Ik voelde het helemaal NIET aankomen.
's morgens ging bij ons de wekker om 6.15, ik draaide me om en toen braken mijn vliezen.
Het eerste wat ik tegen mijn man zei was, jij gaat niet naar je werk vandaag!

Ik heb het ziekenhuis gebeld, daar moest ik om 8.30 zijn.
Het bleek inderdaad vruchtwater te zijn.
Eenmaal in het ziekenhuis begonnen de weeën ook snel al te komen.
rond 15.00 had ik 3 cm ontsluiting, rond 23.00 7 cm. en toen had N. het moeilijk... zijn hartslag daalde en werd het dus een spoed keizersnede.

35 weken, spannend hoor!! ik riep met 35 weken, die blijven wel zitten tot 37 weken... haha nee dus ;)

Ik had zwangerschapsdiabetes, de 1 groeide echt heel hard en had veel vruchtwater. De ander zat juist krap in zijn vocht. Ik hield liter, liters, liters vocht vast, kon bijna niet meer lopen zo dik waren mijn benen. Bloeddruk ging ook stijgen, dus eigenlijk was het veiliger om ze op de wereld te zetten.

Natuurlijk bevallen.

Mijn laatste blote buik, was rond de 33 weken.

Wauw AnnaK, prachtige buik! En ook streeploos gebleven? Jaloersmakend hoor, mijne was zo groot met straie tot bijna onder mijn borsten! Daar moet een plastische chirurg aan te pas komen. Maar gek genoeg ziet mijn buik er nu, nog geen week na de bevalling, er beter uit dan die heeft gedaan na de twins.

Ik heb toen wekenlang voorweeen gehad maar ben uiteindelijk pas met 38+3 bevallen dmv een geplande keizersnede ivm dwarsliggers. Of ik ontsluiting heb gehad weet ik eigenlijk niet. Is volgens mij niet naar gekeken.

Wat fijn annaK! 35 weken en een goede echo! Hier voelde ik de bevalling niet aankomen, maar ingeleid (ivm zwangerschapsvergifting en ttts bij de tweeling) lag al een poosje opgenomen dus dan weet je wel dat de bevalling eraan zit te komen haha. Ik had 3 kwartier na het zetten van het infuus de tweeling naast me in de couveuse liggen. De bevalling ging enorm snel maar ik voelde me ook heel dankbaar dat dat goed is gegaan. Ik kon me er ook helemaal niets bij voorstellen en eigenlijk kijk ik nu nog wel eens verbaasd naar die twee wiegjes waar twee kleine babys inliggen en dan denk ik nog ' och het zijn er echt twee' .

Zijn er hier ook tweeling moeders met al een ouder kindje ? Ik heb ook nog een dochter van ruim 2.5 nu. Ik vond het heel lastig om los te laten datv ik heel veel dingen niet zo kan doen zoals ik bij haar deed omdat het er nu simpelweg twee zijn en ik al een ouder kindje heb. Het is hier dus heel vaak.kiezen en verdelen.

Prachtige buiken allemaal dames! Ik kan me er nu al niets meer bij voorstellen dat in mijn lijf mijn zoontjes groeiden

Wat leuk een nieuw tweelingentopic!!
We zijn nu al met aardig wat tweelingmoeders. Leuk om ervaringen te delen.

Wauw AnnaK, ben je alweer 35 weken? Wat goed!! En wat ben je prachtig zwanger.

Stofzuiger, jeetje wat zijn jouw beren alweer groot zeg. Leuke mannetjes zijn het <3!

Ik heb een 2 eiige tweeling van bijna 3 jaar. Ze hebben nooit een eigen taaltje gehad en praatte meteen al gewoon en duidelijk. Ik vind het geweldig om een tweeling te hebben en het is zo leuk om die ontwikkeling van beiden te zien.
Mijn kinderen zijn zo verschillend.

