Relatie onder spanning

27 Feb 2019 21:05 door meisjesmama

Precies dat rouwproces word niet altijd gezien. Mijn oudste kind zit nu (1,5 jaar sinds de scheiding) nu weer in een rouwproces. En mijn ex partner denkt dat het ook allemaal leuk en goed gaat maar ondertussen is het verhaal echt wel anders.
Hij wil dat dit goed gaat en ja ze zijn ook wel blij daar maar dat betekend niet dat de kinderen alles maar goed en leuk vinden.

27 Feb 2019 21:55 door Lilou

Ik vind ook dat je er heel erg snel en makkelijk overheen stapt Dora. Ik sluit me daarin aan bij de reacties hiervoor mbt het rouwproces, de hoeveelheid (en snelheid) aan veranderingen die je kinderen krijgen te verwerken. Jij vraagt 'waarom niet?' en ik vraag me dan af 'waarom wel?' Volgens mij zijn de antwoorden op die laatste vraag alleen maar van egoïstische aard, voor jou, omdat jíj dat wil. Ik kan me geen reden bedenken waarom dat direct gaan samenwonen goed zou zijn voor je kinderen. Ik heb twee scheidingen en drie nieuwe huwelijken meegemaakt van mijn ouders, waar alle keren meerdere jonge kinderen mee gemoeid waren. Ik geloof er niets van dat je nu, in al je verliefdheid en met de scheiding er nog niet eens officieel al doorheen, kan of wil inzien hoe complex de situatie kan worden rond een nieuw op te bouwen relatie, stiefouders en samengestelde gezinnen. Uit eigen ervaring kan ik je meegeven dat waar kinderen soms zonder veel moeite in de nieuwe situatie lijken mee te gaan, de effecten op lange termijn écht minder rooskleurig kunnen uitpakken. Richting je kinderen vind ik het dan ook enorm onverstandig om zo snel te willen gaan. Maar ook naar jezelf en je nieuwe partner toe. Geef dat toch de tijd, de ruimte die het verdient om rustig aan die basis te kunnen bouwen (de statistieken over het al dan niet slagen van samengestelde gezinnen zijn je daarin niet gunstig gezind en dat is niet voor niets).

27 Feb 2019 23:09 door Anoniem282

Carrie schreef:
Dora schreef:Ik kijk en luister echt wel heel goed naar de kinderen, hun belang gaat voor het mijne.
Maar als het goed gaat, waarom niet?

Jeetje Dora, na alle goede uitgebreide adviezen is dit je reactie?
Wat ontzettend onnozel en egoïstisch.

Dora: Huh? Door zo te reageren impliceer je dus eigenlijk dat je kinderen willen dat jullie gaan samenwonen en dat jij liever nog even op de rem trapt, maar vanwege de kinderen toch maar toegeeft. Er zijn in dit topic heel wijze dingen gezegd, maar je lijkt er niet open voor te staan; dat is wat ik lees. Ik zie het veel in de praktijk van mijn zus: moeders die voor hun eigen geluk gaan, onder het mom dat als zij gelukkig zijn, hun kinderen dat ook zijn. Vind ik verdrietig en jammer, omdat de praktijk vaak anders uitwijst.

