mooi geschreven.En wat een dagen maak jij mee. Heftig.
Ik heb wel eens als er een groot ongeluk gebeurt denk ik zal jij dan op de seh zijn.

En moet zeggen dat wij 4 jaar geleden erg goed zijn opgevangen op jouw SEH. Wij hebben ook ervaring met een ander ziekenhuis en daar was het allemaal vies en werden we een hele tijd aan ons lot overgelaten gaven ze weinig informatie. Bij jouw ziekenhuis was alles goed geregeld werden we veel geïnformeerd en gesteund door je collega's

Ik weet dat nog wel Sarah, dat jouw vader er toen lag. Ik schrok een beetje toen ik jou zag, omdat ik liever niet bekend maak dat ik forum.

En bij grote ongevallen ben ik altijd graag bij de opvang aanwezig, dat is gelukkig ook regelmatig zo. Klinkt wat maf, maar zoals ik in mijn stuk ook schreef, werk ik daar voor de heftige, acute dingen. Daar haal ik mijn voldoening uit.

Ik had het nog niet gelezen,maar wat schrijf je toch boeiend. Ik vond het gewoon jammer dat het stuk voorbij was. En ik moet eerlijk zeggen, dat ik tranen in mijn ogen had staan.
Dus niet twijfelen over die bundel maar doen!

Leuk stuk Lady! Erg indrukwekkend om te lezen, ik zou zeggen doen dat boek!

Spoed lijkt mij ook heel uitdagend, maar ik denk dat ik daar nog niet sterk genoeg voor in mijn schoenen sta. Wel heel leuk om te lezen hoe zo'n dag er uit ziet!

Super om te lezen een dag op de SEH. Heel interessant

Goed geschreven zeg! Zeker meer mee doen want het is erg gaaf om te lezen.

Je schrijft echt fantastisch. Ik vond het gewoon 'jammer' dat je dag klaar was.. ik dacht stiekem nog "zou er nog een avond/nacht/kerst/oud en nieuw/ etc. etc. dag bij komen haha.

Helaas voor mij geen toekomst in de zorg. Daarom zeg ik bundelen! Ik wil alles lezen, vind het zo interessant.

He jammer Marni, je was niet door? (of mag ik dit niet zeggen)

Jawel hoor. Ik heb echt alles geprobeerd. Uiteindelijk 16 ziekenhuizen aangeschreven en 9 gesprekken/assessments gehad maar elke keer niet (waarvan 3 keer echt net achter het net gevist. Zo jammer!).

De meeste afwijzingen waren puur op vooropleiding. Dan vonden we het gesprek vanuit beide kant heel erg leuk, ik zou goed in het team passen etc. etc. Maar het risico vonden ze te groot i.v.m. verpleegkundige die ook op de opleidingsplaatsen hadden gesolliciteerd en dus al medische kennis hebben. Ook waren er een aantal mensen met passende profielen (natuur en techniek en dan ook nog op VWO niveau). Ik deed scheikunde en natuurkunde nu nog via thuisstudie, maar dat heeft dus niet mogen baten.

Gelukkig snap ik hun keuzes en heb ik gewoon mijn best gedaan. Ik ga mijn aandacht nu op andere plannen richten en heb zoveel over mezelf geleerd het afgelopen half jaar (mede door al die brieven en gesprekken). Ben dus wel heel blij dat ik het geprobeerd heb.

Natuur en scheikunde ga ik alleen niet afmaken haha. Wat een hel wat dat. Nu heb ik er toch nooit meer wat aan. ;)

Jammer zeg! Maar je hebt echt je best gedaan, je kunt jezelf in ieder geval niets verwijten.
Spijtig voor hen dat ze niet verder kijken als alleen vooropleiding en je die kans bieden..

Nu al nieuwe plannen overigens?
Ik heb ook nog geen succes voor bbl trouwens..

Nadat ik dit gelezen heb Lady, hoop ik nog meer dat ik ooit de kans krijg om op de SEH te gaan werken.
Mooi omschreven, ik werd meegenomen in je verhaal.

Wat jammer Marni! Had het zo leuk gevonden als we een soort van collega's geworden waren!

Ik bedacht met gisteren ineens dat ik in mijn enthousiasme niets heb verteld over de minder leuke kanten van mijn werk. En dan bedoel ik niet alleen de vele weekenden en feestdagen die je moet werken, waardoor ik vaak leuke feestjes moet missen. Ik bedoel ook de agressie die soms voorkomt. Ik heb al een paar keer een tik gekregen en ben eens bedreigd. Dat is naar en ik heb daar nadien ook een paar dagen over gedroomd en slecht door geslapen. Helaas is anoniem aangifte doen niet mogelijk, de verdachte mag het proces verbaal inlezen en kan daarmee ook je persoonsgegevens achterhalen.

