Mijn man is ongeduldiger met de kids, maar heeft daarentegen geen ruggengraat als het om je voet bij stuk houden gaat. Ik ben heel erg van de regels, weinig snoepen, en heb wat meer geduld. Maar mis sneller even een momentje voor mezelf, terwijl mijn man daar weer geen last van heeft.

Mijn man is veel strenger. Nee is nee.
T pakt nu alles wat niet mag. als ik de hele dag thuis met hem ben los ik dit op door de box bijvoorbeeld voor de tvkast te schuiven. Mijn man doet dit niet en blijft hem corrigeren.
Van mij mag hij ook wat vaker een filmpje kijken omdat ik dan een was moet wisselen bijvoorbeeld. Mijn man vindt dit niet zo nodig.

Interessant om te lezen! Ik ben echt heel benieuwd hoe dat bij ons zal gaan.

Grappig oud topic. Kan zelf nog steeds niet echt antwoorden natuurlijk, maar nog steeds benieuwd hoe dat bij ons zal zijn.

Grappig om terug te zien. Inmiddels is onze zoon wat drukker en praat (veel) meer. Heeft ook echt een eigen mening.

Mijn man is nog steeds ongeduldiger en minder consequent. Daardoor merk ik dat onze zoon beter naar mij luistert. We zitten over wat wel/niet mag op één lijn gelukkig! Ik ben wel soepeler met wat wel mag. Toen H voor het eerst on bad ging, vond L dat natuurlijk superinteressant. Toen zij eruit was, vroeg L of hij ook in het badje mocht. Man zei dat dit badje voor baby's is, terwijl ik zoiets had van 'zet dat ding in de douche, wat warm water erbij en we hebben een gelukkig kind'. Dat gebeurde toen ook, zij het met ern diepe zucht. Mijn man helpt wel heel erg mee in de verzorging van de kinderen. Hij heeft een drukke baan en doet alles met volle overgave, dus in zijn vermoeidheid heeft hij gewoon weleens een korter lontje.

Ik heb nu ook een irritantere variant gezien; ouders die in nog kortere varianten spreken, bv 'papa doen?'' De manier waarop mijn man met L praat, is zijn manier. Daarin verschillen we gewoon en dat is ok.

Ik had echt gedacht Marin dat ik veeeeel consequenter zou zijn.
Maar als je soms 4 dagen met een dreumes in huis bent dan denk je af en toe: ''toe maar..''
Of als ik geen zin heb om 100x nee te zeggen en naar hem toe te lopen zet ik even de plant/potje/dienblad (waar hij dan maar aanzit) weg.

Ik lees dat sommigen voor het eerste jaar de box al weg hebben. T is zooo grijpgraag en druk en ik zou echt niet weten hoe ik het soms moet doen zonder box.

Wij hebben dan geen 'eigen' kinderen maar genoeg ervaring met als zijn kinderen er zijn. Ik merk dat ik ook de tijdsplanning wat strakker in de gaten hou, beetje wat UN ook al schreef. Ik kan makkelijk overzien dat als iets om vier uur nog gebeurd, welke gevolgen dat heeft voor het schema. Ik ben dan ook strakker op de tijd met koken, op bed leggen etc. Verder ben ik ook meer de verzorgende, wat grappig is want de kinderen komen automatisch naar mij toe voor drinken en eten.

Ik ben ook degene die meer let op hóe ze dingen vragen. Ze hebben er nogal een handje naar om dingen te zeggen als 'ik heb écht NU water nodig'. Mijn vriend haalt het dan, ik zeg alleen maar 'oh ja?'. En dan weten ze vaak genoeg.

Mijn vriend kan ook af en toe wat lomper reageren naar zijn zoon dan naar zijn dochter en met een blik van mij weet dat hij dan weer dat hij er even op moet letten. Hij doet dit niet bewust, maar is meer vanuit zijn eigen opvoeding.

Ik zie ook minder beren op de weg als we ergens naar toe moeten. Zoals nu moeten we veel dingen voor het nieuwe huis regelen, ik neem de kinderen gewoon overal mee naartoe (woonwinkels etc) en vindt dat dat erbij hoort. Hij plant dat liever als ze er niet zijn.

Hij leert mij dan weer dat het ok is dat dingen juist af en toe niet verlopen volgens planning. Hij is ook wat vrijer in ze gewoon hun eigen ding te laten doen (buiten spelen/ fietsen/ zelf spelen).

Eigenlijk zitten onze verschillen echt in de nuances. Wij merken dat we voor alle 'grote' dingen echt op één lijn zitten en de kinderen merken dat ook. Bij ons zijn de regels gewoon duidelijk en dat vinden ze uiteindelijk wel fijn.

Salome hier geen box en een grijpgrage dreumes. Dus ik speel politie agentje de hele dag
Ik weiger dingen weg te zetten want hij moet toch leren om er vanaf te blijven. Maar vermoeiend is het wel soms!
Ik vind ons consequenter dan ik van tevoren had bedacht. Ik dacht dat we makkelijker zouden toegeven. Maar dat valt me dus reuze mee van onszelf
Nu hebben we ook een dreumes die wel echt een strakke aanpak nodig heeft want het is me er één Zn vader was ook zo'n draakje vroeger!
Ben wel heel benieuwd hoe het gaat straks met een baby erbij.

Mijn man is wat meer zwart wit en ik bekijk alles wat meer per situatie. Ik vind hem soms wel erg streng en strak. Hij is snel bang om onze zoon te 'verpesten' door een keer wat meer toe te geven. Ik ga wat meer op mn gevoel af.

Is dit een algemene opmerking of heb ik iets gemist?

Haha, nee ik ben in het algemeen benieuwd hoe dat bij ons zal gaan. Nog niks gemist!
Mijn vriend fluisterde wel laatst heel lief in mijn oor dat hij er steeds meer mee bezig is, maar voorlopig nog geen kinderen hier .

Haha nou dit gaat dus ook precies zo!

'Nee Tobias, ga maar gewoon even zitten, want anders komt er overal pap en da's niet zo handig hè? Nee toch?'

VS.

'Op je billen!' met een duwtje zodat-ie op z'n kont zit, als-ie probeert op te staan in de stoel.

Ik ben veel korter en resoluter. Als Tobias achter ons aan kruipt in de keuken, negeer ik 'm. Ik geef 'm een speeltje in z'n hand en ga rustig verder met brood smeren, zelfs als-ie 't speeltje heeft weggegooid en peeuwt om opgetild te worden. Mijn man hoor ik echter steunen en zuchten en blazen 'Ja jeetje ik kan toch niet én Tobias vasthouden én een broodje smeren?' Nouja, simpel. Zet 'm neer. 'Ja maar dan huilt-ie..' Ja, dus? Doet-ie wel vaker, hoor en zal-ie voorlopig ook wel blijven doen

Ik vind peeuwen zo'n schattig woord.

Ik ben ook heel benieuwd!

Ik ben ook benieuwd hoe het zal gaan.

Al zijn wij nu al voor een deel bezig met opvoeden. We moeten al regelmatig nee zeggen.

Mijn vriend is veel strenger. Ik dacht juist dat ik degene zou zijn die streng zou zijn. Maar dat is dus niet zo.
De toekomst zal ons leren hoe we er verder mee omgaan.

Hij snapt nee iig wel al hij gaat dan heel driftig met zijn hoofdje schudden. Om het vervolgens toch nog eens te doen.

Ik ben een stuk strenger.
Als ik zeg dit is de laatste keer dat ik het vraag is dat ook zo.
Man vraagt het nog 6 keer.
En leest dan bijvoorbeeld als nog een verhaaltje voor.
Terwijl ik haar zo ik bed stop zonder verhaaltje. Bij mij gaat ze er dan ook niet om huilen. Bij papa wel want ze krijgt toch haar zin.

Jongste zet ik bijvoorbeeld in de box als ik het eten op tafel ga zetten omdat ik anders over haar struikel en bij het inruimen van de afwasmachine.
Ze zeurt dan een paar tellen en gaat spelen.
Als mijn man haar er inzet gaat de heel overdreven huilen omdat ze weet dat papa haar eruit haalt.

Hij heeft wel veel meer geduld als ze s'nachts wakker zijn.