'the mental load'

06 Feb 2019 11:48 door Marsy31

Burn schreef:
Cotton schreef:Mijn vriend doet en weet trouwens wel praktisch alles eigenlijk omtrent onze dochter. Als ik een dag weg ben hoef ik echt niet 'bang' te zijn dat hij gaat appen of bellen over voeding of kleding of iets.

Ohnee, dat hier inderdaad ook niet. Mijn man is 1x in de 2 weken een deel van het weekend alleen met haar omdat ik aan het werk ben. En dat gaat dan ook prima.

Precies deze zin was voor mij het ALLERbelangrijkst toen we aan kinderen begonnen: het is 50/50 of anders niet. Nu hebben we het ook wel voor de kiezen gekregen natuurlijk, maar ik ben wel gezegend met een diamant van een man. Schijnbaar zijn ze zeldzaam als ik dit topic zo lees. En eigenlijk vind ik dat maar raar.. Hoe kan het nou dat dit zo vaak voorkomt? Waar ligt dat dan aan? Is het acceptatie in de relatie? Of ligt het aan de opvoeding van deze mannen dan?
Het is trouwens een oprechte vraag, niet als aanval of iets dergelijks.

Ik heb het me al zo vaak afgevraagd waarom sommige mannen schijnbaar wel op het werk gewoon kunnen plannen, vooruitdenken etc. maar thuis dat dan opeens zijn vergeten. Of is het dan de vrouw die het dan het liefste zelf doet, terwijl man het eigenlijk prima kan, maar vastzitten in de oude regeling? Is het een soort controle die de vrouw liever heeft? Want wat is er dan anders thuis dan op het werk?

Ik kom vandaag thuis na een lange dag werken. Ben vanmorgen met een kus weggegaan en ik hoef me nergens zorgen om te maken of smsjes met vragen te verwachten. Zoon medicatie gehad, is naar dokter geweest, zwemles, man heeft voor vanavond gekookt en meteen ook voor morgen. Huis is aan kant en toen ik thuiskwam om half 6, zat man met zoon in bad, stond mijn eten met een glas wijn klaar en bracht man hem op bed terwijl ik met benen omhoog kon ploffen. En morgen werkt man en dan doe ik het omgekeerd. En I wouldn't have it any other way. En in de suburb waar ik woon zijn allemaal zulke mannen (ze zien elkaar dan altijd in de speeltuin, zo leuk).

Ik maak me wel sneller zorgen dan man, dat wel. Ik stond begin dit jaar echt te gillen en hyperventileren op de eerste hulp terwijl man dan de doktoren uitlegt wat er was gebeurd. En ik doe de financien thuis, maar dat vind ik ook leuk. En man kookt liever want dat kan hij beter

Maar het zou wat zijn als ik ook nog voor hem moet denken. Heb genoeg aan mijn eigen agenda.

06 Feb 2019 11:55 door Peinture

Hier stort het ook niet in elkaar als ik "buiten gebruik" ben. Laatst gemerkt toen ik extreem erg en lang buikgriep had.

De mental load in mijn hoofd spreek ik ook vaker uit naar mijn man op rustige momenten samen, en ik heb overal wel een lijstje van. Zo hoeft het niet in mijn hoofd te blijven maar kan ik op mijn lijstjes vertrouwen. Ook heb ik ondertussen een bepaald soort systeem en flow in het dagelijks leven waardoor het allemaal wel soepel gaat.
Nu zitten mijn kindjes nog niet op sport/hobby/zwemles want ze zijn nog jong, dus dan zal het vast anders zijn.

Zodra er een dag iets onverwachts gebeurt waar ik niet op heb geanticipeerd, dan is het soms wel even passen en meten en wat dingetjes verschuiven. Maar geen drama's of zo hoor. Ligt er ook aan op welke dag dat gebeurt :laughcry:

Maar ik ben nu wel makkelijk in verschuiven geworden. Maar alles maar vooruit blijven schuiven geeft alleen maar gedoe voor later dus ik doe het graag gewoon allemaal wanneer het hoort.