Wat ook weleens lastig is, is dat je last krijgt van beroepsdeformatie. Oftewel, een vertroebeld beeld van de werkelijkheid. Neem waveboards, die bij kinderen helemaal hip zijn. Hartstikke leuk speelgoed, maar ik zie alleen maar de kinderen die er mee gevallen zijn en met een gebroken pols in de vorm van een zwanenhals bij ons binnenkomen. Het is, met name als het gaat om kinderen, weleens lastig dat wij alleen de ellende zien. Daardoor vergeet je dat er slechts een klein percentage bij ons komt en dat de rest gewoon goed gaat. Gelukkig hebben alle collega's van de SEH en ambulance hier last van, haha.

Prachtig geschreven Lady! Ik heb ongelooflijk veel respect voor zowel jou als je vriend. Het is totaal niet vanzelfsprekend om een held te zijn maar doordat je elke week levens redt ben je het wel elke week. Ik hoop dat mensen in blijven zien dat jullie heel bijzonder werk verrichten elke dag. Het lijkt me pittig om elke dag zo met leven en dood geconfronteerd te worden.

Petje af

Mooi geschreven zeg! Interessant om te lezen hoe het allemaal gaat aan de andere kant van de SEH.

Wat een prachtig stuk, Lady! Heel mooi beschreven!

Leuk om te lezen. Hoor wel eens verhalen van mijn pa. Die maakt op zijn werkplek ook genoeg mee voordat het naar de SEH of dokterswacht gaat.

Heel mooi geschreven Lady en prachtige foto's.
Als er een boek vanuit komt, dan ga ik het zeker kopen!

Gaaf zeg, ik werk in de ouderenzorg maar zou zeker nog eens in een ziekenhuis willen werken.

Ik heb nog een inhoudelijke vraag lady! Ik lees allemaal interventies zoals een blaaskatheter inbrengen in jouw verhaal. In hoeverre beslis je als seh vpk zelfstandig in je werk? Op de afdeling gaat eigk alles in overleg met de arts natuurlijk tenzij er vaststaat in protocollen dat je een actie mag doen. Ben daar wel benieuwd naar

Leuke vraag AM.

Wij zijn best wel zelfstandig en nemen zelf veel beslissingen. Röntgenfoto's vragen we vaak zonder overleg aan, bloedprikken en bepaalde labwaarden mee laten bepalen doen we zonder overleg, blaascatheters en infuusnaalden brengen we zonder overleg in en vaak starten we al met infuustherapie op eigen initiatief. Alles is echter weldoordacht. Wat ik ook wel doe is dat ik van te voren overleg maar dan meer in de zin van 'Ik laat een X-boz maken bij die patiënt hoor, want zo en zo'. En dat de arts dan zegt dat dit prima is. Arteriële bloedgassen en bloedkweken prikken wij zelf en ook vaak op eigen initiatief.

O2 therapie starten wij zelf, neusbrilletje, ventimasks en non-rebreathing masks. Ook bij COPD (Gold) patiënten. We bouwen dit ook op eigen initiatief weer af, waar nodig uiteraard in overleg. Ik was op de verpleegafdeling gewend dat elke liter zuurstof werd overlegd, maar dat doen wij dus niet.

Pijnbestrijding met diclofenac, paracetamol, morfine iv en fentanyl iv is bij ons vastgelegd in een SEH protocol en dit kunnen we dus zonder overleg geven. Alle andere medicatie geef ik altijd in overleg, behalve pantazol, primperan, zofran , maalox en ipramol verneveling, dat beslis ik zelf.

Wij werken dus heel zelfstandig maar dit is hoe wij opgeleid zijn. Wij werken vanuit de ABCDE methodiek en daarin staan eigenlijk alle bovenstaande handelingen ook wel beschreven om te komen tot diagnose, behandeling en levensreddend handelen. Ik vind het heel prettig om zoveel zelfstandigheid te hebben.

Interessant om te lezen Lady, jullie hebben inderdaad echt een stuk zelfstandigheid in jullie werk. Dat is wel ontzettend aantrekkelijk. Dat brengt ook een stukje klinisch redeneren met jezelf mee waar je echt goed in moet zijn.

Lady, ik lees je stuk nu pas en pfff.... ik heb echt ontzag voor je! Het klinkt als een enorm interessante, maar loeizware baan. Respect voor jou en je collega's

Daarnaast wil ik zeggen dat ik je schrijfstijl heel prettig vind en dat dat boek er echt moet komen!

Jeejj, lang leve de ATLS! ))