Zeg maar Yes

Ik heb nu 5.5 dag gewerkt in 2 weken en vind t verschrikkelijk. Niet zozeer R achterlaten, hoewel t geplan met opvang eromheen wat wennen is. Maar op mn werk zelf, Ik kom er niet in, kan t niet overzien, ervaar t veel te druk.
Omdat ik bij dochter een hele andere situatie had kan ik t niet vergelijken. Maar ik baal er van, zie op tegen t werken en eenmaal klaar met werken heb ik nog geen prettige werkdag gehad.
Hoe lang duurde t er in komen bij jullie? En dat er nog verschil in tussen 1e of 2e kindje?

Ik kan niet oordelen over het verschil tussen een eerste en tweede kindje, want ik heb er maar één. Ik merkte wel dat ik in het begin, vlak na mijn verlof, nog erg bezig was met D. tijdens mijn werk. Van mijn schoonmoeder kreeg ik gedurende de dag updates en daar werd ik erg onrustig van, ik ging dan steeds z'n schema doorrekenen en was telkens bang dat ze te vroeg een fles zou geven waardoor ik 's avonds niet uitkwam.
Dat ging gelukkig ook wel redelijk snel over en inmiddels heb ik daar geen last meer van. Ik kijk bijna nooit meer op de app van het kdv, behalve als de leidsters aangeven dat ze er foto's op hebben gezet. Ik vind het ook wel lekker om even nergens aan te hoeven denken op mijn werk (tenminste, niets baby-gerelateerds bedoel ik dan).

Echt veel met de kids bezig zijn valt wel mee. Ik denk er wel eens aan, en op speciale tijden iets meer (bijv rond voedingstijd). Hij is pas 1x naar kdv geweest, rest was bij vriend of oma, en dan bel ik wel een x. Maar vergeleken dochter valt dat wel mee. Het is echt t werk waar ik gewoon niet in kom en daardoor tegenop zie

Het heeft bij mij wel heel lang geduurd voordat ik er weer helemaal in zat op mijn werk. Ik voelde nieuw in het team ofzo, terwijl ik juist al jaren daar in dienst ben en de rest allemaal vrij nieuw is.
Het werken vind ik hartstikke leuk weer, lekker om inderdaad weer wat voor mezelf te kunnen doen. Ik mis R wel heel erg en ik vind het ook vervelend dat ik altijd tot laat werk en R dus al slaapt als ik thuis kom.

Wel heb ik nog steeds moeite met het fulltime werken (zo'n 45 a 50 uur per week) dus zijn we nu aan het puzzelen of ik minder kan gaan werken.

Hoewel ik het fijn vond weer te gaan werken vond ik het best heftig! Ik begon met een vergadering, weet nog dat het zweet me letterlijk uitbrak en ik me gewoon niet lang kon focussen en concentreren. Ik denk dat het normaal is, geef het even tijd.

Hier hetzelfde als soogood. Ik had eigenlijk nooit moeite met de baby's loslaten, maar het werk zelf viel me altijd weer bedt zwaar. Ik ben nu zo'n 2 maanden weer aan de slag maar heb nog steeds de concentratie van een goudvis en merk ook dat heel veel dingen nog steeds langs me heen gaan. Geef het even de tijd, komt vanzelf wel goed. En het duurde bij mij trouwens per kind ook langer voor ik echt op mijn werk weer op mijn eigen niveau presteerde.

Tnx.
Heb het vandaag ook besproken met mn leidinggevende. Ik ben ook op een niet fijn moment terugggekomen (bewoner is ernstig ziek, dus is het wat drukker) en ik leg mn lat meteen te hoog.
Het probleem voor nu is alleen dat ik er zelf heel veel last van heb, nog geen dienst gehad dat ik denk hehe nu heb ik wel lekker gewerkt.
Maar ik zal het de tijd geven (hoe moeilijk ik dat ook vind)

Ik had er geen probleem mee om B bij de gastouder 'achter te laten' om naar het werk te gaan.
Ik vond het fijn dat ik na 4 maanden verlof weer iets voor mezelf kon doen.
Wel moest het wennen dat ik nu niet meer fulltime thuis was en een ander ritme moest opbouwen.
Ik was de eerste tijd ook erg moe van het werk.