Zeg maar Yes

Wij zijn niet getrouwd, voor ons beide geen gevoel hierbij. We wonen nu meer dan 5 jaar samen en hebben nog niks op papier staan. Dit zal gaan veranderen wanneer we samen een huis kopen. Ik hecht er geen waarde aan om officieel te trouwen met een groot feest. Vinden we beide zonde van ons geld.

Ik wilde nooit van mijn leven trouwen. Mijn ouders waren gescheiden en als hun liefde al niet voor eeuwig was, waarom zou ik me dan aan een boterbriefje wagen? Het is ook niet zo dat ik, toen ik mijn man leerde kennen, opeens om was en graag wilde trouwen. Absoluut niet. Mijn man gaf mij in de eerste maand relatie een vriendschapsring met de mededeling dat hij me liever ten huwelijk had gevraagd, maar mensen om hem heen hadden gezegd dat hij beter nog even kon wachten. Dat we elkaar net kenden enzovoort. De maand erop was het wel raak. En de maand daarop ook. En het half jaar daarop ook maandelijks. Maar nog steeds vond ik trouwen dikke onzin. Ik wist zonder het boterbriefje ook heus dat ik hem leuk vond. Zo'n dag die dan om ons draait, dat zag ik niet zitten. Na ruim twee jaar zeuren om een huwelijk heb ik maar toegegeven en hebben we de trouwdatum gekozen. Ik kan me nu mijn weerstand tegen het huwelijk niet meer voorstellen. Ik vind het geweldig om hem mijn man te noemen en ik vind het heerlijk om hem mij zijn vrouw te noemen. Maar het had van mij niet gehoeven, ook al vind ik het nu heerlijk.

En het was ook een beetje 'makkelijk' van mij. Mijn man heeft geen schulden en is ziekerig. Ik wilde beslissingsbevoegd zijn over zijn leven mocht het ooit weer voorkomen dat hij in het ziekenhuis zou komen te liggen. Ik wilde hoe dan ook mijn evil schoonmoeder buitenspel zetten. Toen we nog 'slechts' een relatie was kon ik schreeuwen wat ik wilde, maar ik was niet beslissingsbevoegd. Ik merk nu, nu hij in het ziekenhuis ligt en ik wel beslissingsbevoegd ben, hoe fijn dat alleen al voelt. Nooit meer achterom kijken of die heks niet iets bekokstooft. (schoonmoeder is absoluut evil en haat waarschijnlijk haar zoon intens en waarom is nog niet bekend)

Ik zou wel willen trouwen. Mijn vriend is heel kort getrouwd geweest, maar is niet dusdanig op het huwelijk afgeknapt dat hij nooit meer wil trouwen. Een grote bruiloft hoeft van mij niet, liever niet zelfs. Gewoon met de mensen die het dichtst bij ons staan om ons heen.
De vorige bruiloft van mijn vriend was met een groot feest en hij heeft daar niet nog een keer de behoefte aan, dus dat komt mooi uit.

Trouwen hoefde wat mij betreft nooit zo. Mijn man zat er ook niet perse op te wachten.
Toch zijn we 1,5 jaar na de geboorte van onze oudste toch getrouwd, met een heuse bruiloft en alles.
Puur uit gemak eerlijk gezegd. We hadden een huis gekocht en inmiddels een kind, maar nog niks op papier geregeld.

In eerste instantie wilden we het heel klein houden (gratis trouwen en daarna eten met onze ouders en broers), maar gaandeweg werd het steeds groter. Uiteindelijk dus een echte bruiloft gehad, maar op een relaxte manier zoals bij ons past. Geen draaiboek, gewoon een toffe locatie, beetje festivalsfeertje, bbq, kampvuur etc.

Echt trouwen met alles erop en eraan hoeft voor ons niet. Voor ons zou een geregistreerd partnerschap met een lekkere taart en uiteten met familie/vrienden al voldoende zijn.

Eerst wilde ik heel graag trouwen, maar nu hebben we een GP en ik vind het eigenlijk wel goed zo. Mijn vriend (die ik nu ook wel eens man noem) wil mij volgens mij nog wel een keer ten huwelijk vragen. Misschien denk ik er over een tijd weer anders over.