Als ik dan weer boven water ben zoals na die buikgriep laatst, dan moet ik wel even alles een beetje ordenen. Maar veel dingen heeft mijn man dan toch gewoon gedaan. Hij overlegt wel hoe en wat, maar dat vind ik alleen maar fijn.

Ik heb geen werk en ben thuis, dus ik vind het ook logisch dat de meeste mental load op mij terecht komt. En nu ik dus mijn weg overal in heb gevonden vind ik het eigenlijk zelden zwaar. Maar dat is ook wel omdat ik altijd (ook mentaal) terug kan vallen op mijn man. Heel zoetsappig misschien, maar we zijn echt een team.

06 Feb 2019 12:09 door Jada

@ Marsy: Ik heb hier zelf geen ervaring mee maar ik had het laatst toevallig over een soortgelijke situatie met mijn moeder. Zij is gestopt met werken toen de kinderen er waren, op een gegeven moment wel een oproepcontract dus werkte ze af en toe een paar uurtjes als mijn vader vrij was. Maar toen ik 8 maanden was kwam mijn vader thuis te zitten dus moest mijn moeder, na ruim 7 jaar bijna volledig thuis te hebben gezeten, fulltime aan het werk. Dit bracht een hele andere dynamiek omdat mijn vader het thuis anders aanpakte dan mijn moeder deed. Dus mijn moeder kwam dan om 16.30 thuis in een ontploft huis en had dan heel erg de neiging om op te gaan ruimen etc. Maar mijn vader zette haar dan gewoon op de bank met de mededeling dat hij het allemaal wel zou regelen. En inderdaad op het moment dat wij op bed lagen had mijn vader het hele huis ook aan kant. Eigenlijk om dezelfde tijd en even netjes als dat was toen mijn moeder nog volledig thuis was. Maar het verschil was dat mijn moeder over de dag telkens kleine beetjes opruimde en mijn vader het handiger vond om dat aan het eind van de dag allemaal in één keer te doen. Dus het was echt wel even een leerproces voor mijn moeder die eerste weken dat ze het mijn vader gewoon op zijn manier moest laten doen ipv hoe zij het deed. Het resultaat was immers hetzelfde.

Dus misschien zit dat onbewust toch ook wel bij veel stellen, dat ze hun eigen manier en verwachtingen onbewust op de ander projecteren en het daarom maar naar zichzelf toetrekken en dat de ander dan zoiets heeft van prima dan doe je het toch lekker zelf.

06 Feb 2019 12:14 door Susan

Het georganiseer en geregel wordt wel stukken meer op de basisschoolleeftijd, dat merk ik vooral bij mijn dochter, met clubjes, uitvoeringen waar spullen voor nodig zijn en teksten die ingestudeerd moeten worden, partijtjes, oefenen voor de tafeltempotoets, ander huiswerk dat ze moet voorbereiden, juffen- en meesterdag waarvoor geknutseld moet worden en een cadeautje gekocht, enzovoort. Ik denk niet dat de boel hier in zou storten als ik er een tijd niet zou zijn, maar ik denk eerlijk gezegd wel dat mijn man er veel minder zicht op heeft. Het is ook niet dat hij niks regelt, maar vaak moet ik hem daar dan wel weer aan helpen herinneren.

06 Feb 2019 12:36 door Islandgirl

Hier ligt de mental load ook voornamelijk bij mij. Zowel wat betreft huis, financiën en kind. Maar dat doe ik ook zelf. Ik kan de controle niet los laten.

Overigens is mijn man ook vaak met mijn dochter alleen thuis als ik moet werken en hij weet dan ook wel prima wat hij moet doen.