Mijn bevalling zag ik ook totaal niet aankomen. Ik was 32+4 weken zwanger en was 's avonds nog naar een babywinkel geweest. Om 22.00 uur waren we thuis en een uur later ging ik naar bed. Tot ik om een uur of 3 's nachts ineens opsprong uit bed en ik een hele grote plas water verloor. Mijn vliezen waren dus gebroken.
Meteen het ziekenhuis gebeld en we moesten meteen komen. Daar de ring ( die ik om mijn baarmoeder had ) eruit gehaald en natuurlijk weeënremmers en longrijping.
De dag erna kreeg ik weeën, ondanks de remmers en die weeën heb ik van vrijdagmiddag tot zondagmiddag gehad.
Zondagochtend kwamen ze erachter dat ik GBS- bacterie had en toen moest ik meteen bevallen.
Dochter is natuurlijk gekomen en zoon met een spoedkeizersnede.
Uiteindelijk ging het niet goed met zoon en hij is overgebracht naar een ander ziekenhuis. Na een paar dagen kwam hij terug en ging het gelukkig weer beter.
Ze hebben 3 weken in het ziekenhuis gelegen en ik een week.
Zoon was trouwens 2200 gram en dochter 1750 gram bij de geboorte.

Nou ja, dat is mijn verhaal een beetje in een notendop, haha.

Wauw Lana, wat een verhaal. Wat heftig om de eerste dagen je zoontje niet bij je te hebben.

Dat moet een heftige tijd geweest zijn Lana!!
Gaat het nu goed met ze?

Even over opmerkingen, jullie zullen dat vast allemaal wel kennen.
Gisteren kreeg ik er eentje... die ik werkelijk nog nooit gehoord had...

"nou mevrouw, u kunt dan wel dubbel geluk hebben, maar om nu zoveel plaats in te nemen? u had beter een wagen achter elkaar kunnen nemen"

Dit was tijdens het boodschappen doen bij de AH.
Ik zei, tuurlijk, en ben weg gelopen.
Soms kun je de mensen maar beter negeren.

Hahaha, wat een sneue opmerking.

Bedankt voor alle bevallingsverhalen. Ik ben er inmiddels heel erg aan toe! Ik kan me inmiddels niet meer voorstellen dat ze er nog een keertje uitkomen. Maar dat zal toch wel? ; )


Lana wat heftig hoe het bij jou is gegaan. Heb je er na de bevalling nog veel last van gehad dat het zo is gegaan? Lijkt me heel moeilijk.

Ow Mayloon wat een stomme opmerking. Ik zit mij nu al te verbazen om het feit dat heel veel winkels ontzettend smal zijn!
Ik heb trouwens al heel vaak gehoord, jullie zijn in een keer klaar. Uhm... misschien willen we wel 3,4 kinderen.

Haha Caramba, ik let daar nu dus ook op bij winkels! Volgens mij kom ik op heel plaatsen gewoon helemaal niet meer binnen. Ik krijg ook nog een woning toegewezen. Ik hoop dat de kinderwagen door de voordeur past.

Die in een keer klaar hoor ik ook elke keer. In mijn geval waarschijnlijk wel waar, maar inderdaad wie zegt dat je er twee wil.

Winkels zijn ook veel te smal. Er moet toch ook gewoon een rolstoel naar binnen kunnen als dat nodig is? Een rolstoel is ook wel heel wat breder dan een enkele kinderwagen.

Hier in de buurt zie ik wel eens mensen lopen met een drielingwagen, die kunnen volgens mij helemaal nergens meer in.

Met een rolstoel kom ik nog wel net binnen, maar een duo wagen is misschien net iets breder.
Moet er gebruik van maken, omdat mijn buik erg onrustig wordt wanneer ik lang sta of loop.

Nou, het zal je nog verbazen hoe makkelijk het gaat hoor!!
Ik denk ook vaak... nee dat gaat niet passen. Maar dat past wel!
Wij hebben hier 1 lunchroom waar ik niet in kom... na 1 poging waar ik ook niet geholpen werd door het personeel vond ik het wel goed. En de trekpleister is een ramp. Maar bij bijvoorbeeld de kruidvat (hier) kan ik in ieder geval naar de baby afdeling. Moet ik ergens anders zijn dan schuif ik wat mandjes aan de kant.