27 Feb 2019 23:12 door June

Lilou schreef:Ik vind ook dat je er heel erg snel en makkelijk overheen stapt Dora. Ik sluit me daarin aan bij de reacties hiervoor mbt het rouwproces, de hoeveelheid (en snelheid) aan veranderingen die je kinderen krijgen te verwerken. Jij vraagt 'waarom niet?' en ik vraag me dan af 'waarom wel?' Volgens mij zijn de antwoorden op die laatste vraag alleen maar van egoïstische aard, voor jou, omdat jíj dat wil. Ik kan me geen reden bedenken waarom dat direct gaan samenwonen goed zou zijn voor je kinderen. Ik heb twee scheidingen en drie nieuwe huwelijken meegemaakt van mijn ouders, waar alle keren meerdere jonge kinderen mee gemoeid waren. Ik geloof er niets van dat je nu, in al je verliefdheid en met de scheiding er nog niet eens officieel al doorheen, kan of wil inzien hoe complex de situatie kan worden rond een nieuw op te bouwen relatie, stiefouders en samengestelde gezinnen. Uit eigen ervaring kan ik je meegeven dat waar kinderen soms zonder veel moeite in de nieuwe situatie lijken mee te gaan, de effecten op lange termijn écht minder rooskleurig kunnen uitpakken. Richting je kinderen vind ik het dan ook enorm onverstandig om zo snel te willen gaan. Maar ook naar jezelf en je nieuwe partner toe. Geef dat toch de tijd, de ruimte die het verdient om rustig aan die basis te kunnen bouwen (de statistieken over het al dan niet slagen van samengestelde gezinnen zijn je daarin niet gunstig gezind en dat is niet voor niets).

Mooi gezegd en sluit me helemaal bij je aan.

27 Feb 2019 23:20 door Anoniem308

Vergeet ook niet dat jij als volwassene al tijden de stap tot scheiden had genomen. Al heel lang ging je relatie niet goed. Maar je kinderen weten pas kort dat hun totale leven op zijn kop staat.

27 Feb 2019 23:26 door Radler

Dora, ik ben echt heel blij dat je zo gelukkig bent in je huidige relatie.
Fijn ook dat de kinderen haar leuk vinden. Maar er zit wel een verschil in vriendin van mama die er niet altijd is en straks samenwonen en dan is ze er wel altijd.
Je kinderen hebben amper de tijd gekregen om aan alles te wennen. Jullie gingen uit elkaar en beide snel een nieuwe partner. De kinderen kennen jullie partners al in korte tijd en dan zou het ook in korte tijd samenwonen worden.
Wanneer hebben je kinderen überhaupt de tijd om te wennen en te rouwen?
Doordat alles zo snel is gegaan heb je grote kans dat het rouwproces nog zal komen.
Dat ze tegen jou “klagen” over de situatie van je ex en nieuwe partner zegt ook niet alles. Kinderen zitten volop in loyaliteitsconflict en wie weet doen ze dat andersom ook.
Ik zou je ook echt aanraden eerst een plekje voor jezelf en je kinderen samen.

27 Feb 2019 23:42 door Minx

Lilou schreef:Ik vind ook dat je er heel erg snel en makkelijk overheen stapt Dora. Ik sluit me daarin aan bij de reacties hiervoor mbt het rouwproces, de hoeveelheid (en snelheid) aan veranderingen die je kinderen krijgen te verwerken. Jij vraagt 'waarom niet?' en ik vraag me dan af 'waarom wel?' Volgens mij zijn de antwoorden op die laatste vraag alleen maar van egoïstische aard, voor jou, omdat jíj dat wil. Ik kan me geen reden bedenken waarom dat direct gaan samenwonen goed zou zijn voor je kinderen. Ik heb twee scheidingen en drie nieuwe huwelijken meegemaakt van mijn ouders, waar alle keren meerdere jonge kinderen mee gemoeid waren. Ik geloof er niets van dat je nu, in al je verliefdheid en met de scheiding er nog niet eens officieel al doorheen, kan of wil inzien hoe complex de situatie kan worden rond een nieuw op te bouwen relatie, stiefouders en samengestelde gezinnen. Uit eigen ervaring kan ik je meegeven dat waar kinderen soms zonder veel moeite in de nieuwe situatie lijken mee te gaan, de effecten op lange termijn écht minder rooskleurig kunnen uitpakken. Richting je kinderen vind ik het dan ook enorm onverstandig om zo snel te willen gaan. Maar ook naar jezelf en je nieuwe partner toe. Geef dat toch de tijd, de ruimte die het verdient om rustig aan die basis te kunnen bouwen (de statistieken over het al dan niet slagen van samengestelde gezinnen zijn je daarin niet gunstig gezind en dat is niet voor niets).