Ik wil wel graag trouwen, maar hoef geen hele poeha-dag die ons een godvermogen gaat kosten. Ik ben inmiddels al 1,5 jaar verloofd en volgend jaar willen we dan écht gaan trouwen. Omdat we het intiem willen houden hebben we ervoor gekozen om in het buitenland te gaan trouwen met een select gezelschap.

Beide hebben wij geen wens gehad om te trouwen. We hebben gekozen voor GP net voor de geboorte van onze oudste zoon. We dragen als gezin dezelfde achternaam en juridisch is meteen een hoop geregeld.

Bij een huwelijk zie ik toch een grootste bruiloft en van dat geld ga ik liever 5x op vakantie

Ik weet niet wat een GP kost, maar van 237 euro kan ik niet vijf keer op vakantie. Na de 237 euro kun je het zo duur maken als je het zelf wilt. Het onze was zeer goedkoop.

Ze geeft aan dat ze dan een grote bruiloft voor haar ziet.
Van de kosten van onze bruiloft hadden we denk ik ook wel 5x op vakantie gekund

Dit. Vroeger wilde ik wel trouwen en nu niet meer. Ik vind het de laatste jaren ook niet mee speciaal eigenlijk. Als je ziet hoeveel mensen er daarna gaan scheiden. Ik kan het niet zo goed verwoorden maar ik heb het idee dat het gewoon niet meer serieus genomen wordt. Dit geld natuurlijk niet voor iedereen maar omdat het zoveel om je heen gebeurd heeft het voor mij de laatste jaren niet echt een meerwaarde.

Wij hebben nu een GP.

Wij zijn wel getrouwd, en hadden ook een behoorlijk groot feest (niet met superveel gasten overigens), deels traditioneel en deels op onze eigen manier. Wij vonden dat gewoon leuk en mooi, en hadden er allebei zin in om te trouwen. En als we dan toch gingen trouwen, dan moest het ook wel echt een feest worden. De kosten hierbij vonden wij niet zo belangrijk, maar je kunt het inderdaad zo duur maken als je zelf wilt. Onze bruiloft was niet goedkoop, maar als ik vergelijk met wat ik altijd hoor/lees, dan viel het bij ons best mee gezien wat we er allemaal voor terugkregen. We hebben er echt van genoten die dag, en zouden het bij wijze van spreken zo weer doen.
En niet alleen voor het feest natuurlijk, maar ook de symboliek en het elkaar trouw beloven vonden wij mooi. Tuurlijk kan dat ook zonder huwelijk, maar voor ons zou dat toch anders voelen. Maar ik merk dat ik het moeilijk vind dat gevoel precies te omschrijven.

Wij zijn ook getrouwd, het was voor mijn mans familie (niet zozeer zijn ouders maar de familie die nog in het Midden Oosten wonen) uit den boze om kinderen te krijgen zonder getrouwd te zijn en gezien het feit dat we met mijn schoonbroer dit hele gezeik al hadden meegemaakt, hadden wij hier geen zin in. Maar we wilden sowieso beiden wel hoor. We hebben ons mooi niks aangetrokken van wat iedereen van onze bruiloft vond, hebben alles zelf betaald en geregeld (wat ons veel geld scheelde) en het was absoluut fantastisch (bruiloft aan strand, heel weekend en 40 graden). Jurk zelf ontworpen en laten maken in Thailand. Ik heb besloten dat we dit elke 5 jaar gaan doen ;)

Wij zijn getrouwd.
Vroeger wilde ik altijd al wel trouwen, met alles er op een er aan.
Maar uiteindelijk zijn we gratis getrouwd op maandag. En hebben we daarna koffie gedronken met ouders broertje en schoonzus en zwager. En 's avonds samen uit eten.
Het voelt wel completer nu we getrouwd zijn. Allemaal dezelfde achternaam. Het voelt gewoon goed zo.
We willen (ooit) nog wel eens een feest geven. Misschien als we 5 jaar getrouwd zijn ofzo.