Koken/boodschappen/huishouden enzo doet hij ook gewoon. Al ben ik dan wel weer degene die de boodschappenlijst maakt en het avondeten verzint voor de hele week. Maar ja, ook dat kan ik niet loslaten :palm:

06 Feb 2019 13:03 door Joey

Marsy31 schreef:
Burn schreef:
Cotton schreef:Mijn vriend doet en weet trouwens wel praktisch alles eigenlijk omtrent onze dochter. Als ik een dag weg ben hoef ik echt niet 'bang' te zijn dat hij gaat appen of bellen over voeding of kleding of iets.

Ohnee, dat hier inderdaad ook niet. Mijn man is 1x in de 2 weken een deel van het weekend alleen met haar omdat ik aan het werk ben. En dat gaat dan ook prima.

Precies deze zin was voor mij het ALLERbelangrijkst toen we aan kinderen begonnen: het is 50/50 of anders niet. Nu hebben we het ook wel voor de kiezen gekregen natuurlijk, maar ik ben wel gezegend met een diamant van een man. Schijnbaar zijn ze zeldzaam als ik dit topic zo lees. En eigenlijk vind ik dat maar raar.. Hoe kan het nou dat dit zo vaak voorkomt? Waar ligt dat dan aan? Is het acceptatie in de relatie? Of ligt het aan de opvoeding van deze mannen dan?
Het is trouwens een oprechte vraag, niet als aanval of iets dergelijks.

Ik denk dat het nog steeds cultureel bepaald is en dat dit wel verandert, maar gewoon niet zo snel (als ik wil). Dat het bij zowel mannen als vrouwen een ingesleten patroon is, wat voor sommigen ook nog steeds prima is. Dat rolpatroon gaat lang terug en veranderingen staan er niet om bekend dat ze snel gaan.
Als ik kijk naar de generatie van m'n ouders dan zijn schrikbarend veel mensen in mijn omgeving nog van mening dat de vrouw wel het beste het meest thuis kan zijn en dingen omtrent kinderen en huishouden kan regelen. Zolang die gedachte bij zoveel mensen nog zo normaal is, kun je niet verwachten dat een nieuwe generatie het en masse anders gaat doen.
Ook mijn schoonouders, die ik in die zin 'hoger' had, blijken er zo over te denken. Mijn vriend heeft dat impliciet dus ook van thuis mee gekregen, al wordt dat niet zo letterlijk gezegd. Mijn vriend vindt het gelukkig wel normaal dat we dingen gelijk verdelen en tóch is het in de praktijk niet altijd zo. En dat ligt aan ons beide. Dat argument van dat het ze op werkgebied wel lukt, ben ik compleet met je eens en daarmee sla ik mijn vriend ook vaak om de oren.
Met onze generatie verandert dat gelukkig weer wat, kinderen van nu krijgen bv steeds vaker als voorbeeld dat het normaal is dat vrouwen werken.

06 Feb 2019 14:06 door Nan

Wij zijn ons er allebei van bewust dat ik vooral het denkwerk op me neem. Daarom geven we vaak bewust het telefoonnummer van mijn vriend op als er iets geregeld moet worden, zodat er ook dingen bij hem belanden. Op het moment leg ik ook veel bij hem neer omdat ik het door de zwangerschap domweg vergeet. Zo was ik vergeten dat onze meter niet geschikt is voor zonnepanelen, waardoor we al 2 maanden voor jan doedel stroom lopen genereren. Toen ik er weer aan dacht direct bij mijn vriend neergelegd.

Door de zwangerschap laat ik ook veel meer gaan omdat ik weinig energie heb en dan merk ik dat het toch gebeurt. We hebben in de loop der jaren ook een beetje vaste taken genomen. Beetje traditioneel, ik doe de was, hij de kattenbakken en containers bijvoorbeeld. Zo geef ik toch een deel uit handen.

