Ik zou iig vragen of 't allemaal wel goed gaat. Oprecht naar het 'slachtoffer' en sarcastisch naar de 'dader'. Ik weet niet of ik gelijk de politie zou bellen, maar ik zou in ieder geval niet gewoon doorlopen.

Ik dacht vroeger altijd dat ik sowieso wat zou doen. Een aantal jaar geleden is het me echter overkomen (bij mijn ex-vriend nota bene, hij werd in elkaar geslagen) en ik deed he-le-maal niets. Stond echt aan de grond genageld, en kon echt echt niks doen. Zo erg. Ik hoop nu dat ik ouder ben geworden en daarvan heb geleerd, maar ik weet nu iig wel dat je gewoon nooit zeker weet hoe je ergens op gaat reageren van tevoren.

Ik zou sowieso niet weg lopen, ik zou zeker de politie bellen maar tussen het slachtoffer en de aanvaller komen lijkt me ook eng. Wat als de dader dan op jou begint te slaan? Als ik met meerdere zou zijn zou ik het wel durven maar in mijn eentje weet ik niet. Ik zou zeker wel de politie bellen.

Ik heb het filmpje trouwens niet bekeken.

Het is mij ook weleens overkomen. Een keer was ik alleen en ging het om onbekenden, ik ben toen op een afstandje blijven staan en gaan schreeuwen naar ze. Ze schrokken daar van en renden toen weg. Ik heb het slachtoffer toen geholpen tot de ambulance medewerkers het overnamen. (die ik zelf had gebeld)

Een andere keer was ik met een vriendin. We zijn er toen op af gegaan, maar durfden er niet tussen te springen. We hebben geschreeuwd etc toen kwamen er gelukkig 2 grote jongens aan die er wél tussen durfde te springen.

Kortom: ik ben nogal een schreeuwlelijk, maar durf er niet tussen te springen.

Ik heb het filmpje niet bekeken maar ik denk wel te weten hoe ik zou reageren als ik een vechtpartij/bedreiging zie. Ik heb het ook wel een aantal keer meegemaakt, sowieso op m'n werk. Ook wel eens op straat, met stokken en flessen er bij. Toen ben ik er tussen gesprongen. Dat zou ik nu niet meer doen, maar aanspreken zeker wel en de boel proberen te de-escaleren.

Op mijn werk zou ik er zonder te twijfelen tussen springen omdat dat van me verwacht wordt en omdat ik (waarschijnlijk onterecht en naïef) er van overtuigd ben dat ik twee bejaarden wel af kan. Hoewel me dat ook al een paar keer blauwe plekken heeft opgeleverd. Op mijn werk is het dus gewoon een reflex, ik moet zorgen dat het stopt en desnoods vang ik zelf wel een klap op.

Hoe ik op straat zou reageren weet ik niet. Echt niet. Ligt denk ik aan de personen en de situatie. Als ik vrees voor mijn eigen veiligheid zou ik geen risico's nemen denk ik. Tenzij dat ik verwacht wel een mep te krijgen maar dat het daar bij blijft, dan zou ik er nog wel tussen springen.

Als het met onbekenden is zou ik het niet weten. Ik denk dat ik hulp zou inschakelen. Enkele jaren geleden werd een vriend in elkaar geslagen en toen ben ik wel zonder aarzelen ertussen gesprongen. Stond er eigenlijk wel van te kijken hoe sterk je wordt op zo'n moment van de adrenaline. Maar dat is dus bij een bekende.

Ik heb geen idee wat ik zou doen. Ik kan nu wel zeggen wat ik dénk dat ik zou doen, maar als het in de praktijk een keer zou voorvallen dan reageer je toch heel anders.

Je weet het vooraf meestal niet. Mensen hebben 3 basisreacties in stresssituaties: vluchten, bevriezen of vechten. Daar verander je niet zoveel aan, van nature zul je één van de drie het snelst kiezen. En het één is niet altijd beter dan het andere, dat is afhankelijk van de situatie.

+1 Ik denk wel dat ik íets zou doen, maar voor hetzelfde geld sta ik aan de grond genageld of vlucht ik.

Het is geheel afhankelijk van de situatie, bij elke situatie zal een andere aanpak verstandig zijn en zal ik een andere keuze maken.