- Wat voor werk doe je? Ik ben pedagoog van beroep en werk als begeleider jeugdzorg op een leefgroep en daarnaast geef ik ambulante begeleiding.

- Wat voor onregelmatige diensten heb je? Ik werk onregelmatige uren ('s avonds/'s nachts), maar wel op vaste tijden in de week. Op woensdagmiddag en -avond bij gezinnen thuis. Een slaapdienst van 15 uur tot 15 uur van donderdag op vrijdag en om de week een weekenddienst van 10 uur tot 10 uur van zaterdag op zondag.

- Hoeveel procent/uren/dagen werk je? Ik werk 32 uur.

- Hoe heb je dit geregeld met opvang? Ik ben op maandag en dinsdag thuis. Mijn vriend werkt ook 32 uur en is op woensdag thuis. Op donderdag werkt hij tot 14 en ik vanaf 15 en zijn we dus allebei een deel van de dag thuis. Op vrijdag gaan de jongste meisjes een dag naar het kdv en brengt mijn schoonmoeder de oudste naar school. Ik ben optijd thuis om haar weer van school te halen.

- Hoe ben jij hieronder? Ik vind het heerlijk, maar wel alleen omdat we vaste diensten kunnen werken. Op deze manier kunnen we allebei voldoende werken om door te kunnen groeien en toch veel bij de kids zijn. We hebben weinig opvang nodig en dat is heel prettig! Nou moet ik wel zeggen dat ik makkelijk werk heb hoor. Mijn 24-uursdiensten zijn slaapdiensten. Ik kan altijd slapen en krijg daarvan 4 uur doorbetaald. Dat betekent dat ik 6 uur per week van de 32 uur slapend doorbreng en dus niet daadwerkelijk hoef te werken. Nadeel is dat manlief alleen thuis is met de meiden tijdens mijn diensten. In slechte slaapperiodes staat hij er 's nachts alleen voor en dat is niet altijd even fijn.

- Hoe is je kind hieronder? Prima volgens mij!

- Hoe is je relatie hieronder? Dat is wel een ding. Doordat we veel langs elkaar heen werken, zien we elkaar minder. Op vrije doordeweekse avonden sporten we veel. We hebben de zondagavond gereserveerd voor ons twee. Dan kijken we samen een film/serie of koken uitgebreid als de meisjes op bed liggen. Daarnaast is hij op maandag en dinsdag wel al om 16 uur thuis en ben ik woensdagochtend ook vrij. We hebben de tijd samen op andere momenten.

Ik las mijn post nog eens terug en die is niet heel positief. Dat kwam natuurlijk ook door de situatie bij ons. Maar ik denk dat het wel belangrijk is dat jullie ook naar de situatie van je man kijken en of jullie ook oppas hebben voor in de avond of het weekend bijvoorbeeld.
Ergens misschien een luxe probleem maar hij is wel de stabiele factor in dit verhaal en degene die jullie kindje straks dus elke avond in bed kan/ moet leggen bijvoorbeeld en die er altijd is als hij wakker wordt in de ochtend.
Je man kan nu natuurlijk gewoon gaan en staan waar hij wil als jij aan het werk bent, maar hij kan de baby straks niet overal mee naar toe slepen en dan kan je wereld best klein worden. Hoe ga je het doen met sporten bijvoorbeeld, als hij in het weekend een keer naar een verjaardag wil en meer van dat soort dingen, elkaar afwisselen zit er op deze manier nauwelijks in.

Ik weet niet hoeveel weekenden je in de maand vrij bent en hoe je weken verdeeld zijn verder hoor.

