Teun schreef:
Ze zeiden dat ze zich als een klein kind naar de gang gestuurd voelden zonder te weten wat ze fout hebben gedaan en zonder te weten hoe lang ze daar moesten blijven. Ze waren blijkbaar voor het gemak vergeten dat mijn man duidelijk had gevraagd om ons in elk geval tot en met de verhuizing wat rust te gunnen en dat we daarna weer verder kijken. En daarbij heeft hij ze nog een paar keer gebeld in de tussentijd om te toch te betrekken, het is niet zo dat er compleet geen contact is geweest.
Wat vervelend dat het weer mis is gegaan. Dit stukje viel me op. Kan het verwarrend zijn geweest voor je schoonouders dat jullie vroegen om rust tot en met de verhuizing, maar dat jullie die rust zelf verbraken om ze, met alle goede bedoelingen, toch erbij te betrekken? Ik heb geen idee hoor, maar het kan zo zijn dat jouw schoonouders hierbij het idee hebben gekregen dat er alleen contact is als het jullie uitkomt. Zo benoem ik het nu maar even, want ik gok erop dat je schoonouders het zo kunnen voelen, los van of dit wel/niet terecht is.
Die spiegel die ze jou, via je man, wilden voorhouden geeft voor mij aan dat zij zich erg onbegrepen voelen. Precies wat ze zelf omschreven met dat ze op de gang zijn gestuurd. En dat ze het gevoel hebben te moeten liegen, verbaast me niet zo. Dat is denk ik een 'generatie-dingetje'; de vuile was hang je niet buiten.
Met bovenstaande wil ik dus absoluut niet zeggen dat ik het eens ben met je schoonouders, maar ik heb wel de indruk dat zij zo redeneren op basis van wat je schrijft. Weinig ruimte om van perspectief te wisselen en door onmacht weer met verwijten gaan strooien. Daar hoeven jullie uiteraard niet in mee te gaan, maar ik zou wel proberen om consequenter te zijn, ook al zijn de bedoelingen nog zo goed: elkaar met rust laten, betekent even geen contact. Er ontstaat al snel ruis, als je dat doorbreekt en dit eigenlijk alleen eenzijdig mag. Er is nu weer ruimte ontstaan tot nieuwe discussie, wat er niet zou zijn geweest als elkaar even laten, ook echt elkaar even laten was geweest. Dit is geenszins aanvallend bedoeld. Als buitenstaander kijk ik hooguit vanaf de zijlijn naar deze situatie en dan valt dit me op.
Ik hoop echt voor jullie dat het op een dag soepeler gaat en tot die tijd het niet meer zoveel spanning en stress zal veroorzaken. Dat is gewoon niet fijn; niemand wordt daar vrolijk van.