Oef ja die statistieken die vind ik echt doodeng. Die spelen af en toe nog steeds wel eens door mijn hoofd. 2/3e van de samengestelde gezinnen mislukt. De kans op uit elkaar gaan bij alleen samenwonen en niet getrouwd zijn is nog weer hoger dan bij stellen die wel getrouwd zijn. Nu weet ik dat het statistieken zijn en dat het ook net de goede kant op kan vallen, maar het zijn wel dingen die door je hoofd spoken. En dan denk ik nog dat mijn omstandigheden nog vrij ideaal zijn om het wel te laten slagen.

En wat ik eerder ook al zei onderschat het niet, het is zwaar en de kinderen moeten echt voorop staan. Een scheiding heeft vergaande gevolgen voor kinderen, sterker nog het kan nog generaties lang door werken. Een kind van gescheiden ouders heeft zelf ook een grotere kans op scheiding.

Bij hun andere moeder ervaren ze ook al weinig rust, en rust is zo belangrijk.

28 Feb 2019 08:29 door Kira

Ik vind het heel mooi en goed omschreven door Caro, en als ik eerlijk ben vind ik al een tijdje dat je te snel gaat. Meteen een nieuwe relatie, je kinderen daar aan blootstellen en nu heb je het over samenwonen.
Mijn zoon was 1,5 toen zijn vader wegging en een kennis van mij kwam in diezelfde tijd alleen te staan met haar dochtertje. Ze had meteen een ander en nam haar dochter ook meteen mee. Na een tijdje ging dat uit, en ging ze naar de volgende. Dat was voor mij een voorbeeld van hoe ik het echt niet zou willen doen.
Ik wilde een basis voor mijn zoon, waar andere dat met een vader en moeder doen, wilde ik dat alleen doen. Ik ben daarna 8 jaar single geweest, een leven opgebouwd met mijn zoon, mijzelf leren kennen en geleerd dat ik het allemaal zelf kan. Mijn zoon staat super in het leven, en het gaat met ons allebei super goed. Daar heb ik het voor gedaan. Toen hij 9 werd kreeg ik iets met mijn ex, ik stond daar toen weer voor open.
Ik zeg niet dat iedereen het zo moet doen, single blijven, maar ik zou nooit meteen met een partner gaan samenwonen (wilde ik met mijn ex sowieso niet). Mijn huis is van mij en mijn zoon en dit kerngezin is het belangrijkste.

28 Feb 2019 09:34 door Caro

En dit is pas vijf maanden aan de gang he. Vijf maanden geleden opende je pas dit topic en nu wil je al gaan samenwonen en verwacht je dat de kinderen dat ook maar even allemaal met hetzelfde gemak absorberen in die kleine hoofdjes van ze?

Ik snap oprecht niet dat je dit niet zelf lijkt door te hebben. Creëer eerst eens een basis voor jezelf en de kinderen. Waarom moet je nieuwe vriendin er ieder weekend al zijn als je de kinderen hebt? Waarom heb je dan niet onverdeelde aandacht voor je kinderen en geef je hen even alles wat ze nodig hebben? Wat hoe dan ook altijd minder is als er nog een nieuwe vriendin rondloopt. Juist als ze aan de andere kant al moeten schipperen is wat vastigheid toch geen overbodige luxe die je hen kan meegeven?

28 Feb 2019 09:51 door Marin

Ik vind het heel rot voor je dat je dit nu zo te lezen krijgt, dat zal best confronterend zijn. Ik ben het echter wel met de rest eens.
Waarschijnlijk ben je zelf nu weer zo gelukkig in de liefde, helemaal blij met je keuze en helemaal vol verliefde gevoelens. Don't get me wrong, dat gun ik jou (en de rest ongetwijfeld ook) enorm. Maar jouw kinderen hebben die verliefde gevoelens niet. Die worden heen en weer geslingerd tussen emoties, tussen twee huizen, tussen twee mama's. Jij was al zo lang ongelukkig in je vorige relatie dat jij intussen zoveel stappen verder bent dan zij, en natuurlijk op een heel ander niveau als volwassene. Zij zijn nog volop aan het wennen aan de nieuwe situatie.
Ik denk dat je die impact echt niet moet onderschatten.
Ik snap jouw beredenering ook dat ze nu toch moeten wennen en dat je liever niet hebt dat je eerst verhuist en paar jaar later weer als je wel gaat samenwonen. Toch denk ik dat dat minder onrust gaat geven op de lange termijn.

