Ik spreek de mijne nog via facebook, maar haha ik krijg er geen vlindertjes van. Al ga ik haar binnenkort misschien eens ontmoeten als ik bij haar in de stad ben.

Mijn allereerste vriendje heb ik op Facebook en heeft dezelfde voornaam als mijn vriend. Ik ben ermee begonnen en ik eindig er ook weer mee. Mijn jeugdvriendje zie ik nooit meer, maar als ik hem zou tegenkomen, dan zullen we elkaar vragen hoe het gaat en daarna gaan we weer onze eigen weg. Ik geloof niet dat ik opnieuw gevoelens zou kunnen krijgen voor die, inmiddels, man.

Mijn allereerste vriendje woont een straat verderop met z'n vrouw! We gaan goed met elkaar om, maar ja, 't was puppylove in groep 7/8, totaal geen reden om slecht met elkaar om te gaan of zo.

Ik heb nooit echt lang verkering gehad, dus die gevoelens zullen niet heel heftig zijn. Ik ben wel een paar keer wat scharrels tegengekomen en daar kreeg ik altijd een wat raar gevoel bij, de neiging om te negeren en vooral geen contact te maken. Één jongen van de middelbare school zal wel wat losmaken, alhoewel hij er qua looks wel wat op achteruit is gegaan (lees: zijn bos krullen is flink gereduceerd en hij is wat zwaarder geworden). Maar hij had zo'n gekke aantrekkingskracht altijd..

Mijn eerste vriendje was mijn buurjongen. Die zie /spreek ik nog regelmatig.

Ik ben met m'n jeugdliefde getrouwd, dus ik kom hem regelmatig tegen

Mijn eerste echte liefde woont in Duitsland. Ik heb hem al meer dan 5 jaar niet gezien. Daarvoor waren we nog bevriend, maar dat heb ik afgekapt. Hij liegt me te veel, helaas.

Inmiddels heeft hij een dochtertje, dat weet ik wel.

Mijn eerste vriendje die kwam ik nog wel eens tegen met uitgaan, nu nooit meer (ga nooit meer uit) maar deed mij vrij weinig hoor. Was gewoon hoi alles goed en weer verder.

Sinds kort heb ik hem weer op FB, het blijft een lekkerding.
Als ik hem tegen zou komen is het inderdaad gewoon hoi, hoe is het en verder niet.

Ik heb nooit een relatie met hem gehad maar we draaiden heel lang om elkaar heen. Heb ook nog lange tijd een zwak voor hem gehad maar dat was meer om de herinnering. Ik zie hem nog regelmatig maar het doet nu verder niks meer met me.

Ik heb daar niet zoveel meer mee, denk ook zelden aan die jongen (of man, inmiddels natuurlijk) terug. Als ik hem zou tegenkomen zou ik waarschijnlijk een kort praatje maken en dat is het.

Als ik naar mijn eerste vriend ga kijken. Daar heb ik geen contact meer mee. Mijn tweede vriend was serieuzer en die woont een dorp naast mij. Ik kom hem gelukkig nooit tegen. Ik hoef hem ook niet meer te zien, dat scheelt.

Ik heb wel een lover gehad, wat mee lopen rommelen zo nu en dan. Het heeft lang geduurd en ergens hou ik wel een zwak voor hem. Ik heb hem op FB, maar daar blijft het eigenlijk bij.
Ik geloof dat hij tegenwoordig ook een vriendin heeft.

Mijn eerste echte serieuze vriendje had ik van mijn veertiende tot mijn zeventiende. Hij treedt samen met mijn broer op als muziekduo, dus ik zie hem soms nog wel. Zijn ouders zijn ook bevriend met mijn vader (toen ook al), dus ik ben ook altijd wel op de hoogte van hoe het met hem is. Ik voel verder echt niks meer voor hem. We kunnen het goed vinden met elkaar, maar ik krijg het er niet meer warm van.

Ik zie en spreek mijn eerste echte liefde niet meer. Hij woont aan de andere kant en ik heb er zo wel vrede mee. Ik was met hem samen van van 19e tot mijn 24e. Bijna 4,5 jaar.

Het zelfde alleen heb ik hem al jaren niet meer gezien en zal ik hem hoogstwaarschijnlijk ook nooit meer zien (verhuizing). Ik weet niet of het nog iets met me zou doen maar ik denk het wel.

