Tijd voor jezelf

14 Nov 2018 11:35 door Susan

Je stelt je helemaal niet aan. Hij weet gewoon dat jij er gevoelig voor bent als hij jou het gevoel geeft dat je een zeurpiet bent.

Net als Marin en Cotton heb ik ook nogal het gevoel dat het allemaal om hem draait, en word ik er ook plaatsvervangend boos van. Hij klaagt dat hij veel heeft moeten afzeggen? Wat had hij dan verwacht? Ik snap echt niet dat iemand zo egoïstisch kan zijn. Hij is toch niet blind, hij ziet toch hoe scheef het verdeeld is? Jij hebt amper de tijd om een warme kop thee te drinken en hij loopt te jammeren dat hij niet meer onbeperkt reisjes kan maken.

Nou ja. Bottomlime: je stelt je niet aan. Hij stelt zich aan.

14 Nov 2018 11:45 door Lookie

Ik kan me voorstellen dat je er boos van word. Ik heb hetzelfde meegemaakt dus ik herken het helemaal.
Nu zijn we uit elkaar en gaat mijn zoon eens in de twee weken het weekend naar zijn vader. In dat weekend plan ik dan dingen voor mezelf zoals een dagje winkelen of een dagje helemaal niets doen. Naar de kapper ga ik samen met mijn zoon, als ik het laat verven dan ga ik onder schooltijd.

Maar in jouw geval zijn er dus niet veel opties, ook niet in je familie. Ik zou toch nog een keer een goed gesprek aangaan met je vriend, dat je aangeeft dat je echt tijd voor jezelf nodig hebt. Hij gaat nu een paar dagen weg begrijp ik, misschien dat jij het weekend erna een dag voor jezelf kunt krijgen en dat hij dan bij de kinderen is? Of anders een lieve oppas in de buurt zoeken waar de kindjes eens een paar uurtjes heen kunnen (maar dat is wel weer een grotere stap, dat begrijp ik)

14 Nov 2018 11:47 door Zora

Ell schreef:Soms denk ik dat ik mezelf aanstel. Mijn vriend reageert zo heftig als ik vind dat hij veel weg is, dat ik echt aan mezelf begin te twijfelen. We zijn vorige week op vakantie geweest en hij vindt dat het voor mij nooit genoeg is. Maar als ik dan kijk naar mijn zusje, haar baby is even oud en zij is onlangs pas voor het eerst een dag en een nacht alleen thuis geweest. Ik wil ook geen zeur zijn.

Ik vind het idd heel erg moeilijk om de touwtjes uit handen te geven (zware start, huilbaby, zelf helemaal in puin en depressie, dus ik heb wel een achterstand denk ik). Mijn schoonmoeder is bipolair en mijn vader is ernstig ziek. Ik wil dus niet "zomaar" oppas vragen en ik ben er nog niet aan toe om iemand anders te laten oppassen.

Helaas kan ik geen dag vrij nemen. Tijdens mijn ziekte is het bedrijf 2 weken dicht geweest en die verlofdagen hebben ze ingehouden. Toen ging ik een week op vakantie en nu heb ik geen dagen meer.

Denk dat ik alles wat meer moet proberen los te laten, ik had niet verwacht dat ik dat zo moeilijk zou vinden.

Je hoeft ook niet ‘zomaar’ oppas te vragen. In mijn optiek zijn dat ook 2 verschillende kwesties. Aan de ene kant moet je vriend zich gewoon gedragen als een vader en de helft van de verantwoordelijkheid daarvoor zien en nemen. Je zou hem dat niet eens moeten hoeven zeggen/vragen. Dan konen er vanzelf momentjes waarop jij bijv naar de kapper kunt

Aan de andere kant is er dan evt oppas. Als jullie beide niet kunnen dus. Oppas en vriend zijn niet hetzelfde. Ik word sowieso altijd beetje giftig van het idee dat ‘vader oppast’ maar dat ligt ook wel aan mij

Ik vind echt dat je het aan jezelf en je dochter verplicht bent meer op te komen hiervoor en er een punt van te maken.

