Ik las de OP en dacht dat is toevallig. Lijkt mijn verhaal wel.
maar het is mijn topic.
Ik ben nu 3 jaar mijn vader kwijt en het verdriet heeft nog geen plekje.
Alles gaat in een sneltrein vaart door.
Af en toe gebeurd er iets waardoor de tranen blijven stromen.
Het veranderd je als je iemand verliest.
Mijn moeder is ook anders geworden en heb soms het idee dat wij(mijn zus en ik) niet meer op de eerste plaats staan.
Ik geniet van dingen, maar niet meer zoals toen.
Je weer nu gewoon dat in 1 seconden je leven totaal anders kan zijn.
Ik mis mijn vader heel erg en het gemis is steeds meer.
Ik ben mijn vader verloren, maar ook mijn moeder zoals ze was.
Het is niet meer zoals het was en zo zou het ook nooit meer worden. Voor jou niet, maar ook voor je broer en moeder
Ook hun zijn een stukje van hun leven kwijt en moeten hier mee leren leven.
Hoop dat je toch een beetje kan genieten van de kerst