Lastig hoor, want ik weet niet of ik die moed nu kan vinden. Misschien is het inderdaad fijner om ergens fris binnen te komen, dan voelt een eventuele afwijzing minder persoonlijk en dan voel ik me denk ik vrijer/minder kwetsbaar. Maarrr het is wel een leuke, uitdagende baan op fietsafstand binnen een werkveld dat ik interessant vind.