14 Nov 2018 11:54 door Marin

Haha Zora, papa past op zeg ik hier ook wel eens, als ik de deur uit ben. Maar andersom ook, dat ik oppas als ik een avond alleen ben. Het voelt op de één of andere manier toch anders dan wanneer je samen op de bank zit. Maar ik snap je irritatie puntje daarover, echt zo'n klassieker haha.

14 Nov 2018 11:55 door Caro

Ik denk dus dat er meer achter zit dan alleen maar de rolverdeling die niet goed gaat. Dat lijkt mij eerder een symptoom dan nu de oorzaak.

Het lastige is, dat als dat aan de hand is dat daar moeilijk achter te komen is. De communicatie lijkt nu niet goed te lopen tussen jullie, of jij verwoordt dingen zodat het bij hem niet binnenkomt of wat jij zegt lijkt hem niks te schelen. Nou, laten we even van dat eerste uitgaan dan lijkt het me dus het meest zinnige dat jullie weer met elkaar gaan praten. Over jullie behoeftes, de wensen, de veranderende gezinssituatie. En dat heel open, zonder verwijten en constructief.

Dat is het lastige want jullie hebben een moeilijke tijd achter de rug en volgens mij zitten er nog genoeg emoties die niet worden opgelost op deze manier.

Misschien moet je maar eens overwegen hier hulp bij te zoeken want dat jullie dit niet heel lang op deze manier volhouden, lijkt mij best aannemelijk. Sterkte!

14 Nov 2018 12:31 door Elliot

Het lijkt alsof jouw vriend denkt dat jij degene bent die de zorgtaken op zich hoort te nemen, en dat je blij mag zijn dat hij af en toe komt aanwippen om ook te assisteren. Zo werkt het natuurlijk niet. Het gaat hier om jullie dochter, en daar moeten jullie samen voor zorgen. Ik snap niets van die vriend van jou, wat een ei.

Het lijkt mij dat jullie hier een goed gesprek over moeten voeren. De tips die Caro geeft vind ik heel zinvol. Besef je dat jij niet degene bent die hier fout zit en laat je dat ook niet aanpraten. Je komt vrij onzeker over in jullie relatie, het lijkt alsof jullie geen gelijken zijn. Ik hoop voor je dat jullie hier samen een betere weg in kunnen vinden.

14 Nov 2018 12:57 door Bliss

Ik word hier ook echt een beetje boos van. Nou ja, laat dat "beetje" maar weg eigenlijk. Het wordt hoog tijd dat je vriend eens wat verantwoordelijkheid gaat nemen! Wat denkt hij wel niet? Het zal hem misschien tegen zijn gevallen, omdat jullie geen makkelijke babytijd hadden/hebben, maar dat geldt ook voor jou. Hij is niet de enige die hiermee moet dealen en de enige die tijd voor zichzelf nodig heeft. Als het zo doorgaat, voorzie ik dat je er echt aan onderdoor gaat óf dat jullie uiteindelijk uit elkaar gaan, dus ik zou heel snel met hem om de tafel gaan zitten en zeggen dat de grens bereikt is. Uiteraard niet alleen maar verwijten naar hem maken, maar je mag best zeggen hoe jij je hierbij voelt en dat je ook behoefte hebt aan tijd voor jezelf.

Zelf heb ik nog best wat me-time eigenlijk. Ik ben twee dagen per week met N thuis en het is altijd wel plannen, maar meestal doe ik even een middagdutje met haar mee of kijk ik een serietje. 's Avonds is m'n vriend vaak thuis (hij volleybalt één tot twee keer per week, maar heeft gelukkig bijna geen vrienden haha), dus kan ik ook iets voor mezelf doen. Al doe ik dat doordeweeks nauwelijks meer, omdat ik er geen puf voor heb na het werk. Maar in het weekend ga ik regelmatig borrelen of eten met een vriendin bijvoorbeeld. Naar de kapper kan ik het beste in het weekend doen, maar toevallig ga ik nu morgenochtend even alleen knippen, omdat ik nu in de ziektewet zit en m'n dochter naar de opvang gaat. Normaal gesproken ben ik dan gewoon aan het werk.

