Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Papa

<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 14 Mrt 2017 17:07

Re: Papa

Ik wil je even een hele dikke knuffel geven.
<<

Arwyn

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 9634

Geregistreerd: 01 Sep 2013 15:06

Bericht 14 Mrt 2017 20:41

Re: Papa

Tranen in m'n ogen, ik kan me echt niet voorstellen hoe je je voelt..
Heel veel sterkte!
Ik hou van jou, van heel jou

augustus 2015 - juni 2018 - januari 2022
<<

Jeanette

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 955

Geregistreerd: 31 Aug 2013 23:31

Bericht 16 Mrt 2017 22:26

Re: Papa

Heel veel sterkte!
<<

Feline

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4488

Geregistreerd: 11 Sep 2013 17:02

Bericht 17 Mrt 2017 02:00

Re: Papa

Heel veel sterkte!
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15897

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 17 Mrt 2017 06:41

Re: Papa

Moederkoekje schreef:Ik dat snap dat heel goed, dat je niet weet wat te zeggen, dat weet ik in dit soort situaties bij anderen ook nooit. Maar nu weet ik dat het niets uitmaakt wat je zegt, maar dat het er vooral om gaat dat je iets zegt. Het betekent heel veel voor me dat iemand de moeite neemt om het te lezen en een reactie achter te laten. De inhoud doet er niet eens toe, maar wel het gevoel dat mensen met je meeleven.

Dus bedankt voor al jullie lieve reacties :hug:


Zo eens met wat je hier schrijft. Dikke knuffel meisje! :hug:
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Anoniem222

Bericht 17 Mrt 2017 09:00

Re: Papa

Jeetje MK, wat erg dat jullie dat hebben moeten mee maken. Maar ergens misschien ook wel fijn dat je er nog net bij was?
Heel goed dat je het opschrijft, super mooi geschreven ook. Zit je dan te huilen bij de APK keuring..

Nogmaals heel veel sterkte!
<<

Vesper

Gebruikers-avatar

Noob

Berichten: 166

Geregistreerd: 24 Jun 2016 13:41

Bericht 17 Mrt 2017 12:15

Re: Papa

Zo, dat komt binnen zeg. Ik voel je verdriet, je verhaal raakt me diep. Knap dat je het zo kunt verwoorden. Heel veel sterkte lieve meid! :hug:
<<

Anoniem278

Bericht 17 Mrt 2017 12:19

Re: Papa

Hej Moederkloekje,

Wat kun je goed rakend schrijven, probeer je dat een beetje vast te houden? Want ik denk dat het juist nu, in die weken erna, bijna nog heftiger zal zijn. Want die eerste tijd word je zo enorm geleefd en dan is het na de uitvaart, en dan ineens is er 'niks' meer. Dan komt die avond dat je je ouders belt en je moeder aan de telefoon krijgt en wilt vragen of je vader misschien weet hoe je het beste een plank kunt verhangen (excuus voor dit seksistische voorbeeld) en dat je je realiseert dat je dat niet meer kunt vragen. Dan begint het gemis eigenlijk pas. Naast de zorg om je moeder want die zal ook nog aldoor groot zijn denk ik.
Hoe voel je je nu? Ben je alweer gaan werken of kon je wat tijd voor jezelf nemen, of wou je juist weer wat afleiding? En hoe is het met je dochter en zoon?
<<