Verder geen problemen. Ik woon in een apartement de buitendeur gaat prima, alleen door de deur van de berging kom ik niet omdat de deur niet ver genoeg open kan.
Daar moet ik dus altijd mijn wagen uit elkaar halen voor ik hem kan opbergen.

Liften met deuren (die je zelf moet openduwen) is ook een afrader!

En die opmerking, ben je gelijk klaar, hoor ik inderdaad ook regelmatig. Net als,
Oh dat zal druk zijn, sterkte meid (waarmee??), is het een tweeling?
Maar ook, o wat zul jij trots zijn, wat een rijk bezit!, Geniet er maar van meid!

Soms voel ik me net een lopende attractie!

Vind de vraag of ik ze uit elkaar kan houden vaak zo grappig, zelf vind ik ze niet eens zo identiek.

Wagen hadden wij onderstel beneden in de hal met een fietslift aan het plavond hangen en de zitjes in de auto.

Lief van jullie. Ik heb expres mijn bevalling zelf niet beschreven, omdat er ook nog mama's zijn die moeten bevallen en dit toch wel een uitzondering is. In de meeste gevallen gaat het gewoon prima. Dus vandaar in een notendop ;).
Het gekke is dat ik het wel als heel heftig heb ervaren, maar daarna heb ik 7 dagen in het ziekenhuis gelegen en gek genoeg heb ik daar een hele fijne herinnering aan.
Mijn man daarentegen, die heeft er echt een trauma van ( gehad ).
De periode nadat mijn dochter eruit was, was eigenlijk gewoon onmenselijk ( details bespaar ik even ). En hij stond erbij en keek ernaar.
Én daarna ben ik heel snel onder narcose gegaan en heb mijn zoon later op de avond even aangeraakt toen hij weg ging met de ambulancebroeders. Als ik aan dat beeld denk, word ik wel heel naar.
In Amsterdam ging het helemaal niet goed met hem en was het kantje boord. Ik heb dat allemaal niet meegemaakt, maar mijn man wel. Toen hij bij mij terugkwam, ging het goed/beter met hem en daarna is het alleen nog maar beter gegaan.

Sorry voor mijn lange verhaal, ik zal het ook later wel even weghalen, voor de mensen die er niet zo op zitten te wachten.

Maar het gaat nu echt supergoed met hem hoor!! En met mijn dochter ook!! Kanjers zijn het .

Myloon, wat een belachelijke opmerking zeg! Echt niet te geloven.

Mijn tante heeft 3 kinderen binnen 1,5 jaar gekregen ( dus ook een tweeling ) en liep met de 3ling wagen door de winkelstraat. Toen zei een man tegen haar, ga eens aan de kant joh met je vleeskar! Pardon: Vleeskar??!!

AnnaK: Ik kan me voorstellen dat je er aan toe bent. Hoe voel je je verder? Volgens mij is er nog nooit eentje blijven zitten . Weet je al wanneer je uiterlijk ingeleid gaat worden? Mooie en spannende tijd!

Caramba, ja die opmerking hoor ik ook héél vaak. Wie weet wil ik er inderdaad nog wel 2.

Stofzuiger, ik vind jouw mannen ook héél erg hetzelfde. Maar voor iemand die ze goed kent, moet dat toch niet zo moeilijk zijn toch? ;)

Wij hebben een Bugaboo en ik heb echt nog nooit meegemaakt dat ik ergens niet in kon. Elke winkel waar ik kom, gaat het prima.
Kijk, ik ga met Koningsdag niet met mijn wagen over een overvolle markt, omdat ik dan echt in de weg loop. En hele kleine eettentjes lijkt me ook niet zo handig.
Maar verder gaat het prima!

Okee even in 3 delen, haha.