14 Nov 2018 13:02 door Anoniem301

Ik word er ook boos van Bliss, ik voel het gewoon ook, die boosheid. Ik wil best eens met jouw vriend praten Ell of laat hem dit topic lezen. Dit is natuurlijk niet normaal. Ik snap dat het wennen is, zo een ander leven met een kindje maar jullie hebben SAMEN een kind en niet hij alleen. Hij is geen vrijgezel meer he.

Als ik naar de kapper ga doe ik dat na werktijd als mijn man dus thuis is met Bo of op zaterdag wanneer mijn man ook thuis is met Bo. De verdeling mag echt wel een stukje eerlijker tussen jullie.

14 Nov 2018 13:17 door Anoniem281

Ik regel trouwens ook geen oppas voor zaken als kappersbezoekjes. Ik vraag mn sociale vangnet alleen voor 'nood'; doktersbezoek die praktischer zijn zonder kind, als ik zelf echt ziek ben of als ik moet werken.

Tijd voor mezelf los ik op met m'n vent. Wij hebben namelijk voor een kind gekozen, mijn sociale vangnet niet. Wij dragen dus samen de zorg voor onze zoon en daarnaast houden we elkaar in de smiezen of we nog happy en gezond zijn. Soms moet de ander de kar even wat langer trekken, maar uiteindelijk doen we het wel samen.

14 Nov 2018 13:34 door Nan

Tijd voor mezelf claimen heb ik ook altijd moeilijk gevonden, maar mijn vriend is daar stukken meegaander in en benadrukt soms ook wel eens dat hij het echt wel een middagje redt zonder mij en ik vooral iets leuks moet doen. Wij hebben een gezamenlijke agenda. Concreet gaat een kappersbezoek zo; ik zoek een zaterdag uit waarop we niks hebben, of bijvoorbeeld de ochtend als we in de middag plannen hebben. Zet ik in de agenda en deel mee dat ik zaterdagochtend even een uurtje weg ben. Als ik iets leuks wil gaan doen (middagje met vriendinnen bijvoorbeeld), dan overleg ik dat.

Ik ben 2 dagen per week thuis met haar en tijdens haar dutje (zo'n 2 uur) heb ik ook me-time binnenshuis. En na halfacht, maar dan is de puf een beetje op.

Volgens mij wil het hele forum hem mee aan de haren sleuren om het een beetje recht te trekken tussen jullie. Ik begrijp wel dat het heel moeilijk is als hij steeds boos wordt. Realiseer je wel dat het echt niet onredelijk is om zo nu en dan een middagje voor jezelf op te eisen. Ik weet niet wat ik je zou moeten adviseren, want ik heb het gevoel dat hij voor weinig rede vatbaar is. Ik zie jullie wel afstevenen op een relatiebreuk. Zou hij of jij het zo ver willen laten komen?

14 Nov 2018 13:54 door Anoniem247

Waar woon je Ell ?

14 Nov 2018 13:55 door Nan

Ik twijfelde het ook te vragen. Het is geen structurele oplossing, maar ik neem je dochter met alle liefde een rondje mee wandelen zodat je naar de kapper kunt. Je vriend moet zijn verantwoordelijkheid zeker nemen, maar als moeders onder elkaar kan het ook geen kwaad elkaar soms even de hand toe te steken als het moeilijk is.

14 Nov 2018 13:56 door Anoniem301

Ava schreef:Waar woon je Ell ?

Kom ik me even ongevraagd bemoeien en weet natuurlijk niet waarom je dit vraagt maar stel ze woont naast je, dan nog vind ik dat dit iets is dat prima samen met haar vriend op te lossen moet zijn, zoals het hoort. Ze moet toch gewoon een keer naar de kapper kunnen of op de bank zitten terwijl haar vriend de kleine naar bed brengt.