En natuurlijk mogen we er allemaal wat van vinden en beslis uiteindelijk jij wat je het beste vindt, maar hopelijk denk je daarmee niet alleen aan jezelf maar echt aan de toekomst van je gezin om dat zo stabiel mogelijk te laten zijn. Overhaast dingen beslissen lijkt me daarbij nooit een goede optie.

28 Feb 2019 09:53 door Feline

Wat een lieve, bezorgde reacties. Ik kan me eerlijk gezegd niet zo goed voorstellen dat je familie/vrienden dit toejuichen. Tuurlijk gunnen ze jou je geluk maar dit is toch echt bizar snel allemaal?
Gun je kinderen even rust, los van wat je ex doet.. of wellicht juist om wat je ex doet.

28 Feb 2019 10:22 door Anoniem270

Ik sluit mij helemaal aan bij de anderen. Heb echt met je kinderen te doen.

Zelf ben ik ook gescheiden en heb ik sinds een half jaar een nieuwe relatie. We hebben elkaars kinderen bewust nog niet ontmoet. We willen eerst elkaar leren kennen en dan pas verder kijken. Onze kinderen zijn jonger dan die van jou maar ik wil ze niet laten hechten aan iemand waar ze later misschien weer afscheid van moeten nemen. Ze hebben al genoeg meegemaakt.

28 Feb 2019 10:56 door Anoniem331

He Dora,

Ik denk dat wanneer je dit zo leest dat het niet is wat je verwacht had te vinden na je update. Ik kan me voorstellen dat het wel even slikken is om te lezen hoe iedereen hier in staat.
Zoals je misschien weet ben ik ook een gescheiden moeder, en heb ik net als de anderen ook de ervaring dat kinderen echt tijd, tijd, tijd nodig hebben.
De ervaring leerde hier zelf dat het rouwproces waar ik hier ook over lees pas veel later kwam. Wij waren al ruim 2 jaar verder toen mijn dochter in die hele mallemolen terecht kwam en nu ruim 4 jaar na de scheiding kan ik zeggen dat ze weer in haar eigen goeie vel zit. Uiteraard speelden er hier meerdere dingen mee, maar ik had me niet voor mogelijk gehouden dat kinderen er zo lang last van kunnen hebben.
Want welke kant je ook op gaat, voor kinderen word het nooit weer zoals het was.

Naast dat het voor de kinderen belangrijk is om de tijd te hebben zou ik je ook echt op het hart willen drukken dat het voor jezelf ook zo belangrijk is om een tijd alleen met je kinderen te zijn. Te weten dat je op je eigen benen kunt staan, er niet afhankelijk van bent van anderen om gelukkig te zijn.
Ik ben uiteindelijk bijna 3 jaar alleen geweest met mijn kinderen, en heb dat als heel waardevol ervaren.

28 Feb 2019 11:17 door Tabbie

Ik kan mij ook voorstellen dat bovenstaande reacties niet hetgeen is dat dora wil lezen en ik weet zeker dat ze ook echt wel het beste voor de kids wilt doen.

Overigens, kids of niet, gescheiden of niet, ik zou persoonlijk zelf nooit gaan samenwonen na 5 maanden. Maar ik hoor het wel vaker dat mensen (voor mij) snel gaan hokken.

