Zeg maar Yes

Mijn vriend werkt sinds een aantal jaar als zzp'er. De laatste tijd is het ontzettend druk geweest en ik heb niet het idee dat het heel veel rustiger wordt de komende periode. Dit moet niet te lang doorgaan zo want het wordt er niet gezelliger op thuis. Hij is weg of hij is thuis en geïrriteerd en moe. Als ik het tegen hem zeg belooft hij steeds dat het de laatste drukke week is maar vervolgens begint het liedje weer van voor af aan.
Zijn er meiden die dit herkennen? Of heeft iemand tips? Ik wil niet dat hij straks met een burn-out thuis zit maar als ik dat zeg lijkt het niet zo door te dringen.

*

Is het niet iets voor hem om iemand voor een paar uurtjes per week aan te nemen om wat werk uit handen te nemen?

Ik vrees dat je niet concreet iets kunt doen. Jouw vriend kiest ervoor om nu zo te leven en misschien is zijn rem idd wel dat hij op een dag opgebrand is. Dat kun jij helaas niet voorkomen; je attendeert hem erop en ook dat de sfeer er niet leuker op wordt. Aan hem wat hij ermee doet en aan jou hoe lang je hierin mee kan gaan.

Als zzp'er ben je gevoelsmatig nooit klaar/vrij en daar handelen zzp'ers ook vaak naar, vooral de eerste jaren. Ik hoop dat je vriend uiteindelijk zijn grenzen kan bewaken, maar dit zal uit hem zelf moeten komen.

Mijn man is ook ZZP'er. Hij werkt nu ruim 15 jaar voor zichzelf en wij zijn nu 12 jaar samen. Ik weet dus ook niet beter, alhoewel hij het in de loop van de jaren wel echt veel drukker heeft gekregen. Hij vertrekt 's ochtends tussen half 7 en 8, is meestal met het eten thuis, we leggen dan samen de kinderen op bed en daarna moet hij vaak nog rekeningen of offertes maken, nog naar een klus of naar een klant. Sinds de komst van de kinderen is hij wel meer thuis, werkt weinig in het weekend en is er wel een bepaalde structuur gekomen. Maar ja, hij is altijd druk, komt er een storing tussendoor dan wordt de planning weer omgegooid en de administratie doen blijft een uitdaging.

Ik ben er aan gewend en vind het heerlijk om een aantal avonden per week voor mijzelf te hebben. We hebben er met de komst van de kinderen een goede balans in gevonden.

Het is gewoon keihard werken, je bent er altijd mee bezig en hij moet zelf zijn grenzen bewaken. Je kan hem erop attenderen, blijf erover praten maar verder moet het inderdaad uit hemzelf komen. Maar de juiste balans vinden is wel heel moeilijk, hier is ook een periode geweest dat het werk voor alles ging (voordat de kinderen er waren) en dat heeft best wel eens ruzie opgeleverd. De komst van de kinderen heeft zijn prioriteiten bijgesteld waardoor dit nu allemaal lekker loopt en er een goede balans is ontstaan tussen werk en privé.

Mijn ex had alleen zijn werk en verder niet echt een sociaal leven. Zelfs een familiebezoek werd gecombineerd met een klus. Ik heb hem ook vaak genoeg tot 's nachts geholpen met voorbereidingen van klussen omdat hij het zo druk had. Eigenlijk leed mijn eigen werk er ook onder.
Ik zal heel duidelijk aangeven dat je bepaalde momenten wilt dat hij rust neem. Dus bijvoorbeeld rondom het eten echt even een uur gaat zitten en 's avonds niet langer doorwerk dat tot bijv. 22.00.
Misschien dat je in de avonden hem ergens mee kan helpen zoals administratie of zo. Oke jij bent er ook tijd mee kwijt, maar hij heeft hierdoor meer tijd voor jou.

Hier ook een man die heel veel werkt. Mijn man is meer dan een bedrijfsleider van een kleine winkelketen en heeft 65 man onder zich. Hij gaat op ma, di en do om 7.45 de deur uit en is dan om 18.45 thuis. Op woensdag gaat hij om 6.15 de deur uit en is om 12.00 thuis (2 keer per maand is hij heel de dag vrij), op vrijdag 8.15 de deur uit en is om 20.45 uur thuis en om zaterdag is hij om 6.30 de deur uit en is om 17.45 thuis. En zo'n 5x per jaar werkt hij nog op een zondag en 6 weken per jaar is hij verplicht om 6 dagen te werken. Die woensdag moet hij dan tot 18.45. Hij werkt ook nog eens alle feestdagen behalve 2e kerstdag.

Wat ik dus ontzettend knap vind is dat mijn man alles op het werk laat zodra hij thuis komt. Wat er die dag ook is gebeurd ik merk helemaal niks aan hem. Hij is dan ook nog nooit chagrijnig thuis gekomen. Wel moe na een hele drukke dag maar dat laat hij bij de kinderen niet merken. Ik merk dat zelf wel want dan ligt hij voor 21.15 op bed maar dit komt zo'n 1x per twee weken voor. Ik vind dat niet erg want ik weet dat hij het dan druk heeft gehad en het gewoon nodig heeft.

Het scheelt wel dat als hij merk dat hij het druk aan zijn hoofd heeft of hij voelt zich niet lekker dat hij het uit handen kan geven en gewoon een halve dag op kantoor door brengt. Als hij maar wel gewoon aanwezig is want ziekmelden gaat bij hem eigenlijk niet. Dit zorgt er bij hem voor dat hij gewoon door kan gaan met het vele aantal uren werk. Als hij wel chagrijnig thuis zou komen en het niet meer gezellig thuis zou zijn is dan is dat gewoon een teken dat hij het even niet meer zou trekken. Ik denk dan ook echt wat jij zegt je vriend dit niet lang vol gaat houden. Kan hij niet iemand aannemen zodat het werk voor hem zelf wat minder wordt?

Die discussie over iemand aannemen hebben wij ook zo vaak gevoerd. Feit is wel dat dat echt een héle stap is, want ineens moet je wel structureel werk voor 2 man hebben ipv 1 en je krijgt er een hele grote verantwoordelijkheid (en een groot risico) bij. Je moet maar net die ene vinden waar je van op aan kan en dat is echt een stap. In onze omgeving hebben we dit gezien (veel zzp'ers in de familie enzo) en het levert vaak meer ellende op dan dat je er profijt van hebt is onze ervaring helaas. Maar wellicht zitten wij in de verkeerde omgeving, dat kan ook

Bedankt voor jullie reacties! Ik reageer later even uitgebreid want we zijn onverwachts 4 dagen weg samen