14 Nov 2018 13:57 door Marin

Dat zat ik ook al te denken, maar ze gaf ook al aan dat ze nog niet toe is aan andere oppas en ik wilde haar daarmee niet in de verlegenheid brengen. Maar als je er aan toe bent, zijn er denk ik genoeg mensen die dat met liefde willen doen voor je. Maar bovenal vind ik dat je vriend het je moet gunnen. Dat is meer het onderliggende probleem. Je moet gewoon naar de kapper kunnen gaan, of andere dingen voor jezelf kunnen doen.

Caro, wat een goede reactie.

14 Nov 2018 14:03 door Anoniem247

Klopt. Maar stel ik woon in de buurt en ze kan een uurtje naar de kapper wil ik dit graag voor haar doen. Ook al ken ik haar niet voel ik door het beeldscherm hoe ze zich voelt. En natuurlijk moet ze dit oplossen met haar vriend. Maar een klein beetje onverwachte hulp uit een onbekende hoek is misschien wel even fijn. Net wat Nan zegt. En nee zeggen kan en mag natuurlijk altijd. Het is vanuit mijn kant gewoon goed bedoeld.

14 Nov 2018 14:05 door Mizz_S

Ik ben het wel eens met de meesten hier in dit topic. Heeft je vriend eigenlijk wel door dat hij een kind heeft En dat hij daar dus ook wat mee moet? Ik vind het te bizar voor woorden dat je in 8 maanden niet eens even een keer een uurtje de tijd voor jezelf hebt gehad om naar de kapper te gaan. Ik vind van wat ik lees zijn houding echt onbegrijpelijk. Je hoeft dit echt niet te pikken. Je bent geen zeur als je hier wat van zegt en anders maar wel hoor.
We lezen nu natuurlijk alleen jouw kant maar van wat ik zo nu en dan heb gelezen speelt dit al een hele tijd en ook al tijdens jouw zwangerschap. Hoe is jullie relatie verder? Hebben jullie het nog wel leuk samen? Wat doet je vriend wel en hoeveel is hij normaal thuis? Hoe ziet jullie week eruit?

14 Nov 2018 14:06 door Sam

Ava schreef:Klopt. Maar stel ik woon in de buurt en ze kan een uurtje naar de kapper wil ik dit graag voor haar doen. Ook al ken ik haar niet voel ik door het beeldscherm hoe ze zich voelt. En natuurlijk moet ze dit oplossen met haar vriend. Maar een klein beetje onverwachte hulp uit een onbekende hoek is misschien wel even fijn. Net wat Nan zegt. En nee zeggen kan en mag natuurlijk altijd. Het is vanuit mijn kant gewoon goed bedoeld.

Heb ik ook al een aantal keer aangeboden, ze woont paar dorpjes van me af, maar dat wil ze geloof ik niet.
Wat ik ook wel snap.

Maar jouw vriend is volgens mij vooral heel erg met zichelf ipv met zijn gezin bezig. Hoog tijd dat ie dat eens aan gaat passen.

14 Nov 2018 14:10 door Marin

Het is ook lief van je Ava. Ik zou het ook met liefde doen, zelfs al woon ik ver weg.

Mizz_S schreef:Hoe ziet jullie week eruit?

Daar ben ik ook benieuwd naar, met name naar de weekenden als je allebei vrij bent (dat had ik al gevraagd ergens). Hopelijk kun je samen tijd vinden om te verdelen, zodat jij ook wat voor jezelf kan doen.

14 Nov 2018 14:21 door Salome

Hoe doe ik het?

Mijn man moest in het begin ook enorm wennen aan het feit dat hij minder tijd voor zichzelf had.
Hij was overigens wel alle avonden en weekenden thuis maar ik liep meestal met T te sjouwen.
We hebben er toen meerdere malen over gepraat en toen is het kwartje wel gevallen.
Hij dacht ook echt dat ik geen extra tijd voor mijzelf nodig had.
Ik heb mijzelf toen echt aangeleerd om alles te doen als T wakker is en om hem hierbij te betrekken.
Zodra hij in bed ligt is het me time. Hij heeft zeker tot zijn 2 jaar wel geslapen van 12.30-15.30
Ik ging dan lekker achter de laptop, lezen of Netflixen. Nu slaapt hij nog wel een ruim uur en dan kijk ik vaak ook een afleveringetje.

