18 Okt 2016 22:53 door Pineco
Mijn moeder heeft zich altijd heel kranig geweerd en pakte al vrij snel weer haar leven op. Dat was best moeilijk, omdat haar leven de laatste jaren vooral draaiden om het zorgen voor mijn vader. Alles werd rondom zijn ziekenhuisafspraken en dialyses gepland. Ze viel dus wel echt in een gat na de dood van mijn vader. Mijn broer en ik probeerden er zoveel mogelijk voor haar te zijn en ook haar eigen broers en zussen, met wie ze gelukkig een hele sterke band heeft, waren er altijd voor haar. Nu nog steeds trouwens, als ze een keertje wat mismoedig is, is er altijd wel iemand die haar mee op sleeptouw neemt en haar weer door die moeilijke periode heen helpt.
Ze zoekt wel heel veel afleiding en gaat vaak de deur uit, maar daar ben ik alleen maar blij om. Maar ze vindt het ook niet erg om alleen thuis te zijn, ze zei toevallig van de week nog dat ze hun huis nog steeds als een veilige haven ziet, ook al is mijn vader er niet meer. Dat vond ik wel fijn om te horen. Ik vind haar in principe nog steeds dezelfde moeder, ze heeft door de dood van mijn vader juist weer meer een eigen leven en ik ben blij dat ze die 'kans' heeft aangegrepen en niet uit schuldgevoel jegens mijn vader bij de pakken neer ging zitten.
Drie meiden maken ons geluk compleet! 04-01-2009 / 16-05-2012 / 19-02-2014