Wat verdrietig om te lezen. Ik hoop dat je rust en ruimte kunt vinden om er goed over na te denken en te kijken wat je wil. Veel sterkte!

Dank jullie wel allemaal.

Het leven is m.i te kort om te blijven trekken en hopen op een beter huwelijk waar eigenlijk de liefde veranderd of zelfs weggegaan is. Kies altijd voor jezelf.

Wat verdrietig Dora.
Lijkt mij ook moeilijk om te horen dat ze aangeeft dat haar gevoelens al jaren weg zijn.
Komt dit door de depressie?
Veel sterkte

Mede daardoor radler

Ik kan me voorstellen dat juist dat het ook moeilijk maakt om weg te gaan. Ben je bang dat ze zichzelf iets doet als je weg gaat?

Kan ze t door haar depressief wel rationeel zien? Nu zeggen dat ze al jaren minder gevoelens heeft kan mss komen omdat ze t nu negatiever ziet? En t dus mss eigenlijk wel meevalt?
Maar als jij (ook al) gevoelens voor een ander hebt gekregen wordt t wel weer lastiger..
Sterkte!

Waar verdrietig Dora. Ik hoop dat je rustig de tijd krijgt om na te denken wat je wil. Lastig hoor. Sterkte

Nee, ik geloof niet dat ze zich zelf iets aan zal doen

Ik heb gewoon werkelijk geen idee

Gelukkig. Kan me ook voorstellen dat je het überhaupt even niet meer weet allemaal. Heel veel sterkte!

Wat een narigheid Dora. Goed dat je nu toch een topic geopend hebt, al is het alleen maar om je hart te kunnen luchten. Sterkte.

Weet je, Dora?

Ik ben een groot voorstander van investeren in relaties en samen desnoods in therapie gaan en echt proberen een huwelijk te laten werken. Maar, en dat is in jouw geval echt n grote MAAR, ik vind tegelijk dat dat werk en investeren van twee mensen is, van beide partijen in de relatie.
Ik kom hier al lang, op dit forum. Ik lees veel, ik onthoud veel en ik weet daarom (puur door kleine opmerkingen en zinnetjes van jouw kant) hoe lang jij al je best aan het doen bent voor deze relatie. Hoeveel jij al geprobeerd hebt. Hoe lang jij ook al tekort komt op diverse gebieden. En dan doel ik even niet op seks alleen, veel meer op fysieke en emotionele aandacht.
Wellicht is de depressie van je vrouw deels oorzaak van hoe zaken gelopen zijn, dat is mogelijk. Maar we hebben het ook over een volwassen vrouw die verantwoordelijkheden in haar relatie en naar haar partner en kinderen heeft, en uit jouw verhalen kan ik weinig halen over moeite en energie die zij heeft gestoken in het verbeteren van de problematiek.

Als je me naar mijn eerlijke ongecensureerde mening vraagt, vind ik dat jij al jaren verwaarloosd wordt en vraag ik me af of jij dan nog een keer alles op alles zou moeten zetten. Of je niet onderhand genoeg hebt gedaan en voor jezelf en wat goed is voor jou (zonder het belang van jullie kinderen te vergeten hoor) mag kiezen.
Relatietherapie kan tóch een goed idee zijn, misschien niet eens met het uitgangspunt om jullie huwelijk op de rit te krijgen, want alleen jij weet of dat eigenlijk nog wel mogelijk is (want wat ik nu schrijf is puur gebaseerd op wat ik gelezen heb en er is vast nog veel meer) maar vooral om samen in ieder geval voor de kinderen en om jullie zelf als personen wat te kunnen helen en de relatie te kunnen verwerken.

Soms is het moeilijkste wat er is, durven toegeven aan jezelf dat hoe hard je ook je best doet, wat je ook doet of niet doet, iets niet meer maakbaar is. Iets niet te redden is.
Iemand die plompverloren zegt dat ze al jaren geen gevoelens meer voor je heeft, is niet iemand die nog te dichtbij jouw hart zou mogen komen. Niet eens omdat haar gevoel veranderd is, we weten allemaal dat dat kan gebeuren, maar omdat ze het én jarenlang maar zo laat en jou wel laat investeren en het gevoel geeft dat je niet aantrekkelijk meer bent én omdat jij het verdiend om je geliefd te voelen. Niet enkel als moeder van iemands kinderen maar als leuke aantrekkelijke vrouw.

Jij bent een ontzettend lieve vrouw, zo kom je hier over en ik heb geleerd dat geschreven tekst veel zegt over iemand, laat je dat niet afpakken. Laat jouw waarde niet afhangen van iemand die dat (niet meer) kan zien. Ga maar eens nadenken over wat JIJ nodig hebt. Als dat nog 1 keer echt alles op alles zetten om je huwelijk nog n kans te geven dan is het dat , maar zorg dan dat jij zelf met mensen kunt praten en meer steun krijgt, als dat enige andere keuze is dan geldt eigenlijk hetzelfde. Zorg dat jij wat meer support krijgt, want dat verdien je.

Wat ben jij toch ongelooflijk wijs en lief Quizzle! Sterkte in deze lastige tijd Dora! Volgens mij heb je diep in je hart al een keuze gemaakt..

Heel heel heel erg eens met Quizzle.

Lieve Dora, ook ik ben het heel erg eens met Quizzle! Hele dikke knuffel!

En nu sta ik te huilen na aanleiding van het Bericht van Quizzle...... je slaat eigenlijk zo de spijker op zijn kop.

Eens met Quizzle.

En een dikke knuffel voor jou lieve Dora ♡

Wat een verdrietige situatie Dora. Ik hoop dat de woorden van Quizzle je misschien wat verder kunnen helpen, ik vind het namelijk goed verwoord.

Wat een nare situatie Dora. Vooral onderscheid te maken tussen wat je partner zegt vanwege haar depressie en wat ‘echt’ is. Ik meen een tijdje geleden gelezen te hebben dat jullie nadachten over een kindje. Misschien heb ik de verkeerde voor me maar ergens is het dan de afgelopen tijd weer beter gegaan. Als je kunt achterhalen wanneer dat moment gekomen is en hoe het weer de verkeerde kant op is gegaan kun je daar misschien wat mee. Ik vind het heel rot voor je en hoop dat je met hulp een beslissing kunt nemen.

Ik denk dat het mss nog een kindje krijgen een soort van loze kreet is geweest

Wat rot allemaal Dora! Wat zegt ze als het nu over de relatie gaat? Als ze niks meer voor je voelt, waarom is ze er dan nog? Weet je dat?

Ik wil je alleen maar verder op je hart drukken dat alhoewel het volkomen logisch is dat je gevoelens voor een ander krijgt in deze situatie je hier voorzichtig mee moet omgaan. Ook in hoe reeel het is: wellicht is die verliefdheid een gevolg van je eenzaamheid of voelt het als the real deal. Maar bij beiden geldt dat je er nu niet veel mee kan en zal je alleen maar verder verwarren.

Ik snap wel dat je smacht naar wat liefde, aandacht en genegenheid hoor!

Ze wilt het huis niet uit (ze is er in 1999 komen wonen, ik ben er in 2004 bij gekomen)

Ik sluit me aan bij Quizzle, heel mooi verwoord. Dikke knuffel voor jou, Dora!