Mijn man is in de weekenden vaak halve dagen weg om te sporten of werken. Als ik naar de kapper wil of lekker wil shoppen vraag ik hem gewoon om die zaterdag vrij te houden. Gaat prima.
Als ik vanavond na het eten wil douchen zeg ik gewoon dat ik ga douchen. Tsjah. Hij redt zich wel hoor.
Ik denk dat je echt meer tijd voor jezelf moet claimen.

14 Nov 2018 14:34 door Minx

Hoe ik tijd voor mezelf pakte,

Ik bracht j weleens extra naar de opvang, zeker toen ik nog naar de psycholoog er moest. Mijn ouders pasten wel eens op of mijn broertjes.

Inmiddels is het een stuk makkelijker geworden en overleg ik gewoon met mijn vriend. Beiden pakken we tijd voor onszelf. Al vind ik dat mijn vriend meer tijd mag pakken. In het weekend gaat hij meestal 2x een uurtje fietsen. Het is gewoon overleggen in wie wat doet, maar mijn vriend doet veel. Hij haalt j eigenlijk altijd van de kinderopvang op en gaat dan koken. Ook met j naar bed brengen doet hij een deel. In de weekenden is hij meestal de persoon die met j naar beneden gaat omdat hij dan toch al wakker is. Hij vind het ook gewoon heel leuk om samen met hem dingen te doen.

Ik vind het van jouw vriend dan ook niet ok hoe hij zich gedraagd en sluit me dan ook aan bij de rest.

14 Nov 2018 15:08 door Lavendel

Maar is hij standaard op koopavond én de zaterdag en zondag weg? Waar is hij dan altijd? Want dat lijken me handige momenten om even tijd voor jezelf in te plannen. Zaterdagochtend kapper, daarna even ergens een kop koffie met de krant of lunchen met een vriendin bijvoorbeeld.

14 Nov 2018 15:16 door Bliss

Ik vraag me ook af hoe je vriend is als jullie met z'n drieën thuis zijn. Toont hij wel genegenheid naar jullie dochter (en naar jou)? Knuffelt hij met haar? Geeft hij weleens de fles? Brengt hij haar ook naar bed?

14 Nov 2018 15:22 door SoGood

Het is inderdaad niet leuk en eerlijk van hem in deze situatie, maar wie weet wat voor klap hij heeft gehad van de hele bevalling en de tijd erna. Ik denk ook dat het goed is als jullie hulp zoeken. Dat is niet iets negatiefs ofzo hé, integendeel.

14 Nov 2018 15:22 door Caro

Bliss schreef:Ik vraag me ook af hoe je vriend is als jullie met z'n drieën thuis zijn. Toont hij wel genegenheid naar jullie dochter (en naar jou)? Knuffelt hij met haar? Geeft hij weleens de fles? Brengt hij haar ook naar bed?

Dit vind ik ook wel belangrijk! Maar ook hoe het nu zit tussen jullie. Knuffelen jullie nog wel, is er genegenheid? Voelt het als een team?

14 Nov 2018 15:47 door Anoniem301

SoGood schreef:Het is inderdaad niet leuk en eerlijk van hem in deze situatie, maar wie weet wat voor klap hij heeft gehad van de hele bevalling en de tijd erna. Ik denk ook dat het goed is als jullie hulp zoeken. Dat is niet iets negatiefs ofzo hé, integendeel.

Sorry, ik dacht bijna een beetje dat je sarcastisch was. Klap van de bevalling? En de tijd erna? Volgens mij is hij al lekker vaak weekendjes weggeweest. Maar die heeft Ell niet gehad, en zij heeft het notabene letterlijk zelf meegemaakt die bevalling.

Samen hulp zoeken is zeker niks negatiefs nee!

Welkom op Zeg maar Yes!

Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Re: Tijd voor jezelf

Wie is er online?