28 Feb 2019 11:25 door Lookie

Ik vind dat Caro het heel goed verwoord. Ik denk dat iedereen hier jou het geluk enorm gunt, na een hele nare periode. Maar ik ben het met de anderen eens dat dit wel snel gaat.
Ik ben dus zelf ook gescheiden, de vader van mijn zoon woonde na een half jaar al samen (met haar kinderen erbij), dat ging weer uit, er kwam weer vlot een vriendin en toen dat uit ging alweer, waarmee hij nu ook al samenwoont en gaat trouwen. Allemaal heel leuk voor hem, maar ik merk wel dat het veel met mijn zoon doet, en destijds op de peuterspeelzaal merkten ze het ook (onzeker, steeds op schoot willen etc, wat hij daarvoor nooit had).
Ik heb zelf ook 2 jaar een vriend gehad, maar dat bewust rustig opgebouwt. Uiteindelijk wilde hij wel samenwonen, ik (nog) niet, daar is het (onder andere) op stuk gelopen, hij kon blijkbaar niet begrijpen dat ik dat nog niet wilde.
Mijn zoon was ook wel gek op mijn vriend, en ik weet ook dat hij de huidige vriendin van zijn vader graag mag. Maar hij geeft ook aan dat hij het vooral heel fijn vind als ze er niet is, zodat hij zijn vader even voor zichzelf heeft.
Mijn eigen ouders zijn ook gescheiden, en ik vond dat pas echt lastig worden toen er nieuwe partners in beeld kwamen. Ik zal daar nu niet te veel over uitwijden, maar dat heb ik ook altijd in mijn achterhoofd gehouden toen ik zlef ging scheiden.

28 Feb 2019 11:56 door Misoe

Laat je geen kant op duwen die jij niet wil. Je moet doen wat goed voelt voor jezelf, waar jij achter staat, zodat je het jezelf later niet kwalijk neemt, had ik maar dit, of had ik maar dat. Zolang het een bewuste keuze is van jou zelf, is het nooit fout. Dingen kunnen altijd anders lopen dan verwacht, dat kan niemand voorspellen.

Ik leef nu zoals ik het wil, doe de dingen die ik wil. En ja er zijn heel veel mensen die het er niet mee eens zijn. Die het onverstandig vinden, die het dom vinden, die het niet snappen, die vinden dat dit leven geen toekomst heeft etc etc.
Mijn vriend woont in België, we hebben een LAT relatie en (bijna) elk weekend reist 1 van de 2 naar de ander toe.
Maar what the fuck. het is mijn leven. Ik wil dit nu, ik leef nu gelukkig, dit maakt mij blij, en who care about the future. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik heb lang genoeg "verstandig" geleefd, zoals andere mensen dat van mij verwachtten, we weten allemaal waar dat op heeft uitgedraaid. Daar hebben mijn kinderen en onze hechting een grotere deuk van opgelopen, dan hoe ik nu mijn leven leef.

28 Feb 2019 11:58 door Anoniem301

Misoe als je kinderen hebt gaat dat absoluut niet meer op, vind ik. “Leven hoe ik wil”.

28 Feb 2019 12:25 door June

Carrie schreef:Misoe als je kinderen hebt gaat dat absoluut niet meer op, vind ik. “Leven hoe ik wil”.

Amen.

28 Feb 2019 12:29 door Lilou

Misoe, ik snap best wat je bedoelt met het leven naar de verwachtingen van anderen en dat dat jou uiteindelijk niet gelukkig maakt. Er is niets mis met soms de meningen van anderen in de wind slaan en de keuzes maken die voor jou goed zijn. Maar ik mag toch hopen dat je met je reactie niet bedoelt dat de mening en ervaringen van anderen er helemaal nooit toe doen en dat je alleen maar voor jezelf leeft en niet naar het welzijn van je kinderen hoeft te kijken. Zo lees ik het, en daar ben ik het net als Carrie niet mee eens. Vanuit de zorg en verantwoordelijkheden die je als ouder naar je kind(eren) toe draagt vind ik dat zij ten allen tijde voorop zouden moeten staan, wat is op de korte en lange termijn het beste voor hen? En nee, ik bedoel niet dat je nooit voor jezelf mag kiezen. Het leven is geen roze wolk, je kunt je kinderen niet tegen alles beschermen en ik geloof bijv. ook niet in bij elkaar blijven voor de kinderen. Maar leven enkel zoals jij dat wil, niet denken aan de toekomst of de mogelijke gevolgen van je keuzes op de langere termijn, dat vind ik een best egoïstische instelling die je je naar mijn mening niet meer kunt permitteren vanaf het moment dat je kinderen krijgt.

