Zeg maar Yes

Nijntje, heel veel succes! Ik hoop dat jullie er echt gaan uitkomen!

Fred, nogmaals kul. Daarnaast hebben we geen problemen met de bovenbuurman, want goh, die hebben we niet. Ik vind het erg schaamtelijk dat je het erbij betrekt. Want wat heb jij meer of minder met de stalker van mijn vriend? Of probeerde je een punt te maken? Mijn vriend heeft 200+ vrienden en is geen lid van een club. Dat heeft hij niet nodig. Want hij is al leuk van zichzelf. Als het aan hem ligt, dan hebben we over vijf maanden kosten voor vrienden van hem die ik niet op onze bruiloft wil zien. En dat zonder club. Kun je je ook vinden in het feit dat mensen niet introvert zijn? Zou fijn zijn, dan hoef je ook niet te kwetsen of verhalen om te kwetsen door elkaar te halen. Bah!

Sjee Fedora wat maak je er een punt van dat ik de boven met de onderbuurman door elkaar haal. Bovendien wat heeft je bruiloft met mijn reactie te maken.

Dan kan je vriend nog plus vrienden hebben, maar kent een willekeurige dorpsbewoner hem? Als je bijv. bijna maandelijks in het dorpblad staat meestal wel. Je begrijpt toch niet precies wat ik bedoel, omdat je die bekendheid in een dorp niet hebt ervaren. Dat is anders sociaal zijn dan veel vrienden hebben. Daarnaast heb ik je in dit topic volgens mij niet gekwetst. Ik zie bekend en sociaal zijn in een dorp heel anders jij blijkbaar.

@ Nijntje... Ik snap je overweging heel goed. Je kunt het nog een tijdje aankijken en wellicht verander jij of hij toch van gedachten en laat een of beide de woonplaats toch varen voor een andere woonplaats. Als je er echt niet gaat uitkomen dan moet je voor jezelf bepalen wat je belangrijker vind op de langere termijn.

Ik snap je vriend wel Nijntje, naar aanleiding van je OP, eigenlijk. Het lijkt vooral om jou te draaien: jij gaat door rotperiode en jij kunt niet slapen. Na nog maar 8 maanden zou ik ook het gevoel krijgen dat ik op nr 2 stond ipv 1 en samenwonen zou voor mij dan nog een gedachte heeeel ver weg zijn. En is het nog minder aantrekkelijk om toe te geven met verhuizen naar andere plek, want er zit iets in de basis niet goed en dan zou ik dat nevernooit opgeven voor een relatie die op dit moment stroef loopt omdat mijn vriendin veel andere zaken aan haar hoofd heeft, misschien ook niet zo gezellig is (?), mijn hints niet oppakt en ook niet naast mij kan slapen. Na 8 maanden.

Ik snap Fred wel en vind dat je heftig reageert Fedora (overigens heb je eerder aangegeven dat jullie vrijwel geen vrienden hebben he, want jullie hebben elkaar enzo). Maar ben niet 100% eens met Fred hoor. Ik ben zo vreselijk vaak verhuisd, binnen Nederland, van de meest uiteenlopende plekken naar de ander, en naar het buitenland. Ik ervaar dat helemaal niet zo. Hangt ook van je persoonlijkheid af denk ik. Ik pas overal wel in en ben dan ook niet zo'n hardhoofd dat ik op 1 plek moet blijven.

Maar volgens mij is dat helemaal niet het kernprobleem Nijntje. Volgens mij moet jij even uit de slachtofferrol stappen (sorry, ik haat dat woord ook echt echt heel erg), je bent onwijs met jezelf bezig en kunt je schijnbaar niet verplaatsen in je vriend op het moment. Maar dat lijkt me wel essentieel. In plaats van stampvoeten en zeggen dat je dit niet verdiend (hoezo eigenlijk??), zou ik meer constructief kijken naar de problemen die er zijn. Wat kan er WEL? Hoe kun jij je goed voelen, beter slapen en hem gevoel geven dat je hem ook snapt. Of echt snapt ook. Want ik snap hem wel. En zeker nog niet over samenwonen nadenken.

Hoe doen jullie dat trouwens nu met weekendjes weg, vakanties enz? Boeken jullie dan 2 hotelkamers ofzo?