Wij merkte dat onze zoon er wel op reageerde ook. Soms zag hij zijn vader een hele werkweek alleen in de ochtend een half uurtje waarbij ze ook nog moesten haasten om op tijd bij de gastouder te komen. Soms ging mijn man weg tijdens zijn middagslaapje en dan was hij dus voor hem opeens weg, op de dagen dat ik vrij was ging hij weleens weg voordat onze zoon wakker was, dan was hij door de week opeens een dag vrij, dan was hij weer een heel weekend weg enz. Gevolg was dus dat onze zoon zijn vader continue gaat zoeken, ondanks dat ik vertelde dat hij aan het werk was ging hij in bed en op de toilet checken of papa er echt niet was. Ook kreeg hij last van verlatingsangst ( wat opzicht normaal is natuurlijk) maar dan alleen bij zijn vader en niet bij mij. Vooral die onvoorspelbaarheid was moeilijk voor S.

Ik denk dat dat een groot verschil maakt met mensen die echt onregelmatig werken ( zoals jou rooster dan ook zou zijn) en mensen die misschien avonden en nachten werken maar waar wel regelmaat en ritme in zit.

Ik zou voor stoppen gaan en me helemaal richten op mijn fotografie.

Ik lees ook meerdere keren ouderschapsverlof, maar naar wat ik altijd heb begrepen betekend dat wel dat na het aflopen van dat verlof je weer je oude aantal uren moet gaan werken (of veel aan de belasting betalen).

Je andere vraag; ik zou er niet voor kiezen, het is hier enorm passen en meten. Als ik nog iets anders tegen komen (hou mijn ogen open, maar niet actief opzoek ofzo) voor 32 uur wil ik mss van baan switchen, hoe leuk ik mijn werk en collega's ook vind.

Ik zou er voor kiezen om het te proberen, inderdaad om het 'wat als' effect te verkleinen. Stoppen kun je altijd nog.
Tuurlijk zou het de eerste paar maanden heel hectisch zijn, een kindje en een regelmatige baan gaat al niet vanzelf, laat staan een kindje en een onregelmatige baan.
Overigens zou bij zoveel opvang per week toch mijn voorkeur uitgaan naar een gastouder. Eén gezicht voor je kindje in plaats van 3 of 4 verschillende gezichten.
Mijn kinderen zijn naar kdv, bso en gastouder geweest en ik ben toch wel het meest blij met de gastouder. Zij brengt erg veel rust. Bij haar kunnen ze gewoon doen wat ze thuis ook doen. Lekker buiten spelen, tv kijken, gewoon chillen op de bank enz. En het grootste voordeel van een gastouder (of misschien in dit geval van mijn gastouder) ik kan altijd bij haar terecht. We hoeven geen rekening te houden met openingstijden, als het niet anders uitkomt kunnen onze kinderen daar eten, extra oppas is geen probleem, later brengen niet en ga zo maar door.

Ik weet niet of je inderdaad weer terug moet aan je originele aantal uren, maar het is vaak wel zo dat als je ouderschapsverlof opneemt en je gaat binnen een jaar weg, je het bedrag terug kunt betalen, en dat is vrij veel geld. De precieze bepaling verschilt ongetwijfeld per CAO/arbeidsovereenkomst, maar da is wel iets om naar te kijken.

Inmiddels krijg je van de belastingdienst geen vergoeding meer voor ouderschapsverlof. Als je van je werkgever ook geen vergoeding krijgt en niet van plan bent om daarna weer aan het werk te gaan kun je net zo goed stoppen. Als je werkgever wel een deel zal vergoeden dan staat daarover in de cao welke verwachtingen er zijn tav terugkeren in oude uren of vertrek.

Maar het nadeel van een gastouder vind ik dat die ook wel eens net vakantie gaat of ziek is, en dan moet je maar (soms lastninute) even een backup zien te regelen. Ik denk dat qua flexibiliteit een gastouder in het geval van Marin wel aan te raden is, maar wat je dan doet als zij ziek is of op vakantie is, of je dan wel een vangnet hebt, zou ik ook in je overweging meenemen.

Dan zoek je een gastouderbureau waarbij ze vervanging kunnen regelen. Is niet 100% gegarandeerd maar vaak lukt dat prima. Wij hebben er nooit gebruik van gemaakt maar er werd bij vakanties altijd aangeboden om vervanging te zoeken.