28 Feb 2019 12:35 door Misoe

Carrie schreef:Misoe als je kinderen hebt gaat dat absoluut niet meer op, vind ik. “Leven hoe ik wil”.

Dat mag je vinden.
Ik heb er 2.

Leven naar wat anderen (buren, familie, vrienden, wie dan ook) van je verwachten, dat is niet iets wat ik mij kinderen wil meegeven. Dat heb ik namelijk jaren gedaan en dat bracht mij in een depressie en gaf mij er een eetstoornis bij. Iedereen zei dat ik niet moest scheiden, dat ik moest vechten, dat ik toch voor hem gekozen had etc etc.

Ik wil dat mijn kinderen later ook hun eigen keuzes leren en durven maken. Ongeacht de mening van een ander. Dat ze in het diepe durven springen, zonder mensen om hen heen die ze tegenhouden of denken het beter te weten hoe zij hun leven moeten leven.

28 Feb 2019 12:39 door Anoniem279

Maar het gaat hier niet over wat je je kinderen wilt meegeven, maar wat op dit moment de beste situatie is voor jonge kinderen.
Los daarvan vind jk de situatie die jij schetst wel iets anders.

28 Feb 2019 12:52 door Caro

Eens met Flo.

28 Feb 2019 13:07 door Anoniem313

Misoe, ik denk dat niemand hier adviseert maar vooral volgens de verwachtingen van anderen te leven. Je eigen kiezen maken is hartstikke mooi, maar: nooit ten koste van de kinderen. Die moeten op 1 staan. Dáár reageren mensen op.
Kan het zijn dat je je eigen ervaring wat projecteert op dit topic?

28 Feb 2019 13:17 door Misoe

Iedereen projecteert altijd zijn of haar eigen ervaring op elk topic. Dat is een forum, met mensen met ervaringen en daardoor verschillende meningen.

Is er dan niemand die denkt dat het in de situatie van Dora juist heel goed zou kunnen zijn voor de kinderen om wel te gaan samenwonen? Waarom zo negatief.

28 Feb 2019 13:33 door Radler

Nee om eerlijk te zijn niet nee. Heb teveel kinderen afgelopen jaren in m’n werk gezien die door verkeerde keuzes van ouders veel verdriet hadden / beschadigd zijn / afgegleden zijn / afstand hebben genomen van een ouder / trauma’s etc.
En het zal vast ongetwijfeld ook wel eens goed gaan, maar waarom dat risico lopen

Vind jouw situatie ook wel heel anders. En natuurlijk moet je je eigen geluk volgen

Ik kreeg toen ik besloten had te scheiden ook te horen dat ik nog alles moest proberen, dat ik toch voor hem gekozen had etc etc. Toch doorgezet en gelukkiger dan ooit.
Toen ik al snel m’n vriend leerde kennen, een man met 2 kinderen hebben wij bewust ruim een jaar gedate zonder kinderen hierin te betrekken (niet dat ik vind dat iedereen dit zo moet doen, maar voor ons is dit de juiste manier geweest).

Dora, misschien voor jezelf ook echt fijn om straks eerst je eigen plekje te hebben.
Even samen met je kinderen en daarna samenwonen. Want natuurlijk wil je graag samen zijn met degene waar je van houdt.

Welkom op Zeg maar Yes!

Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Re: Relatie onder spanning

Wie is er online?