Ik heb een paar keer de OP gelezen en ik vind het wat verwarrend overkomen, maar dat kan aan mij liggen. Soms kun je er ook gewoon achterkomen dat je toch te veel van elkaar verschilt en dat je niet dezelfde ideeën hebt over de toekomst. Dan is het natuurlijk niet zo dat ene persoon alleen maar hoeft te schipperen en de andere persoon niet meer kritisch naar eigen gedrag hoeft te kijken. Ik sluit me verder bij de reactie van Marsy aan en vind het een 'wijvenreactie' om te beginnen over dat je dit niet verdient. Als je dit naar je vriend ook zo hebt verwoord, snap ik dat het geen constructief gesprek wordt tussen jullie. Jij bent degene met de meeste problemen, maar het leest voor mij alsof jij tegelijkertijd degene bent die alles buiten jezelf legt. Je benoemt het netjes, maar zoekt de oplossing niet deels bij jezelf. En wat als dit is opgelost? Dan blijft staan dat jullie geheel andere wensen hebben over waar ooit samen te gaan wonen. En dan kom ik weer bij de tweede zin van m'n reactie.

Dus met andere woorden... als je geen nieuw netwerk op kan bouwen in je nieuwe woonplaats dan ben je niet leuk van jezelf?

Als ik heel eerlijk ben, ben ik een beetje bang dat hier niet echt toekomst in zit eigenlijk. Ik kon ook nooit naast iemand slapen en met m'n ex heb ik tien maanden lang geen oog dicht gedaan als we samen sliepen, tenminste niet op de natuurlijke manier (ik heb na een paar maanden slaappillen gevraagd aan de huisarts). Hij snurkte gigantisch. Ik weet niet hoe dit op de langere termijn had gemoeten eigenlijk. Ik was wel bang dat ik nooit naast iemand zou kunnen slapen, maar wonderen bestaan: na een paar keer wennen met m'n huidige vriend slaap ik inmiddels gewoon top naast hem! Had ik nooit durven hopen.

Maar goed, het slapen is daarnaast ook nog niet het enige probleem. De eventuele samenwoonplaats is al lastig en daarbij komen nog jouw persoonlijke problemen die ook invloed op de relatie hebben. Ik denk dat jullie elkaar ook te veel verwijten, wat niet bijdraagt aan een leuke relatie.

Uiteraard hoop ik voor jullie dat jullie er toch een weg in vinden, maar ik denk dat het wel lastig wordt. Veel succes in elk geval!

Nou het is voorbij.

Dinsdag heb ik hem gezien en bij hem kwam het hoge woord er eigenlijk al uit. Ik kan zeggen wat ik wil, heb ik ook gedaan, ook jullie argumenten gebruikt (dank nog daarvoor, het gaf me nieuwe inzichten) en dat van anderen maar er veranderde niks meer. Hij blijft er hetzelfde in staan. Ik erken zijn gevoel, maar kan niet begrijpen dat je hierom je relatie verbreekt en het gevoel dat we ondanks alles samen doorgaan en respect hebben voor elkaar stappen wegveegt. En vooral ook, dat hij denkt dat ik er te weinig aan deed.

Dinsdag ging van boos naar verdrietig naar onbegrip naar tranen en knuffelen maar hij bleef bij zijn besluit.

Ik zal er in ieder geval niet mezelf om haten. Het is nu vooral nog heel moeilijk .

Ach meiske, wat ontzettend rot voor je.

Ik stuur je virtueel een boel netflix, thee en chocolade.

Ow meid! Wat rot! Een hele dikke knuffel!

Wat verdrietig. Sterkte

Wat verdrietig, hele dikke knuffel!

Wat jammer dat jullie er niet uit zijn gekomen. Sterkte!

Ach, dat is vervelend zeg Heel jammer. Maar misschien ook wel heel goed voor jou en je eigen toekomst. Dit klonk niet heel gelukmakend. Hopelijk kun je het een plekje geven.

Wat jammer, sterkte!

Sterkte!!

Soms is de basis nog onvoldoende om samen alles te kunnen overwinnen. Veel sterkte met het verwerken en hopelijk krijg je steun van lieve mensen om je heen.

Blugh, liefdesverdriet is zo ontzettend naar want je kunt er gewoon niets aan doen en je moet er gewoon doorheen. Veel sterkte! Ik hoop dat je lieve vrienden/familie hebt om je hier doorheen te helpen.

Wat jammer dat jullie er niet samen uit konden komen. Heel veel sterkte. Liefdesverdriet sucks.

sterkte
knuffel

O Nijntje, wat balen en vervelend. Ik weet hoe je, je voelt. Ik zit nu ook nog midden in de verwerking. Het ene moment ben ik super boos op hem en het volgende moment baal ik ervan dat het over is. Een ding weet ik wel, voor mij ishet beter zo.

ik denk eerlijk, vanwege de grote verschillen al in locatie om te gaan wonen is het beter nu dan dat jullie echt al samen wonen. Des ondanks blijft het een verdriet wat je een plekje zal moeten geven. Sterkte ermee.

Sterkte, Nijntje!

Aw meid, dikke knuffel!

Bah. Dikke knuffel voor jou Nijntje.

Sterkte!