Moederkoekje

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 647

Geregistreerd: 16 Jun 2015 14:05

Bericht 20 Mrt 2017 10:42

Re: Papa

Het gaat eigenlijk helemaal niet zo goed met me. Ik ben vorige week weer begonnen met werken, maar ik kan me nergens op concentreren, heb constant enorm veel spanning in mijn hele lichaam en voel me alsof ik van rubber ben (ik kan het niet anders omschrijven). Thuis probeer ik er natuurlijk te zijn voor de kinderen en wil ik niet te vaak toegeven aan mijn verdriet, maar op mijn werk probeer ik me ook groot te houden. Ik heb geen zin om daar te gaan zitten huilen. Maar ik merk aan mijn lichaam dat het te veel is. Ik slaap onrustig, droom van alles wat er is gebeurd en voel me in de ochtend minstens net zo vermoeid als in de avond. Vrijdagavond ging ik met vriendinnetjes uit eten en ze waren super lief, maar na een half uur wilde ik eigenlijk het liefst gewoon naar huis. Ik voel me zo totaal niet mezelf, zie steeds alle beelden voor me en voel continu die spanning en stress in mijn lijf.

Bah.
<<

Anoniem278

Bericht 20 Mrt 2017 10:47

Re: Papa

Wat naar om te lezen MK. Niet omdat ik het stom vind hè, omdat ik het zo rot vind voor jou. Vooral omdat ik lees dat jij eisen aan jezelf stelt die ik gewoonweg pijnlijk vind.
Je zo veel groot moeten houden, nadat je zoiets vreselijks hebt doorgemaakt, op de rauwste en prilste momenten van een enorm verlies. Dat je dat van jezelf vraagt, ook al snap ik de redenatie, vind ik heel erg. Ik zou je een pauze gunnen, om adem te halen. Dagen thuis waarop je muziek kunt luisteren, foto's kunt kijken en gewoon mag huilen wanneer jij dat maar wilt of nodig hebt, om zo ruimte te geven aan wat er wél mag zijn.

Is er een mogelijkheid voor een paar dagen rust? Niet weg van je kinderen, er is niks mis met verdriet tonen aan kinderen, als er maar over gesproken kan worden, ze zullen zelf ook verdriet hebben, maar vooral het niet móeten werken en presteren, sociaal moeten zijn en het meer toe kunnen geven aan wat er is? Het is nog maar zo kort geleden...
<<

Anoniem318

Bericht 20 Mrt 2017 11:04

Re: Papa

Ach MK, ik denk ook dat je wat extra dagen rust kunt gebruiken, het is nog veel te rauw. Ik lees trouwens je andere post nu pas, en wat heb je dat mooi geschreven aan je papa, ik moest er ook om huilen.
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11205

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:38

Bericht 20 Mrt 2017 15:12

Re: Papa

MK, wat verdrietig om te lezen. Kan je je niet nog wat langer ziek melden? Ik voel je verdriet gewoon. :hug:
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15897

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 20 Mrt 2017 15:21

Re: Papa

Moeilijk hè Moederkloekje, om te rouwen te midden van je drukke leven? Ik loop daar ook nog steeds tegenaan. Op je werk gaat alles door, thuis heb je de kids en gaat ook alles door en ergens helemaal achteraan kom jijzelf met je verdriet en andere onverwerkte emoties.

Je gemoedstoestand zoals je die beschrijft doet mij denken aan een snelkookpan. Er staat nu een enorme druk op en het wordt tijd dat die stoom afgeblazen wordt. Zou je voor jezelf kunnen bedenken hoe en met wie je dat zou willen doen? Een avondje wijn drinken bij een vriendin thuis, een bezoekje aan je moeder, een goed gesprek met je man? Probeer een mogelijkheid te vinden want je hebt het zo nodig om af en toe even te kunnen ontladen. Vroeg of laat zal het eruit moeten.

Pas goed op jezelf want een ander doet dat minder. Voor veel mensen om je heb draait de wereld, heel logisch, inmiddels weer gewoon door. De jouwe is voor altijd verandert maar een ander merkt dat minder en zal daar misschien niet altijd voldoende op anticiperen.