Het kan twee kanten opgaan of ik denk omg was ik dronken al die tijd of ik word weer helemaal verliefd. Wat trouwens wel
heel apart is is dat we regelmatig vlak bij elkaar zijn geweest maar elkaar nooit echt tegen zijn gekomen.

Dat zou ik echt heel erg raar vinden! Ik zie, op mijn laatste ex na, mijn vorige vriendjes nooit meer en al jaren niet meer gezien/gesproken. Woon ook bij niemand in de buurt dus als ik ze dan zou zien zou ik dat wel heel erg raar en vreemd vinden denk ik.

Of het iets met me zou doen? Ik denk het wel. Het zijn toch herinneringen uit het verleden die dan weer boven zullen komen denk ik. Ik kijk niet met nare gevoelens terug naar die periodes.

Ik heb een grote liefde gehad waar ik 6 jaar mee ben samen geweest. Ik zou het heel gezellig vinden om hem tegen te komen. Ik weet trouwens wel hoe het met hem gaat. Hij belt weleens.

Ik heb als tiener geen relatie gehad. Ik was altijd heimelijk verliefd op meisjes. Als ik die zou tegenkomen, zou ik denk ik wel weer even zenuwachtig worden, maar meer vanwege het gevoel in het verleden dan dat ik er nu nog gevoelens voor zou hebben.

Mijn basisschoolvriendje (met wie ik nooit ook maar een kusje heb gedeeld, maar we waren wel vriendje en vriendinnetje) spreek ik heel af en toe nog via Facebook en onze ouders kennen elkaar. We zijn nu allebei getrouwd. Paar jaar geleden toen we allebei single waren, zocht hij nog eens contact en wilde afspreken, maar ik hoefde dat niet zo nodig. Was wel grappig geweest als we alsnog een relatie hadden gekregen, maar ik geloof niet dat hij m'n type is.

Ik heb in m'n studententijd wel een 'grote liefde' gehad. Niet een relatie, maar we hebben wel jarenlang 'iets' gehad. Voor hem heb ik denk ik toch nog altijd wel een zwak. Ik zoek 'm wel eens op op Facebook (niet dat daar iets interessants staat). Als ik hem zou tegenkomen zou ik toch wel even van m'n apropos zijn, maar ik zou geen relatie met hem willen hebben denk ik.

De jongen op wie ik in mijn middelbare schooltijd jarenlang een enorme crush had zie ik nog regelmatig. Geen jongen van school zelf. Het was mijn vakantievriendje, elke zomer in Frankrijk weer. Hij woonde niet in de buurt, spraken elkaar wel bijna elke dag via MSN. In de zomer waren we dan op de camping altijd een 'setje'. En nu.. zie ik hem nog vaak. Het is het broertje van mijn huidige vriend. Ergens blijf ik een bepaalde zwak houden voor hem, maar ik ben zó blij hoe het destijds gelopen is en ik uiteindelijk met mijn huidige vriend samen ben gekomen. Zou nu echt niks meer met hem willen hebben. Het idee van mijn huidige leven samen met hem maakt me totaal niet nieuwsgierig of zo. Nee, die enorme crush was leuk toentertijd. Maar mijn vriend en ik passen veel beter bij elkaar.

Oke, best een vaag en awkward verhaal blijft het

Wat bijzonder, Parisienne.
Hoe is het zo gekomen dan, dat je er uiteindelijk met zijn broer een relatie kreeg?

Tijdens de vakanties waren mijn vriend en ik echt enorm goede vrienden. Hij zat toen alleen in een skater-achtige-periode en ik was lekker 'kak'. Dus er was totaal geen aantrekkingskracht daardoor, haha! Zijn broertje was iets meer mijn type. Na onze laatste vakantie daarheen (voor iedereen van die groep overigens), had zijn broertje me een nare streek geflikt. Ik kon daar weer goed met zijn broer over praten. We praten nachtenlang via MSN en spraken een keer af. Hij was skater-periode-af en toen zag ik in dat 'ie toch eigenlijk stiekem wel èrg leuk was Na dat ene weekend zijn we bijna elk weekend naar elkaar heen en weer gereist en was het al heel snel serieus.

Oh, het feit dat zijn broertje en ik enkel altijd maar gezoend hadden en niet verder zijn gegaan maakt het gelukkig wel iets minder awkward

Zo leuk! Heel bijzonder hoe dat zo is gelopen.