Zo, ik zit op mijn werk dus ik kan eindelijk eens uitgebreid reageren!

Ik werkte voordat ik kinderen kreeg altijd fulltime (volledig eigen klas in het basisonderwijs) en ik stak daar enorm veel tijd in. Na de geboorte van de oudste ben ik naar een andere baan gegaan, 32 uur, 4 dagen met 2,5 uur reistijd per dag. Mijn man werkte ook 4 dagen, waarvan 2 dagen thuis. Zodoende hebben we het eerste jaar met 1 dag kdv gedaan. Wat we hebben gemerkt: thuiswerken met een kind kan echt niet structureel.
Na een jaar was ik compleet kapot, ik mistte mijn zoon zo enorm. Daarbij maakte ik lange werkdagen. Kwam ik thuis, moest ik koken en ook nog met zoon knuffelen terwijl ik dacht: ik leg je gewoon zo snel mogelijk in bed, dan heb ik ook rust. Ik was echt compleet in de war en dit was veruit niet de leukste tijd van mijn leven.
Toen zoon 1 jaar oud was, heb ik een andere baan gevonden, dichterbij huis, meer thuiswerkmogelijkheden en minder uren (2,5 dag per week) Dit werk doe ik nog steeds, en ondertussen zijn er nog vier kinderen geboren in ons gezin. Natuurlijk is er in die zes jaar dat ik hier nu werk wel wat veranderd in werkdagen en werkuren. Ik heb zelfs een aantal maanden 32 uur gewerkt. En dat vond ik ook prima, toen ik gewoon goedslapende peuters en kleuters had, ik niet hoefde te kolven en mijn kinderen met veel plezier naar kdv/school gingen. Ik had daarom ook minder last van een schuldgevoel.
Nu, na nummer 5 (geboren eind juni, per 17 september weer gaan werken) heb ik een balans kunnen maken. Ik heb door mijn lange zwangerschapsverlof kunnen ervaren hoe het is om thuisblijfmoeder te zijn. Immers in de zomervakantie hadden wij geen kdv/bso en waren alle kinderen thuis. Ik vond het echt heel heel heel zwaar, en ik had ook geen tijd voor mezelf. Moeder en huisvrouw zijn ben je 24 uur per dag, 7 dagen per week.
Op dit moment werk ik tijdelijk maar 1 dag in de week, maar per 1 november gaan wij weer gewoon het op de volgende manier regelen: man werkt op maandag, dinsdag, woensdag, donderdag 9 uur per dag (36 uur per week) en ik werk op dinsdag, woensdagmorgen en vrijdag (20 uur per week). Kinderen gaan op dinsdag naar kdv/bso de hele dag en op woensdagmorgen gaan de jongsten naar het kdv. Man is op vrijdag thuis.
Ik ben er lekker even uit en kan mijn eigen dingen doen (nou ja, werken!) en mijn man werkt ook veel maar heeft ook een dag met de kinderen. (en op dit moment lopend hij zwetend en stressend door het huis)
De vastigheid vind ik wel heel erg belangrijk, temeer omdat de kinderen er bij ons ook beter op gedijen.

Als ik in jouw schoenen zou staan, dan zou ik stoppen met je baan en je gaan richten op je fotografie. Ik zou dan wel je kindje als hij 6 maanden oud is naar het kdv doen voor 1 dag in de week. Zo hoef je in ieder geval de eerste zes maanden niet te stressen om borstvoeding en kolven, maar breng je hem nog ruim op tijd voor de eenkennigheidsfase naar het kdv. Die ene dag kun je mooi gebruiken voor fotografie, maar ook voor het bewerken van foto's e.d. En je hebt dan ook een dag voor jezelf!

Ik heb geen ervaring met onregelmatig werken. Maar ik denk dat zelfs 32 uur regelmatig werken, een kindje, een man die veel werkt en dan je fotografie nog erbij echt teveel van het goede gaat zijn.

