Mij heeft een loopbaancoach me enorm geholpen om zo veel mogelijk qua werk te vormen. Ik ben er nog niet 100% uit, maar weet wel meer dan een paar jaar geleden. Er bestaan ook coaches die niet alleen op loopbaan zijn gericht. Misschien dat je daar nog wat aan hebt?

Hier ook een hoofd vol met plannen en vooral struikelblokken
Andere baan maar welk vakgebied, verhuizen maar hoe te betalen, wanneer een evt derde kindje, nog op reis, etc. etc

En het ergste vind ik dat doorsukkelen....dat er niets gebeurt

Ik heb echt een beeld van mijn ideaalleven in het hoofd, wat nog zooooo ver weg lijkt en is.

Niet quoten.

Wat een lieve reactie van je. Het gaat me alleen niet zozeer specifiek om werk, werk is werk, ik ben daar vrij makkelijk in, ik doe wel wat ik leuk vindt maar er moet geld verdiend worden. Het is meer gewoon uitgebreid wat mensen voor concrete toekomstplannen hebben, wat zijn de dromen, wat wil je doen en hoe ga je dat doen.

Feit is dat ik op zich wel weet wat ik wil en ga doen, maar voor de rest de uitdaging een beetje mis. Nu is dat burgerlijke wel heel lekker, en makkelijk, maar ik ben bang dat als mijn kinderen straks groter zijn ik in een gat val. Vooral erg nieuwsgierig naar hoe goed anderen erover hebben nagedacht, misschien kom ik op dingen die totaal niet voor de hand liggen maar me wel interesseren.

Juani, precies! Ik loop vast, en dat belemmert me enorm. Toekomstdromen hebben maar ze niet kunnen realiseren is voor mij persoonlijk echt een big deal.

Als ik dat nou toch eens wist. Het begon eindelijk een beetje vorm te krijgen in mijn hoofd en toen raakte ik zwanger en overleed A. Dat heeft niet echt geholpen. Nu zwem ik maar een beetje in het rond met ideeën in mijn hoofd waarvan ik geen idee heb of ze uitvoerbaar zijn en of ze realistisch zijn.

Bij mij voelt elke dag als ´overleven´. Het enige waar ik echt rust heb, is thuis, samen met L.
Nu klinkt het veel dramatischer dan het is hoor, maar dat is echt mijn veilige haven.

Ik heb voor mezelf ook een beetje een tijdslijn uitgestippeld, maar het is natuurlijk allemaar nogal hypothetisch. Qua werk zit ik nu volgens mij wel op m'n plek.

2014: Trouwen, evt. huis te koop zetten, als het financieel lukt willen we nog een mooie (huwelijks-)reis maken.
2015: Verhuizen naar een eengezinswoning.
2016: Proberen een kindje te krijgen.

Ons grootste struikelblok is toch wel geld. We letten niet erg goed op wat we uitgeven, waardoor we minder sparen dan dat we zouden kunnen doen. Hier moeten we dus even een betere tactiek voor verzinnen. Maar ik hanteer een beetje een struisvogelpolitiek, ik negeer het en stel het ook steeds uit.

Ik vind het nogal tegenstrijdig eigenlijk: je hebt toekomstdromen, en ze niet kunnen verwezenlijken vind je een big deal. En je zegt de uitdaging te missen...

Maar ondertussen is thuis zijn met je kind hetgeen wat je wilt, dat voelt veilig. En dat is ook niet zo gek: daar zit namelijk geen enkele uitdaging in. Je kunt er niet echt in falen, het is er veilig, mensen vinden je toch wel lief thuis, en het heeft ook weinig te maken met je eigen ontwikkeling. Want ontwikkeling is nooit een veilige haven. Iets bijschaven doet namelijk een beetje pijn, je hebt wrijving nodig om je te ontwikkelen, voel je geen wrijving, dan zit je in je comfortzone, en dan doe je dus iets niet goed. Of nou ja, dat kan soms prettig en nodig zijn, maar er gebeurt bijzonder weinig.
En dat staat haaks op het hebben van toekomstdromen. Je kind wordt vanzelf wel groter, en je invloed op hoe dat uitpakt is beperkter dan je zou willen. En dan is je kind groot,en dan heb je eigenlijk nog niets gedaan, en dankbaarheid van je kind ga je ook niet krijgen.

Dus wat zijn jouw toekomstdromen dan? Naast je gezin?

Ik heb niet zo'n vast omlijnd plan voor de toekomst, ik kijk wel wat er gebeurt en daar spring ik op in, zo kom ik meestal wel interessante dingen tegen.

Maar dat zijn toch dingen die je sowieso wel doet/die vanzelf gaan?