Wij zijn getrouwd toen ik zwanger was. J wilde eigenlijk GP vanwege de kosten maar het was even duur op het gemeentehuis en dan wilde ik graag trouwen.
We zijn dus getrouwd en daarna met beide gezinnen gaan borrelen en eten.
Het voelt nu wel echter ofzo.

Vroeger wilden wij niet trouwen, toen we een huis kochten en serieus bezig waren met kinderen veranderde dat. Ik wilde wél een huwelijk maar geen bruiloft dus zijn we in het klein getrouwd met een uitgebreide lunch en later op de dag een borrel voor vrienden. Daarna zijn we vertrokken naar het vliegveld voor een stedentrip en 9 maanden later bood het mooiste huwelijkscadeau zich dan (eindelijk) aan.

Trouwen wilden we allebei niet. Wij hebben een GP gedaan toen we een huis kochten en ik zwanger was van de jongste. Ik noem hem wel mijn man en gebruik zijn achternaam ook.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik wilde trouwen. Ik heb er eigenlijk nooit echt over nagedacht hoe of wat. Zoals we nu getrouwd zijn past helemaal bij ons. Samen, in het buitenland zonder familie en vrienden. Het voelde zo mega intiem en ik had echt alleen maar oog voor ons.

Dat was ook altijd mijn grote angst, dat je bij een grote bruiloft meer bezig bent met het plezieren van je gasten dan het genieten van de mooie dag en van je partner. En dat in het middelpunt van de belangstelling staan.. meehh daar hou ik nog steeds niet van haha. Ohh en ik vind bruiloften veel te duur voor 1 dag. Die locaties, catering, jurk en weet ik het wat. Dat hadden wij nu allemaal niet. Wij zaten voor datzelfde geld een maand op Curacao haha. Dat heeft dan mijn voorkeur meer.

Voor mij is trouwen dus echt een intiem dingetje tussen partners. Niet perse iets wat ik zou hoeven delen met dierbaren of getuigen. Het is dat je getuigen nodig hebt, maar alleen een ambtenaar was ook prima geweest

Jaaaa, geweldig Frankie. Dan kies je echt voor elkaar. Heel mooi vind ik dat. Ik ben een beetje allergisch geworden van die verplichte bruiloften mét dresscode, mét duur vrijgezellenfeest, mét overnachting en mét cadeautip. Wij hebben binnen 1 jaar een keer 10!! bruiloften gehad. Het kostte ons een godsvermogen en een hoop stress, vandaar misschien mijn allergie.

Ik wilde nooit trouwen, maar met mijn vriend veranderde dat al in een misschien.
Toen ik zwanger werd wist ik het zeker, ik wil namelijk graag allemaal dezelfde achternaam hebben. Ik ben dan ook ten huwelijk gevraagd op de dag dat onze zoon is geboren.
Trouwen moeten we nog wel even doen, maar dat wordt gewoon iets heel simpels zonder feest.

Wij waren afgelopen april 5 jaar getrouwd. Als ik denk aan onze trouwdag, dan is dat toch wel een van de mooiste dagen van mijn leven. Alles was gewoon helemaal leuk! We hebben wel een dag gehad met alles erop en eraan, maar met her en der wat kostendrukkende dingen. Een vriend van ons maakte de foto's bijvoorbeeld. De ceremoniemeesters hebben af en toe wat gefilmd. En de trouwauto kregen we cadeau van de baas van mijn man.

Mijn ouders hebben trouwens echt veel betaald, zij stonden erop. Hun trouwdag was geen topdag geweest door verschillende redenen, en ze wilden dit nog eens goed overdoen maar dan via mij We hebben het er nog vaak over en we genieten nog steeds na. Van te voren hebben mijn man en ik ons beiden goed bedacht wat trouwen inhoudt en we leven dit ook echt na.

Toen ik nog bevriend was met mijn man wist ik dat hij geen kindjes wilde, dus toen na 5 jaar de vonk ineens heftig oversloeg, was dat wel een dingetje haha. Toen hij besefte dat hij wel kindjes wilde met mij, leek het erop dat het toch nooit zou gaan gebeuren ivm mijn ziekte. Na een aantal jaar ging het ineens beter en werd dit ook bevestigd door het ziekenhuis. Dus wij gingen zodra alle medicatie mijn lichaam verlaten had een kindje maken!

