13 Apr 2017 11:38 door Flore
Ik (juf in het speciaal basisonderwijs) ben het niet eens met stakingen. De ouders en kinderen worden daar dan weer de dupe van. Wat er volgens mij wel moet gebeuren: De mensen in Den Haag moeten eens even goed achter hun oren krabben en beseffen dat ze het onderwijs in Nederland aan het kapot maken zijn.
Ik ben heel goed zelf in staat om te bepalen hoe mijn werkweken eruit zien. Ik werk gemiddeld van 8.00 tot 17.00/18.00, helaas zonder pauze tot 15.15 i.v.m. continurooster en speciale kinderen die in hun pauze niet zonder toezicht kunnen van de leerkracht. Om 15.30 is er even tijd voor een kop koffie/the, maar na een kwartier staan we toch weer op om te gaan werken. Soms werk ik de avonden extra, als er rapportgesprekken, ouderavonden, cursussen etc. zijn. Ik maak gemiddeld 4-5 overuren per week. En deze worden gecompenseerd in de vakanties. Prima wat mij betreft! Maar nu komt de maar........Ik moet wel in die tijden mijn werk kunnen doen in de uren die we betaald krijgen. En dat lukt niet altijd. Ik werk best hard, ik ben snel met de computer, kijk het nakijkwerk snel na, maar nog blijven er dingen liggen. Je zou bezig moeten zijn met leuke, inspirerende lessen voorbereiden, maar dat lukt haast niet, door alle papieren rompslomp die van je gevraagd wordt. Ik sta nu 10 jaar voor de klas, en als ik zie wat er in die 10 jaar bij gekomen is, daar word je naar van; het is overdreven, veel dubbel, je moet jezelf haast verdedigen over elke stap die je zet in de klas, zorgleerlingen, excellente leerlingen, alles moet worden vastgelegd in een plan, elk gesprek moet worden geregistreerd, je krijgt boze ouders aan de lijn die het niet eens zijn met je aanpak, of ze voelen zich benadeeld, waarom doe je niet dit, waarom probeer je niet dat, zucht. Ik werk al de benen onder mijn kont vandaan. Er moet echt iets gebeuren, want nu vind ik mijn werk nog heel erg leuk, ik doe alles voor die lieve guppies in mijn groep 3 en 4, maar ik ga dit niet volhouden tot mijn 67e.
Boys rule!
2018 / 2020