Ik maak nauwelijks plannen voor op de lange termijn, ik zie altijd wel wat er op mijn pad komt.

Als ik bijvoorbeeld op een bepaald moment de uitdaging in mijn werk mis en daar is niets aan te doen, ga ik prive een andere uitdaging zoeken zoals een nieuwe bezigheid vinden.

De enige grove planning die ik voor ogen heb is dat ik de komende jaren eerst weer wil reizen en als mijn drang naar avontuur weer onder controle is het liefst nog weer een kindje of kindjes. Dat is dan het ideaalbeeld, kinderen zijn niet te plannen.

Je hebt wel gelijk, Artemis.

Mijn enige toekomstdroom op dit moment is eigenlijk rust.

En voor de rest leef ik voor mijn gezin. Mijn huis een thuis maken zoals ik het altijd heb willen hebben, maar nooit gehad. Voor de rest trouwen en gewoon ´gezin´ zijn, heel burgerlijk. Luizenmoeder zijn, meehelpen op de sportclub, mijn (hopelijk meerdere) kind wegbrengen als ze gaat stappen of logeren, een sociaal kind, vol zelfvertrouwen de wereld laten bewandelen.

Het allerliefste zou ik terug gaan naar mijn geboorteplaats, waar mijn ouders en familie nog wonen, puur voor de geborgenheid en hopelijk een familieband. Maar dat gaat nooit gebeuren, mijn vriend krijg ik hier niet weg.

Voor mezelf heb ik eigenlijk weinig toekomstplannen, ik heb HBO en SPW, maar als ik in een prettige werkomgeving zit, met leuke klanten en collega's, vind ik het allemaal best.

Ooit willen we nog wel een reis door Amerika maken, maar wel pas als de kinderen praktisch volwassen zijn. Dat is eigenlijk het enige, want echt van reizen hou ik niet.



En elliot, de struisvogelpolitiek herken ik.

Trouwens Parel, als je niet op zoek bent naar uitdaging in je werk en je voelt je ook prettig bij je rol als moeder: waar ben je dan precies naar op zoek? Nieuwe bezigheid (hobby) / nieuwe woonplaats / nieuwe vrienden? Of is dat nou net je vraag ? Tips voor uitdagingen?

Goede vraag dit. Ik denk eigenlijk niet heel erg na daarover, zou ik misschien wel wat meer moeten doen.
Misschien tegen de tijd dat ik iemand heb gevonden om een toekomst mee op te bouwen.

Voorlopig wil ik m'n master succesvol afronden (eerst maar eens succesvol beginnen ;)), dan een baan vinden als IB-er/ gedragsspecialst, en verhuizen.

Vanzelf gaat het sowieso niet natuurlijk, als ik geen stappen onderneem blijf ik natuurlijk altijd ongehuwd en kinderloos in een appartementje wonen ;) En voor mij zijn het toekomstplannen, want ik wil het graag, maar nu kan het gewoon nog even niet.

Op redelijk middellange termijn weet ik wel wat ik wil, maar daarna? Geen idee! Dat is soms ook wel wat beangstigend, maar aan de andere kant denk ik dat het vanzelf wel losloopt. Ik heb zo vaak plannen gemaakt in mijn hoofd, die dan vervolgens helemaal in het water vallen. Heb ik persoonlijk niks meer aan.

Tot half 2015 eerst maar eens aan de studie. Daarna een aantal jaar werkervaring op doen en proberen wat hogerop te komen. In die jaren hoop ik ook met mijn vriend samen een huis te kunnen kopen. Het liefst zou ik na wat werkervaring iets voor mezelf willen beginnen. Daar ben ik voorlopig wel zoet mee voor de komende 10 jaar.

Toch niet voor iedereen? Ik vind het bijv heel vanzelfsprekend dat je een bepaalde carrière maakt en juist kinderen krijgen en een woning kopen veel grotere stappen in mijn leven.

@parel. Zeg ik het goed als ik het gevoel krijg dat je bang bent voor de reactie van anderen omdat je geen carrière wilt maken? Maar gewoon liever huismoeder bent voor de grootste tijd en een parttime baan erbij hebt voor het geld. Zolang je daar werk doet wat je leuk vindt en leuke collega's hebt vind je het al snel prima em ben je gelukkig? Is jouw levens- toekomstplan niet gewoon gelukkig zijn en blijven. Zelfontplooiing hoeft niet altijd een enorme carierre te zijn. Dat kan ook tevreden zijn met wat je hebt.
Wellicht kan Dat juist heel verhelderend werken?