Een maand later ging hij op zijn knie voor mij, want trouwen wilden we sowieso. En hij wilde het dan ook in de "goede volgorde". Na 5,5 maand gingen we trouwen en precies 3 maanden later was ik zwanger!

Dus wat mij betreft is trouwen een volmondig ja! Maar ik vind dat per koppel en per persoon verschillend. Niet iedereen leeft en doet hetzelfde, gelukkig maar! Was anders ook zo saai

Ik heb nooit veel met trouwen gehad. Ook nooit gedroomd van mezelf in jurk en toestanden.

Met mijn ex had ik een geregistreerd partnerschap maar dat was voor het huis, en in 5 minuten gedaan. Zijn daarna niet eens koffie gaan drinken ofzo.

Maar het is zo raar. Vanaf dat ik mijn vriend ken wil ik met hem trouwen. Ik kan het ook niet uitleggen ofzo waarom ik dit precies wil, behalve dat ik het een mooie manier vind om uit te dragen wat ik voor hem voel en dat ik zijn achternaam wil en dat het me rust geeft naar de kindjes toe omdat het toch een soort bezegeling is van onze liefde en ik hun graag (na de nare ervaring met hun papa) als voorbeeld wil geven dat liefde altijd bestaat, ook al doet het soms pijn. En je dit mag vieren.

Ik wálg van toestanden met recepties en fotoshoots tijdens het aankleden (ik heb er al ruzie over gekregen met een vriendin want die had dit wel en die voelt zich beledigd...ook leuk). Dus dat gaan we denk ik niet doen. Want ik ben dus verloofd sinds een paar dagen. Maar hoe we het gaan doen weet ik nog niet precies. Ik wil een mooi feest en een mooie ceremonie waarbij we onze eigen geloften schrijven. Geen toestanden, geen stijf gedoe. Maar daar gaan we nu dus over nadenken.

Ik heb nooit iets gehad met trouwen en had ook nooit het idee dat ik wild trouwen.
Nu gaat het met mijn vriend waarschijnlijk wel een keer gebeuren. Samenwonen hoort eigenlijk al niet in hun cultuur, maar ongetrouwd een kind krijgen al helemaal niet.
Dus als we ooit nog een kindje zouden willen, gaat dat wel gebeuren. Maar dan wel gratis trouwen en een etentje voor familie en een klein feestje. Dit zouden we beide zo willen.

Wij zijn getrouwd en ik vind het zeker meerwaarde hebben. Wat Geel en Whatever omschrijven kan ik me ook in vinden. Het bewust uitspreken van onze liefde aan elkaar, bewust geloften uitspreken, heeft voor mij zeker meerwaarde in onze relatie.
En ik vind het zelf heel fijn om tegen anderen het over mijn man te kunnen hebben en niet mijn vriend. Voordat we trouwden merkte ik dat vriend de lading niet meer dekte. Het voelde niet meer alsof dat alles was. Dat is puur mijn gevoel hoor, een ander kan dat anders voelen, maar samen een gezin zijn nu, met allemaal dezelfde achternaam heeft ook echt meerwaarde voor mij. Ik vond het echt heel erg leuk om te trouwen, maar ik vind het nog veel fijner om getrouwd te zijn.

Ik zou wel willen trouwen, maar vind dat vriend me moet vragen, dat weet hij ook. Nu is er de laatste jaren wel wat tussen gekomen. Eerst verkoop appartement, toen aankoop van ons huis en toen was ik zwanger. Nu wil vriend wachten tot J oud genoeg is om zich ook dingen te herinneren. Ik heb onlangs wel even gehint dat als we verloven, we niet volgende maand al kunnen trouwen.
We hebben het er soms wel over. We willen dat alle kinderen van vrienden welkom zijn en dan huren we iemand in met een leuk kinderprogramma. En we willen een pannekoekenkraam. Tot we het prijskaartje zien waarschijnlijk.