21 Jun 2017 10:49 door Caro
Wij hebben dan geen 'eigen' kinderen maar genoeg ervaring met als zijn kinderen er zijn. Ik merk dat ik ook de tijdsplanning wat strakker in de gaten hou, beetje wat UN ook al schreef. Ik kan makkelijk overzien dat als iets om vier uur nog gebeurd, welke gevolgen dat heeft voor het schema. Ik ben dan ook strakker op de tijd met koken, op bed leggen etc. Verder ben ik ook meer de verzorgende, wat grappig is want de kinderen komen automatisch naar mij toe voor drinken en eten.
Ik ben ook degene die meer let op hóe ze dingen vragen. Ze hebben er nogal een handje naar om dingen te zeggen als 'ik heb écht NU water nodig'. Mijn vriend haalt het dan, ik zeg alleen maar 'oh ja?'. En dan weten ze vaak genoeg.
Mijn vriend kan ook af en toe wat lomper reageren naar zijn zoon dan naar zijn dochter en met een blik van mij weet dat hij dan weer dat hij er even op moet letten. Hij doet dit niet bewust, maar is meer vanuit zijn eigen opvoeding.
Ik zie ook minder beren op de weg als we ergens naar toe moeten. Zoals nu moeten we veel dingen voor het nieuwe huis regelen, ik neem de kinderen gewoon overal mee naartoe (woonwinkels etc) en vindt dat dat erbij hoort. Hij plant dat liever als ze er niet zijn.
Hij leert mij dan weer dat het ok is dat dingen juist af en toe niet verlopen volgens planning. Hij is ook wat vrijer in ze gewoon hun eigen ding te laten doen (buiten spelen/ fietsen/ zelf spelen).
Eigenlijk zitten onze verschillen echt in de nuances. Wij merken dat we voor alle 'grote' dingen echt op één lijn zitten en de kinderen merken dat ook. Bij ons zijn de regels gewoon duidelijk en dat vinden ze uiteindelijk wel fijn.