Maar mama's met de wat oudere kindjes ( peuterpubertjes?! ;) ), hoe gaat het met jullie bij bijvoorbeeld het naar bed brengen?
Hier vind ik het af en toe echt lastig. Pff, daarna ben ik helemaal leeggezogen .
In het begin gaat het prima, als ik alle deuren dicht laat en ik ze meteen richting hun eigen kamer begeleid ;). Want zodra er ook maar een deur op een kier staat of ik ben niet alert genoeg, dan rennen ze richting ons bed en gaan er hard op springen. En net als ik de een heb, zet de ander het op een rennen .
Nou ja, dan moeten ze eerst naar de wc, wat echt lang duurt, want ze moeten van alles. Maar ja dat wil ik wel serieus nemen. Dus ik begin alvast met de ander. De een is klaar op de wc en wordt gewassen en aangekleed. De ander is ondertussen klaar en vraagt kusjes, aandacht, doet dingen die ik liever niet wil ( in de kast, op het bed springen, op de verwarming klimmen enz. ), terwijl ik een kind probeer aan te kleden, tanden te poetsen enz.
Okee volgend kind in de pyjama ( na veel tegenstribbelen ;), want mijn zoon heeft er nooit zo'n zin in. En dan kunnen we eindelijk lezen . Dat is wel een heerlijk momentje, want dan lezen we samen en vertel ik zelf nog wat.
Nou dan zingen we een liedje en is het tijd om naar bed te gaan. Nou ja dan begint helemaal de ellende, want ze rennen allebei naar een andere kant van de kamer. Als ik de een in bed heb en achter de ander aan ga, is degene die in bed lag er alweer uitgekomen en rent weer door de kamer .
Als ze dan eenmaal goed en wel in bed liggen, dan moeten ze ineens weer plassen ( begint het hele riedeltje weer opnieuw ), drinken, knuffelen, kussen, de beer ligt niet goed, ze hebben snot op hun neus, de deken ligt niet goed enz. enz.
Als ik heeeeeel veel knuffels en kusjes heb gegeven, want ja daar ben ik ook dol op, haha, probeer ik de kamer uit te gaan. Maar telkens is er weer wat anders.
Ik probeer echt wel consequent te zijn en niet teveel hun zin geven, alleen plassen en water drinken vind ik wel belangrijk, maar ik vind het zoooo moeilijk af en toe om niet toe te geven.

Herkenbaar?
Zeg me alsjeblieft dat dit bij jullie ook regelmatig zo is en niet alleen maar peace en vree?!

Ik vind het ook wel een heel leuk deel van de dag hoor, maar als ze moe zijn, dan worden ze gewoon iets drukker en dat vind ik soms wel vermoeiend .
Mijn man is wat dat betreft veeeel geduldiger .

Ik merk het aan mezelf. Als ik moe ben wordt ik ook vervelend.
Haha, ben ik geen tweeling voor. Mijn vriend zegt dan ook tegen mij, tijd dat je naar bed gaat.

Ik weet niet of het met bed gaan helpt, maar op het tweeling forum van facebook is iemand eens met het goede idee gekomen om, "de dag van" te maken!
En dan om en om, zei heeft er ook een bord voor gemaakt.

Op de dag van dat kind, is het kind die dag met alles als eerste aan de beurt. Met leuke dingen maar ook met dingen als tandenpoetsen e.d.

Het schijnt veel rust en duidelijkheid te geven, als ik ervaringen van moeders daar lees scheelt het ook een hoop gezeur, kinderen weten gewoon dat het kind van de dag eerst is.

Oeps, ik hoop dat ik het goed heb uitgelegd... misschien hebben de moeders met al wat oudere kinderen er wat aan.
Ik ga het zelf in ieder geval wel toepassen wanneer de jongens wat ouder zijn.

Oh Lana, dat is hier echt niet anders hoor, vooral mijn dochter kon/kan er wat van. Nu ze naar de basisschool gaat is het wat minder en slaapt ze om de week tegen 20.30 als man de avonden werkt. Voorheen was ik gerust tot 22u met haar bezig. De andere week als mijn man er wel is is ze om 18.30 knock out. Zoon heeft het allemaal in mindere mate en valt ook sneller in slaap, die slaapt de avonddiensten binnen een uur na het naar boven gaan wel.