Mijn laatste hond was een soort van asielhond. Ze woonde nog bij haar baas maar als wij haar niet hadden genomen was ze naar het asiel gegaan dus dat telt ook, toch
?
Het was een mechelse herder van 12,5 jaar oud, zou nooit meer het asiel zijn uitgekomen.
Ik vond het fantastisch! We hebben haar vanwege een tumor maar 13,5 week gehad maar in die tijd is ze van oud besje helemaal opgebloeid naar een hond die er weliswaar uitzag als bijna 13 maar zich gedroeg als een 5 jarige.
Heel haar leven was ze in en uit asiel geweest, geen idee waarom. Snap het ook niet want ze was geweldig lief!
Je kon merken dat ze niks gewend was, heb haar moeten leren om te spelen en te kauwen op botjes. Ook het strand en bos had ze nooit/niet vaak gezien.
Het is echt heel fijn om zo'n beessie helemaal te zien opbloeien bij je, ze was voor alles ook zó dankbaar. Ik woonde destijds in een flat, bij die meneer waar ze weg moest liep ze 3x per dag aan de riem een blokje van 5 minuten te sjokken naast de rollator.
Na een paar weken bij mij kwamen er mensen uit de flat naar me toe om te vertellen dat ze zo blij werden om naar de hond te kijken, zij hadden nooit verwacht dat ze nog kon rennen
Je zou bijna denken dat ik gesponsord (gesponserd?) word door het asiel
Ik ben echt zó blij dta ik haar ondanks haar leeftijd nog een fijne tijd heb kunnen bezorgen. Als je ziet hoe vreselijk veel honden er in het asiel zitten te wachten op een baas zou ik zelf nooit meer voor een pup kiezen.