Dikke knuffel voor jou! :hug:
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Isolt

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2386

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:46

Bericht 20 Mrt 2017 16:28

Re: Papa

Geef het allemaal de tijd. Ik voelde me een jaar later pas weer helemaal mijzelf. :hug:
10-08-2017 ♥
<<

Caro

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8396

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:26

Bericht 20 Mrt 2017 16:38

Re: Papa

Het is compleet normaal dat je je zo voelt, alleen is het zo verdomde rot omdat niemand weet hóe je je precies voelt. Verdriet is enorm eenzaam, maar ik ben het eens met Lady: er moet nu iets uit je snelkookpan voordat je ontploft.

Rouwen is een heel raar proces, de een duikt volop in het leven en de ander heeft daar meer moeite mee. NIks is goed, en niks is slecht. Alleen heb je wel dat verdriet en zul je er voor jezelf mee moeten omgaan. Niemand kan je vertellen hoe: ik kon pas drie jaar later echt gaan verwerken en heb dat gedaan door brieven te schrijven aan hem. Niemand mocht me dan storen, ik zat alleen met mijn laptop, en tranen met tuiten heb ik gehuild. Tot het hysterische op af. Daarna was ik kapot maar zo klom ik uiteindelijk wel op.

Jij bent echt nog lang niet in die fase, je zit nog volop i die eerste harde werkelijkheid waarin je moet ervaren hoe het is zonder je lieve vader. En daarin heb je wel iets nodig, iets dat je op de been houdt waardoor het ook dragelijker wordt om er voor je omgeving te zijn. Om je werk te doen, soort van dan. Verwacht u iig niet te veel van jezelf, dat is voor niemand goed. Geef het ook aan op je werk dat je het lastig vindt, maar dat je wel die structuur nodig hebt (als dat zo is).

En zoek naar een manier om je verdriet te uiten. Zet nummers op waarbij je moet huilen, of blader foto albums door, anything. Ga op stap, zet het op een zuipen, of huil juist uit bij een vriendin. Sluit jezelf iig niet helemaal op of af, dan raak je nog verder verstrikt in die allesoverheersende emotie.
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15897

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 21 Mrt 2017 03:27

Re: Papa

Muziek helpt mij inderdaad ook enorm om te ontladen. Met namde de muziek van de begrafenis zorgt meestal wel voor tranen. Dat lucht soms zo op!
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Niekske

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4395

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:16

Bericht 21 Mrt 2017 07:45

Re: Papa

Ik heb dit topic nog niet willen lezen, want het staat mij ook nog te wachten. Ik vind het ontzettend mooi hoe je alles beschrijft en ik voel mijn hart echt samentrekken bij je verhaal. Heel veel sterkte en kracht gewenst!
december 2016
juli 2019
<<

Lejow

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 13486

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:55

Bericht 21 Mrt 2017 21:28

Re: Papa

Ik weet niet zo goed wat te zeggen, maar wilde je verhaal ook niet zo maar wegklikken.
Ik ben t eens met bovenstaande dames.
Dikke knuffel voor jou MK!
<<

Caro

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8396

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:26

Bericht 21 Mrt 2017 21:33

Re: Papa

Lady schreef:Muziek helpt mij inderdaad ook enorm om te ontladen. Met namde de muziek van de begrafenis zorgt meestal wel voor tranen. Dat lucht soms zo op!


Ja idd! Ik had een playlist speciaal daarvoor aangemaakt. En ergens klinkt dat raar, maar het lucht wel op. En zorgt toch even weer voor die laatste momenten van verbintenis ofzo.
<<

Meneer de Uil

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6162

Geregistreerd: 01 Sep 2013 17:08

Bericht 22 Mrt 2017 14:20

Re: Papa

:hug:
The familytree will always grow 2-12-2015 en 10-10-2018
<<

Emma

Major Yipyapper

Berichten: 3114

Geregistreerd: 24 Okt 2015 10:53

Bericht 22 Mrt 2017 16:45

Re: Papa

Wat een heftig verhaal! Heel veel sterkte met dit enorme verlies. Ook voor de andere meiden die een ouder moeten missen :hug:
Vorige

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers