Ik denk niet dat 'dit even botst'. Hier zal je echt aan moeten werken en zou wellicht ook wel de vuurdoop kunnen worden (gezien je andere frustraties). Ik denk dat het verstandig is om je eigen plan te trekken. Zelf op zoek gaan naar een woning en dan zie je wel wat hij doet.

Ik ben trouwens ook student en woon samen. Mijn vriend werkt al (is zzp'er). Ik moet eerlijk bekennen dat ik het zwaar vind om dit alles te combineren, het was ook behoorlijk wennen. Ik moet veel werken om mezelf te kunnen onderhouden, daarnaast zit ik een aantal dagen op school (met flinke reistijd). 's Avonds en in het weekend huiswerk/aan project werken en dan ook nog eens het huishouden erbij.
Je zegt dat je in het laatste jaar zit, ik zou persoonlijk nog even wachten. Waarschijnlijk ben je in mei of juni al klaar. Dan hoef je nog maar 8-9 maanden te wachten. Valt best mee toch? Dan kun je die laatste paar maanden nog even focussen op je studie.

Eerlijk gezegd vind ik vooral de TO erg veel eisend.

Je vriend is pas 20 en hij studeerd full-time het is niet zo dat hij als een lapzwans rond hangt. Zijn ouders vinden het prima dat hij daar woont, hij heeft jaren achter elkaar gewerkt en is nu alleen de zomerperiode werkeloos. Hij krijgt waarschijnlijk thuiswonende stufie en wie weet heeft hij nog wat spaargeld en waarschijnlijk weinig kosten, dus geen enkel probleem dat hij even van zijn vakantie genoten heeft.

En is het nou echt zo'n ramp dat hij de gordijnen niet open doet en de glazen laat staan? Wij hebben ook weleens de hele dag de gordijnen dicht zitten, sterker nog, ik vermoed dat ze nog dicht zitten als ik straks thuis kom en echt de wereld vergaat niet hoor.

Jij hebt het zo te horen wel heel erg goed voor elkaar, ik ken echt geen student met 10.000euro spaargeld, maar weinig studenten met een bijbaantje waar ze 1000 euro per maand verdienen en daarnaast zijn de meeste studentenhuizen waar ik ben geweest nou niet bepaald een toonbeeld van netheid. Hartstikke goed dat jij het huis van je ouders zo netjes wil houden en je zo verantwoordelijk voelt hoor daar niet van.

Ik raad je aan een tijdje op kamers te gaan, van het studentenleven te genieten en de touwtjes een beetje te laten vieren.

Gewoon lekker op jezelf gaan wonen,en het samenwonen voorlopig ff op de lange baan schuiven.

Ga uit huis! Geniet een paar jaar van het hebben van écht een eigen plek! Ga stappen, maak lol, organiseer etentjes met vriendinnen of collega's, geniet! Echt, daar ga je geen spijt van krijgen. En dan zien jullie over vier jaar wel naar een vervolgstap. Stel dat jullie dan niet meer samen zijn, dan heb je zoveel laten schieten vanwege hem. Leef!

Lekker op jezelf gaan idd en je vriend lekker bij paps en mams laten. Komt hij wel bij je? Prima, maar in jouw huis gelden jouw regels... Hij mag dus mooi zijn handen uit de mouwen steken. Zijn de schone glazen op? Gut wat vervelend nou, vervelend voor je.

Zo iemamd, die zijn handjes alleen laat wapperen, zou er bij mij niet in hoeven te komen (as we speak is mijn vriend aan het koken en hij ruimt straks ook nog op :-))

Ga alsjeblieft gewoon op jezelf wonen. Ik heb best ´spijt´ dat ik gelijk ben gaan samenwonen. Het is zo belangrijk om eerst zelfstandig te worden/zijn. En juist als hij nog niet wil samenwonen, dan moet je toch wel een beetje je eigen plan trekken, juist als je er aan toe bent.

Edit: Misschien bedoel je het niet serieus, maar opvoedtips voor je vriend vragen, klinkt niet echt als een gezonde relatie.

Klinkt als een gezellige vriend
Ik zou eerst op jezelf wonen, en dan als je vriend klaar is met studeren samen gaan wonen. Ik zou zelf niet willen namelijk als mn vriend nog zou studeren, want jij zal de meeste lasten moeten gaan dragen, als dat vanaf begin gelijk is en dan 4 jaar jang.. En hij niet wil werken en liever lui dan moe is, denk dat me flink zou storen

Jij wilt op jezelf en je vriend is daar niet aan toe. Ik zou als ik jou was dus iets voor mezelf zoeken. Dat het jou stoort hoe hij zijn leven op dit moment invult heeft daar eigenlijk niets mee te maken.

+1

Jouw uithuiskriebels zijn niet zijn uithuiskriebels. Hij blijft liever nog lange tijd bij zijn ouders wonen. Jullie verwachtingspatroon voor de komende vier jaar ligt ver uit een. En als ik het goed heb begrepen en mijn basisschool rekenen nog niet helemaal is versloft, dan is hij ook net even iets jonger. Zo stelt het niets voor, want wat is 2 (?) jaar, maar op die leeftijd kan het wel heel veel uitmaken.

Ik zou lekker een eigen huisje zoeken.

Inderdaad, jij wilt uithuis, waarom ga je dan niet gewoon? Waarom op hem wachten?

Als jij er klaar voor bent om op jezelf te gaan wonen, moet je gaan.
1000 euro voor je alleen moet te redden zijn. Alleen omdat je 22 bent moet je je niet vergissen in huurtoeslag. Want pas vanaf je 23e krijg je meer en mag je ook voor meer huren.

Ik persoonlijk, zo te horen hoe je nu leeft en hoe goed je het eigenlijk hebt, zou ik dat ene jaartje nog wachten. Je kunt dan nog meer sparen, evt naar een baan werken waardoor je situatie alleen maar beter word dan nu.
Samen wonen zou ik aan de zij lijn zetten, hij is er nog lang niet klaar voor.

Eens met bovenstaande reacties! Zoek lekker een plekje voor jezelf!

Ik zou ook op jezelf gaan als jij er klaar voor bent en niet op je vriend wachten.

Die frustraties die je later in je openingspost verteld zouden mij trouwens wel mateloos irriteren.

Toen mijn vriend en ik gingen samenwonen studeerde we trouwens wel beide en we waren 19 en 20 en ik was heel bang dat hij niets zou opruimen. Zijn kamer thuis was altijd viezig en opruimen deed hij nooit aan. Echt ik stond versteld, hij doet zoveel in huis. Vooral erg veel wassen, kleding netjes opruimen, laat zo goed als niets slingeren. Hij vind heel snel dingen vies. Totaal omgekeerd als toen hij thuis woonde. (Ik maak echt veel meer zooi en rommel whaha).

Maar goed, iemand kan veranderen als hij zelf zijn boontjes moet gaan doppen. Mijn vriend had ook niet echt een toekomstvisie voor zich maar rond zijn 20/21e was hij ineens volwassen en zo anders als de jaren ervoor.

Ik weet niet zo goed wat ik nu eigenlijk wil zeggen. Maar goed.