Mijn lieve zoon *Update
Mijn zoontje van 7 loopt enorm vast. Met name op school maar ook thuis. Ik roep al een aantal jaar dat er iets niet klopt en dat hij onderzocht moet worden, maar goed een moedergevoel doet er tegenwoordig niet meer zoveel toe.
Maar nu zit hij dan in groepje 4. Met hakken over de sloot heeft hij groep 3 gehaald maar daar is het wel allemaal duidelijker geworden.
Eind groep 3 hebben we een gesprek gehad. De juf maakte zich ernstige zorgen om hem. Zij benoemt mijn zoon als " niet gelukkig"
Op school loopt hij tegen de volgende problemen aan:
-Zeer snel afgeleid
-Reken en taal gaat moeizaam
-Hij is echt heel slim maar het komt er allemaal niet uit.
-Faal angst als hij moet presteren
-Vraagt onwijs veel bevestiging
-Geeft snel op als iets niet lukt
-Conflicten omdat men hem niet begrijpt
-Maakt veel geluidjes
-Onthoud afspraken niet altijd
-Rent weg voor confrontatie
-Er overkomt hem veel, conflicten o.a. wat hij allemaal niet zo bedoeld en is daarna beduusd dat het hem gebeurd is
-Schrijven is zeer moeilijk voor hem. Draait alle letters en cijfers om of op de kop
-Bang om uitgelachen te worden, dus schrijft hij zijn naam o.a. doelbewust verkeerd
-Lezen verloopt traag. Hij zit nu in een niveau van groep 3
Thuis gaat het idem moeilijk. Er zijn goede dagen maar ook moeilijke dagen. S is aanwezig, heeft een sterke wil en heeft veel in het hoofdje zitten wat zo moet gebeuren. Gaat het niet zo, raakt hij van zijn padje af.
Hij heeft veel al repeterend gedrag. Zo heeft hij ook een behoorlijk verzamel woede. Alles wat hij vind gaat mee en slaat hij op in een kastje. In zijn kastje waar echt niemand aan mag komen. Hij is heel erg creatief zeer loyaal en sociaal. Hij vraagt veel aandacht met name van volwassenen. Met kinderen van zijn leeftijd kan hij zich niet meten. Zo heeft hij dus ook haast geen vriendjes. Wordt niet uitgenodigd op kinderfeestjes en is en speelt altijd alleen op school. Daarnaast heeft hij een ontzettend goed oog voor detail. Als ik mijn haren heb geknipt, al zijn het de puntjes, heeft hij het meteen door. (zo schattig)
Maar ja op school gaat het dus niet goed. We zijn nog geen 4 weken bezig en de eerste uitnodiging voor een gesprek lag al klaar. Ze maken zich dusdanig zorgen dat hij echt in de problemen gaat komen als er nu niet verder gekeken wordt.
Hij is nu dus doorverwezen voor een breed onderzoek. 13-10 staat de intake gepland met de psycholoog. En er volgt dan ook een intelligentie test.
En ik? Ik ben vermoeid. Ik snap mijn zoon vaak niet en ik voel me nu zo onwijs schuldig dat ik hem niet begrijp. Hij is zo loyaal naar mij zelfs als ik boos ben geweest. Dan knuffelt hij mij nog meer.
Ik zit letterlijk met de handen in het haar en dat zit ik al jaren. Ik weet het niet meer, ik weet gewoon niet hoe ik hem nog kan en moet helpen.
Opgelucht ben ik ook dat het nu eindelijk erkent wordt. Maar ook bang voor wat komen gaat.
Enerzijds fijn want dan weten we waar we aan toe zijn en dan wordt hij tenminste niet meer gezien als de vervelende en stoute S. Want nu heeft mijn zoon het altijd gedaan.
Ik ben verdrietig en ik wil mijn verhaal kwijt. Mijn lieve kanjer ik wist dat er iets in hem zat waar hij hulp bij nodig heeft, dat wist ik al voor dat hij überhaupt naar school ging.
Hij wilt later Professor worden want dan kan hij tenminste uitvinden en dat kan nu niet op school zegt hij dan.
Ik mis vast nog veel maar dit lucht al op.