06 Feb 2019 17:43 door Salome

Ik regel en organiseer eigenlijk alles.
Beetje zo gegroeid. Ik weet gewoon graag overal wat van.
Lijkt mij bijvoorbeeld niet prettig om niets over de financiën te weten.
Mijn man redt zich overigens met alles ook goed. Maar in neem meestal ook het initiatief omdat ik meer thuis ben.

06 Feb 2019 17:52 door Anoniem304

Salome schreef:Ik regel en organiseer eigenlijk alles.
Beetje zo gegroeid. Ik weet gewoon graag overal wat van.
Lijkt mij bijvoorbeeld niet prettig om niets over de financiën te weten.
Mijn man redt zich overigens met alles ook goed. Maar in neem meestal ook het initiatief omdat ik meer thuis ben.

Geen idee hebben van de financiën lijkt mij ook echt vreselijk.

06 Feb 2019 18:15 door Anoniem284

Ik denk dat de mental load hier wel redelijk eerlijk verdeeld is. Hypotheek en financiën bekommeren we ons allebei om. Huishoudelijke dingen hebben we ingeregeld dat ik me daar van ma t/m do druk om maak (boodschappen, koken, schoonmaken, etc) en hij van vrijdag t/m zondag. Soms loopt dat wat anders (en ik doe in het weekend toch nog wel dingen), maar dat geeft niet. Rondom de verhuizing heeft hij alles geregeld met de bedrijven die kwamen voor de muren, vloeren, keuken, etc., maar ook het organisatorisch regelen van de verhuizing. Maar ik hou me bijvoorbeeld meer bezig met belastingaangifte, kinderopvang regelen, babyuitzet regelen. Kortom, allebei ons ding. En geen ruzie over, dus volgens mij zit het goed zo ;).

06 Feb 2019 18:46 door minoessepoes

Ik werk het minst en regel thuis het meest, vrij traditionele verdeling eigenlijk wel. Ik doe de boodschappen, kook, leg de kleren klaar voor de jongens, vul de broodtrommels, regel dingen voor school/ opvang, doe de was, poets het huis maar doe ook de belastingaangifte en heb de hypotheekaanvraag geregeld bijvoorbeeld.
Mijn man heeft wel de dingen zoals televisie/ internetaansluiting, stroom, water ed geregeld en krijgt daar dus de mails van. Alle kosten worden van de gezamenlijke rekening betaald dus ik heb wel gewoon inzicht in al die kosten en andersom ook, dat soort dingen bespreken we ook altijd wel even voordat we het afsluiten.

Mijn man brengt en haalt de jongens altijd op mijn werkdagen en doet de ochtenden met ze dus alleen. Hoewel ik veel meer regel voel ik me totaal niet onmisbaar, ik kan gewoon een weekend weg gaan en dan redden ze zich prima. Ook als ik ziek ben bijvoorbeeld regelt mij man gewoon dat hij thuis werkt, als de kinderen ziek zijn is hij in de meeste gevallen degene die ze op gaat halen en naar huis gaat uit zijn werk en doet hij de zorg, mama kan hier dus best een keer ziek zijn bijvoorbeeld ( wordt toch zo vaak gezegd dat moeders niet ziek kunnen zijn). Dat scheelt denk ik wel in de mental load, ik doe het wel allemaal maar er is iemand die het vlekkeloos over kan nemen als dat nodig is.

Voor nu vind ik het prima zo maar mijn voorkeur gaat er wel naar uit dat mijn man ook een dag minder zou werken en dat we alles wat gelijkwaardiger zouden verdelen, ook omdat ik het leuk zou vinden als hij meer tijd met de kinderen heeft. Helaas is dat met zijn werk niet zo vanzelfsprekend, dus is het zo voor nu prima.

06 Feb 2019 18:55 door minoessepoes

Mijn man zit overigens ook gewoon in de klassenapp van de oudste en heeft de app met meldingen van de nieuwsbrief van school.