Ik werkte eerst altijd 20 en nu sinds 2 jaar 24 uur en dat is prima te doen, werk en privé zijn in balans. Maar mijn man maakt vaak lange dagen en ook wij merken al dat we regelmatig compleet langs elkaar heen leven en moeten bewust tijd voor elkaar vrij maken. Als jij 4 dagen gaat werken, wanneer wil je dan nog aan je fotografie gaan werken? Want ik denk dat die 3 dagen niet werken per week volledig op zullen gaan aan tijd met je zoontje, het huishouden etc. Als je dan ook nog je fotografie wil doen, houdt je in mijn ogen geen tijd meer over voor je zoontje en voor je man.

Ik zou dus ervoor kiezen om te stoppen en je te richten op je fotografie. En begint het toch te kriebelen (ikzelf zou er echt niet aan moeten denken om alleen maar thuis te zitten), kan je altijd nog op zoek naar een andere baan toch? Helemaal als je diep van binnen toch al weet dat je dit werk niet nog jaren wil doen, zou ik het wel weten!

Lief dat jullie zo uitgebreid hebben gereageerd nog, Knillis en Pitty! En de rest ook waar ik nog niet op heb gereageerd.
Ik heb nog niets gehoord van m'n werk verder dus er zijn nog geen verdere ontwikkelingen.
Ik reageer later nog op jullie maar heb het even te druk met werk om er echt voor te zitten!

Even een upje. Niet dat ik al iets besloten heb hoor, maar er is wel weer wat meer duidelijk

Gisteren heb ik nog een gesprek met m'n leidinggevende gehad die het één en ander uit heeft gezocht voor me. Heel fijn.
Het komt er kortweg op neer dat ik in mijn huidige senior positie inderdaad tussen de 80 en 100 procent moet werken. Dan nog is de kans groot dat ik met 80 procent m'n trainingsfunctie sowieso moet opgeven. Ik mag wel minder dan 80 werken, bijvoorbeeld 60, maar dan moet ik terug naar een junior positie, wat minder salaris is maar met name veel minder taken.
Een eventuele mogelijkheid is 80 procent als senior en dan nog één dag ouderschapsverlof per week er bij. Dan werk ik effectief ook drie dagen ipv vier. Die ouderschapsdag kan dan wél op een vaste vrije dag (part time dag mag niet op vaste dag). Maar, de vraag is of ik dan inderdaad m'n seniorschap kan behouden. Grote kans dat dat alsnog niet kan maar dat wordt nu uitgezocht.

Ik heb iig aangegeven dat ik het écht nog niet weet, dat ik er open in sta momenteel, maar dat hij rekening moet houden met alle scenario's, van dat ik stop tot door ga, wat hij in beide gevallen zou snappen. En dat we er hoe dan ook wel uitkomen.

Ik neig zelf nog steeds het meest naar stoppen (en m'n man ook), omdat ik waarschijnlijk dat gepuzzel niet zie zitten.

Maar omdat jullie zo fijn mee hebben gedacht, wilde ik dit toch even doorgeven

Fijn dat ze zo meedenken op je werk Marin!

Fijn dat ze zo met je mee willen denken.

Ik vond het werken na de geboorte van de tweede echt heel erg tegenvallen. Ook omdat ik een baan had die ik niet leuk vond, met diensten vanaf 6.00, waarvoor we vaak geen oppas hadden en veel heen en weer rijden en kolven.
Ik heb besloten dat ik mijn werk als gastouder wilde oppakken. Dat heeft even geduurd, maar toen de jongste een half jaar was had ik eindelijk twee aanmeldingen en kon ik mijn baan opzeggen. Ik ben nu dus thuis bij mijn eigen kinderen, maar werk daarnaast dus in mijn eigen huis als gastouder.

Als ik jou was zou ik mijn baan opzeggen en je op de fotografie gaan richten.