Uit elkaar
Na een relatie van ruim 4 jaar en een dochter samen van bijna 3 hebben we afgelopen week besloten dat we niet samen oud gaan worden.
We maken elkaar niet gelukkig en de irritaties stapelden zich steeds meer op. Eigenlijk weten we dit in ons hart allebei al veel langer, maar we hebben er nooit echt over gepraat. We verschillen van elkaar als dag en nacht en hebben eigenlijk alleen nog onze dochter als gemeenschappelijk. In huis leven we al tijden vooral naast elkaar.
We hebben nu geen ruzie en ik voel me eigenlijk ook wel opgelucht dat we nu deze beslissing gemaakt hebben.
Maar toch voelt het ook als falen.
2 kinderen van 2 vaders en dan weer alleenstaande moeder...
Maar uiteindelijk zal dat beter zijn dan samen ongelukkig zijn.
Nu wordt het tijd voor mijzelf en mijzelf ook weer leren kennen. En in mijn eentje (met de kinderen) weer gelukkig zien te worden.
Maar wat zal dit ook weer een moeilijke tijd worden....
Inmiddels weet de directe familie het, maar de kinderen nog niet. Die wil ik pas wat gaan vertellen als we meer weten hoe of wat. En ik denk erover om daar ook extra hulp voor in te schakelen voor advies. Vooral voor mijn oudste van 8. Hij heeft het momenteel op school ook al moeilijk, dus dit zal nog voor extra stress kunnen zorgen bij hem ook al is het niet zijn vader en is hun band niet heel goed.
We wonen ook nog gewoon in 1 huis en gaan vanavond om de tafel zitten om twee kijken wat de mogelijkheden zijn voor hem om te verhuizen.
Ik zou dan hier kunnen blijven wonen hopelijk.
Ik weet niet precies wat ik met dit topic wil, misschien verwijder ik het binnenkort ook wel weer....