Nah, dan was ik op mijn 25e klaar. Toen was ik 4 jaar getrouwd en had ik 2 kinderen, nooit gepland of over nagedacht, laat staan dat ik een tijdsplanning had ofzo. Ik had een vriend, ging samenwonen, hé, waarom dan niet gewoon trouwen, en toen was ik zwanger en hop, nu zijn we toch bezig en 1 is ook maar zo alleen.

Een huis kopen vond ik wel spannend, maar ook dat hebben we niet gepland, we zagen een leuk huis en we konden het betalen. En carrière, ja jeetje, werken moet je toch, dus waarom dan niet iets doen waar je goed in bent.

Ik leef niet zo van project naar project, ik doe gewoon waar ik zin in heb en ik vind iets als trouwen een beetje een raar doel, daar hoef je niets voor te kunnen, behalve naar het gemeentehuis fietsen niet iets wat je kunt 'bereiken' ofzo.
Trainen voor een marathon, een bepaalde functie krijgen, een bepaalde studie afronden, desnoods miljonair worden, dat zijn doelen. Trouwen en kinderen krijgen en ergens wonen is meer wat je ondertussen ook doet ofzo. Ik vind het iig geen prestatie, ofzo.

Maar ik heb sowieso niet zulke concrete doelen, dat verandert toch steeds

Overigens Parel, er is niets mis met verder niets willen en tevreden zijn met thuis zijn. Maar als dat maar niet is uit angst voor de rest van de wereld, en zo komt het wel een beetje over.

Maar dit topic gaat toch gewoon over toekomstplannen, en niet over enorme levensdoelen? Natuurlijk is een grotere woning, getrouwd zijn en een kind niet mijn 'doel', mijn eindbasis. Maar het zijn wel dingen waar ik nu mee bezig ben, die ik nu plan voor in de toekomst. Dat maakt het toch een toekomstplan?

Voor jou wellicht niet, maar voor een ander misschien wel Artemis? Daarnaast ging het over toekomstplannen. Volgens jaar trouwen is een toekomstplan. En een huis kopen kan ook een doel zijn. Waarom niet?

Ik begon eigenlijk allereerst dit topic omdat ik benieuwd was of de toekomstplannen die ik heb (2de kindje, trouwen, vast parttime werk) gewoon reeël waren, maar er slaan er een paar wel de spijker op de kop.

Het is nu al een beetje een eyeopener voor me, ik wil inderdaad geen grote carrière maken, maar gelukkig worden, zijn en blijven. Helaas is er bij mij vroeger door mijn vader (geen contact meer mee) wel ingeramd dat werken en carrière maken het allerbelangrijkste is, en de rest bijzaak. Voor die buitenwereld wil ik gewoon álles perfect op de rit hebben (zie hem nog wel meerdere keren per jaar), en dat is uitputtend. Dat moet ik eigenlijk naast me neerleggen. Vaak lukt dit ook wel, maar heel vaak ook niet.

Oh, en ik ben gewoon benieuwd of er mensen zijn die aparte toekomstplannen hebben, mbt tot van alles, kan ook hobby zijn of sportief. Misschien doe ik daar wat uit op!

Nee dat is waar, in die zin zijn dat plannen.

Ik heb geen concrete plannen, maar ik zou het rustiger aan willen doen, mijn wil om te presteren iets terug te schroeven en terug naar de UK verhuizen.

Ik vind het alleen moeilijk om te besluiten hoeveel rustiger ik het wil doen. Ik ga in elk geval minder werken op vrij korte termijn (volgend jaar). Ik begin maar gewoon met één dag minder werken. Ik ben namelijk bang dat ik me ga vervelen of niet langer uitgedaagd voel, maar ik vind het gewoon lastig om een balans erin te vinden.

Naar de UK terug verhuizen is mijn grote wens, mijn man maakt het niet zoveel uit maar ik wil er wel zeker van zijn dat ik hem niet uit een omgeving wil trekken waar hij zich eigenlijk heel blij voelt. Ook hebben wij momenteel nog twee appartementen, die nog goed te bekostigen zijn op basis van onze huidige situatie, maar die ik echt kwijt wil voordat we definitief besluiten weg te gaan. De vraag is dan of het nog eerlijk tegenover ons kind of kinderen is, om ze uit een vertrouwde omgeving weg te halen.

Qua verdere ontwikkeling zou ik graag een eigen bedrijf willen starten, bij voorkeur een B&B (romantisch he), maar dat strookt weer niet met mijn wens om rustiger aan te doen.

Het is dus maar gedeeltelijk dat ik op korte termijn aan mijn toekomstplannen kan werken, verder is het nog maar de vraag wat wel en niet kan. Ik voel me in die zin ook wel zwevend.

***