06 Dec 2016 20:34 door Anoniem221
Dat ik hem een bepaalde richting heb opgedrukt, daar baal ik nu van. Want ik probeerde hem voor mijn eigen goede gevoel heel erg dichtbij mij te houden en dat voelt nu niet meer goed. Ik durf hem niet zo goed los te laten, terwijl ik donders goed weet dat de relatie op deze manier niet gezond is. We moeten elkaar loslaten om hetzelfde te voelen als we altijd hebben gedaan. Het is niet erg als hij de hort op is met vrienden of bij vrienden koffie drinkt. Net zo min als het voor mij niet erg is als ik weer eigen dingen op ga pakken. De tijd die we dan samen zijn moet dan ook gewoon leuk zijn. Aan onze liefde voor elkaar is niets veranderd, gelukkig. We moeten vanaf hier gewoon samen, op een andere manier, verder.
Vandaag hebben we toevallig wel kort met elkaar gepraat. Hij gaf aan beter in zijn vel te zitten, maar het wel verschrikkelijk te vinden dat hij al een week niet meer bij mij in bed lag. En nee, hij sliep niet op de bank, omdat ik hem niet lief vond, maar wel omdat hij me wakker hield met zijn gesnurk. Het was zelfs door de oordoppen (want die heb ik maar gehaald, omdat ik het niets vind dat hij op de bank slaapt) te horen. Ik moest zelfs twee deuren dichtdoen om hem niet meer te horen. Nu blijkt het van de nieuwe medicatie te zijn gekomen en als het goed is moet ik hem vannacht al minder horen. Maar dat gesnurk? Pffft, hij produceert zoveel db...
Hij gaat ook met zijn psychiater overleggen wat we samen kunnen gaan volgen qua therapie.