06 Feb 2019 19:05 door Pure*

Salome schreef:Ik regel en organiseer eigenlijk alles.
Beetje zo gegroeid. Ik weet gewoon graag overal wat van.
Lijkt mij bijvoorbeeld niet prettig om niets over de financiën te weten.
Mijn man redt zich overigens met alles ook goed. Maar in neem meestal ook het initiatief omdat ik meer thuis ben.

Precies dit. En het is echt niet zo dat m'n man niets doet of weet, maar de echte mental load van alles ligt bij mij. Behalve van 1 ding, en dat is het vuilnis (aan de weg zetten, vuilniszakken verschonen etc). Ik heb nergens meer een hekel aan als dat hahaha.

Edit: oh en de auto, qua schoonmaken en benzine enzo dan. Maar dat komt ook omdat ik er weinig in rijd.

06 Feb 2019 19:45 door Susan

De financiën regelen we allebei wel. We zijn allebei geen administratieve wonders met kasboekjes en uitgebreide Excel-sheets, maar we doen ons best om dat wat er betaald moet worden netjes en op tijd te betalen en onze uitgaven enigszins in de gaten te houden.
De hypotheek regelt mijn man voornamelijk, maar hoe vaak komt dat nou terug in je dagelijks leven? Daar heb je niet wekelijks of maandelijks omkijken naar, toch? Maar ik moet zeggen dat ik daar inderdaad weinig aan heb gedaan. Bij ons eerste koophuis wel, toen hebben we dat helemaal samen uitgezocht en berekend en gesprekken gevoerd met de hypotheekadviseur. Bij dit huis heeft mijn man het geregeld.
VvE hebben wij niet.
De auto regelt hij ook, maar daar rij ik zelf niet in.

06 Feb 2019 20:10 door Salome

Cotton schreef:
Salome schreef:Ik regel en organiseer eigenlijk alles.
Beetje zo gegroeid. Ik weet gewoon graag overal wat van.
Lijkt mij bijvoorbeeld niet prettig om niets over de financiën te weten.
Mijn man redt zich overigens met alles ook goed. Maar in neem meestal ook het initiatief omdat ik meer thuis ben.

Geen idee hebben van de financiën lijkt mij ook echt vreselijk.

Ik hoor het zo vaak dat dames zeggen "daar bemoei ik mij niet mee"
Helaas van dichtbij meegemaakt dat de man er een potje van maakte en dat de vrouw nu gescheiden in de schuldsanering zit.
Ik wil gewoon weten wat er in komt en uit gaat.

Maar uiteraard vind ik het ook belangrijk dat mijn man weet wat er in het tasje voor de opvang van T moet :smile:

06 Feb 2019 20:12 door Anoniem304

Salome schreef:
Cotton schreef:
Salome schreef:Ik regel en organiseer eigenlijk alles.
Beetje zo gegroeid. Ik weet gewoon graag overal wat van.
Lijkt mij bijvoorbeeld niet prettig om niets over de financiën te weten.
Mijn man redt zich overigens met alles ook goed. Maar in neem meestal ook het initiatief omdat ik meer thuis ben.

Geen idee hebben van de financiën lijkt mij ook echt vreselijk.

Ik hoor het zo vaak dat dames zeggen "daar bemoei ik mij niet mee"
Helaas van dichtbij meegemaakt dat de man er een potje van maakte en dat de vrouw nu gescheiden in de schuldsanering zit.
Ik wil gewoon weten wat er in komt en uit gaat.

Maar uiteraard vind ik het ook belangrijk dat mijn man weet wat er in het tasje voor de opvang van T moet

I agree haha.

Mijn vader regelde ook de financiën en toen hij overleed zat m'n moeder met een hoop schulden die hij had gemaakt waar zij niks van wist.

06 Feb 2019 20:43 door Fantine

Ik ben van het regelen, mijn vriend meer van de uitvoer. Ik heb het los gelaten dat hij dingen in het huishouden uit zichzelf doet, hij vaart prima op opdrachten en ik vind het prima om ze te geven. Ik kan er heel moeilijk over gaan doen maar inmiddels na 6,5 jaar weet ik dat dit het beste voor ons werkt. Ik wil dan weer minder werken, 28 versus 40+ en dat vindt mijn vriend dan weer prima.

Mochten we ooit voor kinderen gaan, dan wil ik sowieso van tevoren goede afspraken met elkaar maken. Dit is nu niet aan de orde want nu is er bij beide niet echt een kinderwens.

Financien vinden we beide belangrijk dat we inzage hebben en weten wat we uitgeven. Ik wil niet afhankelijk zijn van mijn vriend die dit regelt en dat ik van niks weet, vind ik erg ouderwets en eigenlijk ook naief. Je wil toch weten wat erin komt en eruit gaat?

06 Feb 2019 20:51 door Anoniem281

Mijn man organiseert in de basis alles qua verzekeringen e.d. omdat hij op z'n werk vaak tijd heeft om 't rustig uit te zoeken. Maar niks gaat zonder ofwel mijn toestemming of op z'n minst met kennisgeving. Ik wil van alles weten wat 't kost.

M'n man kan prima voor onze zoon zorgen, zonder mijn bemoeienissen. Hij doet de was, kookt vier in de week en doet de boodschappen. In principe pak k de rest van het huishouden op.

Wat-ie niet weet... Is wanneer er verjaardagen zijn, wat de jarige graag wil hebben, dat z'n ouders op vakantie zijn en niet kunnen oppassen, dat Tobias bijna uit broekmaat 98 is en er nieuwe broeken moeten komen enz. Dat Oma in juni 90 wordt en als we iets met z'n allen willen doen, we daar op tijd mee moeten beginnen, omdat anders er weer te laat wordt bijgedragen. Dat soort dingen. En ergens vind ik 't gewoon echt een vrouwending om daar al vroeg over na te denken, om dat naar me toe te trekken etc. M'n vent weet alles in grote lijnen en zal ons niet laten verhongeren of iets en als ik alles níet zou doen, zou hij waarschijnlijk alles wel kunnen en zelf doen, maar hij is er ook zo naar gaan leven. Hij gaat er van uit dat ik 't wel doe.

06 Feb 2019 20:57 door Mickey

Mijn vriend regelt het grootste deel van de gezamenlijke financiën, maar ik hoef er niet bang voor te zijn dat ik door zijn toedoen met schulden zou komen te zitten, mocht de relatie beëindigen of hij komen te overlijden. Sowieso hebben we een gezamenlijke rekening voor gezamenlijke lasten waar we beiden inzage in hebben, maar hij is financieel veel beter dan mij. Door mijn ADD (waar ik pas recent achter ben gekomen) ben ik nogal impulsief in geld uitgeven.
Dat het hier instort, als ik ziek ben of afwezig, daar hoef ik ook niet bang voor te zijn. Hij regelt het dan allemaal net zo goed. Alleen de was zou even een dingetje zijn, met name het sorteren wat bij elkaar kan en wat niet :wink:

06 Feb 2019 21:05 door Rejoy

Bazinga schreef:
Wat-ie niet weet... Is wanneer er verjaardagen zijn, wat de jarige graag wil hebben, dat z'n ouders op vakantie zijn en niet kunnen oppassen, dat Tobias bijna uit broekmaat 98 is en er nieuwe broeken moeten komen enz. Dat Oma in juni 90 wordt en als we iets met z'n allen willen doen, we daar op tijd mee moeten beginnen, omdat anders er weer te laat wordt bijgedragen. Dat soort dingen. En ergens vind ik 't gewoon echt een vrouwending om daar al vroeg over na te denken, om dat naar me toe te trekken etc. M'n vent weet alles in grote lijnen en zal ons niet laten verhongeren of iets en als ik alles níet zou doen, zou hij waarschijnlijk alles wel kunnen en zelf doen, maar hij is er ook zo naar gaan leven. Hij gaat er van uit dat ik 't wel doe.

Volgens mij heb jij nu precies de definitie van the mental load te pakken. Het overal aan moeten denken: gymtassen, verjaardag, cadeautje kopen, kaartje sturen als iemand uit 't ziekenhuis komt, weten of er genoeg kleding in de volgende maat is. The mental load is niet een verdeling van het huishouden, het gaat om het organiseren, plannen, alles managen.

En het stomme is dat het géén vrouwending is. Wij zijn heus niet voorbestemd om aan al deze dingen te denken uit de baarmoeder gekomen. Dat is een cultureel bepaald ding.

Ik ben nu alleen en ik vind het heerlijk dat er niemand is die me hierin kan teleurstellen. In mijn vorige relaties had ik graag de rolverdeling anders gewild, dus werd ik keer op keer teleurgesteld omdat al deze shit iedere keer op mijn schouders terecht kwam. Nu weet ik dat er niemand is die dit eigenlijk ook zou moeten doen, dus heb ik geen teleurstelling. Ik moet echt zeggen dat dit heel veel rust brengt.

06 Feb 2019 21:51 door Anoniem301

Oh ja dat is natuurlijk vreselijk Salome.
Mijn man is boekhouder/financieel administrateur en dit vind cijfertjes helemaal geweldig. Hele excelbestanden heeft hij waarop hij alles bijhoudt. Ik vind het doodsaai, hij niet. Ik vertrouw hem (die vrouw toen natuurlijk ook).

06 Feb 2019 21:53 door Arwyn

Herkenbaar. Ik denk toch meer aan bepaalde dingen. Dingen als de was komen toch vaak op mij bordje.
Maar als ik aan het werk ben, hoef ik me echt geen zorgen te maken over thuis. Daar loopt alles in goede banen met de kindjes. Hooguit dat ik een extra was zou draaien of zo op zo'n dag, maar ja, dat is dan maar zo.

06 Feb 2019 22:44 door Marsy31

Joey en Rejoy: jullie noemen allebei cultureel bepaald. Maar mijn man’s ouders zijn moslim en opgegroeid in landen waar de verdeling zéker cultureel anders is. Ze zijn dan wel naar westers land gevlucht maar hun 3 zonen wel met eigen normen en waarden opgevoed. En tóch kan mijn man (en zijn broers) prima de helft van de ‘mental load’ dragen.
Persoonlijk denk ik meer dat het in relaties kruipt. Dat vrouwen ‘zeuren’ over de mental load maar het heus wel anders zou kunnen maar ze zelf het alternatief: het uit handen geven en vertrouwen, niet kunnen.

06 Feb 2019 23:12 door Joey

Maar dat zij het wel kunnen, lijkt me incidenteel bewijs. Ik kan ook voorbeelden noemen van relaties waarin de mental load eerlijk verdeeld is. Maar dat lijkt me niets afdoen aan het feit dat het (volgens mij dan dus althans) cultureel bepaald is.

07 Feb 2019 03:28 door Marsy31

Ik denk dat jij en ik daarin verschillen van mening. Ik denk dat het helemaal niet cultureel bepaald is. Ik denk in uitzonderlijke gevallen is het misschien cultuur en opvoeding. Maar als een man een baan heeft worden er ook dingen verwacht toch? Dan kan het gros het wel, dus bij mij blijft de vraag: waarom thuis dan niet? Wat is de factor dan die thuis anders is. Hte enige antwoord wat ik kan verzinnen is dan de partner, toch? Want waarom heb ik het niet en anderen wel? Heb ik dan geluk met de man? Of was mijn man anders geweest was hij met een ander persoon geweest?

Welkom op Zeg maar Yes!

'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Re: 'the mental load'

Wie is er online?