13 Jan 2017 07:19 door Anoniem278
hej Reva,
Laat ik beginnen met schrijven dat ik het best wel een stap vind van je om dit hier neer te zetten. Toch een zekere vorm van erkenning van 'er is iets'.
Natuurlijk zou ik je willen zeggen dat er niets mis met je is en dat je (vast) prachtig bent etc, en voor zover ik me nog kan herinneren kan ik me het tegendeel niet herinneren, maar ik denk helemaal niet dat dat de bedoeling van je topic is. Zo van 'als tien mensen zeggen dat ik een stuk ben, dan stop ik met denken dat ik lelijk ben en word ik weer blij'. Zo werkt het niet hè?
Ik vraag me een paar dingen af. Het belangrijkste, is dit iets wat jij gewoon ineens bent gaan vinden van jezelf, of is er een punt in je leven geweest waarop iemand heeft gezegd dat het zo was, waarna jij het voor waarheid bent gaan aannemen? Het verschil is puur, dat als het een geïnternaliseerde gedachte is, je het op een andere manier kunt benaderen.
Stel dat dit iets is wat jij de laatste jaren, maar ik ben bang al langer, over jezelf bent gaan denken, heb jij dan ooit objectief bewijs voor je theorie gehad?
Kijk, dat er ooit n malloot zegt dat je niet mooi bent, of dat nu een man of vrouw is, is dan vermoedelijk bedoeld om je flink te raken, en ik zou zo zeggen dat het gelukt is. Maar waarom zou die 'waarheid' dan 'dé waarheid' zijn?
Ik zou eerder denken dat het een domme uitspraak was van iemand die zichzelf boven jou wilde zetten.
Maar als je nu meer objectief gaat kijken, en je stelt jezelf de laatste tien keer voor dat je buiten op straat liep, bijvoorbeeld in een winkelcentrum. Renden er toen mensen gillend weg? Begonnen kinderen te wijzen? Waren er hele kleine kindjes (want die zijn zo eerlijk als je het kunt krijgen) die tegen hun moeder zeiden 'mama dat is n enge mevrouw, wat heeft die?' of iets van dergelijke strekking?
Wordt je clientèle liever geholpen door je collega's en gaan ze jou uit de weg? Moet je in de pauzes altijd alleen eten omdat mensen niet tegenover je durven te zitten?
Begrijp je wat ik bedoel? Ik ontken absoluut niet dat het voor jou zo voelt, want ik denk dat dat niet over is met een paar keer lezen dat je mooi bent of bewijs van verschillende werkelijkheden, ik wil je puur laten zien dat het iets IN jou is. Wat betekent dat als je er last van hebt en het je belemmert, en dat lees ik toch wel, je kunt besluiten er iets mee te doen. Maar dat zal veel van jou vragen, daar wil ik eerlijk in zijn. Als je namelijk zo overtuigd bent van iets als jij van jouw vermeende lelijkheid, dan word je op een gegeven moment blind en doof voor het tegendeel. Dan 'wil' je ergens niet eens meer horen dat het misschien anders is, omdat je de normale gedachten over je uiterlijk ergens ook gewend bent.
Veranderen kan heel waardevol zijn puur naar het resultaat gekeken en ik zou jezelf een mildere kijk naar je uiterlijk gunnen, maar de mensen die zeggen dat je 'maar even moet leren..... etc' die hebben wellicht zo'n proces nooit doorlopen. Er is niks leuks aan. Je moet vaste overtuigingen loslaten waardoor je vanbinnen gaat wankelen en er is de eerste tijd helemaal niks voor in de plaats. Het is niet zo dat je op moment A denkt : 'o hemel wat ben ik lelijk' en dat je dan drie ademhalingsoefeningen krijgt en dat dan moment B komt en je (al zen-glimlachend) denkt 'o eigenlijk ben ik best een lekker ding trouwens'.
Het is pittig.
Aan de andere kant, jezelf steeds maar overtuigen van zoiets negatiefs is ook zwaar. En zoals je al merkt krijgt dat gevolgen voor de rest van je leven, want het maakt naar buiten gaan veel lastiger, het maakt sociale contacten ingewikkeld en je wordt er zo doodmoe van dat je als een soort zombie achtige couch potatoe maar thuis blijft hangen.
Het enige wat ik je mee wil geven verder nog, is dat ik je via deze weg toch al redelijk lang ken. En vroeger, je weet wel voor de smartphone zeg maar, wilde ik altijd bij jou en B horen. Dat leek me nu toch wel het ultieme coole groepje. Ik heb jou altijd gewaardeerd, zelfs met je wat minder politiek correcte reacties en ik vind je in schriftelijk overkomen naar mij toe een heel waardevol persoon. Het is niet voor niets dat ik op dit debiele tijdstip al zo'n kletsverhaal hierneer plemp tenslotte.
Ik hoop dat je ergens van jezelf mag openstaan voor een andere waarheid over je uiterlijk dan de waarheid die jij nu met je meesleept. Want die lijkt me nogal gekleurd door iemand met beperkte fantasie ;-)
Het mag anders, lieve Reva en er is niks mis met de wens om jezelf gewoon een beetje mooier te kunnen vinden.